4

လားရွိဳူးၿမိဳ႕၏ခ်စ္သူပံုျပင္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, February 28, 2009 in
လားရွိဳူးၿမိဳ႕၏ခ်စ္သူပံုျပင္

လာရွိဴးအလြမ္းေၿပလားရွိဴးတကၠသိုလ္အေၾကာင္းေရးေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္ဟာအခုလားရွိဴးကိုမၿပန္ၿဖစ္ေသးတ႔ဲအတြက္ဓါတ္ပံုေလးကို
ေတာ႔"မနိုင္းနိုင္း"ေက်းဇူးန႔ဲပဲတင္ထားလိုက္နိုင္ပါတယ္။"မနိုင္းနိုင္း"ရိုက္လာတ႔ဲလားရွိဴးနည္းပညာတကၠသိုလ္ပံုကိုပဲအခုကၽြန္ေတာ္ေရး
ေနတ႔ဲတကၠသိုလ္အၿဖစ္အစားထိုးၿပီးတင္ထားပါတယ္။ၿပီးေတာ႔အလြမ္းေၿပဓါတ္ပံုေလးေတြကိုခြင္႔ေတာင္းစရာမလိုပဲယူသံုးနိုင္ပါသည္
ဆိုတ႔ဲ"မနိုင္းနိုင္း"ကိုအထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။


လူတခ်ိဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္ ပန္းျခံထဲရွိ ခံုတန္းလ်ားမ်ားေပၚတြင္ျဖစ္သည္။ လူတခ်ိဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၏ ေထာင့္စြန္းစားပြဲ၌ ျဖစ္သည္။ လူတခ်ိဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္ လမ္းမတစ္ေနရာတြင္ ျဖစ္သည္။ လူတခ်ိဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္ ခေရပင္ၾကီးမ်ား ေအာက္တြင္ျဖစ္သည္။ လူတခ်ိဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္ ၿမိဳ႕မေစ်းထဲတြင္ ျဖစ္သည္။ လူတခ်ိဳ႕အတြက္ အခ်စ္သည္
အေ၀းေျပး ကားတစ္စီးေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အခ်စ္သည္ တကၠသိုလ္တစ္ခုတြင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ပိုေျပာရလွ်င္ လားရွိဴးတကၠသိုလ္ ဥပေဒေဆာင္ ဒုတိယႏွစ္ အခန္း၌ ျဖစ္သည္။

ထို႔ထက္ပို၍ေျပာရလွ်င္ လားရွိဴးတကၠသိုလ္ ဥပေဒေဆာင္ ဒုတိယႏွစ္အခန္းရွိ “ေဒး” ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးျဖစ္ပါသည္။

သစ္ရြက္အစိမ္းေတြမွာ ေလထဲတြင္ လွပစြာ လႈပ္ယိမ္း ကစားလ်က္ရွိ၏။ “Mother Love” ကင္တင္းရွိ ပလတ္စတစ္ထိုင္ခံု အဝါေရာင္ေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်စြာ ၾကည့္မိသည္။ ဒီဆိုင္မွ အစားအေသာက္ေတြကို ေဒး က သေဘာက်သည္ဟု ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာဖူး၏။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သူမၾကားတြင္ ႏူးညံ့ျငိမ္သက္ေသာ အေျခအေနသည္ ႐ိုး႐ိုးေလးႏွင့္ ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းခဲ့သည္။

ေဆာင္းရာသီ၏ အဦးအဖ်ား ႏွင္းစက္တို႔က ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ သူမႏွင့္ ကၽြန္တာ့္ကို ေတြ႕ဆံုေပးခဲ့ဟန္တူသည္။ ပံုမွန္အျဖစ္အပ်က္မ်ား ၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ရင္းႏွီးသည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့၏။ အခ်ိန္ခပ္တိုတို အတြင္းမွာပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္မိခဲ့ၾကသည္။

အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ သူမႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အမွတ္တရမ်ားကို ေလွ်ာက္ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္ ေရကူးအသင္းတြင္ သူကမ ေရကူးကဒ္ လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။ လမ္းေဘး မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲကို ႏွစ္သက္စြာ စားခဲ့ဖူးသည္။ ေစ်းအနားရွိ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြကို သူမ်ားနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပခိုင္း၍ ကၽြန္ေတာ္ ႐ူးခ်င္ခဲ့ဖူးသည္။ (ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာကို ရွင္းျပ၍မရဟု ယံုၾကည္ထားသူ ျဖစ္၏။) ေသးေကြးေသာကမၻာထဲ ေထာင့္အစြန္းတစ္ခုတြင္ ကၽြန္ေတာ္က သူမကို စာအုပ္တစ္အုပ္လို ထိုင္ဖတ္ေနခ်င္ခဲ့ဖူးသည္။ တစ္ပတ္ကို သံုးရက္ႏႈန္းျဖင့္ ညနက္သန္းေခါင္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဖုန္းထိုင္ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သူမ၏ လက္သည္းခြံေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ကိုင္ၾကည့္ခဲ့ဖူးသည္။ တကၠသိုလ္စာၾကည့္တိုက္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ားကို သူမ လက္ေရး မညီမညာေတြျဖင့္ ေရးခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ လုပ္ခဲ့ဖူးတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့ျပီး၊ မလုပ္ခဲ့ဖူးတာေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ပါသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးမွာ အသံုးမက်ေသာ ၀လံုးမ်ားကဲ့သို႔ ျဖဴစင္မႈ ႐ိုးသားမႈ အျပည့္ ရွိခဲ့ေလသည္။ ကစားပြဲဆန္ေသာ အႏိုင္အ႐ံႈး ကိစၥမ်ားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဖူးေပ။

ဘ၀၏ မသဲကြဲေသာ အမွန္တရားမ်ားအတြင္း တိတ္ဆိတ္စြာ ေနတတ္ဖို႔သာ လိုအပ္ပါသည္။ ေဒး သည္ ပံုမွန္အေနအထားမ်ားကို ထိန္းသိမ္းထားခ်င္သူ၊ လႈပ္ခတ္ေနေသာ ေရျပင္ညီမ်ားကို ေငးၾကည့္ေနတတ္သူ၊ ဖုန္းေျပာရတာကို ၀ါသနာပါသူ၊ အခ်စ္ကို ရယ္စရာလုပ္ပစ္ေသာ မာေရေက်ာေရ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။

ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဇာတ္လမ္းကို တကၠသိုလ္ ပရ၀ုဏ္အတြင္းရွိ လူေတြ၊ ေခြးေတြ၊ ပုတ္သင္ညိဳေတြ၊ ငွက္ေတြ၊ ကင္းလိပ္ေခ်ာေတြ၊ ႏြားေတြ၊ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ.. အစရွိေသာ သက္ရွိမ်ားအားလံုးက ေမ့သြားႏိုင္ပါသည္။

ေဒး သည္ ထိုအေျခအေနကို ေက်နပ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရျပီး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေက်နပ္သျဖင့္ အျဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ႕အား ဒီ၀တၳဳျဖင့္ မွတ္တမ္းထိုးလိုက္ပါသည္။

“ကေလး…”

တစ္ခုေသာ ညဦးပိုင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္က ေဒး ကို ထိုသို႔ ေခၚလိုက္မိသည္။ အရာရာကို အံ့ၾသသင့္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္က အသင့္ ျပင္ဆင္ထားျပီးျပီ။

သူမက ကၽြန္ေတာ့္ အေခၚအေ၀ၚကို သေဘာတူလိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္ မအံ့ၾသႏိုင္ေတာ့ေပ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၏ အထက္တြင္ ဘာအံ့ၾသစရာမွ မရွိေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရ၏။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္သူမ ၾကားရွိ ႐ိုးသားမႈသည္ “အခ်စ္” ဆိုသည့္ ႐ႈပ္ေထြးဆန္းၾကယ္ျခင္းႏွင့္ တိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္ခဲ့ပါသည္။

ေဒး တို႔ အခန္းေရွ႕က ေကာ္ရစ္ဒါေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ေျခရာေတြ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနခဲ့ဖူး၏။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဥပေဒ ဒုတိယႏွစ္
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က သူမတို႔အေဆာင္ဖက္တြင္ အေနမ်ားခဲ့သည္။

႐ုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဒး ၏ ေသးေသးေကြးေကြး လက္ဖ၀ါးေလးကို လြမ္းလာ၏။ လားရွိဴးတကၠသိုလ္ထဲက လယ္ကန္သင္း႐ိုးမ်ားၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ငါးမွ်ားဖို႔ ၾကံစည္ခဲ့ဖူးသည္။

အရွိန္အ၀ါ ၾကီးမားေသာ နာမည္ေက်ာ္ "ေဆးတကၠသိုလ္"ၾကီးမ်ား အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္က သူမကို ေျပာျပေတာ့ ေဒး မ်က္လံုးတို႔မွာ အစိမ္းေရာင္တစ္မ်ိဳး ယွက္သန္းသြားတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္၏ "ေဆးတကၠသိုလ္"တြင္ ခ်ိတ္ထမီႏွင့္ ဘန္ေကာက္ပုဆိုး မရွိ။ ေဒါင္းတံဆိပ္ႏွင့္ သခင္စိတ္ မရွိ။ ဘီတဲလ္ႏွင့္ မြန္႐ိုး မရွိ။ ဟိုးလပ္ႏွင့္ အလန္ဂ်င္းစဘတ္(စ္) မရွိ။ ဂႏၵီႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္သည္ သိန္းေဖျမင့္ႏွင့္ ျငိမ္းေက်ာ္တို႔၏ ၀တၳဳေတြထဲကလို တကၠသိုလ္မ်ိဳးလည္း မဟုတ္။ ျပီးေတာ့ ဇ၀နႏွင့္ ခင္မ်ိဳးခ်စ္တို႔၏ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသူေတြလည္း မရွိၾကေခ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္ တြင္ ေလးျဖဴႏွင့္ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ရွိသည္။ သင္ဇာဝင္႔ေက်ာ္ႏွင့္ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ရွိသည္။ မိုဘိုင္းဖုန္းႏွင့္ ပြဲစားလိုလို ေက်ာင္းသားလိုလို ေကာင္ေတြ ရွိသည္။ ဆံပင္အနီေရာင္ဆိုးေသာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ညံ့ဖ်င္းသည့္ အုပ္စုဖြဲ႔ေနထိုင္မႈ ရွိသည္။ ေနာက္… ရာဇာေန၀င္းႏွင့္ ေဒးဗစ္ဘက္ဟမ္းကို အားက် အထင္ၾကီးမႈကလည္း ဒုႏွင့္ေဒး ရွိေသးသည္။

ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ႐ႈပ္ေထြးသည့္ အေနအထားအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဒး တို႔တကၠသိုလ္အတြင္း ႏူးညံ့သည့္အခ်စ္ကို ရွင္သန္ေအာင္ ေမြးျမဴရန္မွာ အေတာ္ ခက္ခဲေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းေကာင္း၊ ေဒး သည္လည္းေကာင္း တိတ္ဆိတ္စြာ မ်က္လံုးခ်င္း၊ တယ္လီဖုန္းခ်င္း စကားေျပာရတာကို အရသာရွိၾကသည္။ ျငင္းခံုရန္ျဖစ္ရျခင္းမ်ားကို ခံုမင္ၾကသည္။ သူမက သူမကို စိတ္၀င္စားေနသည့္ ေကာင္ေလးမ်ားအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ကို တိုင္ပင္တတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဘာညာ ဘာညာ ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္းကို သူမအား ေျပာျပတတ္၏။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္က အျမဲ သ၀န္တိုတတ္ေသာ္လည္း ေဒး ကေတာ့ အျမဲရယ္ေမာေနခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဒး ၏ ဆက္ဆံေရးသည္ လႈပ္ရွားေနေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။

လားရွိဴးတကၠသိုလ္သည္ ျဖဴနီျပာ၀ါ ေကာင္မေလးမ်ားစြာတို႔၏ ရင္ဘတ္ထဲက အျဖဴေရာင္နယ္ေျမ ျဖစ္သည္။ ဂ်ပ္ဆင္ႏွင့္ သစ္ပုတ္ပင္ၾကီး မရွိေသာ္လည္း ႐ိုးစင္းသည့္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ ေမဂ်ာအႏွံ႔တြင္ ရွိသည္။ ႏိုင္ငံတကာအျမင္ရွိျပီး မာေက်ာသည့္ လူငယ္ ကဗ်ာဆရာ တခ်ိဳ႕လည္း ရွိသည္။

ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေစ်းကြက္တင္ေရာင္းစားၾကေသာ ေငြေၾကး၀ါဒီ လူအနည္းငယ္ ရွိၾက၏။ ထိုလူတန္းစားမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကၠသိုလ္တြင္ ျမင္ရေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္က ရြံရွာမိပါသည္။

ေဒး ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိပ္အစြန္းမေရာက္ဖို႔ ေျပာျပတတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္က သူမ၏ လူသိနည္းေသာ အလွတရားအေၾကာင္း စဥ္းစားေနခဲ့သည္။

“ကေလး… မနက္ျဖန္က်ရင္ ဆံပင္ေတြေရွ႕မွာ က်စ္ဆံျမီး ေသးေသးေလး ႏွစ္ခု သံုးခုေလာက္ လုပ္ခဲ့ေနာ္၊ ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္လို႔”

“ဟင့္အင္း… မလုပ္ဘူး၊ လူကိုမ်ား သူၾကည့္ဖို႔အ႐ုပ္ က်ေနတာပဲ”

ေဒးသည္ ထိုသို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျမဲ အတိုက္အခံ ေျပာတတ္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း မနက္ျဖန္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သူမေခါင္းတြင္ က်စ္ဆံျမီးေလးမ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရေလ့ ရွိပါသည္။

ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္က ျပံဳးေစ့ေစ့ လုပ္ေနလွ်င္…

“ဒါ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ အိမ္က အစ္မက လုပ္ေပးလိုက္လို႔ ျငိမ္ခံလာရတာ…” ဟု သူမက မလံုျခံဳစြာ ေျဖရွင္းတတ္၏။ မႈန္ေ၀ေသာ ေဆာင္းရာသီ ေနာက္ခံပန္းခ်ီကားအတြင္း ေဒး သည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အဆံုးမရွိသည့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။

ဒီလိုႏွင့္ သခ်ာၤေဆာင္ရွိ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ႐ႈခင္းမ်ားကို သူမေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က အလြတ္က်က္ထားမိခဲ့၏။ လိုအပ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္ေတြ သက္ေသျပရန္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္… အခ်စ္သည္ သက္ေသျပစရာ မလိုဘဲ ထူးဆန္းသည့္ ခံစားမႈမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ၾကိဳးစားမႈအားလံုး အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ခဲ့ရသည္။

တကၠသိုလ္ဆိုသည္မွာ ပညာေရးသက္သက္မဟုတ္။ တကၠသိုလ္ဆိုတာ အမ်ိဳးသားေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဘ၀တန္ဖိုးမ်ားကို တည္ေဆာက္ရာ၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ ဂုဏ္သိကၡာအထိ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံယူထားေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္၏ အဓိပၸါယ္မ်ားတြင္ အခ်စ္ဆိုသည့္ စကားလံုးမွာ အနည္းငယ္ ေသးသိမ္ေလသည္။ ေဒး သည္ ေသးငယ္ေသာ ခံစားမႈဟု ကၽြန္ေတာ္တို႔အျဖစ္အပ်က္ကို ေခါင္းစဥ္တပ္လွ်င္ သေဘာတူလိမ့္မည္မထင္ေပ။

သူမက ရယ္စရာေကာင္းေသာ အစိတ္အပိုင္းမ်ားအား ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ မွတ္ပံုတင္ထားခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္း၏ ေနရာအႏွံ႔တြင္ရွိေသာ စြယ္ေတာ္ပင္ေလးမ်ားကို ေဒး သည္ အေၾကာင္းမဲ့ မုန္းတီးသူလည္း ျဖစ္၏။

“ဒီေက်ာင္းထဲမွာ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ စဆံုတဲ့ေန႔ကို ကေလး မွတ္မိလား”

သူမသည္ ရွက္သလိုလိုႏွင့္ ေခါင္းရမ္း၏။ မသိဘူးဆိုသည့္ သေဘာ…။ ဒါေပမယ့္ သူမ ထိုေန႔ကို အေသအခ်ာသိမွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိပါသည္။

“ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္ေန႔ေလ…”

“မွတ္မိရင္လည္း ျပီးတာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ လာေျပာေနေသးလဲ”

ေျပာျပီး ေဒး က ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ရယ္ေန၏။ သူမ၏ ထိုရယ္ေမာသံသည္ တစ္ခါ တစ္ၾကိမ္ထဲႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို အငိုက္မိေစခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ အေနအထားကို အျပစ္ေျပာဖို႔ ေစာင့္ေနၾကသူေတြကလည္း တိတိပပ ေျပာစရာမရွိဘဲ ၾကာေတာ့ လက္ေလွ်ာ့သြားၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ ေဒး မ်က္လံုးမ်ားကို ဘာသာျပန္ရာ၌ မွားယြင္းေနဆဲ ျဖစ္၏။ ဒီလို အစစ အရာရာ ေသးေသးေကြးေကြး ေကာင္မေလးဆီက ၾကီးက်ယ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ဆင္ျခင္တံုတရား ျဖစ္ေနေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္က လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေပ်ာ္ရႊင္မိပါသည္။

ေဒး သည္ ရွားပါးေသာ တစ္ၾကိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို “ကို” ဟု မေတာ္တဆ ေခၚမိျပီးတဲ့ေနာက္ တခါတရံ သူမ၏ စိတ္ၾကည္လင္သည့္ အခါမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကို ဟု ေခၚတတ္ေလသည္။ က်ယ္၀န္းေသာ မနက္ျဖန္မ်ား၌ ကၽြန္ေတာ္က သူမကို အျဖဴေရာင္အတိုင္းပဲ ျဖတ္သန္းေနထိုင္ေစလိုပါသည္။

စိတ္ညစ္စရာ ကိစၥေတြ ၾကံဳေတြ႕တိုင္း ကၽြန္ေတာ္က သူမဆီမွာ စကားေတြအမ်ားၾကီး သြားေျပာေနမိသည္။ ဒီလိုနည္းျဖင့္ ရင္ထဲက ႐ႈပ္ေထြးေလးလံမႈမ်ားမွာ ေပါ့ပါးလာေတာ့၏။

သူမေဘးတြင္ တျခားေယာက်္ားေလးေတြက တေန႔တျခား တိုးလာသည္။ ေဒး က အားလံုးကို ျပန္ေျပာျပေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို မေတာင္းေတာ့ေပ။ ဒါသည္ မလိုအပ္ေတာ့၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူမဘာသာ စဥ္းစားေျဖရွင္းႏိုင္၍လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘုေျပာလႊတ္မည္ဟု စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အားလံုး ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို မၾကားရဲတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေလသည္။

ေဒး ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမဆို ႐ူးသြပ္စြာ စြဲလမ္းခဲ့ပါသည္။ လားရွိဴးတကၠသိုလ္၏ ၀ိဇၨာဖက္အျခမ္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့၏။ မနက္ျဖန္တို႔မွာ ညီညာေသာ သုညကေလးမ်ား ျဖစ္သည္။

“ကေလး… ကိုယ္ မင္းကို…”

“ဆက္ေျပာေလ…”

ကၽြန္ေတာ္သည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္မွ စြန္႔စားခန္းဆန္ဆန္ ကိစၥမ်ားအား ကို႔႐ို႕ကားယား နိဂံုးခ်ဳပ္တတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။

“ကိုယ္ မင္းကို ကားေျဖးေျဖးေမာင္းဖို႔ သတိေပးခ်င္တယ္”

သူမသည္ ေၾကာင္အေနျပီး ခဏၾကာမွ အားရပါးရ ရယ္ေမာလိုက္၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဘာသာစကားမလိုေသာ ဟာသသည္ သူမေခါင္းေပၚမွ က်စ္ဆံျမီးေလးေတြ ျဖစ္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲသာ သိေသာ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕သည့္ ရမၼက္ေတြ ျဖစ္သြားသည္။

အခုေတာ့လည္း ရင္ဘတ္ထဲက လမင္းကို ျပင္ဆင္ေနမိခဲ့ျပီ။ အလြမ္းမ်ားက ႏွင္းစက္ေတြလို တဖြဲဖြဲ ေၾကြက်ေန၏။ ေဝးလံတိတ္ဆိတ္သည့္ တစ္ေနရာတြင္ ရွားပါးေသာ အလင္းတစ္မ်ိဳးကို သူမက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထားရစ္ခဲ့သည္။

ကုန္လြန္ခဲ့ဖူးေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ ေႏြးေထြးခ်ိဳျမိန္သည့္ အထိအေတြ႕တခ်ိဳ႕သည္လည္းေကာင္း၊ ဘ၀၏ ဖတ္စာအုပ္မ်ားကလည္းေကာင္း ကၽြန္ေတာ့္မွတ္ဥာဏ္ကို ဖ်ားေယာင္းထားႏိုင္ဆဲ ျဖစ္သည္။

ေဒး ဆိုသည့္ သူမနာမည္၌ မူးေ၀ေစေသာ ရနံ႔တစ္မ်ိဳး ဆြတ္ျဖန္းထားသလားဟု ကၽြန္ေတာ္ သံသယျဖစ္မိသည္။ ေလထုသည္ ေဝဝါးျပီး မႈန္ေတေတ အရသာ ျဖစ္ေန၏။ သူမ နားလည္ရန္မလိုေသာ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္မ်ားကို အခန္းတစ္ခန္းတြင္ ခ်ိတ္ပိတ္ သိုေလွာင္ထားလိုက္ပါသည္။ (အေၾကာင္းမွာ ေနာင္ လူသားသမိုင္းတြင္ သူမတစ္ေယာက္ ၾကီးက်ယ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အခ်စ္မ်ားႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ သိမ္ငယ္ေနမည္ စိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။)

အေနာက္ဖက္တြင္ ေန၀င္ေတာ့မည္။ ဆည္းဆာသည္ ပုဇြန္ဆီေရာင္မ်ား ယွက္သန္းေန၏။ ငွက္တခ်ိဳ႕မွာ အိပ္တန္းျပန္သြားၾကသည္။ တကယ္ဆို ေန၀င္ခ်ိန္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က မုန္းခဲ့ၾကဖို႔ ေကာင္းသည္။

ေန၀င္ခ်ိန္၏အလွ ျပီးလွ်င္ အေမွာင္သည္ ေရာက္လာေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္က အေမွာင္ကို မုန္းသူျဖစ္သည္။ သူမ မရွိဘဲ ေနာက္ထပ္ ရက္စြဲမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သတၱိေတြျဖင့္ ရင္ဆိုင္ရမည္နည္း။ ကမၻာဦးက်မ္းထဲတြင္ေတာ့ ဘယ္လို ေခၚမည္မသိ…။ ကၽြန္ေတာ္က သူမကို ခ်စ္သည္။ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ဘယ္လို ရွိခဲ့မည္မသိ…။ ကၽြန္ေတာ္က ေခတ္ေပၚခံစားမႈႏွင့္ ရဲရင့္သစ္လြင္ေသာ အေတြးအေခၚကို ခ်စ္သည္။

ေတြးရင္းႏွင့္ အားလံုးသည္ ႐ႈပ္ေထြး ဆက္ယွက္လာ၏။

“တူ…တူ…”

“ဟယ္လို…ဘယ္သူပါလဲ”

“ကိုယ္ပါ…”

“ကိုယ္ခ်ည္းပဲလး၊ ဒါဆို ေခါင္းမပါဘူးေပါ့”

“ကေလးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကိုယ္က ေခါင္းမရွိဘူး၊ ဆိုလိုတာက ဥာဏ္မသံုးဘူးေပါ့ကြာ၊ ႏွလံုးသားပဲရွိတယ္”

“ခစ္ခစ္… ခစ္ခစ္…”

ထိုသို႔ေသာ ရယ္ေမာသံမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲတြင္ အျမဲတမ္း အမွတ္တရ ျဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က သံေယာဇဥ္၏ ရစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႔မႈကို မေၾကာက္ရြံ႕ဘဲ ေဒး ကို ခ်စ္ခဲ့မိသည္။ ဖြဖြ…။ တကယ္လို႔မ်ား ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ၏ ရစ္ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို တစ္ေန႔တြင္ ေၾကာက္လန္႔လာပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က ယခုပင္ စကားကုန္ ေျပာခဲ့ပါမည္။

ထိုတစ္ေန႔ကို ေရာက္လာလွ်င္ ဒီ၀တၳဳကို လက္၀ယ္ရွိသူ မည္သူမဆို ကၽြန္ေတာ့္ထံတြင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ တစ္သိန္းႏွင့္ လာေရာက္လဲလွယ္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိတၱဴပြားခြင့္မေပးပါ။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ယခုေရးထားေသာမူရင္းအတိုင္း print ထုတ္ထားၿခင္းျဖစ္ရပါမည္။ သင့္အေနျဖင့္ အနာဂတ္တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသည့္အေနျဖင့္ ဒီ၀တၳဳပါေသာ စာကို printထုတ္၍သိမ္းထားဖို႔ လိုအပ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္ပါသည္။

အနီးစပ္ဆံုး သဲလြန္စအျဖစ္ ေျပာရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ေဒး ၏ ခ်ည္ေႏွာင္မႈကို ေၾကာက္ရြံ႕လာမည့္ေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္ ေသဆံုးသြားေသာေန႔ ျဖစ္ပါသည္။

ခ်ြင္းခ်က္အေနန႔ဲကၽြန္ေတာ္ဒီႏွစ္ထဲမွာလားရွိဴးကိုၿပန္ၿဖစ္အံုးမွာပါ။ကၽြန္ေတာ္လားရွိဴးမွာရွိေနတ႔ဲအေတာအတြင္းမွာလာလည္
နိုင္မယ္ဆိုရင္လာလည္ၾကဖို႔ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါရေစခင္ဗ်ာ။
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕႕ေန႔လည္႕႕႕႕၁း၅၀တိတိ

0

ကီးေၾကာင္ေနတ႔ဲကၽြန္ေတာ္႔အေတြး

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Friday, February 27, 2009 in
ကီးေၾကာင္ေနတ႔ဲကၽြန္ေတာ္႔ေတြး


ကၽြန္ေတာ္ဟာအေတြးသမားတစ္ေယာက္ၿဖစ္မွန္းမသိၿဖစ္သြားတယ္။အရင္ကဆိုအားေနရင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
အေခ်ာဆြဲၿပီးလၻက္ရည္ဆိုင္သြားထိုင္ေလ႔ရွိတယ္။အဲဒါဟာအရင္ကပါအခုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္န႔ဲလၻက္ရည္လိုက္ေသာက္ခ်င္တ႔ဲသူငယ္
ခ်င္းဆိုရင္ေတာ္ေတာ္႔ကိုရွားသြားပါၿပီ။အေၾကာင္းရင္းကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာလၻည္ရည္ဆိုင္ေရာက္တာန႔ဲလၻက္ရည္ခြက္ေရွ႔မွာခ်ၿပီး
ေခၚလာတ႔ဲသူငယ္ခ်င္းကိုလည္းစကားမေၿပာၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။တစ္ေယာက္ထဲၿငိမ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ေတြးေငးေနေတာ႔တာတ႔ဲ။ဒီေကာင္
ေတြေၿပာၿပၾကတာကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာလၻက္ရည္ဆိုင္ေရာက္ရင္ေတာ္ေတာ္နဲ႔ၿပန္တတ္တ႔ဲအက်င္႔မရွိေတာ႔ဘူးတ႔ဲ။ကၽြန္ေတာ္႔
ဖက္ကလည္းဒီလိုဗ်အိမ္မွာေနရင္အဖိုးကဂ်ီလိုက္အဖြားကဆူလိုက္န႔ဲေကာင္းေကာင္းကိုဖီလင္ထည္႔လို႔မရဘူး။ဒါေၾကာင္႔လၻက္ရည္
ဆိုင္မွာလာၿပီးသီခ်င္းေလးန႔ဲလာလာၿငိမ္႔တတ္ရင္းကေနၾကာလာေတာ႔အိမ္မၿပန္ပဲလမ္းမွာေနရတ႔ဲလြပ္လပ္မူကိုသိလာတယ္။ပိုၿပီး
သိသာတာကအိမ္မွာဖိုးဖိုးဖြားဖြားတို႔ရ႔ဲတရားသံေတြေအာက္မွာသီခ်င္းဖြင္႔ခြင္႔မရတ႔ဲဒုကၡကေနေကာင္းေကာင္းၾကီးလြတ္လာတာကို
ပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္ကMusic Crazyတစ္ေယာက္ေလ။ရူးသြပ္တယ္ေႀကြတယ္ဒါေပမ႔ဲဒီလိုင္းေပၚကိုေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္
မႀကိဳးစားၿဖစ္ဖူး။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာတစ္ေန႔ေန႔မွာဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚကိုေရာက္လာမယ္ဆိုတာကိုပါပဲ။နိုးပါ
အခုေတာ႔ေဝးလြန္းပါေသးတယ္။အခုကေတာ႔လမ္းေၾကာင္းေတြအမ်ားႀကီးထဲကမွကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲမၿပီးၿပတ္ေသးတ႔ဲပညာေရးလမ္း
ေၾကာင္းေပၚမွာပဲကၽြန္ေတာ္ေၿပးေနတုန္းပါပဲ။အေဖအေမတို႔ရ႕ဲတစ္ဦးတည္းေသာသားဆိုတ႔ဲဂုဏ္ပုဒ္ရ႕ဲေနာက္မွာကၽြန္ေတာ္႔အတြက္
အခြင္႔အေရးေပါင္းမ်ားစြာကပ္ပါလာခ႔ဲသလိုအခြင္႔အေရးတခ်ိဳ႕ကိုလည္းေက်ေက်နပ္နပ္န႔ဲအဆံုးရွံဳးခံခ႔ဲဖူးပါတယ္။ၿဖစ္ခ်င္တာအခ်ိဳ႔ကို
ေပါ႔။ဒါေၾကာင္႔ပဲကၽြန္ေတာ္ဟာအခုဆိုရင္စိတ္ကသာလုပ္ခ်င္ၿပီးလူကလိုက္မလုပ္နိုင္ေသးပါဘူး။အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုေလာက္
အထိေစာင္႔ၿပီးရင္ကၽြန္ေတာ္႔ကိုလြတ္လပ္ခြင္႔ေပးမယ္လို႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔မိဘေတြကေၿပာပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ေတြးၾကည္႔မိတယ္။
လူတစ္ေဟာက္မွာဦးေႏွာက္တစ္ခုဆီပိုင္ဆိုင္ၾကတယ္။တခ်ိဳ႕ကဒီဦးေႏွာက္ကိုအသံုးၿပဳၿပီးသက္ေတာင္႔သက္သာန႔ဲဝမ္းဝေအာင္စြမ္း
ေဆာင္နိုင္ေပမ႔ဲအခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာလည္းခႏၵာကိုယ္ရ႕ဲအင္အားကိုရင္းႏွီးၿပီးဝမ္းတစ္လံုးၿပည္႔ဖို႔ရန္အတြက္ရုန္းကန္ေနၾကရ
တယ္။ဒီလိုပဲအေရွ႔ကိုေလွ်ာက္ရင္းန႔ဲအေနာက္ကိုေရာက္သြားၾကတ႔ဲသူေတြလည္းအမ်ားၾကီးပါပဲ။ေမြးၿပီးၿပီးခ်င္းေသသြားတ႔ဲသူေတြရွိ
သလိုသက္တမ္းေစ႔ေနသြားၾကရတ႔ဲသူေတြလည္းအမ်ားၾကီးပါပဲ။ထမင္းစားၿပီးအလုပ္လုပ္ေနၾကရတ႔ဲသူေတြရွိသလိုထမင္းရည္
ေသာက္ၿပီးမိသားစုအတြက္ဘဝကိုရုန္းကန္ေနရတ႔ဲသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ဘဝဆိုတ႔ဲအရာကိုေပါ႔
ေပါ႔တန္တန္ၿဖတ္သန္းေနနိုင္ၾကတ႔ဲသူေတြကိုခ်ီးက်ဳးတယ္႕႕႕အံ႔လည္းအံ႔ၾသမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္ဟာဘာလို႔သူတို႔လိုမေနနိုင္ရတာလဲ?
သူတို႔ေတြဟာအရာရာကိုေပါ႔ေပါ႔တန္တန္သေဘာထားတယ္အေတြးအေခၚသိပ္မလုပ္ၾကဘူး။ကၽြန္ေတာ္ၿဖတ္သန္းလာခ႔ဲတ႔ဲဘဝသက္
တမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲဘဝၿဖတ္သန္းမႈမွန္သမွ်ဟာကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေလးနက္ေနတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ခံစားရတယ္။ကၽြန္
္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းသူတို႔လိုေနၾကည္႔ဖို႔ႀကိဳးစားတိုင္းမေအာင္ၿမင္ခ႔ဲဘူး။တစ္ခါတစ္ေလမွာဘဝဆိုတာႀကီးကိုသူတို႔လိုသေဘာထား
မ်ိဳးန႔ဲၿဖတ္သန္းေနရတာဟာေတာ္ေတာ္ေလးသက္ေတာင္႔သက္သာရွိသြားနိုင္ေစလိမ္႔မယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ေၿပာေန
တ႔ဲအဓိပၸယ္ကဘဝကိုေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ၿဖတ္သန္းၾကပါလို႔တိုက္တြန္းေနတာမဟုတ္ဖူးေနာ္။တစ္ခါတစ္ေလစိတ္ထြက္ေပါက္မ႔ဲေနတ႔ဲအ
ခ်ိန္မ်ိဳးမွာအဲဒီနည္းလမ္းေလးဟာအေကာင္းဆံုးၿဖစ္နိုင္တယ္လို႔ထင္မိလို႔ပါ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔မရေတာ႔ပါဘူးနည္းလမ္းေလးေတာ႔ရ
ေနပါရ႕ဲဒါေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္ဟာငယ္စဥ္ကထည္းကေလးနက္မႈန႔ဲေနသားက်လာတ႔ဲအတြက္အခုအခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္ဟာဘယါအရာကိုမ
ဆိုစဥ္းစားၿပီးမွလုပ္ေဆာင္တတ္လာတယ္။ဘာမွအေရးမပါတ႔ဲကိစၥေလးေတြကိုေတာင္မွကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားတတ္တ႔ဲအက်င္႔ႀကီးတစ္ခု
ၿဖစ္ေနၿပီ။ကုန္ကုန္ေၿပာရရင္ကၽြန္ေတာ္ဟာလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္ေတာင္မွအေတြးေတြန႔ဲထိုင္ေနတတ္တ႔ဲအက်င္႔ပါၿဖစ္ေနခ႔ဲၿပီ။အခုဆို
ရင္ကၽြန္ေတာ္န႔ဲလၻက္ရည္အတူေသာက္မ႔ဲသူငယ္ခ်င္းဆိုရင္ေတာ္ေတာ္ေလးရွားပါးသြားပါၿပီ။
ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္သိေနပါတယ္႕႕႕႕႕ကၽြန္ေတာ္ဟာအေတြးသမားတစ္ေယာက္ၿဖစ္မွန္းမသိၿဖစ္သြားတယ္။

ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕ကီးေၾကာင္ေနတ႔ဲအေတြးမ်ား႕႕႕႕႕ညေန႕႕႕၄း၂၅တိတိ

1

တရားခံဘယ္သူလဲ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Friday, February 27, 2009 in
တရားခံဘယ္သူလဲ

တစ္ေန႕က mail ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔ေပးမွသိရတဲ႕ ျဖစ္ရပ္မွန္ အျဖစ္အပ်က္ကေလးပါ။

လြန္ခဲ႕တဲ႕ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္ကတဲ႕ ျမီဳ႕ေလးတစ္ျမီဳ႕မွာ သားအမိသံုးေယာက္ေနၾက သတဲ႕။ အေဖကေတာ႕မရွိေတာ႕ဘူးတဲ႕။ သားကေလးက (၈) ႏွစ္သားေလး။ သမီးေလးက (၆)လတဲ႕။

ခ်ဳိ႕တဲ႕ၾကေတာ႕ တစ္ေန႕စားဖို႕ကိုတစ္ေန႕လုပ္ရတယ္တဲ႕။ အေမလုပ္သူက မနက္ တစ္ခါ ေစ်းသြားေရာင္း၊ ျပန္လာရင္ဆန္ေလးဆီေလး၀ယ္လာျပီး မြန္းလဲြပိုင္းေလာက္ဆိုရင္တစ္ေခါက္ျပန္ထြက္ရတယ္ဆိုပဲ။ ေစ်းေရာင္းတယ္ဆိုတာကလည္း အရပ္ထဲမွာလည္ျပီးေရာင္းရတာကိုး။

အေမလုပ္သူေစ်းသြားေရာင္းခ်ိန္မွာ သားကေလးက ထမင္း၊ဟင္းခ်က္ထားတယ္တဲ႕။ ညီမေလးကိုလည္း ထိန္းရင္းေပါ႕။ ခိုင္းတာကိုမလုပ္ထားရင္လည္း အေသတီးခံရတယ္တဲ႔။

တစ္ေန႕ေတာ႕ အေမလုပ္သူ ေစ်းသြားေရာင္းခါနီးမွာ သားေလးက "အေမ သားဒီေန႕ဘာ ဟင္းခ်က္ထားရမလဲလို႕ေမးေနက်အတိုင္းေမးလုိက္သတဲ႕"

အဲဒီမွာအေမလုပ္သူက ရုတ္တရက္ ကေလးကိုေနာက္လုိက္သတဲ႕။ "သားရယ္ အေမတို႕မွာ ွခ်က္စရာဘာမွ မရွိတာကြယ္၊ အေမျပန္လာမွ ခ်က္ရမွာေပါ႕၊ သားခ်က္ခ်င္ရင္ ညီမေလးကိုခ်က္ထားလိုက္ေပါ႕" လို႕ ေျပာလိုက္သတဲ႕။ အဲဒီမွာ ကေလးကလည္း အဟုတ္ၾကီးမွတ္ျပီးေတာ႕ လုပ္ထားတာေပါ႕။

ညေန အေမလုပ္သူျပန္လာေတာ႕ ညီမေလးကို ဆႏြင္းနဲ႕၊ မဆလာနဲ႕ က်က်နန နယ္ျပီးခ်က္ထားတဲ႕သားလုပ္သူကိုေတြ႕ရေတာ႕တာေပါ႕။ သားကေလးကလည္း မ်က္ရည္ရြဲလည္း ႏွင္႕ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္ေနတာတဲ႕။ အေမလုပ္တဲ႕သူကို ဘာျပန္ေျပာျပလည္းဆိုေတာ႕ "ေမေမရယ္ ေမေမခ်က္ခိုင္းလို႕သာ ခ်က္ရတာ၊ ညီမေလးကေလ ငုိလုိက္တာ အရမ္းပဲ တဲ႕၊ သားလည္း ညီမေလးနဲ႕ ေရာျပီးငိုလိုက္ရတာ" တဲ႕။ အဲဒီအခ်ိန္မွာသားကေလးက အရမ္းလန္႕ေနျပီတဲ႕။ မေအလုပ္သူလည္း ဒီေတာ႕မွ ယူၾကံဳးမရျဖစ္ျပီး အရူးမီး၀ိုင္းျဖစ္ေနတာေပါ႕။

ေနာက္ေတာ႕ ကေလး ကို ျပဳျပင္ေရးေက်ာင္းကိုပို႕လုိက္ၾကပါတယ္။ ဘာဘဲေျပာေျပာသူက လူသတ္သမားျဖစ္သြားျပီကိုး။ ကေလးက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာလည္း အမ်ားၾကီး ခ်ဳိ႕ယြင္းသြားတယ္တဲ႕။ အဲဒီကေနျပီးေတာ႕ သူ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး၊ ခုေတာ႕ Uni ေတာင္ေရာက္ေနပါျပီတဲ႕။ ဒါေပမဲ႕ သူ႕မွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႕ပတ္သက္ျပီးေတာ႕ အမ်ားၾကီး ရုန္းကန္ရင္ဆိုင္ေနရဆဲပါတဲ႕။

ကြ်န္ေတာ္ေလ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ၾကားလိုက္ရေတာ႕ ဘာစကားမွမေျပာႏိုင္ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီကေလးကိုသနားတာေရာ၊ ဘာကိုေဒါသထြက္လို႕ထြက္တာမွန္းေတာင္ ကိုယ္႕ကုိကိုယ္မသိတဲ႕ ေဒါသတစ္မ်ဳိးလဲ ထြက္မိပါတယ္ဗ်ာ။ တကယ္ပါပဲ။
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည႕႕႕၇း၀၅တိတိ

1

ၾကယ္ေၾကြေစာင့္သူ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Wednesday, February 25, 2009 in
ေဒးဖတ္ဖို႔ ၾကယ္ေၾကြေစာင့္သူ


  1. ၾကယ္ေတြ စံုပါတယ္ ... လမင္းလဲျပံဳးေနတယ္ ... တိမ္ေတြလဲ အေ၀းကိုဖယ္ေနတယ္... သိပ္လွတဲ့ဒီလိုညမွာ ကၽြန္ေတာ္.. ၾကယ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေမာစြာ ေရတြက္ေနမိတယ္.... ေရတြက္လိုက္ ေရာသြားလိုက္ အစကျပန္ေရလိုက္နဲ႔ ဒီလိုလွပတဲ့ညကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခံစားခ်က္မဲ့စြာ ကုန္ဆံုးေစေနတယ္...

  2. တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တာ လမင္းရဲ႕အျပံဳး မဟုတ္သလို ၾကယ္ေတြ အေရအတြက္လဲမဟုတ္ ပါဘူး... ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တာ ၾကယ္ေၾကြတာပဲ စိတ္ထဲကလဲ ၾကယ္ေတြ ျမန္ျမန္ေၾကြပါေတာ့လုိ အားမလုိ အားမရ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ...



  3. ေဟာ ၾကယ္ပြင့္ေလးေၾကြပါျပီ... ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကပဲ အသိေရာ တသိေရာ ကင္းမဲ့ေနတဲ့ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ခ်စ္သူမ်က္ႏွာေလးကို အာရံုျပဳျပီး ဆုေတာင္းလိုက္တယ္ ... “ခ်စ္သူ ေနအျမန္ေကာင္းပါေစ .. ခ်စ္သူ အသက္ရွည္ပါေစ” လို႔

  4. ဆရာ၀န္ေတြလက္ေလ်ာ့ ထားတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕အေျခအေနအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းရံုကလြဲျပီးဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘူးေလ... အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူနားမွာ တစကၠန္႕မခြာပဲ အေဖာ္ျပဳေနခ်င္တာပါ.. ဒါေပမယ့္ .. သူ႔မိဘကခြင့္မျပဳေတာ့ အခုလိုကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးမွာ ၾကယ္ေၾကြေစာင့္ရင္း ဆုေတာင္းရံုကလြဲလို႔ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ....



  5. ၾကယ္ေၾကြရင္ ဆုေတာင္းသမွ်ျပည့္တယ္လို႔ လူေတြေျပာတာကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိမွိတ္ယံုလိုက္တယ္.... ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူ ေနေကာင္းဖို႔ဆိုရင္ ဘာမဆို ကၽြန္ေတာ္ လုပ္မွာပါပဲ.... ခ်စ္သူ မၾကိဳက္တာကလြဲရင္ေပါ့... တကယ္ပါ... ခ်စ္သူေနေကာင္းမယ္ဆိုရင္ သူနဲ႔အတူ မေနရဘူးဆိုရင္ေတာင္ ေက်နပ္တယ္... သူ႔မ်က္ႏွာေလးျမင္ရံုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ရွင္သန္ႏိုင္တယ္... သူ႔မ်က္ႏွာမျမင္ရဘူး ဆိုရင္ေတာင္ သူ႔ အသံေလးၾကားရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္.... ေနာက္ဆံုး သူ႕မ်က္ႏွာလဲမျမင္ရ သူအသံလဲမၾကားရဘူး ဆိုရင္ေတာင္ သူ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိကေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္သန္ေနခ်င္တယ္.....



  6. အေတြးေတြ သူဆီေရာက္သြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးေတြ ၾကယ္ေတြကေန မခြာႏိုင္ေသးဘူး.... ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းရဦးမယ္... ေဟာ... ေနာက္ထပ ္ၾကယ္ေလးတပြင့္ ေၾကြျပန္ျပီ... ကၽြန္ေတာ္ ထပ္ခါထပ္ခါ ဆုေတာင္းေနမိတယ္.... ညကလဲ ၾကယ္ေတြ ေၾကြလုိက္တာ လို႔ေတာင္ထင္မိတယ္... ဒါ.. ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းဖို႔ အခြင့္အေရးေပးေနတာလားပဲ... ကၽြန္ေတာ္ကို နမိတ္ ျပတာပဲလား... မေတြး၀ံ့တဲ့ အေတြးေတြ ေခါင္းထဲ ၀င္လာသလို... message တခုလဲ ဖုန္းထဲ၀င္လာတယ္.... ေၾသာ္ .... ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သူ... သူလဲ ၾကယ္ေတြလို ေၾကြလြင့္သြားျပီတဲ့....



  7. ကၽြန္ေတာ္ အရုပ္ၾကိဳးျပတ္သလို ေျမျပင္ကုိဒူးေထာက္က်သြားတယ္ ... ကၽြန္ေတာ္ ငိုတယ္... မ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ိုင္းေနတဲ့ မ်က္၀န္းတစံုနဲ႕ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း.... တသက္မွာ တစ္ခါပဲေတာင္းတဲ့ ဆုေတာင္းေတာင္ မျဖည့္ေပးႏိုင္တဲ့ေလာကကို ကၽြန္ေတာ္အျပစ္တင္လိုက္တယ္.... ကၽြန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြနဲ႔မသဲကြဲေပမယ့္ ... ေသခ်ာတာက ေနာက္ထပ္ၾကယ္ေၾကြတာပဲ....



  8. ကၽြန္ေတာ္အခုမွ သိလိုက္တယ္... ၾကယ္ေတြလဲ ေၾကြတယ္... လူေတြလဲ ေသတယ္... ဘာတခုမွမတည္ျမဲတဲ့ဘ၀ထဲ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူ အသက္ခႏာၱ တည္ျမဲဖို႔ ... ကၽြန္ေတာ္ ၾကယ္ေၾကြဖို႔ ဆုေတာင္းေနခဲ့တယ္.... ၾကယ္ေၾကြေတာ့ ေပ်ာ္တယ္ ... ခ်စ္သူေၾကြေတာ့ ငိုတယ္.... တရားမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေလာက ၾကီးက တရား ကိုျပခဲ့တယ္... ေတာင္းပန္ပါတယ္ ၾကယ္ေလးေတြရယ္ ...



  9. ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ၾကယ္ေတြ ေၾကြေၾကြ မေၾကြေၾကြ ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲကစိတ္ရင္းအမွန္နဲ႕ မတည္ျမဲတဲ့ေလာကသေဘာတရားကို မဆန္႔က်င္ေတာ့ပဲ ဆုေတာင္းလုိ္က္တယ္...



  10. “ ဒီ ၾကယ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူလိုပဲ အေၾကြမေစာပါေစနဲ႔ ” လို႔ .....................



ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည႕႕႕၁၁း၂၀တိတိ

1

ေယာက်္ားေတြ ဘာေၾကာင့္လိမ္ေျပာၾက တာလဲ ??????

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, February 23, 2009 in
ေယာက်္ားေတြ ဘာေၾကာင့္လိမ္ေျပာၾက တာလဲ ??????

တေန႔ ေသာအခါ သစ္ခုတ္သမား တစ္ေယာက္ သည္ ျမစ္ကမ္းနေဘး ရွိ သစ္ပင္ကိုခုတ္ရင္း အရွိန္လြန္ကာ ပုဆိန္ ေရထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားေလသည္။ ျပန္ရွာမရတဲ့အဆံုး.. သစ္ခုတ္သမားလဲ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေလ၏... ထိုအခါ ျမစ္ေစာင့္နတ္ ရုတ္တရက္ေပၚလာျပီး..

ျမစ္ေစာင့္နတ္ - ဘာေၾကာင့္ မ်ားငိုေနရတာလဲ အသင္လူသား
သစ္ခုတ္သမား - ကၽြန္ေတာ့္ ပုဆိန္ ေရထဲျပဳတ္က်သြားလို႔ပါ.. ထိုပုဆိန္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ သက္ေမြးရတာပါ အရွင္.. အသစ္လဲမ၀ယ္ႏိုင္ပါဘူး...

ဟုအမွန္အတိုင္းေျဖလိုက္ေတာ့ ျမစ္ေစာင့္နတ္လဲ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ျပီး .. ခဏအၾကာ ေရႊပုဆိန္ နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာျပီး
ျမစ္ေစာင့္နတ္ - ဒါသင့္ပုဆိန္လား
သစ္ခုတ္သမား - မဟုတ္ပါဘူး

ထိုအခါ ျမစ္ေစာင့္နတ္ လဲ ေငြပုဆိန္ကိုျပျပီး
ျမစ္ေစာင့္နတ္ - ဒါေရာသင့္ပုဆိန္လား
သစ္ခုတ္သမား - မဟုတ္ပါဘူး

ထိုအခါ ျမစ္ေစာင့္နတ္လဲ သံပုဆိန္ကို ျပျပီး
ျမစ္ေစာင့္နတ္ - ဒါေရာ သင့္ပုဆိန္လား
သစ္ခုတ္သမား - ဟုတ္ပါတယ္ ..ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး ပုဆိန္ပါ

ဟုေျဖလိုက္ေသာ္ ျမစ္ေစာင့္နတ္ လည္း ေက်နပ္ျပီး သစ္ခုတ္သမား ၏ ရိုးသားမႈကို အသိအမွတ္ျပဳေသာ အားျဖင့္ ပုဆိန္သံုးလက္စလံုးကို သစ္ခုတ္သမားအားေပးလိုက္ေလသည္....

ကာလအတန္ၾကာေသာ္ ထိုသစ္ခုတ္သမား တို႔ လင္မယားသည္ ျမစ္ကမ္းနေဘး တြင္လမ္းေလွ်က္ေနစဥ္ သူ၏ဇနီးမွာ ေျခေခ်ာ္ျပီး ေရထဲသို႔ျပဳတ္က်သြားေလသည္... ျပန္ရွာမရတဲ့အဆံုး.. သစ္ခုတ္သမားလဲ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေလ၏... ထိုအခါ ျမစ္ေစာင့္နတ္ ရုတ္တရက္ေပၚလာျပီး..

ျမစ္ေစာင့္နတ္ - ဘာေၾကာင့္ မ်ားငိုေနရတာလဲ အသင္လူသား
သစ္ခုတ္သမား - ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမေရထဲျပဳတ္က်သြားလုိ႔ပါ အရွင္
ဟုအမွန္အတိုင္းေျဖလိုက္ေတာ့ ျမစ္ေစာင့္နတ္လဲ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ျပီး .. ခဏအၾကာ “သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္” နဲ႔ ျပန္ေရာက္လာျပီး


ျမစ္ေစာင့္နတ္ - ဒါသင့္ မိန္းမလား ဟုေမးေသာ္
သစ္ခုတ္သမား - ဟုတ္ပါသည္ အရွင္နတ္မင္းၾကီး

ထိုအခါျမစ္ေစာင့္နတ္လဲ ေဒါသထြက္ျပီး .. “သင္ လိမ္ေပသည္ မမွန္စကားကိုဆိုေလသည္” ဟုေျပာေသာ္

သစ္ခုတ္သမားက “ခြင့္လြတ္ပါ.. အရွင္ နတ္မင္းၾကီး ... ကၽြန္ေတာ္လိမ္ခ်င္လို႔ လိမ္ရျခင္းမဟုတ္ပါ...အကယ္၍ “သင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္” ကို ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ မဟုတ္ပါဘူး ေျဖလိုက္ေသာ္ .. နတ္မင္းၾကီး လည္း “မိုေဟကို” ကိုျပေပလိမ့္မည္... အကယ္၍ “မိုေဟကို” ကို ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ မဟုတ္ပါဘူး ေျဖလိုက္ေသာ္ .. နတ္မင္းၾကီး လည္း ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမ ကိုျပေပလိမ့္မည္... ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးက အမွန္အတိုင္း ဟုတ္ပါသည္ ဟုေျဖေသာ္ အရွင္ နတ္မင္းၾကီး က ကၽြန္ေတာ့္ကို မိန္းမသံုးေယာက္စလံုးေပးေပလိမ့္မည္ ...။ အရွင္ နတ္မင္းၾကီး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးသည္ အလြန္ဆင္းရဲ ပါသည္ ထိုေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ မိန္းမသံုေယာက္၀မ္း၀ေအာင္ ရွာမေကၽြးႏိုင္ပါ .. ထိုေၾကာင့္ “တင္ဇာ၀င့္ေက်ာ္” ကို ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ ပါဟု ေျဖလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ”

ထိုအခါ ျမစ္ေစာင့္နတ္ လဲ လြန္စြာ ေက်နပ္ျပီး သစ္ခုတ္သမား ၏ ရိုးသားမႈကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ မိန္းမသံုးေယာက္လံုး ကိုေပးျပီး အသက္စာ စာမကုန္ေသာ စည္းစိမ္တို႔ကို ပါေပးလိုက္ေလသည္.. ။ ။

ဤ ပံုျပင္ေလး ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ... ေယာက်ာ္းမ်ား လိမ္ေျပာသည္ဆိုရာတြင္ လိမ္ခ်င္၍ မဟုတ္ပဲ.... အမ်ား ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ရိုးသားစြာ လိမ္ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ..... “အျဖဴေရာင္ မုသား” မ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္းသိေစလို၍ ျဖစ္ပါသည္ .....


မွတ္ခ်က္ ။ ။ အထက္ပါေဖာ္ျပပါ ပံုျပင္သည္ “ကၽြန္ေတာ္၏ ပင္ကို အေတြး လား ” ဟု ေမးခဲ့ေသာ္... “မဟုတ္ပါ” ဟုေျဖရပါလိမ့္မည္... ကၽြန္ေတာ္႔ထံ ေရာက္လာေသာ english လုိေရးထားေသာ ပံုျပင္အား ျမန္မာလို သင့္ေလ်ာ္သလို ျပန္ဆို ျပီး အခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ ျဖည့္စြတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရိုးသားစြာ မလိမ္မညာ ၀န္ခံအပ္ပါသည္ ... အေပၚကလိုသင္ဇာဝင္႔ေက်ာ္ကိုရမည္ဆိုလွ်င္ေတာ႔လိမ္ခ်င္လိမ္မိပါမယ္႕႕႕ဟီးဟီး

ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕႕၁၁း၄၅တိတိ

0

တရားနာမယ္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, February 22, 2009 in
တရားေပါက္တာေတာ႔ဟုတ္ေသးဘူးေနာ္႕႕႕ဟီး႕႕႕႕႕နဲနဲပါးပါးေတာ႔လိုက္စားေနတုန္းပါပဲ။

http://majjhimagonyi.info/ (အရွင္ေကာ၀ိဒ-မဇၥ်ိမဂုဏ္ရည္)

http://www.paauktawya.org/ (ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္)

http://www.phyusayadaw.com/ (ျဖဴးဆရာေတာ္)

http://www.theravada-3p.org/ (ဆရာဦးျမင့္လြင္-သန္႔တည္ပြား)

http://www.mogokinsightny.org/ (မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)

http://realenlightenment.org/ (အရွင္ဥတၱမသာရ)

http://www.lknt.org/ (အရွင္ေလာကနာထ)

http://lknt115.blogspot.com/ (အရွင္ေလာကနာထ)

http://kathitwinemyanmar.blogspot.com/ (ကသစ္၀ိုင္၀ိပႆနာ ဓမၼရိပ္သာ)

http://www.dhammaduta.co.cc/ (အရွင္ေဆကိႏၵ-ဓမၼဒူတ)
နီးစပ္ရာေလးေတြပါ မွ်ေ၀ေပးပါဦး
အလွဴတကာအလွဴတြင္တရားအလွဴသည္အျမတ္ဆုံးျဖစ္၏
ဤဆုိက္ေလးမ်ားျဖန္႔ေ၀ေပးခ်င္းျဖင့္ တရားအလွဴျပဳလုပ္ေပးနုိင္ပါတယ္။
သူငယိခ်င္းတို႔........တရားေလးဘာေလး နာရင္းကူသိုလ္ယူနိုင္ၾကပါေစ..........
ဟီးဟီး...........မရီပါနဲ႔ေနာ္............ငယ္ရြယ္တုန္း....ဦးေႏွာက္ဥာဏ္ထက္ျမက္ေနတုန္းမွာဘာသာတရားကို
ေလ့လာတာအရမ္းေကာင္းတယ္လို႔ကၽြန္ေတာ္Gtalkကအကို-ကိုတင္မိုးေအာင္ ကေၿပာလို႔ပါ..........

1

၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္ရဲ႕လြမ္းခ်င္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, February 21, 2009 in
၀ိညာဥ္တစ္ေကာင္ရဲ႕လြမ္းခ်င္း

ပ်င္းလြန္းလုိ႕ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထုိင္လုိက္သည္ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ဟုိလုပ္ဒီလုပ္ႏွင့္ၾကာ ေတာ့လည္းပ်င္းလာသည္။ ဝက္ဆုိက္ေတြလဲ ၾကည့္ရတာေညာင္းလာသည္။ သူခ်က္ရြန္း ထဲ၀င္လုိက္သည္ အပ်င္းေျပေပါ့။ သူ႕နစ္နိမ္းကိုသူၾကည့္ၿပီးျပဳံးသည္ အထုတ္ရႈပ္ တဲ႕သူဘာ သာသူသေဘာက်စြာတစ္ခ်က္ရယ္သည္။ ခ်က္ရြန္းထဲမွနစ္နိမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သူလုိက္ ၾကည့္သည္ခ်က္ခ်င္စိတ္မရွိ ပ်င္းဖုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ။ ဝါးကနဲတစ္ခ်က္သန္းေဝလုိက္သည္ ခုမွ (၇) နာရီထုိးရုံရွိေသးသည္ မအိပ္ခ်င္ေသး အခ်ိန္ေတြကိုအိပ္စက္ခ်င္းႏွင့္ကုန္လြန္ပစ္လုိက္ ရမွာကိုသူႏွေမွ်ာသည္။ ဒီအတုိင္းေတာ့ဘယ္ရမလဲ နည္းနည္းေတာ့ရႈပ္လုိက္ဦးမည္ အပ်င္းေျပ ေပါ့။ သူနစ္နိမ္းေတြကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္ နစ္တစ္ခုကိုသြားေတြ႕သည္ အရူမေလး တဲ႕နစ္နိမ္း ကိုၾကည့္ၿပီးသူနည္းနည္းစိတ္၀င္စားသြားသည္။ အပ်င္းေျပေပါ့ေကာင္မေလးေရ အထုတ္ရႈပ္နဲ႕ အရုးမေလး အြန္လုိင္းတုိက္ပြဲတစ္ခုစတင္ၾကရေအာင္လား။

နစ္နိမ္းေပၚသို႕ကလစ္တစ္ခ်က္ေခါက္လုိက္သည္။

“ဟုိင္း´´

ထုိ႕ေနာက္သူကပင္စတင္ႏႈတ္ဆက္လုိက္ သည္။ တုိက္ပြဲေခၚသံေပါ့ေကာင္မေလးေရ…..

သိပ္မၾကာလုိက္ ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားျပင္ေပၚသုိ႕စာလုံးတစ္လုံခုန္ေပါက္တက္လာသည္။

“ဟုိင္း ဖရန္႕´´

ထုိ႕ေနာက္မွာေတာ့…

“မင္းကအရူးမေလးဆုိေတာ့စိတ္မႏွံတာလား စိတ္ေရာဂါအထူကုကိုသြားေလ´´

“ဒါေပါ့ရွင္လူတုိင္းက တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးစီရူးေနၾကတာပဲ ေၾသာ္ဒါနဲ႕ရွင္ပုံၾကည့္ရတာအဲ႕ဒီ ျပန္လာၿပီးၿပီထင္တယ္´´

“ဟင့္အင္းငါက အဲ႕ဒီကိုသြားစရာေတာင္မလုိဘူးငါ့အတြက္ ေကာ္ဖီေကာင္းေကာင္းတစ္ခြက္ ရယ္ စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ရယ္ရွိရင္လုံေလာက္ၿပီ´´

“ဘာလဲရွင္က စာသမားေပသမားလား´´

“ႏုိး သမားဆုိတဲ႕အဓိပၸါတယ္ကေတာ္ေတာ္ က်ယ္ျပန္႕တယ္ကြ ငါ့ကိုယ္ငါစာသမားေပသမား လုိ႕ေတာ့မခ၀ံ႕ယူပါဘူး ေျပာခ်င္ရင္တစ္ခုေတာ့ေျပာလုိ႕ရတယ္ စာဖတ္သမားလုိ႕´´

“ဒါဆုိရွင္ကစာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ဖူးတယ္ေပါ့ ´´

“ဆုိပါေတာ့´´

“ရွင္ကဗဟုသုတ ၾကြယ္မွာေပါ့ေနာ္ စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္တယ္ဆုိေတာ့´´

“အဟား ငါမွာအက်င့္တစ္ခုရွိတယ္ကြ´´

“ဘာအက်င့္လဲ´´

“ဒီေန႕ကိစၥေတြကို ေနာက္ေန႕သတိမရတတ္တဲ႕အက်င့္´´

“ဒါဆုိရွင္ကလြယ္လြယ္နဲ႕ ေမ႕တတ္တဲ႕လူစားမ်ဳိးေပါ့´´

“အင္း..ငါကေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနတတ္တဲ႕လူတစ္ေယာက္ပါ´´

ထုိ႕ေနာက္သူမနဲ႕ကၽြန္ေတာ္စကားနည္းနည္းပါးပါးေျပာၿပီး ကြန္ပ်ဴတာကိုပိတ္ကာအိပ္ပစ္လုိက္ သည္။ထိုညက်မွထူးထူးဆန္းဆန္း ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေရာဂါအထူးကုသုိ႕ေရာက္သြားသည္ဟု အိပ္မက္မက္သည္………………….

(…………)

ဘ၀ကိုအလ်ားလုိက္ျဖတ္သန္းရသည္မွာပ်င္းရိျငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းလွသည္ ပုံစံခြက္ေတြခ်ကာ ေနရေသာဘ၀ကိုမုန္းသည္။ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ၀တ္ကားၾကီးစီးၿပီး ဟန္းဖုန္းကိုဟန္ပါပါ ေျပာတတ္ေသာ ညဘက္ကာရာအုိေကသြားတတ္သူကိုလူၾကီးလူေကာင္းဟုေျပာၾကသည္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုလြတ္လပ္စြာလုပ္တတ္ တဲ႕သူကိုေတာ့လူၾကီးစကားနားမေထာင္ဘူး လူဆုိးေလးဟုသတ္မွတ္ၾကသည္။ လူၾကီးလူေကာင္းဆုိတာဘာကိုေခၚတာလဲ?

နံရံကိုေက်ာမွီထားရင္းမွေသာက္လုိ႕ကုန္သြားေသာအေအးဘူးကို အမႈိက္ေတာင္းထဲလွမ္းပစ္ ထည့္လုိက္သည္။ အေအးဘူးကအ မႈိက္ေတာင္းထဲ ဖုတ္ကနဲ က်သြားသည္ လူေတြေျပာတဲ႕စည္းကမ္းဆုိတာအမႈိက္ေတာင္းထဲ အမႈိက္လွမ္ပစ္ထည့္ရသလုိပါပဲ………

ကြန္ပ်ဴတာဖန္းသားျပင္ကိုၾကည့္ရင္းသူရင္ခုန္ေနသည္ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့(၇)နာရီထုိး အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိသူမႏွင့္စကားေျပာခ်င္မိသည္ ထူးဆန္းလြန္း သည္။ ခ်က္ရြန္းထဲမွ အရူးမေလး ဆုိေသာနစ္ကိုေတြ႕လုိက္သည္ႏွင့္ သူျဖတ္ကနဲ၀မ္းသာ သြားသည္ ဘာေၾကာင့္မ်ားသူမကိုမွတ္မွတ္ရရရွိေနပါလိမ့္…

“ဟုိင္း ´´

“ဟုိင္း´´

“မင္းငါ့ကိုမွတ္မိလား ´´

“ကၽြန္မ ကလြယ္လြယ္နဲ႕ေမ႕တတ္သူမဟုတ္ပါဘူးရွင့္´´

သူမစကားေၾကာင့္သူၿပံဳးမိသည္ သူေကာင္မေလးကိုစခ်င္လာသည္ ထုိေၾကာင့္..

“တစ္ခုေလာက္ကူညီပါလားဗ်ာ´´

“ေျပာၾကည့္ေလ´´

“မေန႕ကလမ္းသြားရင္းက်ေပ်ာက္သြားလုိ႕ဗ်ာ ´´

“ဘာလဲ´´

“ေကာင္မေလး ငါ့္ကပ္ထဲထည့္ထားတဲ႕ေကာင္မေလး အဲဒါဘယ္နားထြက္က် သြားမွန္းမသိဘူး´´

“က်ေပ်ာက္သြားတာမျဖစ္ႏုိင္ဘူး ရွင့္ကိုေၾကာက္လုိ႕ခုန္ထြက္သြားတာပဲျဖစ္မွာ´´

“ခုန္ထြက္ထြက္က်ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ငါေတာ့သူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္ တယ္ကူရွာေပးပါကြာ´´

“ရွင္မွားေနၿပီရဲစခန္းသြား ဓါတ္ပုံျပလူေပ်ာက္ေၾကာ္ျငာတုိင္ရမွာ ´´

“ဟုတ္တယ္ ငါလည္းသိတယ္ဒါေပမယ့္ခက္ေနတာက သူ႕ဓါတ္ပုံငါ့မွာမရွိဘူးၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုငါကျမင္ေတာင္မျမင္ဘူးဖူး´´

ေကာင္မေလးဆီကထြက္လာတာတဲ႕စကားလုံးကႏွစ္လုံးတည္း

“ေသလုိက္…တဲ႕´´

“စတာပါကြာငါမင္းကိုေမးစရာတစ္ခုရွိတယ္´´

“ဘာေမးမွာလဲ ေမးေလ´´

“ေၾသာ္ ကေလးမမွာ ခ်စ္သူေလးဘာေလးမ်ာရွိၿပီလားလုိ႕ပါ´´

“ဘာလုပ္ဖုိ႕လည္းရွင္က အဲ႕ဒါေမးၿပီးေတာ့´´

“ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး ဒီအတုိင္းသိခ်င္ရုံေလးသက္သက္ပါ ဒါေပမယ့္မင္းအဆင္မေျပာလဲရပါ တယ္မေျပာပါနဲ႕ကိစၥမရွိပါဘူး´´

“ဘာလဲရွင္ကစိတ္ဆုိးတာလား ´´

“အမ္ ငါ့စကားထဲမွာစိတ္ဆုိးတယ္လုိ႕ပါလုိ႕လားကြ ´´

“ဟုတ္ပါၿပီရွင္ ဟုတ္ပါၿပီ´´

“ဒါဆုိကၽြန္မလဲေမးမယ္ ရွင့္မွာေရာခ်စ္သူေတြဘာေတြရွိၿပီလား´´

“ဟင့္အင္းခ်စ္သူေတာ့မရွိဘူးရည္းစားေတာ့ ရွိတယ္´´

“ဟင္ရွင့္ဟာကဘယ္လုိၾကီးလဲ´´

“ဟုတ္တယ္ေလ ခ်စ္သူဆုိတဲ႕ ေ၀ါဟာရနဲ႕ ရည္စားဆုိတဲ႕ေ၀ါဟာရခ်င္းတူမွမတူတာ လြယ္ လြယ္ေျပာရရင္ကြာ ႏွလုံးသားဆုိတာကန္ထရုိက္တုိက္ၾကီးတစ္ခုဆုိပါေတာ့သူ႕မွာအခန္းလြတ္ ေတြအမ်ားၾကီးပဲ ရည္းစားဆုိတာကအဲ႕ဒီအထဲမွာေခတၱ ခဏလာေရာက္ေနထုိင္သူေပါ့ကြာ။ ခ်စ္သူဆုိတာက အဲ႕ဒီအခန္းေတြကို သိမ္းၾကံဳးပိုင္ဆုိင္သြားသူကြ´´

“ေၾသာ္ ရွင္ကအခ်စ္အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္သိတာပဲ´´

“ဟာ မင္းမွားေနၿပီငါကအခ်စ္အေၾကာင္နကန္းတစ္လုံးေတာင္မသိေသးသူတစ္ေယာက္ပါ ကြာငါတင္မဟုတ္ပါဘူး အခ်စ္အေၾကာင္းကိုဂဃနနသိတဲ႕သိတဲ႕လူေတာ္ေတာ္ရွားတယ္ကြ အခ်စ္ဆုိတာ အေျဖထုတ္ရခက္တဲ႕ပုဒ္စာ တစ္ပုဒ္ပါ´´

“ဟုတ္ပါၿပီထားပါေတာ့ကၽြန္မေအာက္ေတာ့မယ္ ၾကာေနၿပီ´´

“အုိေက ဂြတ္ႏုိက္´´

“ေၾသာ္ရွင့္ကိုကၽြန္မေျပာရဦးမယ္ ကၽြန္မမွာရည္းစာမရွိဘူး´´

သူမသည္ထုိစကားကိုေျပာၿပီးေအာက္သြားေလေတာ့သည္ သူရင္ခုန္သံကိုဒိန္းကနဲျပန္ၾကားရ သည္။ထုိညအိပ္မက္ထဲမွာကမၻာအႏွံေရာက္ျဖစ္သည္။

(…….)

ဂစ္တာၾကိဳးကိုေဒါင္ေဒါင္ဒင္လုပ္ေနမိသည္ ဂစ္တာတီးဖုိ႕လည္းစိတ္ကမပါ ေခါင္းထဲမွာအေတြး တစ္ခုကစုိးမုိးေနသည္။ သူမကိုနာမည္ရယ္ဘယ္မွာေနတာရယ္ကိုေမးသင့္သလားထုိအရာုကသူ႕ေခါင္ထဲမွာစုးိမုိးေန သည္။

သူမကိုသူ မသိ ဘယ္မွာေနတာလဲမသိ မသိျခင္းနဲ႕ပဲသူရင္ ခုန္ေနသည္။ တကယ္လုိ႕သိသြားရင္ေရာဆက္ရင္ခုန္ဦးမွာလား တစ္ခါတစ္ခါဒီအတုိင္းမသိျခင္းနဲ႕ပဲရင္ခုန္ ေနတာေကာင္းသည္။ဘ၀ဆုိသည္မွာ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေသာပုဒ္စာတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္ ထုိပုဒ္စာကိုပင္ အေျဖထုတ္ၾကရင္းလူေတြသည္ဘ၀ကိုဆက္လက္ရွင္သန္သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆုိသည္မွာ နာတာရွည္ေရာဂါႏွင့္တူသည္ လူသည္နာတာရွည္ေရာဂါၾကီးကိုႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ေထြးပိုက္ခ်င္ ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

အခ်ိန္တုိ႕တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆုံးသြားသည္ သူမသည္ခုခ်ိန္ထိဘယ္သူဘယ္၀ါဆုိတာသူ မသိပါသိေအာင္လည္းသူမၾကိဳးစားခဲ့ပါ။ အခ်ိန္အတုိင္းအတာတစ္ခုအတြင္းမွာသူမ သည္ သူ႕ရင္ထဲသုိ႕စူးစူးနစ္နစ္၀င္ေရာက္ေနရာယူၿပီးျဖစ္သည္။ အရူးမေလး နာမည္ ႏွင့္လုိက္ေအာင္ပင္ သူ႕ကိုရူးသြပ္ေစခဲ့သည္။ ခုဆုိလွ်င္သူမႏွင့္သိခဲ႕သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ လာၿပီျဖစ္သည္ သူမႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေတြ႕ရွိ ျမင္ဘူးၾကျခင္းမရွိၾက ေသးပါ။ လုိလည္းမလုိအပ္ဟုထင္ခဲ႕ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာစြဲစြဲ လန္းလန္း သတိရေနျခင္းကို အခ်စ္ဟုေခၚလွ်င္ သူ႕ရင္ထဲမွာ အရူမေလးကိုခ်စ္္္မိေနၿပီျဖစ္သည္။ ငါ့ရင္ထဲမွာ နင့္ကိုခဂၢါလုိ႕နာမည္ေပးထားတယ္ေကာင္မေလးေရ….ထက္ျမက္တဲ႕ဓါးသြားတစ္လက္ေပါ့

အခ်စ္ သည္ ခံစားမႈႏွင့္သာသက္ဆုိင္သည္ဆုိလွ်င္ မျမင္ရပဲႏွင့္သူ ခဂၢါ ကိုခ်စ္မိေနသည္မွာ ဘာဆန္း သနည္း။ ေအာင့္ထားလုိ႕မရႏုိင္ ေသာအရာေတြထဲမွာ အခ်စ္လည္းပါသည္ သူေအာင့္မထားႏုိင္ေတာ့ပါ ထုိ႕ေၾကာင့္..

ကြန္ပ်ဳတာဖန္သားျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး သူရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္ ငါ့ကုိဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ရင္ခုန္ေစခဲ႕ရတာလဲေကာင္မေလးရယ္..

“ဟုိင္း´´

စကားလုံးေလးတစ္လုံးေၾကာင့္ရင္ခုန္ႏႈန္းသည္ ဒီေလာက္ျမန္သြားသင့္ပါသလား

“ဟုိင္းဒီေန႕ မင္းေနာက္က်တယ္ ခဂၢါ´´

“အင္းဟုတ္တယ္ အေဖခုိင္းထားတဲ့ အလုပ္ကေလးမျပတ္ေသးတာနဲ႕ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတာ´´

“ေၾသာ္ အင္း မေန႕ညကငါအိပ္မေပ်ာ္ဘူး ခဂၢါ´´

“ဘာလုိ႕လည္း ၾကမ္းပိုးကိုက္လုိ႕လား ခစ္ ခစ္ ခစ္..´´

“ဟုတ္ဘူး ၾကြက္ကိုက္သြားတာ ´´

“အမ္ ဘယ္လုိ´´

“ဟုတ္တယ္ ငါအိပ္ေနတုန္းငါ့ႏွလုံးသားကိုၾကြက္ကိုက္သြားတယ္´´

“အဲ့ဒါေဆးခန္းျပေလဟာ ငါ့လာေျပာရလား ´´

“အင္း….ခဂၢါငါနင့္ကိုၾကြက္မေလးလုိ႕ေခၚမယ္´´

“ေသလုိက္ ´´

ငါခုတေလာ အဆင္မေျပဘူးဟယ္´´

“ဘာျဖစ္လုိ႕လည္း ´´

“မေန႕က ငါဟုိေကာင္နဲ႕ေတြ႕တယ္ အဲ႕ဒီ့ေကာင္ ငါ့ကိုမညွာမတာလုပ္ရက္တယ္ ဟာ´´

“အမ္..ဘယ္ေကာင္လဲ ´´

“ဘယ္ေကာင္ရမွာလဲ cupid ေလ ျမားနတ္ေမာင္ေပါ့ သူ႕ျမားၾကီးနဲ႕မညွာမတာငါ့ကိုလာပစ္ တယ္ ခုေတာ့နင္စဥ္းစားၾကည့္ ငါ့မွာျမားဆိပ္သင့္ ေနၿပီ နင္ငါ့ကိုကူညီပါဟာ ေနာ္´´

“နင္မွားေနၿပီ ေဆးခန္းသြားရမွာ ဘာမွမပူပါနဲ႕ဟာမကုႏုိင္ရင္ေသရုံပါပဲ ခစ္ ခစ္ ခစ္´´

“`ဟုတ္ဘူးဟ cupid ကေျပာသြားတယ္ အဲ႕ဒီျမားဆိပ္ကိုကမၻာေပၚမွာနင္တစ္ေယာက္တည္း ေျဖႏုိင္တာတဲ႕ ´´

“နင္ငါ့ကိုရည္းစားစကားေျပာေနတာလား´´

“အင္းဟုတ္တယ္ ငါနင့္ကိုခ်စ္တယ္ ´´

“မျဖစ္ႏုိင္တာဟာ နင္ငါ့ကိုျမင္ေတာင္မျမင္ဘူးပဲနဲ႕ ´´

“ႏုိး…..အခ်စ္မွာ ရုပ္၀တၳဳပစၥည္းေတြ မပါဘူးေလ ခံစားခ်က္သက္သက္ပဲ အခ်စ္ဆုိတာ ရင္ခုန္သံနဲ႕ပဲဆုိင္တယ္´´

ထုိ႕ေနာက္အတန္ၾကာသူေရာသူမပါ တိတ္ဆိတ္သြားၾကသည္……..

“ဟုတ္ၿပီေလထားပါေတာ့ ဒါေပမယ့္ မိန္ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ ဒါေသခ်ာစဥ္းစားရမယ့္ ကိစၥေလ နင္ငါ့ကိုအြန္လုိင္းေပၚမွာေျပာတာထက္ အျပင္မွာေျပာရင္ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္´´

“အုိေကေလ ဒါဆုိငါတုိ႕ေတြ႕ဖုိ႕လုိအပ္လာၿပီေပါ့´´

“အင္းေပါ့ဒီလုိပဲလုပ္ရေတာ့မွာေပါ့´´

“အင္းဒါဆုိဘယ္မွာေတြ႕ၾကမလဲ ´´

“…………………………………´´

“အုိေက ဒါဆုိငါတုိ႕အဲ႕ဒီ႕မွာေတြ႕ၾကတာေပါ့ ´´

“အင္းေပါ့ ငါေအာက္ေတာ့မယ္ အထုပ္ရႈပ္ အိပ္မက္လွလွ မက္ပါေစ´´

အိပ္မက္ေတြကေတာ့ လွမွာၾကိမ္းေသပါတယ္ ေကာင္မေလးရယ္ အခ်စ္ဆုိတာ ရင္ခုန္သံျခင္း ႏွီးေႏွာၾကတာပါ။

(………….)

ေစာေစာစီးစီးႏုိးလာေသာ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ေမေမ ကတအံတၾသ နဲ႕ၾကည့္သည္ ၿပီးေတာ့

ဒီေန႕ေတာ့ၾကားသားမုိးၾကိဳးပါလားေဟ့ ငါ့သားအေစာၾကီးႏုိးတယ္ေဟ့ ဟုေအာ္ေျပာသည္။

ေလေလး တခၽြန္ခၽြန္ႏွင့္ ေရကိုစိမ္ခ်ဳိးပစ္လုိက္သည္ ၿပီးေတာ့အ၀တ္အစားလဲ ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္ ကာကားဂိတ္သို႕ထြက္ခဲ႕သည္။ကားဂိတ္ေရာက္ကားကသိပ္မေစာင့္လုိက္ရအဆင္သင့္ပင္ေတြ႕ရသည္ ဘတ္စ္ကားကေတာ့ ရုိးရာမပ်က္လူေတြျပည့္က်ပ္ညပ္ေနသည္။ ေနရာေလးတစ္ေနရာစာရဖုိ႕တုိး ေ၀ွ႕ေနၾကေသာလူေတြကိုၾကည့္ကာသူရယ္ခ်င္သည္။ ေၾသာ္ကိုယ့္အတၱအတြက္ တျခားလူကိုေတာင္ ဂရုမစုိက္ႏုိင္ၾကေတာ့။ အင္းေလလူဘာဆုိမွ အတၱေတာ့ ဘယ္ကင္းႏုိင္ပါ့မလဲ။ သူဆင္းရမည့္မွတ္တုိင္ ေရာက္ေတာ့ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္သည္ ၉ နာရီ ထုိးဖုိ႕၁၀ မိနစ္ ကားေပၚကဆင္းလုိက္သည္။ သူခ်ိန္း သည့္ဆုိင္ေရာက္ဖုိ႕က နည္းနည္းေတာ့ေလွ်ာက္ရဦးမည္ ေနာက္ ၅ မိနစ္ေပါ့။ သူမႏွင့္ေတြ႕ဖုိ႕ကို ေကာ္ဖီဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာခ်ိန္းထားသည္ ၉ နာရီထုိးေတြ႕ၾကမည္။

သူမခ်ိန္းသည့္ဆုိင္ေရာက္ဖုိ႕ကားလမ္းတစ္ခုသာျခားေတာ့သည္ ဒီကားလမ္းကူးၿပီးတာနဲ႕ မင္းနဲ႕ငါ ေတြ႕ရေတာ့ မွာပါခဂၢါ ရယ။ သူမႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ေတာ့ ျမားဆိပ္သင့္ေနတဲ႕ငါ့ႏွလုံးသားကို အဆိပ္ေျဖ ေပးပါခဂၢါရယ္ ေပါ့ ဒါမွမဟုတ္ မင္းကိုက္သြားတဲ႕ငါ့ႏွလုံးသား အေကာင္းအတုိင္းျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္ေပး ပါေပါ့…..ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ့္ေပ်ာ္ျမဴးေနမိသည္။ ငါလာၿပီၾကြက္မေလးေရ …

လမ္းကိုျဖတ္ကူလုိက္သည္ ကားေတြကတဆိတ္ရႈပ္လြန္းလွသည္…

၀ုန္းကနဲအသံႏွင့္ အတူသူလြင့္ပ်ံထြက္သြားသည္ စူးနင့္ေသာေ၀ဒနာတစ္ရပ္ကုိျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားလုိက္ရသည္ သူေခါင္းတစ္ခုလုံးမူးေ၀ေနာက္က်ိလွ်က္ နားထဲကေလေတြတဟူးဟူးထြက္ေနသည္ ငါအေရာက္လာခဲ႕တယ္ေနာ္ခဂၢါ ဒါေပမယ့္ နင့္ဆီေတာ့ ငါေရာက္မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး ခဂၢါရယ္..ငါေလ နင့္ကို………အ ………ရမ္း……….ခ်စ္……..တယ္……

ထုိ႕ေနာက္ သူအသိေတြ ေမွာင္အတိက်သြားသည္………….

(……..)

“ေကာင္ေလးကငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတယ္ သနားပါတယ္ ဟယ္ ”

“ပြဲခ်င္းၿပီးပဲေနာ္ ”

“ေအးဟယ္ ကားသမားေတြကလည္းအရမ္းေမာင္းတာကို”

လူေတြရုတ္ရုတရုတ္ရုတ္္ ႏွင့္တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာ ေနၾကေသာ စကားေတ ြေၾကာင့္ ့္လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကိုကားတုိက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။ သူမရင္ထဲနမိတ္မေကာင္းသလုိိခံစားလုိက္ရသည္။ သူေရာက္ေနၿပီလားမသိ ဆုိင္ထဲ၀င္ေစာင့္ေနတာေကာင္းပါတယ္ ေလ။ သူမစဥ္းစားၿပီးဆုိင္ထဲ၀င္လာ ခဲ့သည္ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္မွာလုိက္သည္ တစ္ခြက္ကသူမအတြက္တစ္ခြက္ ကအထုပ္ရႈပ္အတြက္ တကယ္ လုိ႕သူကခ်စ္လားလုိ႕ေမးလာခဲ့ရင္ဘယ္လုိေျဖမလဲ ထုိအေၾကာင္းအရာကိုေတြးမိေတာ့သူမရင္ထဲ ရွက္ရြံသြားသည္ပါးျပင္ကပန္းႏုေရာင္သန္းသြားသည္ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၉ နာရီ ၁၀ မိနစ္ သူဘာလုိ႕ေနာက္က်ေနတာပါလိမ့္ ဟင္းလာေတာ့မွေတြ႕မယ္ အထုတ္ရႈပ္ နင္ဟာေလ ဘာ ကိုမွအေလးအနက္မထားဘူးဆုိတာတကယ္ျဖစ္မယ္။

အခ်ိန္တုိ႕တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးသြားသည္ ေကာ္ဖီဆုိင္ထဲမွာေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္လုံးကအရာမယြင္းေသး ေကာ္ဖီဆုိင္ကထြက္လာေသာ ေတးသြားက လြမ္းေမာဖြယ္ ေကာင္မေလးကအျပင္ကိုေတြေတြ ေငးေငးေလးၾကည့္ေနသည္ အတန္ၾကာေတာ့ မွသက္ျပင္းကို ဟူးကနဲမႈတ္ထုတ္လုိက္သည္။ “ နင္ဟာလြယ္လြယ္နဲ႕ေမ႕တတ္သူတစ္ေယာက္ဆုိ တာတကယ္ကိုး ” ဟုတုိးတုိးေလးေရရြတ္သည္။ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ အတြက္ပိုက္ဆံကိုရွင္းခဲ႕ကာ ထြက္သြားသည္ ေသခ်ာၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ားလဲံ့ေနေသာေကာင္မေလး၏မ်က္၀န္းကို ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ေကာင္မေလး၏ရင္ထဲမွာဘာရွိခဲ႕သနည္း……………

တစ္ေနရာမွာေတာ့ တေရြ႕ေရြ႕ထြက္ခြာသြားေသာ ေကာင္မေလး၏ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ၿပီး ငုိေနေသာ ၀ိညာဥ္တစ္ခု ရွိေနခဲ့သည္ဆုိတာသာ ေကာင္မေလးသိသြားခဲ့လွ်င္………

ၿဖိဳးဇာနည္

0

ခ်စ္သူေၿပာေသာစကားတစ္ခြန္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Thursday, February 19, 2009 in
ဂီတထဲကကၽြန္ေတာ္

ကၽြန္ေတာ္သည္ေတးဂီတမ်ားကိုခ်စ္သည္....သံစဥ္ေလးမ်ားကိုႏွစ္သက္သည္..... နားေသာတကိုအခ်ိန္ျပည့္ခံစားလိုသည္...အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးမ်ားကို အလြန္ပင္ႏွစ္ခ်ိဳက္သည္....ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ထိအသံခ်ိဳခ်ိဳေလးမ်ားကိုႏွစ္သက္သလဲဆိုရင္.... ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေပါ့.........ကၽြန္ေတာ့္အေမဟာ ပြဲစား...အေဖက ပြဲရံုပိုင္ရွင္...ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာလိုေလေသးမရွိျပည့္စံု
ခဲ့ပါတယ္.... အေမနဲ႕အေဖရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသား ျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကိုေတာ္ေတာ္ၾကီးေက်နပ္မိပါရဲ႕....အေမနဲ႕အေဖ ဟာစီးပြားေရးနဲ႕ မအားလို႕..ကၽြန္ေတာ့္ကိုအထိန္းေတာ္ေတြနဲ႕ပဲထားခဲ့ရတာေပါ့....တစ္ခါက ....အထိန္းေတာ္တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကိုေခ်ာ့သိပ္ပါေရာ...သူ႕အသံၾကီးက ဆိုးလြန္းတယ္ဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ အိပ္လို႕မရဘူး..အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ငိုေတာ့
တာေပါ့....အဲဒီအေဒၚၾကီးရဲ႕အသံကိုမၾကားခ်င္ဘူးလို႕အေမ့ကိုေျပာလိုက္တယ္....အေမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုအလိုလိုက္တယ္
ေလ.....ေနာက္ကေလးထိန္းေတြေခၚရင္ အသံစစ္ျပီးမွေခၚေတာ့တယ္.....*ကၽြန္မသားက အသံခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလးေတြမွၾကိဳက္
တာရွင့္...ဒီအိမ္မွာ ကေလးထိန္းအလုပ္လိုခ်င္ရင္ရွင္တို႕မွာအသံေကာင္းေကာင္းရွိမွျဖစ္မယ္*......
ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္အရြယ္ေရာက္လာပါေရာ...အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အထိအဲဒီအသံေတြနဲ႕ပက္သက္ပီးကၽြန္ေတာ္ခေရဇီျဖစ္ေန
တုန္းပဲေလ....ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္လုပ္ အမ္ပီသရီးကိုအျမဲနားေထာင္ပီးလုပ္တတ္တယ္..... ယုတ္စြအဆံုးစာက်က္ရင္ေတာင္မွ သီခ်င္းနားေထာင္ပီးပဲက်က္တယ္..... မနက္မိုးလင္းကေနညမိုးခ်ဳပ္အထိ သံစဥ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြနားေထာင္တယ္....ကၽြန္ေတာ့္
ဘ၀ကို သံစဥ္ေတြထဲမွာျမဳပ္ႏွံထားတယ္....ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ထိအသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကိုျမတ္ႏိုးသလဲဆိုရင္..ကၽြန္ေတာ့္
အိပ္ခန္းထဲက နံရံေတြထဲမွာ ေဆာင္းေဘာက္စ္ေသးေသးေလးေတြကိုျမဳပ္ထားတယ္....အခန္းထဲမွာ ေဆာင္းေဘာက္စ္အၾကီး
ၾကီးလဲရွိတယ္....ကီးဘုတ္၊ပီရမ္ႏို၊တေယာ ...အိုဗ်ာ..ဂီတနဲ႕ပက္သက္တဲ့အရာေတြအကုန္ရွိတယ္..... အဲဒါေတြအားလံုးကၽြန္ေတာ္
တစ္ခုမွေကာင္းေကာင္းမတီးတတ္ဘူး.. ဒါေပမဲ့သူတို႕ကို ထိလိုက္ရင္ထြက္လာတဲ့ အသံေလးေတြကိုၾကိဳက္တာ.....အဲဒီေလာက္ထိ အသံေတြကိုရူးသြပ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ထဲကို အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာတစ္ခု၀င္လာပါေရာလား...............
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ပထမဦးဆံုးအခ်စ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တာက လျပည့္၀န္းပလာဇာမွာပါ....အဲဒီေန႕ကထံုးစံအတိုင္ နားက်ပ္ေလးတပ္ရင္း
ေစ်းထဲကိုေရာက္လာပါေလေရာ....အရင္ဆုံးသြားျဖစ္တာက စီဒီေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေပါ့အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ပထမဦးဆံုးရင္ခုန္သံကိုရွာေတြ႕ခဲ့တာေပါ့.....ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ခုန္သံေလးက လွလြန္း
တယ္ဗ်ာ...ရက္ရက္စက္စက္ကိုလွတာ....အျပစ္ေျပာစရာဘာမွကိုမရွိခဲ့ဘူး....သူ႕ကိုေတြ႕တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာစက္ရုပ္ၾကီး
တစ္ရွပ္လုိပဲ .....အသက္ရူတာေတြရပ္ေတာ့မလားေအာက္ေမ့ရပါရဲ႕.....ဒီလိုနဲ႕သူ႕ေနာက္ကိုလိုက္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့....... ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူးထဲမွာ သူသာဒီေလာက္လွေနရင္....သူ႕အသံေလးဆိုဘယ္လိုေနမလဲ...ဘယ္ေလာက္ခ်ိဳျမိန္လိုက္မလဲလို႕ေတြးေန
မိတယ္..... သူ႕အသံေလးကို ၾကားရမွကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေတာ့မယ္.....အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ေနာက္ကိုေတာက္ေလွ်ာက္မသိမသာ
လိုက္ခဲ့တယ္ေပါ့......တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့သူက အလွကုန္ေကာင္တာဘက္ေလွ်ာက္သြားတယ္.ကၽြန္ေတာ္လဲမသိမသာနဲ႕
လိုက္ခဲ့တယ္ေပါ့.... အဲဒီမွာ *အစ္မ...ဒါက ေလာ္ရယ္လ္ကထုတ္တဲ့ဟာလား* ဆိုတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္.ဆိုးရြားလိုက္တဲ့
အသံဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္လည္းဘယ္သူ႕ အသံလည္းဆိုပီးပတ္၀န္းက်င္ကိုလိုက္ၾကည့္မိတယ္...ဘုရားေရ....သူမအသံပါလား..... သူမရဲ႕လွပတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႕မလိုက္ေအာင္ ဒီလိုအသံဆိုးဆိုး၇ရားရြားၾကီးကိုပိုင္ဆိုင္ထားတာဟုတ္ရဲ႕လား....ကၽြန္ေတာ္မယံုႏိုင္
ေလာက္ေအာင္ပါပဲ..... အသံကေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုဆိုးလြန္းတာဗ်ာ.....လည္ေခ်ာင္းထဲကရွတတနဲ႕ထြက္လာတဲ့အသံမ်ိဳး....လူသာမျမင္ရရင္ အေျခာက္ၾကီးတစ္္ေယာက္အသံလို႕ထင္မိမွာပဲ....အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္
လိုက္ရတယ္ေပါ့.....သူ႕ကိုသာရည္းစားေတာ္မိလို႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ၾကည့္ပဲၾကည့္ပီး နားကိုေတာ့ပိတ္ထားရမဲ့ဘ၀ျဖစ္သြား
လိမ့္မယ္....*ကဲ...ေနရစ္ေတာ့ ေကာင္မေလးေရ*........
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုတိယရင္ခုန္သံအေၾကာင္းကိုဆက္ေျပာျပဦးမယ္.....သူနဲ႕စေတြ႕ပံုက တစ္ေန႕ ကၽြန္ေတာ္အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း
ရွိေနတုန္း...ဖုန္းလာတယ္ေလ....ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့.... *ဟယ္လို...အန္တီ၀င္း၇ွိပါသလားရွင္*တဲ့....အသံေလးကခ်ိဳျမိန္လိုက္
တာဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္ ဒီေလာက္သာယာတဲ့အသံတစ္ခါမွမၾကားဖူးဘူး....အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းမွားေနတာကိုေတာင္ဖုန္းမွား
ေနတယ္လို႕မေျပာခ်င္ေတာ့ပဲ....ဇာတ္လမ္းေလးေတြထြင္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့... သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္နာမည္ေလးေပးထားတယ္...*ေဒး* တဲ့....ဒါကလည္းသူ႕အသံေလးကိုစြဲလမ္းမိတဲ့ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ေၾကာင့္ပါ....ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေန႕တိုင္းဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္.....
သူ႕အသံေလးကိုၾကားရတဲ့ေန႕ေတြဆို ကၽြန္ေတာ့အခန္းထဲက ေဆာင္းေဘာက္စ္ၾကီးေတြအားလံုးကို အနားေပးထားတယ္....သူ႕အသံေလးသာလွ်င္ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဘ၀ပါ....... သူ႕အသံကိုတစ္ေန႕မၾကားရရင္မေနႏိုင္တဲ့အထိပါဗ်ာ....တစ္ေန႕ သူ႕ကိုကၽြန္ေတာ္က အျပင္မွာေတြ႕ဖို႕ေျပာေတာ့သူက * အကယ္လို႕ ကၽြန္မကရုပ္ဆိုးေနရင္ေရာ...ရွင္ကခ်စ္ႏိုင္ပါ့ဦးမလား*လို႕ကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးခဲ့တယ္...ကၽြန္ေတာ္ကလဲ မတံု႕မဆိုင္းပဲ.....သိပ္ခ်စ္ႏိုင္ဒါေပါ့.....လို႕ ျပန္ေျပာခဲ့တယ္ေလ....ဟုတ္တယ္...*မင္းအသံေလးက ငါ့ကိုဒီေလာက္ေတာင္လႊမ္းမိုးထားတာ...မင္းကိုငါေမ့နိုင္ပါ့မလားမယ္လိုဒီရယ္*....... အဲေန႕ညကကၽြန္ေတာ္ရင္ေတြခုန္လြန္းလို႕ အိပ္လို႕ေတာင္မရခဲ့ဘူးဗ်ာ.....ေနာက္ေန႕ က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ခါတိုင္းထက္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပတ္သျပီးသူနဲ႕ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာ
ကိုသြားခဲ့တယ္.... ခ်ိန္းထားထက္အခ်ိန္ထက္ေစာေနေသးလို႕ သူ႕ပံုစံကို စိတ္ကူးနဲ႕ပံုေဖာ္ေနခဲ့မိတယ္ေလ...ကြက္တိပါပဲဒီဆိုင္
ေလးကအလြန္မွနားဝင္ခ်ိဳလွတ႔ဲသံစဥ္ေလးေတြကိုဖြင္႔ေပးထားပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့ေနရာ ကဆိုင္ေပါက္၀နဲ႕တည့္တည့္ပဲ
ေလ..... 5 မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့ေနရာကအလင္းေရာင္ေတြပိတ္သြားတယ္...
အလြန္မွလွပတ႔ဲကားတစ္စီးကအလင္းေတြကိုကြယ္လိုက္တာပါ။ၿပီးေတာ႔အလြန္မွလွပတ႔ဲအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကားေပၚကဆင္းလာၿပီး
ဆိုင္ထဲကကၽြန္ေတာ္႔န႔ဲကပ္လွ်က္စားပြဲမွာဝင္ထိုင္ရင္းကၽြန္ေတာ္႔ကိုအကဲခတ္ပါေတာ႔တယ္။ကၽြန္ေတာ္လည္းကၽြန္ေတာ္႔ကိုဒီေလာက္အက
ဲခတ္ေနမွေတာ႔သူဟာေဒးပဲၿဖစ္ရမယ္ဆိုၿပီးသူ႔ကိုသြားမိတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္ေဒးပါတ႔ဲ။ကၽြန္ေတာ္ကံေကာင္းပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ရ႔ဲဒုတိယရင္ခုန္သံဟာကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ကူးထဲကလိုပါပဲအလြန္မွခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးအလြန္မွသာယာတ႔ဲအသံေလးကိုပိုင္ဆိုင္ေနလို႔ပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေတြအမ်ားၾကီးေၿပာၿဖစ္ၾကတယ္။ေၿပာေနရင္းန႔ဲစားပြဲထိုးေကာင္ေလးအေအးလာခ်ေပးတ႔ဲအခ်ိန္မွာ
သူေၿပာလိုက္တ႔ဲစကားေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲသူ႔အေပၚခံစားခ်က္ေတြစြဲလန္းမႈေတြဟာအားလံုးမွားယြင္းသြားၿပီဆိုတာသိလိုက္ရပါတယ္။
သူေၿပာလိုက္တာက-ေကာင္ေလးသီခ်င္းဖြင္႔ထားတာကိုေက်းဇူးၿပဳၿပီးပိတ္ေပးလို႔ရမလား-တ႔ဲ။သူဟာသူဘာသေဘာန႔ဲပဲဒီစကားကိုေၿပာ
ခ႔ဲပါသည္ၿဖစ္ေစကၽြန္ေတာ္႔ဘက္ကေတာ႔လံုးဝfeelၿဖစ္သြားခ႔ဲပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ဟာသူန႔ဲေၿပာေနတ႔ဲစကားစေတြကိုအၿမန္ဆံုး
ၿဖတ္ၿပီးၿပန္လာခ႔ဲပါတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕။

စိတ္ထဲကေတာ႔ဒါေနာက္ဆံုးေတြ႔ဆံုၿခင္းပဲလို႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္မိတယ္.....အဲဒီေန႕အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ထပ္ရင္ခုန္သံ
ံကိုထပ္မရွာေတာ့ဘူး.. အခန္းထဲက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မသံုးတာၾကာပီျဖစ္တဲ့ေဆာင္းေဘာက္စ္ေတြကိုပဲတစ္သက္လံုး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အ
ေဖာ္မြန္ေတြအျဖစ္ေရြးခ်ယ္လိုက္ပါေတာ့မယ္.........


ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕႕၁၀း၃၅တိတိ

1

ေဟး႕႕႕႕ဒီေဂ်

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Thursday, February 19, 2009 in
ကၽြန္ေတာ္ DJ

ကၽြန္ေတာ္မေန႔ကpostအသစ္မေရးၿဖစ္တာကအၿဖဴေရာင္သံစဥ္ေရဒီယိုမွာကၽြန္ေတာ္DJအၿဖစ္စတင္ဝင္ေရာက္တ႔ဲေန႔ေလးမို႔ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကDJၿဖစ္ခ်င္ေနတာၾကာခ႔ဲၿပီဗ်။စိတ္ကူးထားတာေတြဟာမေန႔ကတကယ္ၿဖစ္သြားခ႔ဲပါတယ္။ဝါရင္႔DJေတြရ႔ဲအကူအ
ညီေပးမႈေတြကိုေတာ္ေတာ္ေလးေလ႔လာမွတ္သားၿပီးမွ ည ၉း၃၀ ေလာက္မွာပထမဆံုးစတင္ၿပီးDJလုပ္ၾကည္႔တာပါ။အဆင္ေၿပ
ပါတယ္။သီခ်င္းေတာင္းဆိုမႈေတြဖြင္႔ေပးရတာကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာအက်ဆံုးပဲဗ်။ဒါေပမ႔ဲလုပ္ခါစမွာေၾကာင္ေသးတယ္ဗ်။သယ္ရင္း
DJေတြရ႔ဲဝိုင္းဝန္းကူညီေပးမႈေၾကာင္႔ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေၿပစြာလုပ္ေဆာင္နိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ကိုယ္တိုင္တကယ္လုပ္ၾကည္႔ေတာ႔မွပဲ
အေတြ႔အႀကံဳေလးေတြေၾကာင္႔လက္ရွိDJေတြကိုကၽြန္ေတာ္ပိုေလးစားသြားမိတယ္။ေၿပာရအံုးမယ္အခုလက္ရွိDJကိုကိုမမမ်ားဟာ
USAတို႔SGတို႔ကမ်ားတယ္ဗ်။လက္ရွိDJေတြအကုန္လံုးနိုင္ငံၿခားမွာေနၾကတ႔ဲသူေတြပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔အားက်စရာေတြ
ခ်ည္းပဲဗ်။ေက်ာင္းတတ္တ႔ဲသူေတြ အင္ဂ်င္နီယာေတြ အလုပ္ လုပ္ေနၾကတ႔ဲသူေတြ တကယ္ပါဗ်ာကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကမၿဖစ္
ေၿမာက္ခ႔ဲေတာ႔အားက်ရံုမွတပါးေပါ႔ဗ်ာ။ႀကြားရအံုးမယ္႕႕႕႕ဟဲဟဲ႕႕႕႕႕ၿမန္မာနိုင္ငံကDJဆိုရင္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းပဲရွိတယ္ဗ်
႕႕႕ဟဟ႕႕႕ငါကြ။ကၽြန္ေတာ္အရမ္းကိုေပွ်ာ္ရႊင္မိတယ္။DJၿဖစ္သြားတာကေတာ႔အဓိကေပါ႔။အၿဖဴေရာင္သံစဥ္ရ႕ဲေႏြးေထြးမႈကိုေတာ႔
လာလည္ဖူးသူေတြသိၾကမွာပါ။အကယ္၍လာမလည္ဖူးေသးဘူးဆိုရင္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါရေစ။အခ်ိန္မေရႊးဝန္ေဆာင္မႈ
ေပးေနတာေၾကာင္႔၂၄နာရီလာေရာက္ေလ႔လာနိုင္ပါတယ္။အၿဖဴေရာင္သံစဥ္မွ-ကစား၀ိုင္းမ်ား,ဂိမ္းဥယ်ာဥ္, ဘေလာ့ဂ္ဥယ်ာဥ္, ရုပ္ပံုဥယ်ာဥ္, ေတးဗြီဒီယိုဥယ်ာဥ္, ေရဒီယိုမ်ား, အၿဖဴေရာင္သံစဥ္ စာႀကည့္တိုက္ ႏွင့္ ဖိုင္ဥယ်ာဥ္က႑ , အၿဖဴေရာင္သံစဥ္ ဖိုရမ္ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ား အစရွိတ႔ဲဝန္ေဆာင္မႈေတြန႔ဲသူငယ္ခ်င္းတို႔ကိုဝန္ေဆာင္မႈေပးေနပါတယ္။ဒါ႔အၿပင္အခုဆိုရင္အၿဖဴေရာင္သံစဥ္
ရ႔ဲ E-magazine ကိုပါထုတ္ေဝေပးေနပါၿပီ။

သယ္ရင္းတို႔လာလည္မယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာ ေလးကေနဝင္ေရာက္ဖို႔ရန္ဖိတ္ေခၚပါတယ္။
အျဖဴေရာင္သံစဥ္ ရ႕ဲေဆာင္ပုဒ္ေလးကေတာ႔ အေကာင္းဆုံးမဟုတ္ေတာင္၊ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးစားေနပါသည္ တ႔ဲ။

ကဲပါသယ္ရင္းတို႔အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္စိတ္အပန္းေၿပေစဖို႔အတြက္အၿဖဴေရာင္သံစဥ္(apytz)ကိုသြားေရာက္လည္ပတ္ၾကပါစို႔ေနာ္။

ေပွ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕႕႕၈း၀၀တိတိ

0

မ်ဥ္းၿပိဳင္တို႔ရဲ႕ဆႏၵ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Wednesday, February 18, 2009 in
မ်ဥ္းၿပိဳင္တို႔ရဲ႕ဆႏၵ

ဟိုးတုန္းကေတာ့ ခ်စ္သူေတြဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ့ၾကဖူးေပမဲ့ အခုၾကေတာ့ သူစိမ္းေတြဆိုတာထက္ ရန္သူလို႔သတ္မွတ္ေနမိၿပီ....။ သူကေျပာေသးတယ္....ငါနင့္ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးတဲ့ ။ ဟား..ဟား..ဟား..တစ္ကမာၻလံုးၾကားေအာင္ ငါေအာ္ရယ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္ ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေျခာက္ႏွစ္တာသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ငါေလာက္နင့္အေၾကာင္းသိ တဲ့သူ ဘယ္သူမွရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ နင္ညာေနလည္း အလကားပဲေပါ့ ။ ဂုဏ္ ပကာသန
ေတြ မက္ေမာလွတဲ့ အသိုင္း၀ိုင္းၾကားမွာ နင္က သမီးအလိမၼာေလးအ ျဖစ္နဲ႔ ႏွလံုးသားကိုစေတးရဲမွေတာ့ ငါငိုေနလည္း
အလကားပဲေပါ့ ။ သြားစမ္းပါ....တူႏွစ္ကိုယ္တဲအိုပ်က္မွာေနရေနရ ဆိုတာ ငါ့အတြက္ဟာသေတြပါ ခ်ဳိ႕တဲ့လြန္းတဲ့ဘ၀ထဲဝင္မလာရဲဘူးဆိုတဲ့နင္ လမ္းခြဲစမွာပဲအျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ထပ္တြဲလိုက္ေသးတယ္ေနာ္....။ ေနရာေဟာင္းမွာအျခား
တစ္ေရာက္ ထပ္ေရာက္ ေနတာကိုျမင္ရတဲ့ ငါ့ရင္ထဲ နင္၀င္ၾကည့္လွည့္စမ္းပါ ။ ဒါေပမယ့္ ငါ့အသည္းေတြ ေၾကမြသြားပါ
ေစ သစၥာမဲ့တဲ့ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အတြက္ ငါ ငိုေနမွာမဟုတ္ဘူး...။ ေရြထီးေဆာင္းခ်ိန္ကေတာ့ ျဖစ္ခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕မိဖုရား ၊ အိမ္နိမ့္စံေရာက္သြားေတာ့ အနားေတာင္မကပ္ေတာ့တာ မင္းတို႔ရဲ႕ formula ပဲလား ။ ငါ့မွေတာ့ ရည္းစားဦးမို႔
အဦးဆံုးအခ်စ္ေတြနဲ႔ ရူးေနေအာင္ခ်စ္လိုက္ရတာ..။အမွန္ေတြသိတဲ့အခ်ိန္က် ငါ့ဘ၀ကစုတ္ျပတ္ေနလွျပီ..။ အဦးဆံုးက အမုန္းဆံုးျဖစ္ရမယ္လို႔မ်ား ငါဘယ္တုန္းကမွေတြးမထားမိခဲ့ဘူး...။ ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာကိုအျပစ္ပံုလြဲ ဘ၀ၿပိဳလဲ တဲ့သူေတြ
ထဲေတာ့ ငါ အပါခံမွာမဟုတ္ဘူး...။ အသံုးမ၀င္ေတာ့လို႔ နင္ ပစ္ထားခဲ့တဲ့ငါ နင့္ေ႔ရွကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္လာမယ္ဆိုတာ
နင္ ေစာင့္ၾကည့္ ေနလိုက္ပါ ..။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဒီလို ရန္ညွိဳးေတြ မထားခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ ငါသိပ္ခ်စ္ ခဲ့လြန္းလို႔ျဖစ္ရတာ...။
အႏိုင္ေတြပိုင္းၿပီး ထြက္သြားခဲ့တဲ့နင္ ...ငါ့ရင္မွာဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲဆိုတာ နင္မွမသိေတာ့တာ..။ အျပံဳးမရွိတဲ့ မ်က္ႏွာ ၊ အေပ်ာ္မဲ့တဲ့ေန႔ရက္ စိတ္ နဲ႔ကိုယ္တြဲလွ်က္ မရွိတာ ငါပဲသိတာ...။

ဒါေပမဲ့ ငါ့မာနေတြအတြက္ နင္႔ေ႕ရွမွာငါ မ်က္ရည္တစ္ခ်က္ေတာင္ အေ၀့မခံဘူး..........

နင္ရဲ႕ မိဘ ေဆြမ်ဳိး အသိုင္း၀ိုင္းေတြၾကားမွာ ငါဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းငံု႔အရွဳံးေပးမွာမဟုတ္ဘူး.........

ဒါငါ႕ဘက္ကစိမ္ေခၚမူပဲ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

2

ေဖေဖ႕ဆီကေကာ္ပီတစ္ပုဒ္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, February 16, 2009 in
ေဖေဖ႕ဆီကေကာ္ပီတစ္ပုဒ္

ဒီကဗ်ာေလးဟာကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ကဗ်ာေလးေတြကိုေရးနိုင္ေစဖို႔ကဗ်ာေသြးၿဖည္႔သြင္းေပးလိုက္တ႔ဲကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္
ဆိုရင္အၾကြင္းမ႔ဲမွန္ပါလိမ္႔မယ္။ဒီကဗ်ာေလးကိုကၽြန္ေတာ္စဖတ္ဖူးတာဟာလြန္ခ႔ဲတ႔ဲဆယ္႔တစ္-ႏွစ္ဆယ္႔ႏွစ္-ႏွစ္ေလာက္က
ပါ။အဲဒီတုန္းကကၽြန္ေတာ္၃တန္း၄တန္းေလာက္ပဲရွိပါအံုးမယ္။အဲဒီတုန္းကမွတ္မွတ္ရရတီဗီမွာဒႆဂီရိကားလာေနပါတယ္။
ကားပိုင္းကရွည္ေတာ႔ စေန-တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္ခြဲၿပရပါတယ္။မင္းသားေတြကဘယ္သူေတြပါလဲေတာ႔သိပ္မမွတ္မိေတာ႔ပါ
ဘူးေသခ်ာမွတ္မိေနတာကေတာ႔ ဦးညႊန္႔ဝင္း ရယ္ ဦးအံ႔ေက်ာ္ ရယ္ပါတယ္ဆိုကိုပါပဲ။အဲဒီရုပ္ရွင္ေလးကိုၾကည္႔ၿပီးတ႔ဲေနာက္
ပိုင္းေတြမွာကၽြန္ေတာ္ဟာလူဆိုးၿဖစ္တ႔ဲေခါင္းဆယ္လံုးပိုင္တယ္ဆိုတ႔ဲဒႆဂီရိမင္းၾကီးကိုတအားရူးသြပ္ေနမိေတာ႔တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အိမ္မက္ေတြထဲမွာဒႆဂီရိၿဖစ္ၿဖစ္သြားတတ္တ႔ဲအထိပါပဲ။အဲလိူရူးသြပ္ေနတ႔ဲအခ်ိန္မွာပဲကၽြန္ေတာ္ဟာ
ကေလးတို႔သဘာဝကၽြန္ေတာ္႔ေဖေဖရ႔ဲစာအုပ္ေတြကိုယူၿပီးပံုေတြဆြဲရင္းန႔ဲကၽြန္ေတာ္႔"ေဖေဖ"ရ႕ဲကဗ်ာစာအုပ္ထဲကဒီကဗ်ာေလး
ကိုသြားေတြ႔ပါေတာ႔တယ္။ကၽြန္ေတာ္ဟာေခါင္းစဥ္ကိုဖတ္မိလိုက္တာန႔ဲတင္တန္းၿပီးႀကိဳက္သြားခ႔ဲတယ္။ကေလးပဲရွိေသးတာ
ဆိုေတာ႔အခ်စ္ကဗ်ာေတြဘာေတြနားမလည္ပါဘူး။ကိုယ္ႀကိဳက္ေနတ႔ဲဒႆဂီရိဆိုတ႔ဲနာမည္ေလးပါတာန႔ဲတင္တစ္ထိုင္ထဲအ
လြတ္ရေအာင္က်က္ပစ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔"ေဖေဖ"ၿပန္လာတာန႔ဲကိုယ္က်က္ထားတ႔ဲကဗ်ာေလးကိုရြတ္ၿပရင္းေက်
နပ္ေအာင္ပြဲခံေနခ႔ဲတာေပါ႔။ၾကာခ႔ဲပါၿပီဒါေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္အံ႔ၾသေနမိတာကကၽြန္ေတာ္ဒီကဗ်ာေလးကိုအခုထိမေမ႔ေသးတာကိုပါ
ပဲ။မေမ႔ေသးဆိုအခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာဘယ္အခ်ိန္မဆိုကဗ်ာေလးေတြေရးဖို႔စဥ္းစားလိုက္တိုင္း
စိတ္ထဲမွာဒီကဗ်ာေလးကိုပဲပထမဆံုးရြတ္ရြတ္ၿဖစ္ခ႔ဲပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာပထမဆံုးေရးခ႔ဲတ႔ဲကဗ်ာေလးဟာကၽြန္
ေတာ္႔"ေဖေဖ"ဆီကေနကၽြန္ေတာ္copyကူးခ်လိုက္တ႔ဲဒီကဗ်ာေလးပါပဲ။ဒီကဗ်ာေလးရ႔ဲလမ္းၿပမူေနာက္မွာမွကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲကဗ်ာ
ေလးေတြဆိုၿပီးေမြးဖြားလာခ႔ဲတာပါ။ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝရ႕ဲပထမဦးဆံုးေရးခ႔ဲတ႔ဲကဗ်ာဟာcpoyၿဖစ္ေပမ႔ဲ
ကၽြန္ေတာ္႔"ေဖေဖ"ရ႕ဲကဗ်ာၿဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ဒါေၾကာင္႔ဒီကဗ်ာေလးကိုေရးတာဟာကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။ဒီကဗ်ာေလးရ႔ဲမူလ
ေရးသားသူဟာကၽြန္ေတာ္႔"ေဖေဖ"ပါပဲ။အခုဒီpostေလးကိုတင္ၿပီးရင္ကၽြန္ေတာ္ "ေဖေဖ႔" ကိုေခၚၿပီးၿပလိုက္အံုးမယ္။"ေဖေဖ"အံ႔
ၾသသြားမွာေတာ႔ေသခ်ာပါတယ္။ဒီကဗ်ာေလးဟာမၾကာဘူးဆိုရင္ေတာင္၁၂ႏွစ္၁၃ႏွစ္ေလာက္ေတာ႔အနည္းဆံုးရွိေလာက္ၿပီေလ။
အခုဆိုရင္"ေဖေဖ" လည္းကဗ်ာေတြမေရးေတာ႔တာေၾကာင္႔အဲဒီကဗ်ာေလးဟာကၽြန္ေတာ္န႔ဲကၽြန္ေတာ္႔"ေဖေဖ"တို႔ရ႔ဲဦးေႏွာက္ထဲ
မွာကလြဲလို႔ဘယ္စာအုပ္ေပၚမွာမွရွိေတာ႔မွာမဟုတ္လို႔ပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္ဒီကဗ်ာေလးကိုမွတ္မိေနေသးတယ္ဆိုတာလည္း"ေဖေဖ"ထင္
ထားမွာမဟုတ္တာေတာ႔က်ိန္းေသပါပဲ။

"သီတာ ရာမ မင္းဒႆ"

  • တကယ္လို႔သာ

  • မယ္သီတာကို

  • ရာမမင္းသား

  • စြန္႔ခြာသြားရင္

  • စိတ္အားေတြငယ္

  • ေသာကနယ္မွ

  • တြယ္ရာမ႔ဲကင္း

  • ဒႆမင္းကို

  • တမ္းတရင္

  • ေက်နပ္ခ်င္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



  • ကဗ်ာေလးကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကက်က္ခ႔ဲတုန္းကဘာအဓိပၸယ္မွေကာင္းေကာင္းနားမလည္ခ႔ဲပါဘူး။အခုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္
    နားလည္လာတ႔ဲအရြယ္ေရာက္လာတ႔ဲအခ်ိန္မွာကဗ်ာေလးကသာတိုေပမ႔ဲအလြန္အဓိပၸယ္ေလးနက္လွတ႔ဲကဗ်ာတစ္ပုဒ္ၿဖစ္ေနတာ
    က္ိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းတို႔အေနန႔ဲလည္းလြန္ခ႔ဲတ႔ဲ၁၃ႏွစ္ေလာက္ကကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္ရတယ္ဆိုတ႔ဲခံစားခ်က္မ်ိဳးန႔ဲ
    ဖတ္ၾကည္႔ေစခ်င္ပါတယ္။


    ၾကိဳးစားပါအံုးမယ္႕႕႕႕႕႕ ေဖေဖရ႕ဲသား႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည႕႕႕၁၁း၀၃တိတိ

2

ထီးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ...

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, February 15, 2009 in
ထီးတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ...


ဒီေန႔လဲ ေနမသာ ျပန္ဘူး ေဒး ရယ္… အခုလဲ မုိးေတြရြာေနတယ္… ငါေလ နင္ ခဏခဏ ေဆာင္ခိုင္း ထားတဲ့ ထီးလဲ မေဆာင္ မိျပန္ဘူး… နင့္ ထီးေလးနား ငါကပ္ေဆာင္းရမလား ဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႕ ငါ မုိးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ နင္႔ အေဆာင္ေရွ႕ လမ္းမေပၚမွာ ေခါက္တုန္႔္ေခါက္ျပန္ ေစာင့္ေနခဲ့ဖူးတယ္…

၂၀၀၆ ေမ ၁၅ ရက္

ေဒး ရယ္… ထီးေတာင္ မေဆာင္းႏိုင္တဲ့ ေကာင္ေလးေရွ႕ကို နင္ ကားလွလွၾကီး တစ္စီးေပၚကေန အျပံဳးလွလွေတြနဲ႕ ဆင္းလာတဲ့ ေန႔က ငါ ရင္က်ိဳးရတယ္ … ဒါေတြ နင္မသိပါဘူး ေဒး ရယ္.. နင့္မ်က္လံုးေတြ က နင့္အျပံဳးေတြလိုပဲ ငါ့အတြက္မွ မဟုတ္တာ… ငါေတာင့္တသမွ်ကို နင္ ကားပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ကို အတားအဆီးမ႔ဲ ေပးခဲ့တယ္ မလား… ငါေလ… နင့္ထီးေလးနား ကပ္ေဆာင္းေနၾက ေကာင္ေလးေလ… မိုးေတြၾကားမွာ ငုိေနမိတယ္… နင္မသိပါဘူး… ေဖာ္ေကာင္ လုပ္မယ့္ နင့္ထီးလွလွေလးေအာက္က ငါေျပးထြက္ခဲ့တယ္… ဒါေတြ နင္မသိခဲ့ပါဘူး…

၂၀၀၆ ၾသဂုတ္ ၁၁ ရက္

အဲ့ဒီေန႔က မိုးရြာတယ္.. ေဒး မ်က္ႏွာ ေပၚမွာေပါ့… ငါအခါခါ ေခ်ာ့ေနေပမယ့္.. နင္ငိုျမဲ ငိုပဲေလ.. သူ႔အတြက္တဲ့… နင့္ အျပံဳးကို သူတုိ႔ ခဏ ငွားသံုးတာပါ ေဒး ရယ္… သူ႔တုိ႔ ေပ်ာ္ဖုိ႔ နင့္အျပံဳးေတြကို သူတုိ႔ ငွားသံုးေနတာပါ.. နားလည္စမ္းပါ ေဒး ရယ္… နင္ေပ်ာ္ဖုိ႔ ငါဘ၀ အလကားေပး ထားတယ္ဆိုတာ… ငါ ေခ်ာ့ေနလဲ အလကားပဲ .. ငါနင့္အတြက္ ဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးလို႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္… ငါေလ နင္အနားသူျပန္ေရာက္လာေအာင္ ေျဖာင္းျဖရင္းနဲ႕ သူနဲ႕ ရန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ … နင့္ကိုေတာ့ ေပးမသိခဲ့ဘူး… ငါ အေလွ်ာ့ေပးခဲ့ပါတယ္ ေဒး ရယ္.. ဒဏ္ရာေတြကို ငါေလွကားေပၚက ျပဳတ္က်တယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးတုန္းက နင္ရယ္သံလြင္လြင္ေလးေတာင္ ငါအမွတ္ရေသးတယ္… ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ နင္ငိုေနရျပီေနာ္… ငါ ဒဏ္ရာေတြအားလံုးထက္ နာက်င္ပါတယ္ ေဒး ရယ္….

၂၀၀၆ ဒီဇင္ဘာ ၃ ရက္

ဒီေန႔ေတာ့ နင္အျပံဳးေတြနဲ႕ေနာ္… ငါေပ်ာ္လုိ႔ မဆံုးခင္.. နင့္စကားအဆံုး.. ငါမငိုမိေအာင္ ထိန္းထားခဲ့ရတယ္… နင္ သူနဲ႕ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားျပီတဲ့… ဘယ္သူလဲ ငါမသိခ်င္ဘူး ေဒး ရယ္.. ငါ့ကို သူနဲ႕ မိတ္မဆက္ေပးပါနဲ႕… ငါခ်စ္ရတဲ့သူရဲ႕ ခ်စ္သူဆိုတာ.. ငါ့အတြက္ ရန္သူပဲ… ငါ ေလ.. နင္ကို ပိုခ်စ္ေလ.. သူ႔ကို ပိုမုန္းေလပဲ… ငါသူ႔ကို မုန္းတယ္ ေဒး ရယ္… နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္… သူ႔ကို ခ်စ္တဲ့ နင့္ကို မမုန္းႏုိင္တဲ့ ငါ့ကိုယ္ငါ မုန္းတယ္… တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ေဒး ရယ္.. နင္ခ်စ္တဲ့ သူ႔မွာ အရင္ေကာင္ေတြလုိပဲ ကားလွလွ ၾကီး ရွိေနတယ္… ငါ မုန္းတယ္ .. အဲ့ဒီကားေတြ ကို.. အဲ့ဒီေငြေတြကို ငါမုန္းတယ္….

၂၀၀၇ မတ္လ ၁ ရက္

နင္ ငိုရျပန္ျပီ ေဒး … သူထားသြားျပန္ျပီမလား လို႔နင့္ကိုငါ ခါးေထာက္ရင္း ေလွာင္ရယ္ လိုက္ခ်င္တယ္… တကယ္တမ္းက်ေတာ့.. နင့္ေဘးနား ငါပဲ ကူငိုေပးခဲ့ရတယ္မလား… နင္ ကေလးတစ္ေယာက္လုိ ရႈိက္ၾကီးတငင္ငိုေလ.. ငါသူ႔ကို မုန္းေလးပဲ ေဒး ရယ္… နင္႔ေဘးနား ငါေနပါရေစလုိ႔ ငါရုိးသားစြာ နင့္ဆီခြင့္ေတာင္းလိုက္ တယ္.. ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာခင္းတာ မဟုတ္ရပါဘူး… နင္ ေခါင္းကို သြင္သြင္ခါလိုက္ေတာ့… ငါေမွ်ာ္လင့္သမွ်ေတြ က်ိဳးေက်က်ကုန္ျပီေပါ့ ေဒး ရယ္… ဒီေကာင္ဟာ နင္နားမွာ ဖ၀ါးေတာင္ သီခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး… ငါအေ၀းကို လြင့္စင္သြားပါျပီ ေဒး… နင္ေပ်ာ္ပါေတာ့… မျဖဴစင္တဲ့ ခင္မင္မႈေတြနဲ႕ ျဖဴစင္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ေကာင္ဟာ.. နင့္အေ၀းမွာပဲ ေနသင့္ပါတယ္…

၂၀၀၇ ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္

ငါ နင့္အေ၀းမွာ ဘယ္ေလာက္ ေနႏိုင္မွာလဲ ေဒး… ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ နင့္အေဆာင္ေရွ႔ပဲ ျပန္ေရာက္ခဲ့တာပဲမလား… ဒီေနလဲ ထီးမပါျပန္ဘူး ေဒး ရယ္… ဒါေပမယ့္ အခါတိုင္းလိုပဲ မိုးရြာေနတယ္.. ငါလဲ အခါတိုင္းလိုပဲ နင့္ကိုေစာင့္ေနမိတယ္… ဒီေန႔ေတာ့ နင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ.. နင့္ထီကေလးကေတာ့ နဲနဲေတာင္ ေဟာင္းေနျပီ… နင္ ဟာ ငါ့အတြက္ အျမဲ သူငယ္ခ်င္းပါပဲ တဲ့.. ငါေပ်ာ္ရမယ့္စကားလား ၀မ္းနည္းရမယ့္ စကားလား မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ဘူး.. ေသခ်ာတာေတာ့ ငါနင့္အနားမွာ ထီးကေလး အတူေဆာင္းရမယ့္ ရက္ကိုေတာင့္တေနတုန္းပဲေလ…

၂၀၀၆ စက္တင္ဘာ ၁ ရက္

ဒီေန႔ေတာ့ ထီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ နင့္အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္ခဲ့တယ္ ေဒး ရယ္.. မုိးလင္းမိုးခ်ဳပ္ ငါေစာင့္ေနခဲ့တယ္.. မုိးမရြာဘူး ေဒး… ရြာလဲ ငါမေဆာင္းဘူး.. နင့္ထီးေဟာင္းေလးမွာ အစားထုိးဖုိ႔ ငါ၀ယ္ထားခဲ့တာ… ေသခ်ာတာ ဒီလေတာ့ ငါေခၽြတာရေတာ့မယ္ဟ… ၀မ္း၀ေအာင္ေတာ့ ငါေက်ာင္းႏိုင္အံုးမွာပါ.. နင္စြန္႔က်ဲရင္ နင့္ထီးေဟာင္းေတာင္ ငါပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရအံုးမွာ… တန္ပါတယ္ ေဒး ရယ္… နင္ ငါ့ထီကေလးေဆာင္းမယ္.. ငါနင့္ထီေဟာင္းေလးကို သိမ္းထားမယ္.. ဒါငါ့ဘ၀ပဲ .. ငါေက်နပ္တယ္…

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ၂ ရက္

ရင္နာလိုက္တာ ေဒး.. ငါ႔ထီးေလးကို နင္လက္မခံခဲ့ဘူး.. ငါ့ဆီက နင္ဘာမွ မလုိခ်င္ဘူးတဲ့.. မျပည့္စံုတဲ့ ဘ၀ကို နင္သနားတတ္တာပဲ သိတယ္.. ဘယ္လိုသနားရမလဲ မသိဘူး.. နင့္ထီေဟာင္းကို ငါမေတာင္းပဲ နင္ေပးခဲ့တယ္.. ငါျငင္းပါရေစ ေဒး… တစ္ခုေပးျပီး တစ္ခုယူခ်င္တာ.. တန္တယ္မတန္ဘူးဆိုတာ ငါ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ…

၂၀၀၈ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ ရက္

ခ်စ္သူမ်ားေနတဲ့ ေဒး.. နင္ကေတာ့ ငါ့အေ၀းမွာပဲ .. နင္နယ္ျပန္သြားတာ… ၃ လေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္ေနာ္.. ငါ တျဖည္းျဖည္းေငြစုရင္း .. နင့္အတြက္ အသည္းပံု ေခ်ာကလတ္ ဘူးေလး ၀ယ္ထားတယ္ ေဒး.. ငါ၀ယ္ဖူးသမွ် မုန္႔ထဲမွာ ေစ်းအၾကီးဆံုးပဲထင္ပါရဲ႕… ငါ ေငြကို တန္ဖိုးမထားဘူး ေဒး.. ငါနင့္ကို တန္ဖုိးထားတယ္.. ငါ တတ္ႏိုင္သမွ်ထဲမွာ နင္ဟာ ငါ့ဘ၀ရဲ႕ အေကာင္းဆံုးေတြကို ပိုင္ဆိုင္ေစရမယ္….

၂၀၀၉ ဇန္နဝါရီလ၂၀ ရက္

ငါ ဒိုင္ယာရီ မေရးျဖစ္တာၾကာျပီ ေဒး.. ငါအိမ္မကပ္တာလဲ ၾကာျပီ… နင့္သတင္း နားစြင့္ရင္း ငါရူးေနခဲ့တာ ၾကာျပီ… နင္မယူတဲ့ ထီးတစ္လက္… အခုထိ အသစ္စက္စက္ပဲ.. နင့္ကို မေပးရေသးတဲ့ ေခ်ာကလတ္ အခုထိ လတ္လတ္ဆက္ဆတ္ပဲ… စာလဲ မလာဘူး.. အေၾကာင္းလဲမၾကားဘူး.. ငါၾကားတဲ့ သတင္းက ငါ့အတြက္လဲ မေကာင္းဘူး.. နယ္မွာ နင္ရည္းစာေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ထားေနခဲ့လဲ… ငါသိတယ္ မေျပာေတာ့ဘူး.. အခုေတာ့ ငါေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အားလံုး ဆံုးရျပီ… နင္ ေစ႔စပ္ေတာ့မယ္တဲ့…. ငါ ခ်စ္တဲ့ အေၾကာင္း လစဥ္ပို႔ခဲ့တဲ့စာ.. နင္တစ္ေစာင္မွ မျပန္ခဲ့ဘူး… ငါေရးေနတုန္းပဲ ေဒး.. အခုေတာ့ ငါလြမ္းတဲ့အေၾကာင္းပို႔မယ္… ထီးတစ္ေခ်ာင္းရယ္… ေခ်ာကလတ္တစ္ဘူးရယ္.. ဒါအခု ေနာက္ဆံုး ငါပိုင္ဆိုင္သမွ်ပဲ ….

၂၀၀၉ ဇန္နဝါရီလ ၂၂ ရက္

ဘယ္လုိ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႕ ငါရွင္သန္ရမလဲ ေဒး… တကယ္ဆို မင္းထားခဲ့မွန္း သိရက္နဲ႕ ငါဟာ ဒီနားက ဘာလုိ႔ မခြာႏိုင္ရတာလဲ …

၂၀၀၉ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၆ ရက္

ဒါေနာက္ဆံုးရက္လုိ႔ ငါသိတယ္.. မနက္ျဖန္ဆို နင္ေစ႔စပ္ေရာေပါ့… နင္ မရွိမွန္းသိရက္နဲ႕ နင္ေနခဲ့ဖူးတဲ့ အေဆာင္ေရွ႕ကို ငါေရာက္ေနျပန္ျပီ ေဒး… မုိးေတြကလဲ သဲၾကီးမဲၾကီးရြာတယ္ .. ေလေတြကလဲ တ၀ူး၀ူး နဲ႕ ငါကိုေလွာင္ရယ္ျပံဳးၾကတယ္… ငါ မေလွ်ာ့ပါဘူး ေဒး ရယ္.. ငါေလ နင့္ကိုေပးဖုိ႔ ထီးတစ္လက္ ေခ်ာကလက္ တစ္ဘူးနဲ႕ ေန႔တိုင္းေရာက္ခဲ့တယ္.. မိုးေတြကေတာ့ ငါေရာက္တုိင္းရြာတယ္ဟာ.. ငါ နင့္ကို သိေစခ်င္တယ္ ေဒး ရယ္.. နင္မရွိလဲ ငါရွိေနတယ္.. နင္ မခ်စ္လဲ ငါခ်စ္ေနတယ္.. ေနာက္ ငါ့မွာ နင့္လက္မခံတဲ့ ထီးတစ္ေခ်ာင္းရွိတယ္ မေပးရေသးတဲ့ ေခ်ာကလတ္တစ္ဘူးရွိတယ္.. မုိးေရေတြ ၾကားထဲမွာ သူတို႔ေတြ မစိုေအာင္ ငါ့ကိုယ္နဲ႕မုိးေပးထားတယ္.. နင္ ငါ့ဆီလာ ေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္ထိေပါ့….



ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ထီးအေဟာင္းတစ္ေခ်ာင္းပိုင္ဆိုင္နိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္........
ဒီေန႔အထိေတာ႔ႀကိဳးစားမူဟာသဲထဲေရသြန္မၿဖစ္ေသးဘူးလို႔ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။
ေရးမိသူ႕႕႕ၿဇိဳးဇာနည္႕႕႕႕ေန႔လည္႕႕႕႕႕၁၁း၄၅တိတိ

0

အလြမ္းဇာတ္သိမ္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, February 14, 2009 in
“သိပ္ခ်စ္တယ္ ခ်စ္သူရယ္“ ဒီစကားကိုဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေျပာႏိုင္မွာလည္း တစ္ကယ္ဆို ကို ဒီစကားကို မင္းအတြက္ ထာ၀ရေျပာခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကံၾကမၼာရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ ေ၀းခဲ့ရတယ္ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါရက္နဲ႕ မင္းကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႕ ကိုယ့္မွာ ဘာအစြမ္းအစမွ မရွိခဲ့တဲ့အတြက္လဲ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ မုန္းမိတယ္ မင္းကိုရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုေတာ့ ေပးရလိမ့္မယ္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ ၾကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ မင္းဟာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရ႕ဲ ရင္ခြင္ထဲမွာ ခိုဝင္ျပီး ကိုယ့္ကိုထာ၀ရ အျပီးအပိုင္ ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တယ္.................

စိတ္ညစ္တယ္ မင္းကိုေမ့ပစ္ဖို႕ ငါ့မွာ ဘယ္ေလာက္ထိ အခ်ိန္ယူရအံုးမွာလဲ ေသခ်ာတာကေတာ့ မင္းကို ခဏတစ္ျဖဳတ္ေမ့ႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ ကုိယ့္အတြက္ အေကာင္းဆံုးအေဖာ္ဟာဘီယာပဲ႕႕႕မင္းကိုတစ္ခဏတာကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲကထုတ္ပစ္ဖို႕ေဆးစြမ္းေကာင္းတစ္လက္ေပါ့ ရက္ေတြတာၾကာလာတယ္ မင္းရဲ႕ အရိပ္ဟာ ကိုယ့္ကို အိပ္မက္ထဲအထိ စိုးမိုးေနတုန္းပါလား “ခ်စ္သူ“ရယ္ အခ်စ္ဦးမို႕လည္း မေမ့ရက္ႏိုင္တာလားကြာ.............

ေႏြရာသီေရာက္လာျပန္ျပီ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘ၀လည္း တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲ သြားတဲ့ေန႕တစ္ေန႕ ေရာက္ခဲ့ျပန္ျပီ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ ေႏြေန႕ေလးတစ္ေန႕ေပါ့ ကိုယ္တို႕ လူငယ္ေတြ မိတ္ဆံုစားပြဲေလးတစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္ ဘာအတြက္လည္းဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕လူငယ္ေတြ အလွဴ ပြဲအတြက္ ဦးေဆာင္ျပီးလုပ္ဖို႕ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ တဲ့ လူငယ္ေမာင္မယ္ေတြ ေတြ႕ဆံုပြဲေလးတစ္ခု လုပ္ၾကတုန္းက မေမွ်ာ္လင့္ပဲ “ငယ္“ ဆိုတဲ့ကြမ္းေတာင္ကိုင္အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ လံုမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ ကိုေတြ႕ခဲ့တယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသား ကို ႏိႈးထေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေန႕တစ္ေန႕ လို႕ ေျပာလည္း မမွားပါဘူး သူ႕ကို ကိုယ္ျမင္လိုက္တဲ့ အခိုက္အတန္႕ေလးမွာ ကိုယ့္ႏွလံုးခုန္သံဟာရာႏႈန္းျပည့္ ခုတ္ေမာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္ ဒါကိုယ့္ရဲ႕ ဒုတိယ ေျမာက္ရင္ခုန္သံဆိုလည္း မမွားပါဘူး “ငယ့္“ ကို ခ်စ္သည္ ဘာအရာနဲ႕မွ အစားထိုးလို႕မရအာင္ကို ျမတ္ႏိုးခဲ့ပါတယ္ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အတိတ္ေဟာင္းေတြကို တစ္ခဏတာ ေမ့ေဖ်ာက္သြားေအာင္ ကူညီေပးတဲ့ ေဆးတစ္ခြက္ထက္ ခု “ငယ့္“ ကို ပိုျပီး ကိုယ္ခ်စ္မိခဲ့သည္ သူမ ဆႏၵကိုဘာမဆို လိုက္ေလွ်ာေပးခဲ့သည္ အျမဲတမ္း ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို အႏိုင္ယူမွန္းသိသိၾကီးႏွင့္ပင္ ခ်စ္ခဲ့မိသည္ တစ္ခုခုအခန္႕မသင့္လို႕ စကားမ်ားတဲ့အခါမွာ “ငယ္“ က ကိုယ့္အတိတ္ကို ျပန္ျပီးပံုေဖာ္ေပးတတ္သည္ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ က အနစ္နာခံဆဲပါ လူ႕ဘ၀ကလည္း ဆန္းက်ယ္လွပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္လို အလုပ္အကိုင္မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို “ငယ္“ ဆိုတဲ့ ဟိုးအျမင့္က ပန္းေလးတစ္ပြင့္က ဘယ္လိုလုပ္ျပီး စိတ္ကူးယဥ္မွာလဲ ဒါလည္း သိသိၾကီးနဲ႕ ကို ခ်စ္ခဲ့တာ ကိုယ့္အမွားလား ဗ်ာ...............

“ငယ္“ ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္ အဲဒီစကားလံုးကို ေျပာဖို႕ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးရင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုတာ “ငယ္“ တစ္ေယာက္နားလည္ ေပးဖို႕ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကို ရွိတယ္လို႕ေတာင္ ထင္မိမွ မဟုတ္ပါဘူး ေနာက္ဆံုးရလဒ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ခင္ႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အေျဖပါပဲ..............

အနာေဟာင္းေပၚမွာ ေနာက္ထပ္အနာသစ္တစ္ခုထပ္တိုးလာတာပဲ အဖတ္တင္ပါသည္ ကိုယ့္အခ်စ္ကေတာ့ ခုထိ အႏႈတ္ လကၡဏာ ျပေနဆဲပါ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ေႏြရာသီကို ပူေလာင္စြာနဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အထီးက်န္ ေန႕ေလးေတြကို ဘယ္သူမ်ား မွ်ေဝခံံစားေပးႏိုင္မွာလဲ..........

ကိုယ္ရဲ႕ အခ်စ္ကံက အဲဒီေလာက္ထိ မဆိုးေသးဘူးဆိုတာ ဒီေဆာင္းရာသီက်မွ သိလိုက္ရတယ္ ကိုယ္ “ မိုး” ကိုသိလာတာ ၾကာပါျပီ ဒါေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ႏွစ္ေယာက္တည္း စကားမေျပာဖူးဘူး ခုမွ “မိုး“ နဲ႕ ကိုယ္စကားေျပာဖူးတာ ပထမဆံုးနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုတာ အစ ကတည္းက ၾကိဳသိခဲ့ရင္ ဒီခရီးကို ကိုယ္မလာပါဘူး ခုေတာ့ ဘ၀တစ္ခုလံုး ေျပာင္းဆန္ေအာင္ လုပ္ပစ္တာ ဒီ ခရီးေလးတစ္ခုပါ .......

မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ကိုယ္ ခရီးသြားဖို႕ ကားေအာ္ဒါ တစ္ခုရလိုက္တယ္ ဘုရားဖူးတစ္ခု ကိုသြားဖို႕ ကိုယ့္ ကားနဲ႕ လိုက္ပို႕ေပးရမွာ အဲဒါနဲ႕ ဒီခရီးမွာ “ မိုး“ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကို ေၾကမြသြားေအာင္ တစ္စစီ လုပ္ပစ္မဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ ကို စျပီး ခင္မင္ ရင္းႏွီးခဲ့ပါတယ္ “မိုး“ ကို ကိုယ္ အလိုလိုေနရင္း သနားမိတယ္ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးဟာ ဘ၀တူေတြပါ ခ်စ္သူရဲ႕ စြန္႕လႊတ္ျခင္းကို ခါးသီးစြာခံခဲ့ရတဲ့ သူႏွစ္ဦးပါ “မိုး အကို႕ ကို သိပ္ခ်စ္တယ္“ ဒီစကားဟာ ကိုယ့္ရင္တစ္ခုလံုး တုန္လႈပ္သြားေအာင္ ျပင္းထန္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါ “မိုး“ ကိုသနားရင္းနဲ႕ ခ်စ္ခဲ့မိပါတယ္ အရင္က ခ်စ္ခဲ့တဲ့အခ်စ္ နဲ႕မတူတာအမွန္ပါ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုယ့္ကို ခ်စ္တဲ့လူနဲ႕ ဆံုဆည္းႏိုင္ေအာင္ ကံၾကမၼာက ဖန္လိုက္ေလသလားလို႕ေတာင္ ေတြးမိတယ္........

“ကို မိုး အကို႕ ကို မခြဲႏိုင္ဘူး အဲဒါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မိုး တို႕အိမ္ကလည္း မိုးကိုေစ့စပ္ေပးေတာ့မွာ ကို႕ ကို မိုး သိပ္ခ်စ္တယ္ ကိုရယ္“ ... ဒီစကားဟာ ကိုယ့္ကို တစ္ခုခုဆံုးျဖတ္ဖို႕အခ်ိန္ေရာက္ျပီ လို႕တြန္းအားေပးလိုက္တာနဲ႕အတူတူပဲ “ မိုးကိုယ့္ ဘ၀ထဲကို ဝင္လာႏိုင္ပါ့မလား“ “မိုး“ ကို ကိုယ့္ဘ၀ထဲ မေခၚရက္ ပါဘူးကြာ ကိုယ္တို႕ အခ်ိန္တစ္ခု ေစာင့္ရေအာင္ေနာ္“ မရေတာ့ဘူး “ကို“ အိမ္က သေဘာတူတဲ့ လူနဲ႕ မိုး ယူရလိမ့္မယ္ “ တစ္ခုခုေတာ့ “ကို“ စီစဥ္ကြာ “ကို“ မိုး ကို မခ်စ္ဘူးလား “ အခ်စ္အတြက္ ကို တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ရလိမ့္မယ္ “မိုး ကိုယ့္ေနာက္ကို လိုက္ရဲလား “ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲ ကို႕ ကို မိုးခ်စ္တာ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ ရည္ရြယ္ထားျပီး ခ်စ္ခဲ့တာပါ ဒီလိုစကားေလးေတြေၾကာင့္ ေတြေ၀ေနတဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို “မိုး “က လႈပ္ႏိႈးေပးလိုက္တယ္ အဲဒါနဲ႕ “မိုး“ ကိုေခၚျပီး ကိုယ္ အေ၀းၾကီး တစ္ေနရာကို ထြက္လာမိတယ္ ျပီးေတာ့ ကိုယ္တို႕ အခ်စ္ေတြ ခိုင္ျမဲေအာင္ ရံုးတက္ လက္မွတ္ထိုးခဲ့တယ္ ဒါဟာလည္း “မိုး“ ရဲ႕ ဆႏၵတစ္ခုပါပဲ ကိုယ့္ကို အိမ္က လူၾကီးေတြ စိတ္ပူေနတယ္ဆိုတာ သိတယ္ “မိုး“ ကို ခိုးေျပးလာတာ ၅ ရက္ ေလာက္လဲရွိျပီ ျပန္ေရာက္ရင္ လူၾကီးေတြကို နားေဖာက္ျပီး လက္ထပ္ဖို႕ ေျပာမယ္ “မိုး“ မိဘေတြ စိတ္ဆိုးေျပတဲ့ အထိ ေတာင္းပန္မယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေလးနဲ႕ ကိုယ္ “မိုး“ ကို အိမ္ျပန္ပို႕ခဲ့မိတယ္ ဒါဟာ အၾကီးမားဆံုး ေသာ မွားယြင္းတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ ဆိုတာ ေနာက္မွ ကိုယ္ သိလိုက္ရတယ္ “မိုး“ တို႕ မိဘေတြက ကိုယ္ တို႕ႏွစ္ေယာက္ကို မဆံုႏိုင္ေအာင္ ခြဲထားၾကတယ္ ...............

ကိုယ့္ ကို လာၾကည့္လွည့္ပါ “မိုး“ ရယ္ “မိုး“ မရွိတဲ့ ေနာက္ ကိုယ္ ဘယ္လို ေနရမလဲ ကိုယ္လည္း ထင္ ပါတယ္ မိုး လည္း ကိုယ့္ကို မေမ့ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မိုးမိဘေတြက ဘယ္ေတာ့မ်ား ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ေပါင္းဆံုခြင့္ ျပဳမွာလဲ အဲဒီေန႕ေတြကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ ရင္း ခုေတာ့ လြမ္းေဆြးရတဲ့ရက္ေတြပဲ ပိုမ်ားလာပါတယ္....... ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ထိ “မိုး“ ကို ကိုခ်စ္ေနမွာပါ ကိုယ္ မိုး ကိုသတိရတိုင္း ဘီယာနဲ႕ပဲ အေဖာ္ျပဳေနရတာ “မိုး“ ကို အရမ္းေတြ႕ခ်င္တယ္ ဘယ္လိုလုပ္မွ မိုး မိဘေတြက ကိုယ့္ ကို ၾကည္ျဖဴလာမွာလဲ .......... အခုေတာ့ အခ်စ္တစ္ခုရဲ႕ ဒဏ္ခတ္မႈကို ခံလိုက္ရပါျပီ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေတြေ၀တတ္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ဒုကၡေပးလိုက္ပါျပီ အခ်စ္ ကိုသတိရတိုင္း စိတ္ေျဖေအာင္ ဘီယာေသာက္ခဲ့တယ္ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ပဲ အက်ိဳးမရွိတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ကို က်ဴးလြန္မိတဲ့အတြက္ ခုမွ ဒဏ္ခံလိုက္ရျပီ ကိုယ္. လို ဘီယာသမားတစ္ေယာက္ကို ဘ၀တစ္ခုလံုးရင္းျပီးခ်စ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ အတြက္ ဘာမွ လုပ္ေပးႏိုင္စြမ္းမရွိ ေတာ့ပါလား ခုေတာ့ ဘီယာေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ ကို မိုး မိဘေတြလည္း ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ သေဘာမတူႏိုင္ေတာ့ဘူး...............

“မိုး“ ကိုျပန္ေခၚဖို႕ သတၱိေတြ ကိုယ့္မွာ တစ္ကယ္မရွိေတာ့ ပါဘူး ေန႕စဥ္ရက္စက္ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ “မိုး“ ကိုယ့္ ဆီကို ျပန္လာမလားေပါ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မနက္ျဖန္ဆို ၀ါကၽြတ္ေတာ့မယ္ “မုိး“ ကို ကိုယ္မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႕ ျပန္ေခၚမယ္ ......မိုးကို ကိုယ္ရေအာင္ ျပန္ေခၚမယ္ အေတြးေတြက မိုးကို ဘယ္လိုျပန္ေခၚမလဲ မိုးကေရာ အရင္တုန္းက လို ကိုယ့္ေနာက္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႕ သတိၱရွိႏိုင္အံုးမလာ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကို ေမ့သြားျပီလား စသည့္ ေမးခြန္းေတြနဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ မိုးရဲ႕အရိပ္ေတြပဲ စိုးမိုးေနတယ္ ပတ္၀န္းက်င္က လည္း တိတ္ဆိတ္လို႕.............. ညသံေခါင္ေရာက္ေနျပီ နာရီစင္မွ 12 နာရီထိုးသံ ၾကားေနရသည္ ေသာက္လ်က္စ အရက္ ကို အျပီးသတ္လိုက္ျပီး မနက္ျဖန္အတြက္ ၾကိဳတင္ရင္ခုန္မိသည္ ေခါင္းထဲမွာလဲ ...မိုးနဲ႕ေတြ႕ရေတာ့မယ္.........မိုး.........မိုး.......

..... “မိုး“ ကိုယ္ ၀မ္းသာအားရထေအာ္မိတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ “မိုး“ပါ မိုး မွ မိုး စစ္စစ္ ကိုယ္ မိုးအနားကို ေရာက္ေနပါလား............ “မိုး“ အနားကို ကပ္ျပီး တိုးတိုးေလး ေခၚၾကည့္ သည္ မၾကားပါလား “မိုး“ ဘာလို႕ငိုေနလဲ “ကို“ မိုးအနားကို ေရာက္ ေနျပီေလ မိုး ၀မ္းမသာဘူးလာ တိတ္ပါမိုးရယ္မငိုပါနဲ႕ မိုးနဲ႕ကို ဘယ္ ေတာ့ မွမခြဲေတာ့ ဘူးေနာ္...... မိုး မ်က္ရည္ ေတြကို ကိုယ္ လွမ္းျပီး သုပ္ေပးမိသည္ ျပီးမိုးရဲ႕ တုန္ရီေနတဲ့ ပုခံုးေလးကို လွမ္းဆြဲမိသည္

....ေလဟာနယ္ တစ္ခုထဲ ေရာက္သြားသလိုပါပဲ ထိတ္လန္႕သြားမိသည္ “မိုး“ မ်က္ရည္ကို ကိုယ္ သုပ္ေပးလို႕မရေတာ့ပါလား မိုးကုိ ကိုယ့္ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲယူ၍ ေပြ႕ဖက္မိသည္ မရပါ....ကိုယ္ အိပ္မက္မက္ေနသလား ဟုတ္တယ္ ကိုယ္ အိပ္မက္မက္ေနသည္ ဘယ္ေတာ့ မွမႏိႈးတမ္း မက္တဲ့ အိပ္မက္ရွည္ၾကီးတစ္ခုကို ကိုယ္မက္ေနတယ္ ....အဲဒီအိမ္မက္ထဲ မွာ မိုး နားမွာ ေနခြင့္ရတဲ့အိပ္မက္တစ္ခုေပါ့... ဒါဆို ကိုယ္လြမ္းခဲ့ရတဲ့ ေနရက္ေလးေတြလည္း ျပီးဆံုးသြားျပီ ခုေတာ့ အလြမ္းအေဆြးမရွိတဲ့ အိပ္မက္ရွည္ ၾကီးတစ္ခုထဲကို ကိုယ္ေရာက္ေနပါျပီ... “မိုး“ တစ္ေယာက္ အငိုတိတ္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား စြမ္းေဆာင္ေပးရမလဲဆိုတာေတာ့ ကံၾကမၼာတစ္ခုေပၚမွာပဲ မူတည္ပါ ေတာ့တယ္ အခ်ိန္ကကုစားသြားမွာပါ........

ကိုယ္ကေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုထဲ လႊင့္ေမ်ာ္ေနဆဲပါ မႏိႈးတမ္းအိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ အားလံုးကို ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာခဲ့ပါျပီ ဒါေပမဲ့ ေက်နပ္ပါတယ္ မိုးနားကို ခုအတားအဆီးမရွိ ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ-------------
ခ်စ္သူတိုင္းေပါင္းၾကရေစ႕႕႕႕႕
ေဖေဖာ္ဝါရီ၁၄မွာဘာေရးရမွန္းမသိတာန႔ဲစိတ္ထဲရွိတာေတြေကာက္ေရးပစ္လိုက္တယ္....
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုကၽြန္ေတာ္တစ္ခုေတာ႔ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္....တကယ္ေတာ႔ဘီယာဆိုတ႔ဲေနရာမွာအရက္လို႔ေရးသင္႔တာပါ။
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကအရက္ဆိုတ႔ဲအရာကိုအရမ္းမုန္းမိတာေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ေသာက္တတ္တ႔ဲဘီယာကိုပဲအရက္အစားဘီယာ
လို႔ပဲနာမ္စားအေနန႔ဲသံုးႏွဳန္းထားမိပါတယ္။တကယ္တမ္းေၿပာၾကစတမ္းဆိုရင္ဘီယာသမားတစ္ေယာက္ဟာအသက္ေသဆံုးသြား
တယ္လို႔ေၿပာရင္ယုတၱိသိပ္မရွိလွပါဘူး။အရက္သမားကသာအရက္ေၾကာင္႔ေသဆံုးတယ္လို႔ၿဖစ္သင္႔တာပါ။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ကၽြန္ေတာ္႔
ရ႔ဲအရက္ကိုမုန္းတ႔ဲစိတ္ေၾကာင္႔အခုလိုသူငယ္ခ်င္းတို႔စာဖတ္တ႔ဲအခ်ိန္မွာလိုအပ္ေနတာေလးကိုနားလည္ေပးၾကပါလို႔ေၿပာလိုက္ပါရေစ႕႕႕႕႕႕႕
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည႕႕႕၁၁း၄၅တိတိ

0

Faster Adsl Speed

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, February 14, 2009 in
Faster Adsl Speed

ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တ႔ဲ အေၾကာင္း အရာေလး ကေတာ ့မိမိတို႕ (ေအဒီအက္အယ္) အင္တာနက္ SPEED ေလးကို Firefox ကေန အလြန္ လ်ွင္ျမန္စြာ အသံုးျပဳ နိုင္ေအာင္ အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္...
ပထမ ဦးဆံုး Firefox က ိုဖြင့္ ထားရပါမယ္။ ျပီးရင္ address barမွာ (about:config)လို႕ ရိုက္ထည့္ရပါမယ္။ ျပီးရင္Filter မွာ network.httpလို႔ ရိုက္ပါ။ ျပီးရင္ network.http.pipelining.maxrequestsကို ရွာရပါမယ္ ။ network.http.pipelining.maxrequests မွာ string က default..(4) ျဖစ္ေန ပါလိမ့္မယ္. ..256line ကို string က 200ေလာက္အထိထားလို႕ သင့္ေတာ္ပါတယ္. ...သူ႕အေပၚမွာ clickေလး နွိပ္ျပီး ျပင္နိုင္ပါတယ္။
ျပီးရင္network.http.pipeliningနဲ႕ network.http.proxy.pipelining ကိုရွာပါ ...ဒီနွစ္ခုကို true ေပးရပါမယ္ ။ျပီးရ၏ရင္ modzilla က ip address ကိုcache-dsl.bagan.net.mm ေျပာင္း ေပးရပါမယ္ ။ port ကေတာ ့ 8080 ပါ။ျပီးရင္ freedomသံုးတ႔ဲသူမ်ား freedomကို ပိတ္ျပီး စမ္း အသံုးျပဳ နိုင္ပါျပီ။
(သတိ ျပဳရမွာကေတာ့... အင္တာနက္ကေဖးမွာ အသံုးျပဳသူေတြက ဒီလို အသံုးျပဳတ႔ဲအခါမွာ မိမိရဲ႕ စက္ တစ္လံုး ထဲသာ ျမန္ျပီး အျခားစက္မ်ားမွာ သံုးလို႕ရမည္မဟုတ္ေသာေၾကာင္႔ခဏသာအသံုးျပဳၾကရန္ေျပာလိုပါတယ္ခင္ဗ်ား.. .)
ႀကိဳးစားပါအံုးမည္႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

1

အခ်စ္ဦး

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Thursday, February 12, 2009 in
အခ်စ္ဦး

“လူဆိုတာအခ်စ္ဦးကိုမေမ႕တတ္ၾကဘူး”တဲ့။ ထိုစကားကို ကၽြန္မ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ထံ မွစၾကားဖူးသည္။ ထိုေကာင္ေလး ၁၆ ႏွစ္အရြယ္က ဖုန္းထဲမွေန၍ ၂၅ႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္မအား ရည္းစားစကားေျပာေသာအခါ ကၽြန္မရယ္ေနခဲ႕သည္။ ၉ ႏွစ္ကြာေသာ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ကၽြန္မ ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ခဲ႕ပါ။ ဒါေပမယ္႕ ဒီေန႕ထိ သူ႔အေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏မ်ားျပားလွေသာ ရည္းစားမ်ားအေၾကာင္းကို ကၽြန္မထံ လာ၍ ရင္ဖြင္႕တတ္သည္။ ထိုစကားကို ကၽြန္မေမ့ေနရာမွ Internetစသံုးေတာ့ Chattingတြင္ အခ်စ္ဦးအေၾကာင္း မၾကာခဏ ေမးခံရေသာအခါ ကၽြန္မ စဥ္းစားဖို႕ ျဖစ္လာတယ္။

အခ်စ္ဦးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားဖို႕ အခ်စ္ဦးဆိုတဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အရင္သိမွ ျဖစ္မွာေပါ့။ အစ္ကိုေတြႏွင့္ ႀကီးျပင္းရေသာ ကၽြန္မ ေယာက္်ားေလးေတြကို စိတ္ဝင္စားစရာအျဖစ္ မျမင္ခဲ့။ အထက္တန္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မဘ၀မွာ ပထမဆံုးေသာ ရည္းစားစာ ရရွိတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ သူ႕စာကို လူႀကီးေတြလစ္တုန္း ဖတ္တယ္။ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားေသာ သူ႕စာကိုကၽြန္မနားမလည္။ ၂ခါျပန္ဖတ္တယ္။ နားမလည္။ ေနာက္ဆံုးကတ္ေၾကးႏွင့္ တစ္စစီျဖတ္၍ အမိႈက္ပံုးထဲ ထည္႕လိုက္တယ္။ ရွင္မွီးအကၤ်ီဝတ္ဆဲ ကၽြန္မအား မိန္းကေလးအျဖစ္ ပထမဆံုး အသိအမွတ္ျပဳေပးေသာ ထိုသူသည္ ကၽြန္မ၏ အခ်စ္ဦးမၿဖစ္ခဲ့။ သူ႕နာမည္က "ႏိုင္"။

၁၀ တန္းေအာင္ၿပီးတဲ့ အခါက်ေတာ့ တကၠသိုလ္မတက္ခင္ အားလပ္ေနတယ္။ မနက္ေနျမင္႕မွ အိပ္ရာထ၍ မနက္၉နာရီ ခန္႕ဆို အစ္ကိုေတြ အခန္းဖက္သို႔ သီခ်င္းသြားနားေထာင္ေလ႕ရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႕ ေနတာက ၀န္ထမ္းေတြေနတဲ့ တိုက္ခန္းတန္းလ်ားေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အေပၚဆံုးထပ္ အစ္ကိုေတြေနတဲ့ အခန္းရဲ႕ ေနာက္တည့္တည့္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိတယ္။ တစ္ေန႕ေသာမနက္ခင္းမွာ ကၽြန္မအကိုေတြရဲ႕ ကုတင္ေပၚကေနျပဴတင္းေပါက္ေပၚ ေမးတင္ၿပီး သီခ်င္းနားေထာင္ေနခိုက္ လူတစ္ေယာက္ ေရဖလားေလးကိုကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။

ပုဆိုးသာဝတ္ထားၿပီး အကၤ်ီဗလာႏွင့္။ တဘက္ကို လည္ပင္းမွာခ်ရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ ဆူညံေသာသီခ်င္းသံေၾကာင့္ သူတစ္ခ်က္ေမာ႕ႀကည္႕တယ္။ ဝါဝင္းေသာသူ႕အသားက ေနေရာင္တြင္ ဝင္းလက္ေနတယ္။ ပံုစံက ပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္ရွည္ရွည္ေလးႏွင့္။ သူ႕ေခါင္းမွာ လိွဳင္းတြန္႕ဆံပင္ေလးေတြ ရွိတယ္။ ကၽြန္မကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္ခံုးနက္နက္ ထူထူေလးေအာက္မွာ လိုက္ဖက္ညီတဲ့ မ်က္လံုးနက္နက္ေလးေတြရွိတယ္။ ေခ်ာလိုက္တာ။ သူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚသို႕ တက္သြားသည္။ ထိုေန႕မွစ၍ ကၽြန္မ အလုပ္တစ္ခု ရသည္။သူ ေရခ်ိဳးသြားတာကို သီခ်င္းနားေထာင္ရင္း ေစာင္႕ေနမိတယ္။ ေန႕တိုင္းေတာ့ မေတြ႕။ တခါတရံ သူ႔ကို ကၽြန္မေအာက္ဆင္းသည့္အခါ ေတြ႕သည္။ ထိုအခါတိုင္း သူ႕ကို ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ႕မွမၾကည့္။ ရိပ္ကနဲသူ႕ကိုေတြ႕တာနဲ႕ ေျမႀကီးကို ၾကည္႕ေလွ်ာက္သည္။

အသက္ ၁၇ႏွစ္ခန္႕သာရွိေသးေသာ ကေလးရုပ္ မေပ်ာက္ေသးေသာ ကၽြန္မအား အသက္၃၀ နီးပါးခန္႕ရွိေသာ ထိုသူသည္ ကေလးတစ္ေယာက္ ဆိုတာထက္ ပို၍ စိတ္ဝင္စားပံုမေပၚ။ တခါတရံ ဝရံတာထြက္၍ အရုပ္မ်ားကို အကၤ်ီခ်ဳပ္ေပးေနရင္း ကၽြန္မအလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတာကို မ်က္ေစာင္းထိုးဖက္အခန္းတြင္ေနေသာ သူ ျမင္ေကာင္းျမင္ေပလိမ့္မည္။ ေနာက္ေတာ့ သူအိမ္ေျပာင္းသြားသည္။ ကၽြန္မတို႕ မိသားစုလည္း အိမ္ေျပာင္းလာခဲ႕တယ္။ ဆန္႕က်င္ဖက္ကိုပထမဆံုးအေနနဲ႕ စိတ္ဝင္စားခဲ႕ေပမယ့္ သူသည္ ကၽြန္မ၏ အခ်စ္ဦး မျဖစ္ခဲ့။ သူ႕နာမည္က "ေက်ာ္"။

ဒီလိုနဲ႕ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ကို ေရာက္လာခဲ႕တယ္။ မိိန္းကေလးခ်ည္း ၈ေယာက္ေပါင္းေသာ သူမတို႕အုပ္စုအား ေတာ္ရံုလူ မကပ္ရဲ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ေတာ္ရံုလူလက္မခံ။ ဒါေပမယ္႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျငင္းစရာမရွိေအာင္ ျပည္႕စံုေသာ သူတစ္ေယာက္ ကၽြန္မအနားကို ေရာက္လာတယ္။ အျပစ္ေျပာစရာမရွိေအာင္ သူတစ္ကယ္ပဲျပည္႕စံုတယ္။ ကၽြန္မသူ႕ကို ခ်စ္လား၊ မခ်စ္လားသိပ္မသိဘူး။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက လိုက္ဖက္ညီတယ္ဆိုၿပီး တိုက္တြန္းၾကတယ္။ ေမေမ႕ကိုအစစအရာရာ ေျပာျပတတ္ေသာ ကၽြန္မ ဂုဏ္ယူစြာ ဖြင္႕ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထင္တာမွားသြားတယ္။ သမီးေလး တစ္ေယာက္ထည္းရွိေသာ ေမေမက သူ႕ထံမွ ခြဲထြက္မွာ စိုးရိမ္စြာ မ်က္ဝန္းမွာ မ်က္ရည္စေတြႏွင့္ ျပင္းထန္စြာ ကန္႕ကြက္သည္။ ကၽြန္မ ပန္းပြင္႕ေလးေတြမပါပဲ ရိုးစင္းေသာ စာအိတ္ေလးထဲတြင္ သူ႕အတြက္ ျပန္စာေလးကိုထည္႕ရင္း သူငယ္ခ်င္းမွတဆင့္ ေပးခိုင္းလိုက္တယ္။ သူသည္လည္း ကၽြန္မ၏ အခ်စ္ဦးမျဖစ္ခဲ့။ သူ႕နာမည္က "စိုး"။

ေနာက္ပိုင္းေတြ႕ေသာ သူမ်ားလည္း သူ႔ကဲ့သို႔ပင္ ေမေမ၏ ျငင္းပယ္ျခင္းေအာက္မွာ လြဲခဲ့ရတယ္။ ေမေမ ႏွစ္သက္သေဘာက်ေသာ သူက်ေတာ့ ကၽြန္မက မႏွစ္သက္။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္မလုပ္ျဖစ္ေသး၍ အိမ္မွာပဲ ေနျဖစ္တယ္။ အားရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဖုန္းေျပာတယ္။ သူ႔ကိုေတာ့ ဖုန္းေတြလိုင္းပူးရာမွ စသိခဲ့တာ။ ခဏခဏ ေခၚေနေသာ သူ႔ကို ပထမေတာ့ ေနာက္ေနတာပဲထင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူသည္ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကိုေပး၍ ဆက္ေပးရန္ အကူအညီေတာင္းေတာ့မွ ဖုန္းလိုင္းပူးေနမွန္း ကၽြန္မသိေတာ့တယ္။ ကၽြန္မဖုန္းနံပါတ္ကို သိသြားေသာအခါ သူနဲ႔ကၽြန္မ ခင္မင္ခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔အိမ္ႏွင့္ ကၽြန္မအိမ္ အရမ္းမေ၀းေသာ္လည္း သူႏွင့္ကၽြန္မ မေတြ႕ျဖစ္။ သူကေတြ႕ရန္ ေတာင္းဆိုေသာ္လည္း ကၽြန္မ ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မေမြးေန႔ နီးလာတယ္။ ကၽြန္မသူ႔ကို အိမ္သို႔ဖိတ္ေခၚတယ္။ သူက အျပင္မွလိုက္ေကၽြးရန္ ေတာင္းဆိုတယ္။ ကၽြန္မလည္း လက္ခံလိုက္တယ္။ ကၽြန္မေမြးေန႔ ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚ၍ သူႏွင့္ခ်ိန္းဆိုေသာ ေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့တယ္။ ခ်ိန္းေသာအခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္ေနာက္က်ၿပီးမွ ကၽြန္မတို႔ သြားၾကတယ္။ ခ်ိန္းဆိုထားေသာ ေနရာသို႔ ကၽြန္မလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မရယ္ခ်င္သြားတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ကူးထဲမွ သူေျပာျပေသာ သူ႔ပံုစံႏွင့္ လြဲမွားစြာ ခပ္၀၀တစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတယ္။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ကၽြန္မသူ႔ဆီကိုပဲ လွမ္းလာခဲ့တယ္။

ကၽြန္မက အ၀တ္အစားကို သူ႔ကိုႀကိဳေျပာထားတဲ့အတိုင္း ၀တ္လာခဲ့တယ္ေလ။ ထိုလူက ကၽြန္မကိုမၾကည့္။ အနားေရာက္ခါနီးမွ ကၽြန္မေရွ႕ လူတစ္ေယာက္ ျဗဳန္းဆိုလာရပ္တယ္။ ၅ေပေက်ာ္ေလးသာ ရွိေသာ ကၽြန္မမွာ ၆ေပနီးပါးရွိေသာ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားတယ္။ ဖုန္းထဲတြင္ ရင္းႏွီးေနၿပီးေသာ၊ ကၽြန္မ ထင္ျမင္ထားၿပီးေသာ သူ၏ပံုစံ။ သူၿပံဳးျပတယ္။

ကၽြန္မတို႔ ၂ပါတ္မွာ တစ္ခါခန္႔ ေတြ႔ျဖစ္တယ္။ ညတိုင္းနီးပါး ဖုန္းေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသူ႔ဖုန္းနံပါတ္ရယ္၊ သူ႔လက္ေရးႏွင့္ေရးေသာ ကၽြန္မလိပ္စာ စာအုပ္ထဲမွ သူ႔လိပ္စာရယ္၊ သူ႔ေမြးသကၠရာဇ္ရယ္ကလြဲလို႔ ဘာမွမသိ။ ေမးလည္းမေမးခဲ့။ သူက ရုပ္ရွင္အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ရုပ္ရွင္တူတူ ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကားမ်ားကို သူက ဘာသာျပန္ေပးတယ္။ ရုပ္ရွင္မၾကည့္အားတဲ့ ေန႔ေတြဆို ကားေလွ်ာက္ေမာင္းတယ္။ တခုခုစားၿပီး အိမ္နားနီးနီးထိ ျပန္ပို႔တယ္။ ကၽြန္မအား ခ်စ္တယ္လို႔လည္း တခါမွ မေျပာခဲ့၍ ကၽြန္မလည္းခ်စ္တယ္လို႔ တခါမွ မေျပာခဲ့။ ခ်စ္သူႏွင့္တူေသာ အျပဳအမူမ်ားလည္း တခါမွ မျပဳမူခဲ့။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ႔ကို ယံုၾကည္စြာနဲ႔ ခ်ိန္းဆိုတိုင္း ေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။

တေန႔။ ထိုတေန႔ေပါ့။ သူ႔ကိုေနာက္ဆံုး ေတြ႕ရမယ့္ရက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မ မထင္ထားခဲ့။ ထိုေန႔က ရုပ္ရွင္မၾကည့္ျဖစ္။ Snackသြားစားၾကသည္။ တခ်ိန္လံုး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းပါပဲ။ အျပန္က်ေတာ့ ကၽြန္မ ေယာင္းမအိမ္ သြားစရာရွိတယ္ဆို၍ ကၽြန္မကိုလိုက္ပို႔တယ္။ ကၽြန္မကားေပၚက ဆင္းခါနီးေတာ့ ကၽြန္မလက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲရင္း ကၽြန္မလက္ဖမိုးကိုနမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ပါးျပင္ေလးမွာ ကပ္ထားတယ္။ ကၽြန္မလည္း ရုတ္တရတ္မို႔ သူ႔ကို ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔လက္ဖမိုးေလးကို ကၽြန္မမ်က္ႏွာနား ကပ္ေပးတယ္။ ဘယ္ညာ ညီညာစြာ လွပတဲ့ ကၽြန္မႏွစ္သက္တဲ့ သူ႔လက္ဖမိုးေလးကို ညင္သာစြာ နမ္းလိုက္တယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ မေပ်ာ္ဘဲ တမ်ိဳးခံစားေနရတယ္။

ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူနဲ႔ကၽြန္မ မေတြ႕တာၾကာၿပီ။ ကၽြန္မဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း သူႏွင့္မေတြ႕။ ကၽြန္မထံလည္း သူဖုန္းမဆက္။ အရင္က သူဖုန္းဆက္တဲ့အခါတိုင္း ကၽြန္မႏွင့္ တိုက္ရိုက္မေတြ႕လ်င္ ဖုန္းခ်ပစ္တတ္သည္။ တေန႔ ဖုန္းလာသံၾကားၿပီး ကၽြန္မအစ္ကို၏ ပြစိပြစိေျပာသံ ၾကားေသာအခါ ကၽြန္မ … ကၽြန္မအခန္းကို ေျပးတက္၍ သူ႔ထံဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ သူ႔အသံၾကားရေတာ့ ကၽြန္မေပ်ာ္သြားတယ္။ ဒီတစ္ပါတ္အားလား သူေမးတယ္။ သူ႔အတြက္ အၿမဲအားေနေသာကၽြန္မ အင္းလို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူကအခ်ိန္ကိုေျပာတယ္။ ေနရာကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ခ်ိန္းဆိုေနက်ေနရာ။ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ေနတဲ့ အေပ်ာ္ေလးက သူ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲစကားေၾကာင့္ ၾကာရွည္မခံလိုက္။ သူေျပာတဲ့စကားက “ဒီတခါေတြ႕ရင္ေတာ့ အရင္တုန္းကလို ျပန္မလႊတ္ေတာ့ဘူး”တဲ့။ သူဖုန္းခ်သြားတယ္။ သူ႔စကား အဓိပၸါယ္က ေၾကာက္စရာေကာင္းသလိုပဲလို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။

သူခ်ိန္းဆိုတဲ့ေန႔က ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ရက္။ ထိုရက္ကိုမေရာက္ခင္ သြားသင့္လား၊ မသြားသင့္လား ကၽြန္မေခါင္းပူစြာ စဥ္းစားတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ေသး။ သူ႔စကားက မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္ဆို ကၽြန္မသြားရင္ ကၽြန္မအမွားပဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ခ်စ္စကားေျပာမွာမို႔ ဆိုရင္ေတာ့ မသြားရင္ သူ႔ကိုဆံုးရံႈးရမယ္။ သူနဲ႔ခ်ိန္းဆိုတဲ့ ရက္မတိုင္ခင္ညမွာ ကၽြန္မ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီး သူ႔ကိုဖုန္းေခၚလိုက္တယ္။ သူဖုန္းလာကိုင္တယ္။ ကၽြန္မ ခရီးထြက္မွာမို႔လို႔ မလာျဖစ္ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း သူ႔ကိုေျပာလိုက္တယ္။ သူက ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲတဲ့။ မသိေသးဘူးလို႔ ကၽြန္မေျပာလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုဖုန္းဆက္ပါတဲ့။ သြားမယ့္ေနရာက ဖုန္းမရွိဘူးလို႔ ကၽြန္မေျပာလိုက္တယ္။ ဒါဆို ျပန္လာရင္ဆက္ေနာ္တဲ့။ ကၽြန္မ ဟုတ္လို႔ပဲ ေျပာခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတကယ္လည္း ခရီးထြက္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခရီးက ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မဖုန္းမဆက္ေတာ့။

လက္ေတြ႕ဘဝဆိုတာ ၀တၳဳလို ကိုယ္လိုရာဆြဲလို႔ မရေတာ့ ကၽြန္မသြားလို႔ မျဖစ္သင့္တာျဖစ္ရင္ ကၽြန္မဘ၀ ဆံုးရံႈးလိမ့္မယ္။ မသြားျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ကိုဆံုးရံႈးရေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အမွတ္တရေလးေတြ ရွိေနတယ္။ ဖုန္းလာၿပီး မေျပာဘဲ ခ်ခ်သြားလို႔ အစ္ကိုရဲ႕ မေက်နပ္သံေတြ ၾကားေနရေပမယ့္ ကၽြန္မဖုန္းျပန္မဆက္ေတာ့။ အိမ္ေျပာင္းလာလို႔ အိမ္လိပ္စာသစ္ကိုလည္း သူမသိ။ သူ႔ကို သတိရတဲ့စိတ္ကိုလည္း သူ႔စကားတခြန္းျဖင့္ ေမ့ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။

သတင္းစာဖတ္လ်င္ နာေရးေတြအကုန္ဖတ္တတ္တာ ကၽြန္မအက်င့္။ တေန႔ေတာ့ နာေရးတြင္ အသက္၁၀၀ေက်ာ္ အဖိုးအိုတစ္ဦး နာမည္ပါလာတာေတြ႕ေတာ့ ထိုအဖိုး၏ မ်ားျပားလွေသာ ေျမးမ်ားႏွင့္ ဆန္းၾကယ္လွေသာ သူတို႔နာမည္မ်ားကို စိတ္၀င္စားစြာ ကၽြန္မ ဖတ္ၾကည့္မိတယ္။ ထိုအဖိုး၏ ေျမးမ်ားထဲတြင္ ရွားပါးဆန္းၾကယ္ေသာ သူ႔နာမည္ပါလာတယ္။ အိမ္လိပ္စာလည္း မွန္ေန၍ သူမွတပါး မျဖစ္ႏိုင္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွ သူ႔ရဲ႕အလုပ္အကိုင္ကို ကၽြန္မသိေတာ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ အံ့ဩမႈက ဒီတင္မရပ္။ ထိုအဖိုးအို၏ ေနာက္ထပ္ သားသမီးႏွစ္ေယာက္၏ ေျမးမ်ားကို ဖတ္ေတာ့မွ ကၽြန္မလန္႔သြားခဲ့တယ္။ ပထမႏွစ္က ကၽြန္မျငင္းခဲ့ေသာသူ “စိုး”။ ဒုတိယႏွစ္မွစ၍ သူေက်ာင္းမတက္ေတာ့ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္းေပမယ့္ ေမ့သြားခဲ့တယ္။ နာမည္ဆန္းတာေရာ၊ ဘြဲ႕ေရာတူေန၍ လူမမွားႏိုင္။ ဒါဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ညီအစ္ကို တ၀မ္းကြဲ။ ကၽြန္မကို သူတို႔လက္စားေခ်တာလား။ ကၽြန္မ မေတြးခ်င္ေတာ့။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ပဲ သိလိမ့္မည္။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ သူ႔ကိုလံုး၀ ေမ့လိုက္တာ ေကာင္းမည္။ ဒီလိုနဲ႔ သူသည္လည္း ကၽြန္မအခ်စ္ဦး ျဖစ္မလာခဲ့။ သူ႔နာမည္က “မိုး”။

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ မိဘသေဘာတူသူမ်ား၊ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ႏွစ္သက္ႏိုင္မည္ထင္ေသာသူမ်ား၊ လာေရာက္ကမ္းလွမ္းေသာသူမ်ားႏွင့္ တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ သူတို႔အား ႏွစ္သက္သေဘာက်ျခင္း မရွိခဲ့။ ေႏြးေထြးမႈလည္း မရွိခဲ့။ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္မကို ကမ္းလွမ္းေသာ သူမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း မရွိေတာ့။ ဒါဆိုလ်င္ အခ်စ္ဦး၊ ကၽြန္မရဲ႕ အခ်စ္ဦးသည္ ေပ်ာက္ဆံုးေနပါေတာ့သည္။ လူေတြေျပာၾကတဲ့ အခ်စ္ဦးသည္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ လံုး၀မရွိေသာ (သို႔မဟုတ္) ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။

Valentine’s Day။ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ရက္။ ထိုေန႔သည္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ဒါေပမယ့္ လွပေသာ အမွတ္တရမ်ားေတာ့ ရွိေနမည္သာ။ ။႕႕႕
ၿဖိဳးဇာနည္....ည၁း၀၀တိတိ

0

ဘဝႏွင့္ လူ၏သကၠရာဇ္မ်ား

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Tuesday, February 10, 2009 in
ဘဝႏွင့္ လူ၏သကၠရာဇ္မ်ား

သကၠရာဇ္ (၁)
အဲဒီတုန္းက ေကာင္ေလးက ရွိမွ အိမ္က ဖိုးသား တုိ႔အ႐ြယ္ ၈ တန္းေလာက္ ရွိဦးမေပါ့။
ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ ဆိုင္ လာရင္ ေမးလုိက္သမွ် စာအုပ္ေတြက တတ္က်မ္းေတြႀကီးပဲ။
"ပီမိုးနင္း စာအုပ္ေတြရွိလား" လို႔ေမးတဲ႔ အခါလဲ ေမးရဲ့။
အဲဒီ့အခ်ိန္တုန္းက ေဖျမင့္ ရဲ့ တက္က်မ္းေတြလဲ တစ္အုပ္ၿပီးတစ္အုပ္ စထြက္ေနခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ့္မွာ သူ႔အတြက္ အလ်င္မီေအာင္ ရွာရွာ ထားရတယ္။
တခါတေလ သူ ေမးတဲ႔ စာအုပ္ေတြ ကြၽန္ေတာ့္ဆိုင္မွာ မရွိရင္ အနားက ဆိုင္ေတြမွာ ရွာေဖြေပးရေသးတယ္။

သကၠရာဇ္ (၃)
အခုဆို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေကာင္ေလးတုိ႔ သိကြၽမ္းတာ ၂ႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္ ရင္းေတာ့ မရင္းႏွီးေသးပါဘူး။
ေကာင္ေလးက သူ႔ကိုယ္သူ လူႀကီးတစ္ေယာက္လို႔ သတ္မွတ္ထားပံုရျပီး လူႀကီးပံု အျပည့္ ဖမ္းထားတာကုိး။
"ဒီႏွစ္ေတာ့ ဆယ္တန္းေျဖရမွာမိုလုိ႔ အိမ္က အျပင္စာေတြ မဖတ္ရဘူးလုိ႔ မွာထားတယ္ဗ်ာ" ဆိုၿပီး ဆုိင္မွာ စာအုပ္တစ္၀က္ေက်ာ္တဲ႔ အထိ ထိုင္ထိုင္ဖတ္သြားတတ္တယ္။
ဖတ္တဲ႔စာအုပ္ေတြကေတာ့ အေတြးအေခၚပိုင္းဆုိင္ရာ စာအုပ္ေတြ မ်ားပါတယ္။
ဥာဏ္ႀကီးသူက ေအာင္ႏုိင္ျခင္းဆိုတဲ႔ စာအုပ္ေလးကို ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်လုိ႔ထင္ပါရဲ့။
"ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္လုိ႔မျပီးေသးဘူး၊ ခဏသိမ္းထားေပးပါအံုး" လို႔ မွာရွာတယ္။
"ဒီႏွစ္ေတာ့ မ်က္မွန္ စ တပ္ရၿပီီဗ်ာ" လို႔ ဂုဏ္ယူတဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။

သကၠရာဇ္ (၅)
ေကာင္ေလး ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္သြားျပီဆိုလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ ၀မ္းသာပါတယ္။
"ပထမႏွစ္ေတာင္ စျပီး တက္ေနရၿပီ" လို႔ ေျပာတယ္။
"ေက်ာင္းသားႀကီး ျဖစ္ၿပီီဆိုေတာ့ မင္း စာေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖတ္လို႔ရျပီေပါ"့ လို႔ ေျပာေတာ့ သူက မ်က္မွန္ ေဘာင္ကို ေက်ာ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကို လွမ္းႀကည့္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ၿပီး ၿပံဳးျပတယ္။
"ဒီမွာ မင္းအတြက္ ငါ စု ထားေပးတဲ႔ တတ္က်မ္း ေတြ ၊ ဖီလုိဆိုဖီ ေတြ " လုိ႔ ထုတ္ျပေတာ့
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခါင္းခါျပတယ္။
"ေနာက္ေတာ့ ဖတ္တာေပါ့ဗ်ာ..။ အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမာင္စိန္၀င္းတို႔၊ ႏြမ္ဂ်ာသုိင္းတုိ႔၊ ဘုန္းႏိုင္တုိ႔ ရွိရင္ ေပးပါ ဦး.. " လုိ႔ ေျပာတယ္။
"ေအာ္ မင္းကြာ ၊ ဘယ္ႏွယ့္ေျပာပါလိမ့္၊ ဒီပန္းဆိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ စာအုပ္သစ္သစ္၊ ေဟာင္းေဟာင္း လုိခ်င္တာ ရွိရင္ ငါ့သာေျပာ" လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။

သကၠရာဇ္ (၉)
"ကြၽန္ေတာ္ အခု ေမာ္ဒန္ ကို ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားလာတာဗ်" လို႔ ေကာင္ေလးက သူ႔ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွင့္ ဖြရင္း ေျပာတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ "ေဟ့ေကာင္ မင္း ဒီႏွစ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္မဟုတ္လား။ ေသခ်ာလဲ လုပ္ဦး။ မင္း စာဘယ္အခ်ိန္ က်က္လဲ ေတာ့ မသိဘူး ၊ အျပင္စာေတြေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဖတ္ေနတာပဲ" လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။
ပါးစပ္ကာသာ ေျပာတာပါဗ်ာ။ လက္ကေတာ့ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ကမ္းေပးလုိက္မိတယ္။
ခင္လာတာ ႀကာျပီဆိုေတာ့ ညီအစ္ကိုေတြလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ျပီးေတာ့ စာေပႏွစ္သက္တဲ႔ သူခ်င္းမွာ အသက္ဘယ္ေလာက္ကြာကြာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေပါင္းလို႔ရတယ္ ဗ်။

သကၠရာဇ္ (၁၁)
ေကာင္ေလးက သူ ဒီေန႔ ပထမ ဆံုး လခထုတ္လုိ႔ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလထန္ကုန္း ေခၚလာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ဆိုင္ကို မိန္းမ နဲ႔ ထားခဲ႔ျပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာလိုက္ႀကတာ ညေနကို ေစာင္းေရာဗ်ာ။
"အလုပ္ထဲမွာ ဗ်ာ၊ လူေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အေပၚယံဟန္ေဆာင္ေနႀကတာပဲ ... ဘ၀ ဆိုတာႀကီးကဗ်ာ ၊ ေတာ္ေတာ္ ပူေလာင္တာပဲ" လို႔ ေျပာရင္းကေန ေသာက္လက္စ လက္ႀကားထဲက တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္ကြၽမ္း ေနတဲ႔ ေဆးလိပ္ကို မ်က္စိေရွ႔ထားျပီး မျမင္ဘူးသလို စုိက္ႀကည့္ေနတယ္။
ျပီးေတာ့ သူကပဲ ဆက္ေျပာတယ္။
"ဒါနဲ႔ .. ခင္ဗ်ားဆီမွာရွိတဲ႔ အရွင္ဆႏၵာဓိက တုိ႔ ၊ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက တုိ႔ စာအုပ္ေတြ ကြၽန္ေတာ္ ဖတ္ႀကည့္ခ်င္တယ္ဗ်။"

သကၠရာဇ္ (၁၄)
ကြၽန္ေတာ့္ ဆိုင္ေရွ႔မွာ မားမားႀကီး လာရပ္လို႔ ေမာ့ ႀကည့္လိုက္မိေတာ့ မျမင္ရတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သြားၿပီျဖစ္တဲ႔ ေကာင္ေလးကို ေတြ႔ရတယ္။
အင္း .. တကယ္ေတာ့ သူလဲ ေကာင္ေလး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
"အလုပ္က နယ္လႊတ္တာနဲ႔ နယ္ဘက္ေရာက္ေနတာဗ်ာ၊ စိတ္ညစ္ေနတာနဲ႔ ခင္ဗ်ားကိုေတာင္ အေႀကာင္းမႀကားမျဖစ္ဘူးလို႔ " .. ေျပာတယ္။
"မင္းမွာ အလုပ္ကိစၥမရွိရင္ ေအးေဆး ေပါ့ကြာ" .. လို႔ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကို ေျပာရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို စာအုပ္အဖံုးခ်ဳပ္ဖို႔ အပ္ထားတဲ႔ ေက်ာင္းဖတ္စာအုပ္ေတြကို စာအုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ ကိရိယာတန္ဆာပလာေတြ သုံးျပီး ခ်ဳပ္ေနလုိက္မိတယ္။
ေကာင္ေလးကလဲ ကြၽန္ေတာ့္စာအုပ္ေတြကို ဖြျပီး "ဖတ္ခ်င္တာေလးေတြ ရွာလိုက္အံုးမယ္ဗ်ာ" လို႔ ေျပာတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ စာအုပ္သံုးအုပ္ေလာက္ အဖုံုးခ်ုဳပ္ၿပီး သူ႔ကို ႀကည့္လိုက္မိေတာ့ သူဖတ္ခ်င္တာေလးေတြ ဆိုတဲ႔ ၊ သူ႔ေ႐ြးထားတဲ႔ ၊ သူ ႔ ေဘးနားမွာ ပံုထားတဲ႔ စာအုပ္ေတြကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႀကိဳက္ စာအုပ္ေတြပါပဲလား။
ေသာ္တာေဆြ၊ အႀကည္ေတာ္ ... ေနာက္ၿပီး သမိန္ေပါသြပ္၊ ေငြႀကည္ ၊ တြတ္ပီ ႔႔႔႔႔႔႔႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ဘာညာဘာညာ.....သာရကာ...ဖတ္ၾကည္႔ပါ....ၿဖိဳးဇာနည္...ည...၁၂း၅၀တိတိ

0

ငိုေနသူမ်ားအတြက္သတင္းေကာင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, February 09, 2009 in
ဟာသ ႏွင့္ မ်က္ရည္

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရယ္ႀကတယ္။ ငိုႀကတယ္။ ရယ္လို႔ငိုလို႔မရတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႕လည္း လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ႀကေသးတယ္။

ဟာသက လူကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစပါတယ္။ အၿပံဳးကိုလူတိုင္းက အလိုရွိတယ္။ မ်က္ရည္က်တာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျငင္းပယ္ႀကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ဟာသေရာ၊ မ်က္ရည္ကိုပါ ပူးတြဲလက္ခံႀကရပါတယ္။

ဟာသနဲ႕မ်က္ရည္ကို တြဲဖက္လိုက္တဲ့အခါ ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။

စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဟာသ နဲ႕မ်က္ရည္၊ အဲဒီ ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္လွ်င္ "ေလာကဓံ" လူသားတစ္ေယာက္ကို ရေလာက္တယ္လို႔ ေတြးပါတယ္။

ဟာသ+မ်က္ရည္=ေလာကဓံလူသား

ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဟာသက အသက္ရွည္ေဆးတစ္ခြက္လို႔ ေျပာလွ်င္မ်က္ရည္က အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးေစတဲ့ ပရိုတိန္းဓာတ္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္လို႔ ခံစားခ်င္ပါတယ္။

ဟာသ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။

သ႑ာန္လုပ္သရုပ္ေဆာင္တာ (Impersonation)

ပကာသနကိုေဖာက္ထြင္းပစ္တာ (Debunking)

မထိတထိရယ္ေသြးလႊမ္းတာ(dry humour)

ဇ၀နဥာဏ္ရႊင္တာ (witticism)

သေရာ္တာ(satire)

စာေျပာင္စာပ်က္(Parody)နဲ႕

ရုပ္ေျပာင္ (caricature)

စသည္ျဖင့္ ဟာသအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳးေနတဲ့လူဟာ လူခ်စ္လူခင္မ်ားပါတယ္။ က်က္သေရ ရွိပါတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚက ႀကြက္သားေတြ လႈပ္ရွားသြားပါတယ္။ ရယ္တဲ့လူဟာ မ်က္လံုးလွသတဲ့။ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ေျပေလ်ာ့သတဲ့။ ရယ္တဲ့အခါမွာလည္း ဒီဂရီအတိုင္းအတာ ရွိပါတယ္။

အိေၿႏၵတည္ခန္႔တဲ့ မ်က္ႏွာဟာ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းသြားပါတယ္။ မ်က္စိေလးပဲၿပံဳးတာ၊ ႏႈတ္ခမ္းပိတ္ၿပီးရယ္တာ၊ သြားေပၚရံု စဥ္းငယ္ရယ္တာ၊ ပါးစပ္ဖြင့္ၿပီး တဟဲဟဲရယ္တာ၊ ေနာက္ဆံုးမ်က္ရည္ထြက္ ခႏၶာတစ္ခုလံုး လႈပ္ခတ္၊ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ ရယ္ေမာတာ။

ကဗ်ာဆရာ ေက်ာ္ေအာင္သစ ္ကလည္း ဒီလိုကဗ်ာေရးဖြဲ႕ဖူးရဲ႕။

ဗူးဆို႔ေတြကို ဖြင့္လိုက္ပါ

ဖိတ္စရာ ဘာမွမက်န္ေသာအခါ

ပုလင္းက သူ႔ဘာသာ အိေၿႏၵရရ က်န္ခဲ့မွာ။

သူရဲ႕ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က "လူျပက္" တဲ့။ ဟာသတခ်ိဳ႕တေလဟာ ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕အေတြး၊ အျမင္၊ ခၽြတ္ၿခံဳက်မႈေတြနဲ႕ လားရာေတြကို ပါဒေလမခေအာင္ ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ ဆႏၵ၊ ဆင္ျခင္တြက္ဆျခင္းနဲ႕ အတၱလိပ္ျပာေတြကို ဖယ္ရွားပါတယ္။

လူသားဟာ ကမာၻရဲ႕ ဂုဏ္ေရာင္၊ ဟာသနဲ႕ ပေဟဠိလို႔ Alexender Pope ကေျပာပါတယ္။

ကလိထိုးၿပီးရယ္မွ ဟာသမဟုတ္ပါ။ ဟာသေႀကာင့္ စိုးရမ္ေႀကာင့္ႀကမႈေတြ၊ တင္းမာမႈေတြ ေျပေပ်ာက္ပါသတဲ့။

အဂၤလန္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း လြန္ေမဂ်ာဟာ ရယ္ရမွာကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္သတဲ့။ လူႀကိဳက္နည္းရျခင္း အေႀကာင္းအရင္းျဖစ္လို႔ တစ္ေန႔ကို ၁၅မိနစ္ေလာက္ အရယ္က်င့္ဖို႔ အႀကံဥာဏ္ေပးသတဲ့။

ကမာၻေလာကမွာ မရယ္မၿပံဳးဘဲ ေနႏိုင္တဲ့လူ အေတာ္ရွားပါးပါလိမ့္မယ္။ ရယ္ျခင္းဟာ ဟာသ၊ နားလည္သိမႈနဲ႕ ႏွစ္သက္ႀကံဳႀကိဳက္မႈ တခုခုေႀကာင့္ဆိုရင္… ငိုျခင္းဟာ မ်က္ရည္က်
၀မ္းနည္းေႀကကြဲ၊ အလြမ္းပီတိ၊ ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ျခင္းနဲ႔ ပဋာေျမလူးျခင္း သေကၤတေတြနဲ႔ သရုပ္ေပၚပါတယ္။

မ်က္ရည္ဟာ လူေတြရဲ႕ ဂုဏ္ရည္။ လူေတြသာ ငိုႀကပါတယ္။ တိရစာၧန္ေတြ စာဖြဲ႔ေလာက္ေအာင္ မ်က္ရည္မက်တတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သားသတ္ရံုကို ေရာက္ေတာ့မယ့္ တိရစာၧန္ေတြဟာ ငိုတတ္ႀကသတဲ့။ မ်က္ရည္က်တတ္ႀကသတဲ့။

ကိုရီးယားႏိုင္ငံနဲ႕ တခ်ိဳ႕ကၽြန္းႏိုင္ငံတခုတေလမွာ အခေႀကးေငြရယူၿပီး ငိုေပးႀကတဲ့ ငိုခ်င္းသည္ (professional moaners) ေတြရွိတယ္လို႔ ႀကားဖူးပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မ်က္ရည္စီးေႀကာင္းေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္မွာ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ၊ ထိခိုက္နာက်ည္းမႈေတြနဲ႕ ကလိန္ဥာဏ္ဆင္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခံစားမႈေမာင္းတံ (emotional trigger) အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုျဖဳတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငိုႀကပါတယ္။ "ငိုခ်င္ရဲ႕လက္တို႔" ဆိုတာ ခ်စ္သူမိန္းကေလး၊ ကေလးငယ္နဲ႕ သင္ကိုယ္တိုင္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ငိုတဲ့အခါ lysozyme မ်က္ရည္အင္ဇိုင္းတစ္မ်ိဳး ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီ့ထဲမွာ ငိုရင္ေပါ့ေစတဲ့ Epinephrine ဇီ၀ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးပါသတဲ့။

ငိုျခင္းဟာ ေကာင္းပါတယ္။ "ငိုသာ ငိုခ်လိုက္၊ ရင္ထဲစိတ္ထဲ ေပါ့သြားတာေပါ့" လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ငိုျခင္းဟာ
ခံစားမႈ၀မ္းႏုတ္ေဆး (emotional cathassis) တစ္လက္ျဖစ္ပါတယ္။ (value of tragedy) စိတ္ႏွလံုးထဲက အညစ္အေႀကး အက်ိအခၽြဲ (mucus) ေတြကို သန္႔ရွင္းေစျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ထို႔အတူ မ်က္ရည္ဟာ အခ်က္ျပသေကၤတတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးရဲ႕။ ႏို႔ဆာတဲ့ကေလးဟာ မိခင္ႏို႔ခ်ိဳခ်ိဳကို ရရွိဖို႔ ငိုေႀကြးေတာင္းဆိုထားပါတယ္။ စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးက ခ်စ္သူရဲ႕အေခ်ာ့အျမဴကို ရဖို႔ မ်က္ရည္စက္ေတြ တစ္လံုးခ်င္းစီ ေခၽြျပပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္ မ်က္ရည္ဟာ "မာယာလက္နက္" (manipulative tool) ဆိုၿပီး ကမာၻတစ္လႊား ေက်ာ္ႀကားပါတယ္။

မ်က္ရည္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့အနက္ အစစ္အမွန္၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ခံစားလို႔က်တဲ့ မ်က္ရည္ကို ခံစားမႈမ်က္ရည္ (emotional tear) ဆိုၿပီး တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ေရာင္ျပန္မ်က္ရည္ (reflex tear)ဆိုတာ ေရာေယာင္ၿပီး လိုက္က်တဲ့မ်က္ရည္၊ ရုပ္ရွင္ဗီဒီယိုႀကည့္ၿပီး လို္က္က်တဲ့မ်က္ရည္မ်ိဳး ျဖစ္သတဲ့။ ေရာင္ျပန္မ်က္ရည္ထက္ ခံစားမႈမ်က္ရည္မွာ ပရိုတိန္းဖြဲ႔စည္းမႈ ပိုျမင့္မားသတဲ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ရိုလာကိုစတာစီးရသလို ဘ၀မွာ ငိုလိုက္၊ ရယ္လိုက္နဲ႔ နိမ့္တံုျမင့္တံု စိတ္လႈပ္ရွားျဖတ္သန္းႀကရပါတယ္။ မငိုမရယ္ရတဲ့ ဘ၀ဟာ ပ်င္းစရာေကာင္းပါတယ္။ စိတ္၀င္စားဖြယ္မရွိပါ။ မ်က္ႏွာေသဆန္ပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးဆန္ပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ငိုႀကပါ။ ရယ္ႀကပါ။


Friedrich Nietzche ကေတာ့ "ဖို" သတၱ၀ါေတြမွာ အႏၱရယ္နဲ႕ ကစားတတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ "မ"သတၱ၀ါဟာ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အႏၱရာယ္နဲ႕ ကစားစရာ သက္ရွိျဖစ္သတဲ့။ ဒါေႀကာင့္ "ဖိုနဲ႕မ" ဟာ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဒြန္တြဲလြန္ဆြဲႀကပါတယ္။ "မ"သတၱ၀ါရဲ႕လက္နက္က မ်က္ရည္။ သူရဲေကာင္း"ဖို"သတၱ၀ါေတြအတြက္ အငိုက္မိေစတဲ့ အႏၱရာယ္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ "မ"ေတြက ငိုလို႔ "ဖို"ေတြက ေခ်ာ့တဲ့အခါ မေနႏိုင္ဘဲ ၿပံဳးရယ ္လာႀကပါတယ္။ ဒါဟာ ဖိုနဲ႔မတိုင္း ႀကည္ႏူး ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ နားလည္မႈတစ္ခုပဲ မဟုတ္လား။ ဟာသပံုစံ တစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား။

လူတိုင္း ခံစားခ်က္ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ခံစားခ်က္ကိုယ္စီ ရွိပါတယ္။ ျဖစ္ေနတာနဲ႕ ျဖစ္သင့္တာႀကားထဲက ကြာဟခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈ အတိုင္းအတာနဲ႔ ေျမွာက္ႀကည့္လွ်င္ ခံစားခ်က ္ရလဒ္ေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။

ဒီေတာ့ ရယ္လို႔ ငိုလို႔ မရတဲ့အခါတိုင္း တစ္ေန႔က ို၁၅ႀကိမ္ေလာက္ ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ေနဖို႔ သတိရပါ။ မ်က္လံုး လွေအာင္ ရယ္ေမာတဲ့အခါတိုင္းလည္း မ်က္ရည္ခလုတ္ဖြင့္ထုတ္၊ အဖိုးတန္လူသား သင္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ္ပါ ျဖစ္ႀကရင္ မေကာင္းဘူးလားခင္ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္ဒီစာေလးေရးၿပီးမွပဲကၽြန္ေတာ္႔blogရ႕ဲညာဖက္(ကၽြန္ေတာ္႔ဓါတ္ပံုေအာက္)ကစာေလးအဓိပၸယ္ပိုၿပည္႔စံုသြားတယ္လို႔ထင္မိတယ္။
ငိုရတာကိုဒီစာေလးဖတ္လိုက္မွပဲတန္ဖိုးရွိမွန္းသိၾကမွာပါ။
ေလာကမွာရိုးသားေသာစိတ္ကေလးန႔ဲအားရပါးရအလိမ္အညာကင္းကင္းငိုနိုင္ၾကပါေစ႕႕႕႕႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

0

ဆံပင္အေၾကာင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, February 08, 2009 in
ေဆာင္ရန္၊ ေရွာင္ရန္ သတိျပဳရန္ အခ်က္မ်ား
အခုမွ မထမဆံုး အႀကိမ္ စတင္ၿပီး ဆံပင္ အေရာင္ ေျပာင္းမွာလား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ အရင္ မႈလ ဆံပင္ အေရာင္နဲ႔ နီးကပ္တဲ့ အေရာင္ေလးေတြကို စမ္းၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ေျပာင္းလို႔ကေတာ့အျခား ဘာမွ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျဖစ္လာႏိုင္စရာ မရွိပါဘူး။
ေနာက္တစ္နည္းကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ဘာေရာင္လိုက္မလဲ မသိပဲ မေ၀ခြဲႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြအတြက္ အလြယ္တကူ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး ေဆးျပန္ဖ်က္ပစ္ႏိုင္တဲ့ ယာယီဆိုးေဆး တစ္မ်ိဳးကိုသံုးႏိုင္ပါတယ္။ ဒီနည္းကေတာ့ ကိုယ္သံုးလိုက္တဲ့ အေရာင္ကို မႀကိဳက္ရင္ လြတ္လပ္စြာ အလြယ္တကူ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ႏိုင္တဲ့ အေျခေနတစ္ခုကို ေပးပါတယ္။
ဆံပင္ အခ်ိဳ႔ရဲ႔ အေရာင္ကိုသာ ေျပာင္းလဲျခင္း(High Light) ကို အိမ္မွာ ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္မယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္လွ်င္ေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္း (ဒါမွမဟုတ္) မိသားစု၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႔ အကူအညီကို ရယူသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္ဘာသာ ေကာင္းေကာင္း မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာက ဆံပင္ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ ဆိုရင္ အျခားမ်က္လံုးတစ္စံုရဲ႔ အကူအညီကို ရယူတာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ထဲက ျပန္ျမင္ရတဲ့ အရိပ္က မတိက်ႏိုင္ပါဘူး။ အျခားတစ္ေယာက္ရဲ႔ အကူညီရယူျခင္းက အဆင္ေျပတဲ့ အေျခအေနထက္ အေကာင္းဆံုး အလွပဆံုး ဆိုတာကို ျဖစ္ေပၚႏိုင္ပါတယ္။
ဆိုးေဆးရဲ႔ ညြန္ၾကားခ်က္ေတြ အတိုင္း တဆင့္ခ်င္း ေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်က္မွ မေက်ာ္သြားသင့္ပါဘူး။ ဆံပင္အားလံုးကို အေရာင္ မဆိုးခင္ ဆံပင္ အနည္းငယ္မွာ အရင္စမ္းသပ္ ဆိုးၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ဒါမွ မိမိနဲ႔ ထိုဆိုးေဆးနဲ႔ တည့္၊ မတည့္ကို သိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေရာင္ဆိုးတဲ့ အခါမွာ ဆံပင္ကို ျဖန္႔ခ်ထားရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဒီလို လုပ္ျခင္းျဖင့္အေရာင ္ညီ၊ မညီကို ပိုမိုလြယ္ကူစြာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဦးေခါင္းထက္မွာ ဆံပင္ကို ကလစ္မ်ားျဖင့္ သပ္ရပ္စြာ ညွပ္ထားၿပီး အစုလိုက္ အေရာင္ဆိုးျခင္းက ပိုမို သပ္ရပ္ေစပါတယ္။
နားရြက္၏ အထက္ပိုင္းရွိ ဆံပင္မ်ားကို နည္းနည္းျခင္း ဆံပင္၏ အျမစ္ ေအာက္ေျခပိုင္းမွ အထက္ပိုင္းအထိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေရာင္ဆိုးရပါမည္။ ဆိုးေဆး၏ ညႊန္ၾကားထားခ်က္မ်ားကို ေသခ်ာစြာ စစ္ေဆး၍ မိမိလုပ္သည္မ်ား မွန္ကန္မႈ ရွိ၊ မရွိကို ထပ္မံ၍ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးဆင့္ပါတယ္။
ေဆးစက္မ်ား ခႏၶာကိုယ္ေပၚ အစက္လိုက္ က်ေရာက္ျခင္းကို ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ေဆးစက္မ်ား က်တတ္သည့္ ေနရာမ်ားကို ကိုယ္ခႏၶာလိမ္းသည့္ အလွဆီမ်ား၊(moisturizer)၊ အသားလိမ္းဆီမ်ား ကိုလိမ္းထားသင့္ပါသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆံပင္ ဆိုးေဆးမ်ားသည္ ေဆးစက္မ်ား ဆီးက်ေလ့ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ က်ခဲ့လွ်င္ ဤသို႔ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္ လြယ္ကူစြာ ေဆးေက်ာ ျဖတ္ပစ္ႏိုင္ပါသည္။
အ၀ါေရာင့္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို ဆံပင္အေရာင္ကို ဆိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး အၾကံကေတာ့ တတ္ကၽြမ္းနားလည္သူ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္သင့္ပါတယ္။ အေရာင္ အရင့္ဆံပင္ကို အေရာင္ အေဖ်ာ့ ဆိုးျခင္းဟာ အေတာ္ သတိထား ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ကိစၥ တစ္ရပ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အိမ္မွာ ေဆးဆိုးေနၾက ကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ေတာင္ အယြင္း ေတြ႔ႏိုင္မွာကို သတိျပဳ အပ္ပါတယ္။
သိထားတာေလးေတြပါ.....ဖတ္ၿပီးၿပီလား-အက်ိဳးတစ္ခုခုေတာ႔ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္းအတြက္အနည္းငယ္ေလးမွ်အက်ိုးရွိ
သြားမယ္ဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္လက္ေညာင္းရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ။
........ၿဖိဳးဇာနည္

1

Internet speedကို20%ၿမန္ေအာင္လုပ္နည္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, February 08, 2009 in
အင္တာနက္speedၿမန္ေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔ေမးလာတ႔ဲကိုေစာခိုင္အတြက္ပါ။ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားၿပီးတင္ၿပေပးထားပါတယ္။
ကိုေစာခိုင္တစ္ေယာက္ေက်နပ္လိမ္႔မယ္လို႔ေမွ်ာ္လင္႔မိပါတယ္။....


Internet speedကို20%ၿမန္ေအာင္လုပ္နည္း

၁။ start >>> Run ကိုသြားျပီး gpedit.msc လို႕ရိုက္ပါ။ ျပီးရင္ Enter ကိုနွိပ္ပါ၊


၂။ Administrative Templates ကို နွိပ္ပါ။


၃။ Network ကိုႏွိပ္ပါ။


၄။ QoS Packet Scheduler ကိုနွိပ္ပါ။


၅။ Limit reservable bandwidth ကိုနွိပ္ပါ။


၆။ Enabled (optional) ကိုေရြးပါ။


၇။ Bandwidth limit (%) ကို 20 ကို 0 ေျပာင္းပါ။


၈။ Apply ကိုနွိပ္ျပီး ေပၚေနတဲ့ Windows ေတြအားလံုးျပန္ပိတ္လိုက္ပါ ။ သင့္ Computer ရဲ႕ Internet Speed 20% ျမန္သြားပါျပီ။

ကြ်န္ေတာ္ ေျပာဖုိ႕ တစ္ခု က်န္သြားတယ္.........ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပတဲ့နည္းက "Windows XP Professional" တစ္ခု တည္းအတြက္ပါပဲ ....

ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲတင္ၿပခ်က္အထေၿမာက္ေစရန္ကူညီေပးတ႔ဲလရိပ္ၿပာကိုအထူးေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းဒီေနရာကေနပဲေၿပာလိုက္ပါရေစ.
ေလးစားစြာၿဖင္႔...ၿဖိဳးဇာနည္..ည...၁၂း၃၅တိတိ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

how about

Copyright © 2009 အရာအားလံုးၿပီးၿပည္႔စံုခ႔ဲေသာ ဘ၀တစ္ခု၏ ရာဇ၀င္ All rights reserved. Theme by Laptop Geek. | Bloggerized by FalconHive.