2

အေမ႔ကိုခ်စ္ပါတယ္အေမ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Tuesday, March 31, 2009 in
"သမီးေရ.......အိပ္ယာထေတာ့ေလ။ ေက်ာင္းသြားရမယ္မလား။ "

အေမ့ရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ မ်က္စိမ်ား ပြင့္ခဲ့ရပါျပီ။ အျမဲတမ္း လုပ္ေနက်အတိုင္း အိပ္ယာကေန ႏိုးႏိုးခ်င္း မွန္ေတြ ကြဲအက္
ေနတဲ့ နံရံကပ္ နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ နာရီကို ၾကည့္ျပီးတာနဲ႕ ကၽြန္မဟာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ရင္း အေမ့ကို ဘာလို႕
ခုမွ ႏႈိးတာလဲ..ေနာက္က်ကုန္ျပီ...စိတ္တိုဘို႕ ေကာင္းလိုက္တာ ဆိုျပီး ေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အခန္းတံခါးကို
ဒုန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ေဆာင့္ ပိတ္ျပီး ေက်ာင္းသြားဘို႕ အေလာတၾကီးနဲ႕ ျပင္ဆင္ေနခဲ့ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ကိုရီးယားမွ အ
ထက္တန္းေက်ာင္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားမွာ ေက်ာင္းေနာက္က်လွ်င္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးတတ္ပါသည္။)
အားလံုးျပင္ဆင္ျပီး ေက်ာင္းသြားဘို႕ အိမ္ကထြက္မည္အလုပ္တြင္ ကၽြန္မေနာက္ကေန အေမ့အသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။

"သမီး~~ေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္...အေမ သိပ္ေနမေကာင္းလို႕ပါ။ "

ဒီအသံကို ၾကားတာနဲ႕ ကၽြန္မလဲ သိပ္စိတ္မရွည္တာနဲ႕...

"ဒီတခါလည္း အေအးမိျပန္ၿပီလား..အေအးကလည္း မိဘဲ မိႏိုင္လြန္းတယ္။ "

ဒီေတာ့ အေမက ကၽြန္မကို အားနာေသာဟန္ျဖင့္

"ေနာက္က်မွ ႏႈိုးမိတဲ့အတြက္ အေမ စိတ္မေကာင္းပါဘူး......ဒီမွာ သမီးအတြက္ ထမင္းဘူး ယူသြားဦးေနာ္။ "

ကၽြန္မက ေက်ာင္းကလည္းေနာက္က် စိတ္ကလည္းတိုေနေတာ့ အေမ လွမ္းေပးတဲ့ ထမင္းဘူးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚကို
ပစ္ခ်ျပီး ေတာ္ၿပီ..မစားေတာ့ဘူး..ေက်ာင္းဘဲ သြားေတာ့မယ္ ..ဆိုျပီး ကၽြန္မ အိမ္မွ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အေမ့ကို
ဂရုမစိုက္ဘဲ ကၽြန္မ ေက်ာင္းသြားမယ့္ လမ္းကို ေျပးထြက္လာရင္း ေနာက္ကို တခ်က္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမဟာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး ကၽြန္မ ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့ ထမင္းဘူးကို ျပန္လည္ ေကာက္ယူေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အေမ့
မ်က္ႏွာက တကယ္ဘဲ ျဖဴစြတ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမက အျမဲတမ္း ဖ်ားနာေနက်မို႕
ကၽြန္မလည္း သိပ္ စိတ္မပူဘဲ ေက်ာင္းသို႕သာ ဦးတည္ျပီး သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ေက်ာင္းစတတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သတင္းတစ္ခုကို သိရပါတယ္။ ဒီအပတ္ စေနေန႕ကို ေလ့လာေရးခရီး ထြက္ရပါမယ္တဲ့။
ကၽြန္မလည္း အရမ္းကို သြားခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕လည္း အတူတူ ေလွ်ာက္လည္ခ်င္သလို ဆင္းရဲျခင္းဆို
တာကိုလည္း တခဏေလာက္ ေမ့ထားခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက အျမဲတမ္း အိပ္ယာထဲ လဲေနတဲ့ အေမ့ကို လည္း
ခဏေလာက္ ေမ့ထားျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေဆာ့ကစားခ်င္ပါတယ္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းလို႕ အိမ္
ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမ့ကို ထံုးစံအတိုင္း အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနတာကို ျမင္ရပါတယ္။ အေမ့ကို ျမင္တာနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ
မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ ေပၚလာေတာ့တာပါဘဲ။ အေမကေတာ့ ေက်ာင္းကျပန္လာတဲ့ ကၽြန္မကို ျပံဳးျပံဳးေလး လွမ္းၾကည့္ျပီး
သမီးေလး....ျပန္လာျပီလား လို႔ေမးပါတယ္။ အေမက ေမးတာကို ျပန္မေျဖဘဲ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

"အေမ...ဒီအပတ္ စေနေန႕ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေလ့လာေရးခရီးထြက္တာ သမီးလည္း လိုက္ခ်င္တယ္.... ပို႕ေပးေနာ္။ "

"ဟင္..ေလ့လာေရးခရီး...ဟုတ္လား သမီး...ဘယ္ေလာက္ကုန္မွာတဲ့လဲကြယ္။ "


အေမက ကုန္က်စရိတ္ကို အရင္ေမးတယ္။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မတို႕ မိသားစု အေျခအေနေၾကာင့္ သြားရေကာင္းမလား မသြားရေကာင္းမလား ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနျပီးမွ ၈ ေသာင္းပါ..အေမ လို႕ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ (မွတ္ခ်က္။ကိုရီးယားႏိုင္ငံသည္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္။) ကၽြန္မအေျဖကို ၾကားေတာ့ ကၽြန္မအေမက ၈...၈ေသာင္းၾကီးမ်ား
ေတာင္ ဟု ျပန္၍ေမးသည္။ ကၽြန္မက အေမ့ကို အသံက်ယ္ၾကီးႏွင့္ ဘာလဲ...၈ေသာင္းေတာင္ မရွိဘူးလား ဟူ၍ ျပန္
ေမးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ဒီလို ဆင္းရဲတာမ်ိဳးကို အရမ္းမုန္းပါတယ္။ လူတန္းေစ့ မေနႏိုင္တဲ့ ကၽြန္မဘ၀ကို စဥ္းစားမိ
တိုင္း စိတ္ပ်က္အားငယ္မိပါတယ္။ အေမ့ကိုလည္း မုန္းတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ မိသားစု၀င္ဟာ အေမတစ္ေယာက္တည္းသာ
ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အမွန္တရားကိုလည္း မုန္းမိပါတယ္။ အေမက ခဏတာ သက္ျပင္းခ်ျပီး ေစာင္ေအာက္ကေန ဘဏ္စာ
အုပ္တစ္ခုကို ထုတ္ေပးပါတယ္။ ဒီမွာ အေမ တစ္ျပားႏွစ္ျပား စုထားတဲ့ ေငြေလးေတြ....ဒီထဲကေန ၈ေသာင္းထုတ္ျပီး
သြားေခ်။ ကၽြန္မေမြးကတည္းကစျပီး ပထမဆံုးအၾကိမ္ ျမင္ဘူးတဲ့ ဘဏ္စာအုပ္ကို ၾကည့့္ျပီး ေက်နပ္စြာ ျပဳံးလုိက္ပါ
တယ္။ ျပီးေတာ့ အေမ့ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာဘဲ ျမိဳ႕ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဘဏ္ကို အေျပး
ေလး သြားခဲ့ပါတယ္။


ဘဏ္စာအုပ္ကို ျဖန္႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၁၀သိန္းရွိေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ကေတာ့ အရမ္းကို
ပမာဏမ်ားတဲ့ ေငြပါဘဲ။ ဒီအခ်ိန္အထိ ဒီေငြေတြကို ဘာလို႕ မသံုးတာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ အေမ့ကို နည္းနည္း အျမင္ကတ္မိလိုက္ပါေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ ေလ့လာေရးခရီးအတြက္ ၈ေသာင္းထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ဘဏ္ထဲမွာ ၉သိန္း
၂ေသာင္းက်န္ပါေသးတယ္။ ၉သိန္း၂ေသာင္းေတာင္ ရွိတာ ထပ္ထုတ္လဲ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးဆိုတဲ့ အေတြး၀င္လာခဲ့ပါ
တယ္။ ခုေခတ္က လူတိုင္း လက္ကိုင္ဖုန္းကိုင္ေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မမွာ လက္ကိုင္ဖုန္းမရွိတာကို သတိရမိ
တာနဲ႕ လက္ကိုင္ဖုန္းေကာင္းေကာင္း တစ္ခု ၀ယ္ဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႕ ဘဏ္ထဲကေန ေနာက္ထပ္ ၄သိန္း
ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အနီးအနားမွာ ရွိတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းအေရာင္းဆိုင္ကို သြားျပီး ေနာက္ဆံုးေပၚ လက္ကိုင္ဖုန္းတစ္
ခု ၀ယ္လုိက္တယ္။ ေပ်ာ္လိုက္တာေလ..ကၽြန္မဘ၀မွာ တခါမွ မရဘူးတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ိဳးကို ကၽြန္မ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဖုန္းအသစ္ကေလးကို ကိုင္ျပီး ျမိဳ႕ထဲကို ေလွ်ာက္လည္ေနခဲ့မိတယ္။ အဲဒီမွာ အေရာင္အေသြးေတြကလည္း စံု၊ ဒီဇိုင္း
ေတြကလည္း မိုက္တဲ့ အ၀တ္အစားလွလွေလးေတြကို ျမင္ေတာ့ ကၽြန္မ ၀ယ္ခ်င္ျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႕ ဘဏ္ကို ေနာက္တစ္
ခါ ထပ္သြားျပီး ၂သိန္းထပ္ထုတ္လိုက္တယ္။ အကၤ်ီေတြအမ်ားၾကီး ၀ယ္လိုက္တယ္။ တထည္ျပီး တထည္ စမ္း၀တ္
လိုက္ မွန္ၾကည့္လိုက္နဲ႕ အရမ္းကို ေက်နပ္ေနခဲ့တယ္။ မွန္ၾကည့္ေနရင္းက သေဘာမက်စရာတစ္ခု မ်က္စိထဲကို ၀င္
လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေမ ညွပ္ေပးတဲ့ ဆံပင္ပံုစံၾကီးပါဘဲ။ ေတာဆန္ျပီး ပံုတုန္းလုိက္တာ လြန္ေရာ။ ဒီဆံပင္ပံုစံ
ကို ေျပာင္းဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တေခါက္ ဘဏ္ကို သြားတယ္။ ၅ေသာင္းထပ္ျပီး ထုတ္လိုက္တယ္။ ဆံပင္
ပံုစံ လွလွေလး ညွပ္တယ္။ ကဲ...အားလံုး အိုေကျပီ။ စေနေန႕ ေလ့လာေရး ခရီးထြက္ရန္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္
ဘို႕သာ လိုအပ္ေတာ့တာမို႕ ကၽြန္မ ဘဏ္ထဲမွာ က်န္တဲ့ ေငြေတြနဲ႕ လိုအပ္တာေတြအားလံုးကို စြတ္၀ယ္ခဲ့ပါတယ္။
အားလံုး၀ယ္ျပီးေတာ့ ၉ေသာင္းသာ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မလည္း သူမ်ားနည္းတူ ၀တ္ႏိုင္စားႏိုင္ျပီမို႕ အတိုင္း
ထက္အလြန္ ၀မ္းသာေနခဲ့မိပါတယ္။ ကၽြန္မၾကိဳက္တာေတြအားလံုး လုပ္ျပီးျပီျဖစ္၍ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေသာ အိမ္
သို႕ ေျခလွမ္းခဲ့ပါတယ္။


အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေမအိပ္ေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဟြန္း..အဟြန္း ကၽြန္မ တမင္တကာ အသံျပဳလုိက္ပါတယ္။
ကၽြန္မအသံကို ၾကားေတာ့ အေမ ႏိုးလာတယ္။ ကၽြန္မလည္း အေမ့ကို ဘဏ္စာအုပ္ေလး ျပန္ေပးလုိက္ေတာ့ အေမက
ဘဏ္ထဲ ေငြဘယ္ေလာက္က်န္သည္ကိုပင္ ၾကည့္မေနဘဲ ဘဏ္စာအုပ္ေလးကို ေစာင္ေအာက္ထဲ ထိုးထည့္ထားလုိက္
ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ဘဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ စေနေန႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ လွလွပပ သားသားနားနား ၀တ္စားသြားတဲ့ကၽြန္မ
ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက အားက်ေနတာကို ျမင္ျပီး ကၽြန္မ ေက်နပ္ေနမိပါတယ္။ ၂ညအိပ္၃ရက္ခရီးကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႕အ
တူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းနဲ႕ အျမဲတမ္းမမာေနေသာ အေမ့ကို ခဏတာ
ေမ့ထားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့တဲ့ ေန႕ရက္ေတြေပါ့။


ခုေတာ့ ၂ညအိပ္ ၃ရက္ခရီးဟာ ျပီးဆံုးခဲ့ပါျပီ။ ဒီလို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္နဲ႕ ျပီးဆံုးသြား
ခဲ့ပါျပီ။ ထပ္မံျပီး စိတ္ပ်က္စိတ္ညစ္စရာေကာင္းေသာ အိမ္ကို ျပန္ရအံုးမွာပါလားဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႕ ကၽြန္မ ေျခလွမ္းေတြ ေလးေနခဲ့ပါတယ္။ ေျခလွမ္းေလးေလးနဲ႕ဘဲ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႕ ကၽြန္မက အေမ...သ
မီး ျပန္လာျပီ။ ဟု ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ၾကီးဟာ ထူးဆန္းအံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တိတ္ဆိတ္
ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ထပ္ျပီး အေမ..သမီး ျပန္လာပါျပီဆိုေနမွ ဟူ၍ ထပ္မံ ေအာ္လိုက္တယ္။ ဒါလည္း ဘာအသံမွ မၾကား
တာနဲ႕ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ စိတ္တိုသြားတယ္။ စိတ္တိုတိုနဲ႕ အိပ္ခန္းတံခါးကို ဒုန္းခနဲ ျမည္ေအာင္ ေစာင့္ ဖြင့္လိုက္ေတာ့
အေမက အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အျမဲတမ္း ကၽြန္မ ျပန္လာလွ်င္ ျပံဳးျပီး ၾကိဳတတ္တဲ့ အေမက
ယခု ကၽြန္မ ျပန္လာတာကို ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာခဲ့ေပ။ ကၽြန္မ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီး သံုးခဲ့လို႕ အေမ စိတ္ဆိုးေနတယ္
အထင္ႏွင့္ အေမ့ကို လႈပ္ႏႈိးလုိက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အေမ့ တစ္ကိုယ္လံုး ေအးစက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္မ
ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ခန္းေျခာက္ခဲ့ျပီ ျဖစ္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ ထူဆန္းစြာဘဲ က်ဆင္းလာခဲ့သလို ကၽြန္မရဲ႕ ႏွလံုးသား
ေတြဟာလည္း ရပ္တန္႕သြားမတတ္ လန္႕သြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မ ဒီေလာက္မုန္းခဲ့တဲ့ အေမ ေအးစက္ေနတာကို ေတြ႕
လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မ အရမ္းကို ၀မ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။ ယံုလည္း မယံုႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႕ အေမ့ကို အတင္း လႈပ္
၍သာ ႏႈိးေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေမဟာ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ႏႈိးႏႈိး ႏိုးထမလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႕ ေစာင္ထဲက
ဘဏ္စာအုပ္ကို ယူျပီး အေမ့ မ်က္စိနားကို ကပ္ကာ အေမ...သမီး ေနာက္ကို ဒီလို မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ....ဒီလိုဘယ္ေတာ့
မွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...မ်က္စိေလး ဖြင့္ၾကည့္ပါ အေမရယ္....ဆုိျပီး ကၽြန္မ ေအာ္ဟစ္ငိုေနခဲ့မိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ဘဏ္
စာအုပ္ထဲက တစံုတခု ထြက္က်လာတာကို ျမင္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အေမ့ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစာပါဘဲ။ ကၽြန္မ မရဲတရဲနဲ႕
ျဖန္႕ၾကည့္မိပါတယ္။


သို႕
အေမ့ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုး သမီးေလး ၾကည့္ရန္

သမီးေလး...အေမ့ကို မုန္းတယ္မလားဟင္...
ဆင္းရဲတြင္းကိုလည္း ေသေလာက္ေအာင္မုန္းတယ္မလား သမီးေလး....
အေမေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးေလးရယ္...အေမ ေတာင္းပန္ပါတယ္...
ဒီအေမက ပညာကလည္း မတတ္ ပိုက္ဆံကလည္း မရွိ...
ငါ့သမီးေလးကို ေပးဘို႕ အေမ့ရဲ႕ ေမတၱာကလြဲျပီး မရွိတဲ့ သူပါ သမီးေလး...
အေမ အခုလို သမီးေလးကို လူ႕ေလာကမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရတာကို အေမ စိတ္မေကာင္းပါဘူး သမီးေလးရယ္...
အေမက ေရာဂါျဖစ္ျပီး သမီးေလးကို အခုလို ထားခဲ့ရတာပါ...
တကယ္ေတာ့ ခြဲစိတ္ကုသရင္ ေပ်ာက္ႏိုင္တယ္တဲ့...ဒါေပမယ့္ ခြဲစိတ္ကုသစရိတ္က နည္းတာမဟုတ္ဘူးေလ....
ဒါနဲ႕ အေမ စဥ္းစားလိုက္တယ္... အေမသာ ခြဲစိတ္ကုသမႈ မခံရင္ ငါ့သမီးေလး ၾကိဳက္တာ၀ယ္ ၾကိဳက္သလို သံုးႏိုင္တယ္..ဒီေတာ့ အေမ ခြဲစိတ္ကုသမႈမခံဘို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးရယ္..ရက္ေတြၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တျဖည္းျဖည္း ဆိုးလာတာေၾကာင့္ ခုေတာ့ အေမ့ သမီးကို ထားခဲ့ရေတာ့မယ္။
ဒီေလာက္ အသံုးမက်တဲ့အေမ့ကို အေမလို႕ သတ္မွတ္ေပးတဲ့ အတြက္ ငါ့သမီးေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
အေမက ဒီကမၻာေပၚမွာ ငါ့သမီးေလးကို အခ်စ္ဆံုးဆိုတာကို သိတယ္မလား သမီး....
အေမ့ရဲ႕ ေစာင္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွာၾကည့္ ဘဏ္စာအုပ္တစ္ခု ထြက္လာလိမ့္မယ္...အေမ အႏွစ္ႏွစ္အလလ စုေဆာင္းခဲ့တယ့္ ေငြေလးေတြပါ။
သိန္း၂၀၀ေလာက္ရွိမယ္...
ငါ့သမီးေလးေတာ့ ဆင္းဆင္းရဲရဲမေနရေတာ့ဘူးေပါ့...

သမီးေလးကို အျမဲတမ္းခ်စ္ေနမယ့္ အေမ



ဒီစာကို ဖတ္ျပီးတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ မုန္းတီး စက္ဆုတ္လာမိပါတယ္။ အေမ့ကို မုန္းခဲ့တာထက္ အဆ၁ေထာင္
၁ေသာင္းမက ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ မုန္းတီးမိပါတယ္။ သမီး သုံးခဲ့တဲ့ ေငြေတြက ခြဲစိတ္ခေတြ..ခြဲစိတ္ခေတြ အေမရယ္ ဘာ
လို ေစာေစာက မေျပာခဲ့တာလဲ။ သမီးလုိ အေမ့ ေစတနာကို နားမလည္တဲ့ လူကို ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်စ္ရလား။ ေနာက္ဆို ေက်ာင္းသြားဘို႕ ႏႈိးေပးတဲ့ အေမ့ အသံကို လည္း မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အေမ ထုတ္ေပးတဲ့ ထမင္းဘူးေလးကိုလည္း မစား
ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနတဲ့ အေမ့ကိုေတာင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိေတြနဲ႕ ကၽြန္မ ရူးမတတ္ ဝမ္းနည္းခံစား
ေနရပါတယ္။ အေမရယ္ ေနာင္ဘ၀ဆိုတာရွိခဲ့ရင္ သမီး အေမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ခ်င္ပါတယ္။ အေမ့ကို မေပးခဲ့ရတဲ့ သမီးရဲ႕ ေမတၱာ
ေတြကိုလည္း ေပးခ်င္ပါတယ္။ ဒီလို အေတြးေတြကို ေတြးရင္း ကၽြန္မ အေတာ္ၾကာေအာင္ ငိုျပီးမွ အေမ့ကို တစ္ခါမွ မေျပာ
ဘူးတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းကို ေျပာဘို႕ သတိရခဲ့ပါတယ္။ သတိရရခ်င္း ကၽြန္မ အေမ့ကို ၾကည့္ျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။

"အေမ.....သမီးလည္း အေမ့ကို အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ "

သားသမီးတိုင္းမိဘမ်ားကိုမွန္ကန္စြာခ်စ္တတ္ၾကပါေစ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕ည႕႕႕႕႕၉း၀၅တိတိ

3

ကၽြန္ေတာ္႔ဝါသနာေလးမ်ား

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, March 30, 2009 in
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ဘာေရးရရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားရတာအေမာပါပဲ။ဒီလိုန႔ဲမေန႔ကဆီပံုးမွာလာေအာ္သြားတ႔ဲဘေလာ႕ဂါ
သယ္ရင္းေလးေမဒီတက္ထားတာကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ႔စဥ္းစားရတာသက္သာသြားတယ္႕႕႕႕အဟတ္ဟတ္႕႕႕႕တန္းေရး
ရံုပဲေပါ႔႔႔႔ ႕႕႕႕႕႕စဥ္းစားရတာကိုသက္သာေစတ႔ဲအတြက္ေမဒီ႕ကိုေတာင္ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ဝါသနာေလးမ်ား ေခါင္းစဥ္န႔ဲ
ေပါ႔။ဟဲဟဲ႕႕႕ဝါသနာဆိုမွပဲကိုယ္ဘာဝါသနာပါလဲဆိုတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလးၿပန္စဥ္းစားယူရတယ္႕႕႕႕႕သိတယ္မို႔လား
ဦးေႏွာက္ကခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရယ္ေလ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ဒါေလးေတြေပါ႔ကၽြန္ေတာ္႔ဝါသနာေတြေလ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

(၁)
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေနစေၿပာရမယ္႕႕႕႕ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ေက်ာင္းတတ္ရမွာပ်င္းတယ္ဗ်။ေက်ာင္းေရာက္ရင္ေတာ႔
ေပ်ာ္ပါတယ္။မနက္ေစာေစာဆိုရင္က်ဴရွင္က၆နာရီေလ။အေစာႀကီးထရမွာကိုပ်င္းတာ။ေစာေစာထရတာကိုပ်င္းတာန႔ဲပဲ
ေက်ာင္းတတ္ရမွာကိုပါပ်င္းလာတယ္ဆိုပါေတာ႔။ဝါသနာဆိုတာအက်င္႕လို႔လဲေၿပာၾကည္႔လို႔ရတယ္ဗ်လြယ္လြယ္ေၿပာရမယ္
ဆိုရင္ေပါ႔။ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ဟာငယ္ငယ္ကေစာေစာထရမွာက္ိုပ်င္းတယ္။ေက်ာင္းေရာက္ရင္ေတာ႔အားရင္ပံုေတြေလ်ာက္
ဆြဲတတ္တယ္။ေက်ာင္းစာအုပ္မွန္သမွ်စာအုပ္ရ႔ဲအေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာဆိုရင္ပံုေတြအၿပည္႔ပဲဗ်႕႕႕႕ဟီး။ဟုတ္တိပက္တိ
လည္းဆြဲတတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ဆြဲလိုက္ရင္စစ္တိုက္တ႔ဲပံုေတြခ်ည္းပဲ။စစ္သားပံုေလးေတြေပါ႔ ႕႕႕႕႕ဟားဟား။ေမေမတို႔က
ေတာ႔ေၿပာတယ္စစ္ရူးတ႔ဲငါ႕သားႀကီးလာရင္စစ္ဗိုလ္ၿဖစ္မွာေသခ်ာတယ္တ႔ဲ။အဟတ္ဟတ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔
အခုေတာ႔ စစ္ဗိုလ္မေၿပာန႔ဲ စစ္တပ္န႔ဲအေဝးႀကီးဟီး။လာလို႔လဲဆိုေတာ႔၁၀တန္းေအာင္တ႔ဲအခ်ိန္မွာဗိုလ္သင္တန္းတတ္ရင္
ပင္ပန္းတယ္အသကုန္ေမာင္းခံရတယ္ဆိုတာန႔ဲေဝါင္ေဝါင္ေရွးေဝးေဝးေရွာင္ခ႔ဲတာဟီးးးးးး

(၂)
အသက္ကေလးနဲနဲရလာေတာ႔ပံုဆြဲတာထက္ကဗ်ာေရးရတာကိုပိုႏွစ္သက္လာတယ္။ကဗ်ာစေရးမိၿခင္းအေၾကာင္းကိုေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲအရင္postအေဟာင္းၿဖစ္တ႔ဲ ေဖေဖ႔ဆီကေကာ္ပီတစ္ပုဒ္မွာေၿပာၿပထားဖူးပါတယ္။ဒီလိုပါပဲကဗ်ာရူးၿဖစ္လာပါတယ္
ဆိုပါေတာ႔ကေလးသာသာတစ္ေယာက္ရ႕ဲကဗ်ာေတြဆိုေတာ႔အခ်စ္အေၾကာင္းေတြေတာ႔သိပ္မဟုတ္လွဘူးဗ်။အဲ႕႕႕႕ကၽြန္ေတာ္
ငယ္ငယ္ကေရးတ႔ဲကဗ်ာေတြတိုင္းမွာထူးၿခားတာတစ္ခုကေတာ႔ကဗ်ာေလးေတြတိုင္းမွာကဗ်ာရ႕ဲအဓိပၸယ္န႔ဲသက္ဆိုင္တ႔ဲပံုေလး
ေတြတစ္ပံုတစ္ပံုဆီေတာ႔ပါတတ္တယ္ဗ်။အဟတ္ဟတ္႕႕႕အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔စာအုပ္အေဟာင္းေတြထဲမွာကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္
တုန္းကေရးထားတ႔ဲကဗ်ာေတြၿပန္ရွာေတြ႔ၿပီးဖတ္ၾကည္႔မိရင္ေတာ႔ဟာသတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္လိုက္မိသလိုပါပဲဟတ္ဟတ္ပက္ပက္
ကိုရယ္ရတယ္ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

(၃)
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝေရာက္တ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႕စာအုပ္ေတြကိုစြဲစြဲၿမဲၿမဲဖတ္တတ္လာတယ္။ခိုးခိုးဖတ္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။
ေက်ာင္းဖြင္႔ေနရက္န႔ဲစာမက်က္ပဲန႔ဲကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္ရင္ေဖေဖေမေမတို႔ကဆူတယ္ဗ်။ဒါေပမ႔ဲဝါသနာဆိုတာတားမရ
ဘူးေပါ႔ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕လစ္ရင္လစ္သလိုဖတ္ခ႔ဲတာပါပဲ။စာႀကီးေပႀကီးေတြေပါ႔ ႕႕႕ဟတ္ဟတ္ ရတနာတို႔၊ဘိုဘိုတို႔၊ရယ္ရႊင္ၿမဴးတို႔ေပါ႔
ေလ။အဲဒီတုန္းကေတာ႔ဘိုဘိုဆိုအသည္းစြဲေပါ႔ဗ်ာမလြတ္တမ္းဖတ္ခ႔ဲတာ။အသက္ကေလးနဲနဲရလာေတာ႔အဆင္႔နဲနဲတတ္လာ
တယ္။ဝိဇၹာတို႔၊အၾကည္ေတာ္တို႕၊ေဝမႈးသြင္တို႔လိုဟာမ်ိဳးေတြေပါ႔႕႕ဟဲဟဲ။ဝိဇၹာကိုအသည္းစြဲၿပန္ၿဖစ္သြားတယ္ဗ်မွတ္မွတ္ရရ
ဝိဇၹာကာတြန္းစဖတ္ဖူးတာကပိုးဟပ္န႔ဲေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေပါ႔ဗ်ာ။နာမည္ကေတာ႔ေမ႔သြားၿပီေတာ္ေတာ္
ႀကိဳက္ခ႔ဲံတာဗ်။ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္ဆိုေတာ႔ဝိဇၹာကာတြန္းထဲကေကာင္မေလးေတြကိုရူးသြပ္ဖူးတယ္။အခုအထိေတာ႔အၾကည္္
ေတာ္ကိုအႀကိဳက္ဆံုးလို႔ေၿပာလို႔ရပါတယ္။ေလးစားတာကေတာ႔ေဖၿမင္႔ေပါ႔ခဏခဏဖတ္ၿဖစ္တယ္ေဖၿမင္႔စာအုပ္ေတြမွန္သမွ်
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကၽြန္ေတာ္႔မွာရွိတယ္။တရားစာအုပ္ဆိုရင္ေတာ႔ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးေက်ပါတယ္တစ္အုပ္ပဲအလြတ္နီးပါးရဖူးတယ္။
က်န္တာေတြကေတာ႔သမန္ကာရွန္ကာပါပဲပါးပါးေလးေတာ႔ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္လိုက္ဖတ္ၿဖစ္ခ႔ဲတယ္။

(၄)
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတ႔ဲေနာက္မွာေတာ႔သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာကိုရူးသြပ္ဖူးတယ္။Music Crazyတစ္ေယာက္
အေနန႔ဲေပါ႔။အိမ္မွာဆိုအေခြအသစ္ထြက္ရင္ဝယ္ၿပီးသားပဲ။ႀကိဳက္လို႕ကေတာ႔တစ္ပုဒ္ထဲကိုတစ္ထိုင္ထဲအခါႏွစ္ဆယ္ေလာက္
အထိဖြင္႔ဖူးတယ္။ေနာက္ေတာ႔အိမ္မွာေနရင္အဆူခံရတယ္ဆိုတာကိုပဲနားလည္လာတတ္ခ႔ဲတယ္။မိဘေတြကေတာ႔ဒီအရြယ္က
ပ်က္စီးလြယ္တယ္ဆိုၿပီးထိမ္းၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ဒါကိုတစ္လြဲအဓိပၸယ္ေကာက္ၿပီးအၿပင္မွာအခ်ိန္ၿဖဳန္းတတ္လာတယ္။အခ်ိန္ၿဖဳန္းဖို႔
အေကာင္းဆံုးေနရာကေတာ႔လမ္းထိပ္ကလၻက္ရည္ဆိုင္ေပါ႔ေလ။သူငယ္ခ်င္းေတြတရုန္းရုန္းန႔ဲလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာကိုႏွစ္
သက္လာတယ္။ေနာက္ေတာ႔လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ခ်က္စ္ ကစားရတ႔ဲကိုဝါသနာထံုခ႔ဲတယ္။အားရင္ ခ်က္စ္ ထိုးေနေတာ႔တာပါပဲ။
အိမ္မွာေရာေပါ႔ ခ်က္စ္ ရူးလို႔ေၿပာခံရတ႔ဲအထိပါပဲ။အဆိုးထဲကအေကာင္းေပါ႔ဗ်ာရပ္ကြက္ကလုပ္ေပးတ႔ဲ ခ်က္စ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာဒုတိယ
ရဖူးတယ္။ဟဲဟဲ ၾကြားတာေတာ႔ဟုတ္ပါဘူးဟီး႕႕႕႕ေၿပာၿပရံုေလးပါ။

(၅)
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ဂီတကိုေတာ္ေတာ္ေလးရူးသြပ္လာတယ္။အားရင္သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးအေပ်ာ္တမ္းတည္ေထာင္ထားတ႔ဲ
studioမွာပဲအခ်ိန္ၿပည္႔ရွိေနတတ္ခ႔ဲတယ္။ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ေတာ႔မဟုတ္ခ႔ဲပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔ကေတာ႔ၿဖစ္ေၿမာက္သြား
ခ႔ဲၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔မိဘေတြမႀကိဳက္တာလဲပါတာေပါ႔။သႀကၤန္ေတြဘာေတြဆိုရင္ေတာ႔စင္ေပၚတတ္ၿဖစ္ပါတယ္။
အေခြၾကမ္းေလးေတြကေတာ႔ေတာ္ေတာ္ေလးလုပ္ၿဖစ္ခ႕ဲတယ္။ခ်မၿပၿဖစ္ခ႔ဲပါဘူး။ဒီလိုန႔ဲပဲဒီဝါသနာကတစ္ခန္းရပ္သြားခ႔ဲတယ္
ဆိုပါေတာ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

(၆)
အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ကြန္ပ်ဳတာကိုအရမ္းရူးသြပ္ေနတယ္။အင္တာနက္မခ်ိတ္္ခင္ကေတာ႔Gameအရူးေပါ႔ဗ်ာ။ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းန႔ဲ
p2ေပါ႔ဗ်ာ။ေၿပာလို႔ေၿပာတာမဟုတ္ဖူးေဘာလံုးဂိမ္းကိုသာကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေပးၾကတာနပန္းကိုက်ေတာ႔မလုပ္ေပး
ၾကဘူး။နပန္းသာၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေပးမယ္ဆိုလို႕ကေတာ႕ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ရံုတယ္။လံုးဝပထမရမွာအေသအခ်ာပဲ။ကၽြန္ေတာ္န႔ဲအတူနပန္း
ဂိမ္းေဆာ႔ဖူးတ႔ဲသူမွန္ကမွ်ကၽြန္ေတာ္႔ကိုမႏိုင္ၿကဘူး။ခၽြင္းခ်က္အေနန႔ဲကေတာ႔P2မွာပဲေနာ္ကြန္ပ်ဴတာနပန္းမွာေတာ႔သိပ္မက်ြမ္း
ဘူး။ဒီလိုန႔ဲပဲအခ်ိန္ေလးနည္းနည္းရရင္အိမ္မကပ္ပဲCyber Cafeမွာပဲအခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တ႔ဲကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေဖေဖန႔ဲေမေမတို႕
အင္တာနက္ခ်ိတ္ေပးလိုက္တယ္။ေပ်ာ္လိုက္တာမွေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ပါပဲ။ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔အားရင္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာပဲ
အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တယ္(မအားအားေအာင္လဲလုပ္တတ္တယ္)ထမင္းေမ႔ဟင္းေမ႔ေပါ႔။မေကာင္းတ႔ဲအက်င္႔တစ္ခုကေတာ႔
ညဆိုရင္မအိပ္တာပါပဲ။ေမေမတို႔ေရွ႔ကေနအိပ္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီးထြက္လာတယ္ၿပီးေတာ႔အခန္းထဲေရာက္တာန႔ဲကြန္ပ်ဴတာေရွ႔
မွာအေသအခ်ာကိုအခန္႔သားေရာက္ေနၿပီ။တိတ္တိတ္ေလးလဲကလိတတ္လာတယ္။Chatရင္းန႔ဲရယ္စရာေတြ႔ရင္ေတာင္ခိုးရယ္
တတ္လာခ႔ဲတ႔ဲအထိေပါ႔။အခုေနာက္ဆံုးရူးသြပ္ေနတာကေတာ႔blogေရးရတာကိုေပါ႔။blogအတြက္အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးယူတတ္
လာတယ္။အားရင္blogမေရးရင္ေတာင္မွေရးၿပီးသားေတြၿပန္ဖတ္ေနတတ္ခ႔ဲတာအက်င္႔တစ္ခုပဲေပါ႔။ဒါေပမ႔ဲအခုအခ်ိန္အထိေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္Bloggerတစ္ေယာက္အၿဖစ္မရံုရဲေသးဘူး။ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္Bloggerတစ္ေယာက္အဆင္႔မ
ေရာက္ေသးဘူးလို႔ထင္ေနတုန္းပါပဲ။အခုေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဝါသနာပါတ႔ဲMusicန႔ဲပက္သက္ၿပီးအၿဖဴေရာင္သံစဥ္မွာDJ
ခြင္႔ရခ႔ဲတယ္။DJလုပ္ရတာကိုလဲအရမ္းေပ်ာ္တယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲ Life Style ကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တယ္။
အေက်နပ္ဆံုးအေၿခအေနမွာကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲဝါသနာေတြလို႔ေၿပာလို႔ရသလိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲအက်င္႔ေတြလို႔လဲေၿပာလို႔ရပါတယ္။အခုလိုတင္ၿပခြင္႔ရလိုက္
တာကိုလဲကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္မိတယ္။ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဝါသနာေလးမ်ား အေၾကာင္းေရးေပးပါဆိုၿပီးတက္လာသယ္ရင္းတ႔ဲေမဒီဇာ
ကိုလည္းအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

လူေတြထဲကလူတစ္ေယာက္လိုဝါသနာေလးမ်ားန႔ဲအသက္ရွင္ေနတ႔ဲ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕႕႕႕ည႕႕က၁၂း၀၀တိတိ

2

အခ်စ္ဆံုးအတြက္ ႏွင္းဆီ တစ္ခင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, March 29, 2009 in
အခ်စ္ဆံုးအတြက္ ႏွင္းဆီ တစ္ခင္း

“မင္း ထိေတြ႕ခံစားႏုိင္တာ၊ နမ္းၾကည့္ႏုိင္တာ၊ အရသာ ခံၾကည့္ႏုိင္တာနဲ႕
ျမင္ႏုိင္တာေတြဟာ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အစစ္အမွန္ ဆုိတာဟာ
မင္းဦးေဏွာက္ကသိတဲ့ လွ်ပ္စစ္ အခ်က္ျပေတြပဲကြ။”
Morpheus, The Matrix (1999)


အမွန္ေတာ့ မည္သူမျပဳ မိမိမႈပင္ ျဖစ္သည္။ အဲဒီ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ အေကာင္ကုိ ျပန္မခ်စ္လုိက္နဲ႕ဟု သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အတန္တန္ သတိေပးခဲ့သည္ပဲ။

စက္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ အၿမဲ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ၊ တစ္ေနကုန္ တကုပ္ကုပ္ တြက္ခ်က္ေနတတ္ေသာ သူသည္ ခ်စ္မွ ခ်စ္တတ္ပါေလစ။ သူမ ဒီမနက္လံုး မနက္စာကုိပင္ လွည့္မၾကည့္ႏုိင္အားဘဲ၊ ၿပီးစီးလုနီး ပန္းခ်ီကားကုိပင္ လက္စ မသတ္ႏုိင္အားပဲ တံခါး၀ အနီးတြင္ ငုတ္တုတ္ ျဖစ္ေနမည္ကုိ သူသိမွ သိပါေလစ။

အုိ … ဒီေန႕ ဘာေန႕လဲဆုိတာကုိေတာင္ သူသိပါေလစ။စိတ္တုိလာသျဖင့္ ရုပ္သံစက္ကုိ ဖြင့္လုိက္သည္။ ကပၸလီ ကတံုးႀကီးတစ္ေယာက္
ႏွင့္ အရပ္ရွည္ရွည္ မင္းသား တစ္ေယာက္ကုိ ျမင္ရသည္။ ကပၸလီႀကီးက ဒႆနေတြ ေျပာေနသည္။ ေဟာလီ၀ုဒ္မွာ ရုိက္ခဲ့ေသာ သိပၸံ စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္ကား ျဖစ္မည္။ မၾကည့္ခ်င္သျဖင့္ သတင္းလုိင္းကုိ ေျပာင္းလုိက္သည္။ စကၠဴျဖင့္ ႏွင္းဆီပန္းရုပ္ကေလးေတြ ခ်ိဳးေရာင္း
ေသာ ဆုိင္တြင္ ေကာင္ေလးေတြ သူတုိ႕ေကာင္မေလးေတြအတြက္ ပန္း၀ယ္ဖုိ႕ တန္းစီေနၾကသည္ကုိ ထုတ္လႊင့္လွ်က္ရွိသည္။ အဆုိပါ စကၠဴရုပ္ဆုိင္သည္ ယေန႕ ခ်စ္သူမ်ားေန႕ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ႏွင္းဆီပန္းရုပ္ တစ္မ်ိဳးတည္းသာ ေရာင္းခ်လ်က္ရွိသည္ဟုေၾကျငာေန
သည္။

သူမေနထုိင္ရာ ကုိလုိနီ - ၅၇ တြင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ ေျမေနရာအကန္႕အသတ္ျဖင့္သာရွိသျဖင့္ စားကုန္သီးႏွံမ်ားကုိသာ ဦးစားေပး စုိက္ပ်ိဳးရာပန္းအစစ္ကုိ ျမင္ခ်င္လွ်င္ ျပတုိက္မွာ ေဆးစိမ္ထားတာကုိသာ သြားၾကည့္ရသည္။ သုိ႕ျဖစ္၍ ေကာင္မေလးေတြကလဲ စကၠဴျဖင့္ ေခါက္ထားေသာ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားျဖင့္သာ ေက်နပ္ၾကရေလသည္။ ေငြေၾကး တတ္ႏုိင္သူမ်ားကေတာ့ ႏွင္းဆီပန္းရနံ႕ကုိ ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ကာ စကၠဴပန္းပြင့္ကေလးမ်ားတြင္ ဖ်န္း၍ သူတုိ႕၏ ခ်စ္သူ မိန္းကေလးမ်ားကို ေပးၾကသည္။

ဟုိးအရင္ ေျမကမၻာ တြင္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကေသာ မိန္းကေလးမ်ားသည္ ခ်စ္သူမ်ားေန႕တြင္ ႏွင္းဆီပန္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္မ်ားကုိ လက္ခံ ရရွိၾကသည္။ ပန္းအစစ္၏ ရနံ႕ကုိ တ၀ႀကီး ရႈရိႈက္ခြင့္ရသည္။ ပန္းစည္းကုိ တစ္ဖက္ကကိုင္၊ က်န္တစ္ဖက္ျဖင့္ခ်စ္သူ႕လက္ေမာင္းကို ယီးေလးခုိၿပီး အလြန္လွပေသာ ေရပန္းမ်ားျဖင့္တန္ဆာဆင္ထားသည့္ ပန္းၿခံမ်ားတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္ကုိ သူမ ရုပ္သံစက္တြင္ ၾကည့္ဖူးသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ပန္းမ်ားကုိ တာရွည္ခံေအာင္ အေျခာက္ခံထားဖုိ႕ သူမတုိ႕တေတြ အလုပ္ရႈပ္ ၾကရေပ ဦးမည္။ မည္မွ် ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းပါသနည္း။ ကုိလုိနီေပၚရွိ မိန္းကေလးမ်ား၏ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈအတြက္ လူသားတုိ႕ကုိ ေတာ္လွန္စစ္ခင္း ခဲ့ေသာ စက္မ်ားကုိပင္ အျပစ္တင္ရမည္လား၊ မုိးေကာင္းကင္ကုိ အေရာင္ဆုိး ခဲ့ေသာ ဘုိးဘြားမ်ားကုိပင္ အျပစ္တင္ရမည္လား သူမ မသိႏုိင္ေတာ့။ သူမ သိသည္ကေတာ့ ပန္းမႀကိဳက္တဲ့ မိန္းကေလး ရွိလုိ႕လားဟု သူမ ေျပာစဥ္က ရယ္ေနခဲ့ေသာ၊ ပန္းအစစ္ကေလး တစ္ပြင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုိခ်င္တာေပါ့ဟု ပူဆာစဥ္က တစ္ပြင့္မကဘူး… ပန္းအစစ္ ေရာင္စံု တစ္ခင္းလံုး ရေစရမယ္ ဟု ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ကတိေပးခဲ့ေသာ သူ ေပၚမလာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဘယ္သြားေသေနလဲ မသိဘူး ဟု ေရြရြတ္ရင္း ရုပ္ျမင္ဖုန္းကို သူမေကာက္ကုိင္လုိက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ မဟုတ္ေသးပါဘူးဟု ေတြးကာ ျပန္ခ်ထားလုိက္သည္။ ဟုိတစ္ေန႕က ဇုိင္ယြန္ကုိ ခဏဆင္းမည္ဟု ေျပာသည္။ ျပန္မွေရာက္ေသးရဲ႕လား မသိ။ အဲဒီကုိ သြားတာ သူမ မႀကိဳက္၊ အႏၱရာယ္မ်ားသည္။ ေျပာျပန္ေတာ့လဲ နားမေထာင္၊ အေရးႀကီးလုိ႕ဟုဆုိကာအတင္းသြားသည္။ခဏေနေတာ႔ဖုန္းခလုတ္မ်ား
ဆီကုိ လက္ကေရာက္သြားျပန္သည္။ ေခၚလုိက္ေတာ့လဲ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္က မကုိင္၊ျပန္မေရာက္ေသးတာလား၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမ်ားလား။
တစ္ခါတေလ ဒီလုိပဲ ညနက္တဲ့အထိ အလုပ္လုပ္ၿပီး မနက္ဆုိ မထတတ္။ အိပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါေစ။ ေနာက္ ၃ ခါေျမာက္ေခၚေသာအခါက်
မွ အိပ္ယာထဲမွ ဖုန္းခလုတ္ကုိ လွမ္းဖြင့္ လိုက္ပံုေပၚေသာ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာကုိ မ်က္လံုးပိတ္လ်က္သား ျမင္ရသည္။ ညနက္သြားလုိ႕ခဏ
ေလး အိပ္ပါရေစ ဟုလဲ ၾကားလုိက္ ရေသးသည္။ စိတ္ပူေနတဲ့သူကိုမွ အားမနာ။ ဖုန္းခလုတ္ကုိ သူမ ခ်က္ခ်င္း ပိတ္ပစ္ လုိက္ေလသည္။

မေန႕ညက ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကားကုိပဲ လက္စသတ္ေတာ့မယ္ဟု ေတြးရင္း အလုပ္စားပြဲတြင္ သူမထုိင္သည္။ သူမ ဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီ နည္းစနစ္သည္ ဟုိးအရင္ အင္တာနက္ ေပၚလာကာစက ေခတ္စားခဲ့ေသာ နည္းလမ္းေဟာင္းျဖစ္သည္။ ၂၅၆ မ်ိဳးေသာ သေကၤတမ်ားကုိ ေနရာတက်ခ်ထားျခင္းျဖင့္ မိမိဆြဲလုိေသာ ပံုေပၚလာေအာင္ ဖန္တီးရေသာ နည္းစနစ္ ျဖစ္သည္။ အပ်င္းေျပၿပီး အခ်ိန္ကုန္လုိ႕ ကုန္မွန္း
မသိေသာ ၀ါသနာ တစ္ရပ္လဲ ျဖစ္သည္။ သူမကေတာ့ သူမ တတ္ကၽြမ္းေသာ အစီအစဥ္ ဆြဲသားျခင္း (programming) ႏွင့္ ေပါင္းစပ္
ကာ သရုပ္မွန္ႏွင့္ ပုိမုိ နီးစပ္ေသာ ပံုမ်ားကုိ ဆြဲသားေလ ့ရွိေလသည္။

ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ တစ္ပန္းကန္ကုိ ေဘးမွာခ်ကာ ေရးလိုက္၊ ဆြဲလုိက္၊ မႀကိဳက္လွ်င္ ျပင္လုိက္ျဖင့္ တံခါးေခါက္သံ ၾကားရေသာအခါတြင္မွ ညေနေစာင္းၿပီဆုိတာကုိ သတိျပဳမိေလသည္။

သူ ။ ။ “ကေလး … ငါပါ။”
သူမ ။ ။ “ဘယ္က ငါ တုန္း။”

ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ေပၚလာေသးလုိ႕။ သူသည္ သူမကုိ ကေလးဟု ေခၚေလ့ရွိၿပီး သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ ငါ ဟု သံုးစြဲတတ္သည္။ အဲဒါကို သူမကလဲ တစ္စက္ကေလးမွ် မႀကိဳက္။

သူ ။ ။ “တံခါးဖြင့္ပါဦး။”
သူမ ။ ။ “ဘာလုပ္ဖုိ႕တုန္း။”
သူ ။ ။ “ဖြင့္ၿပီးရင္ သိမွာေပါ့။”

ေတြ႕လား။ အၿမဲတမ္း အဲဒီလုိပဲ။ လ်ိဳ႕၀ွက္ဆန္းၾကယ္ လုပ္တတ္သည္။

စူပုပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ တံခါးကို သူမ သြားဖြင့္သည္။ သူ၏ လက္ထဲတြင္ ပန္းအစစ္ မေျပာႏွင့္၊ စာေရးစကၠဴျဖင့္ ၿပီးစလြယ္ ေခါက္ထားေသာ ပန္းပြင့္ ကေလးပင္ မပါ။ ဦးထုပ္လုိလုိ စက္ပစၥည္းတစ္ခုကို သူ ကုိင္လ်က္သား တံခါး၀တြင္ ရပ္ေနသည္။ အဆုိပါ ပစၥည္းတြင္ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနေလသည္။

သူ ။ ။ “ေရာ့ … အဲဒါေလး ခဏ တပ္လုိက္။”

အမိန္႕သံႏွင့္အတူ ထုိ ဦးထုပ္ကုိ သူလွမ္းေပးေနျပန္သည္။ ဦးထုပ္၏ေနာက္ေစ့ေနရာတြင္ အၿမီးရွည္ရွည္ႀကီး တစ္ခုလဲ ပါသည္။ ပမာေျပာရလွ်င္ ေရွးေခတ္ မန္ခ်ဴးတရုတ္ အမတ္မ်ားေဆာင္းေသာ အၿမီးရွည္ႏွင့္ ဦးထုပ္ပံုစံကုိ ဓာတ္ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကေလးကစားစရာ အေပါစားႏွင့္ တူေနသည္။

သူ ။ ။ “ယူေလ။”

သူတကယ္ပဲ ဒီေန႕ကုိ ေမ့ေနတာပဲ။ တစ္ညလံုးလဲ ဒီဦးထုပ္စုတ္နဲ႕ အလုပ္ရႈပ္ေနတာ ျဖစ္ရမည္။ အခုလဲ အဲဒါကို စမ္းသပ္ခ်င္၍ သူမထံသုိ႕ ေရာက္လာတာပဲ။ သူသည္ သူ၏ ပစၥည္းမ်ားကုိ သူမကုိ အၿမဲ စမ္းသပ္ အသံုးျပဳခုိင္းတတ္သည္။ ဟုိတစ္ေန႕ကလဲ အကၤ်ီလုိဟာတခုကုိ စမ္း၀တ္ လုိက္ရာ ဓာတ္လုိက္ခံရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ စကား နားမေထာင္ မိတာ အခုမွ နည္းနည္း ေနာင္တ ရခ်င္သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သူမ လွမ္းအယူကုိပင္ မေစာင့္ေတာ့ပဲ သူကုိယ္တုိင္ ထုိဦးထုပ္ကုိ သူမေခါင္းေပၚသုိ႕ ေဆာင္းလုိက္ ေလသည္။

သူမ ။ ။ “ဟာ … ဖယ္။ မယူဘူး။”
သူ ။ ။ “လိမၼာပါတယ္ကေလးရယ္။ တစ္ညလံုး မအိပ္ရေသးလုိ႕ မနက္က ဖုန္းထမကုိင္တာပါ။”

ၾကည့္ … ဘာကို စိတ္ဆုိးေနမွန္းေတာင္ မသိ။ တံုးလိုက္တာ။

ျငင္းလုိ႕လဲရမွာမဟုတ္တဲ့အတူတူ အသာေဆာင္းထားလုိက္ရသည္။ ဦးထုပ္ေနာက္က အၿမီးအရွည္ႀကီးသည္ သူမ၏ တင္ပါးနားအထိ ေရာက္ေန သည္။ အၿမီးရွည္ႀကီး ေနရာမလြဲေစရန္သူက ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ခ်ည္ေသးသည္။ ဒီတစ္ခါ ဓာတ္လိုက္ရင္ ရုန္းမရေအာင္ တုပ္ထားတာ ထင္ပါရဲ႕။ သူမစိတ္ကုိ ေလွ်ာ့ထားလုိက္ၿပီး မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားလုိက္သည္။

အသင့္ျဖစ္ၿပီလားဟု ၾကားလုိက္ရၿပီး သူမအေျဖကုိပင္ မေစာင့္ဘဲ စက္အေပၚပုိင္းရွိ ခလုတ္တစ္ခုကုိ သူ ဖြင့္လိုက္ေလသည္။
သိပၸံ၀တၳဳမ်ားထဲကလုိ လွ်ပ္စီးလဲမလက္၊ ၀ုန္းကနဲလဲ မျမည္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ သူမ၏ အိမ္ခန္းထဲတြင္ မဟုတ္ေတာ့တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ သူမ မ်က္လံုးမ်ားကို ပိတ္ထားေသာ္လည္း သူမ ျမင္ေနရသည္။ ေလေအးေပးစက္ကုိ ပိတ္ထားေသာ္လည္း ေလေျပ ေလညွင္းကေလးက သူမခႏၶာကုိ ပြတ္သပ္ က်ီစယ္္ေနသည္။ သူမ၏ ႏွာေခါင္း၀သုိ႕ေမႊးရနံ႕ တစ္ခုကလဲ အသာအယာ တုိး၀င္လာသည္။ သူမမွတ္မိသည္၊ဒါ ႏွင္းဆီပန္းရနံ႕။

သုိ႕ေသာ္ ျပတုိက္မွာ နမူနာျပထားေသာ ရနံ႕ထုတ္စက္မွ ရနံ႕လုိ ပံုေသ စူးစူးႀကီး ျဖစ္မေန။ တုိက္ခတ္ေနေသာ ေလေျပေလညွင္း ႏွင့္အတူ တုိးလာလုိက္၊ ေလ်ာ့သြားလုိက္။ မ်က္စိေရွ႕မွ ျမင္ကြင္းသည္ကား မယံုႏုိင္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းေတာ့သည္။ အနီ၊ အျပာ၊ အ၀ါ၊ အျဖဴ၊ ပန္းေရာင္ - ေရာင္စံု၊ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေရာင္စံုပါလား။ မ်က္စိတဆံုး၊သူမပတ္ပတ္လည္မွာ အျပည့္အ၀ ပြင့္လန္းေနေသာ ႏွင္းဆီ
ပန္းခင္းႀကီး။ မဆီမဆုိင္ မနက္တုန္းက ျမင္လုိက္ရသည့္ ကပၸလီမင္းသားႀကီး၏ ဒႆနေတြ သူမ အမွတ္ရလာသည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူ ကတိတည္ခဲ့ ပါသည္။

“မင္း ထိေတြ႕ခံစားႏုိင္တာ၊ နမ္းၾကည့္ႏုိင္တာ၊ အရသာ ခံၾကည့္ႏုိင္တာနဲ႕
ျမင္ႏုိင္တာေတြဟာ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ အစစ္အမွန္ ဆုိတာဟာ
မင္းဦးေဏွာက္ကသိတဲ့ လွ်ပ္စစ္ အခ်က္ျပေတြပဲကြ။”
Morpheus, The Matrix (1999)


Inspired from "The Matrix", "Gundam" series, "i-Robot" and ဂ်ဴး ၏ "ခ်စ္သူေရးတဲ့ ကၽြန္မရဲ ႔ည ေတြ"
တ႔ဲေလ

သူတို႔ေတြကဒီလိုေရးခ႔ဲဖူးတယ္ေလ႕႕႕ဒီလိုဆိုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ကလည္းေဟာဒီလိုပဲၿပန္ေရးခ်ပစ္လိုက္တာေပါ႔ ႕႕႕႕႕
အခ်စ္ဆံုးအတြက္ ႏွင္းဆီ တစ္ခင္း တ႔ဲ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕ညေန႕႕႕႕႕႕႕၄း၅၀တိတိ

1

သံသရာကိုလွည္႔ၾကည္႔ၿခင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, March 28, 2009 in
သံသရာလည္ေနတယ္ဆိုတ႔ဲသေဘာတရားကေတာ႔ဒီေနရာေလးမွာဟာသၿဖစ္သြားသလိုပါပဲ။
တကယ္ပဲ ဒီလိုသံသရာလည္တတ္သလားဆိုတာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္အသက္မႀကီးဖူးေသးေတာ႔
ေသခ်ာမသိဘူးဗ်႕႕႕ဟီး႕႕႕႕လည္ခ်င္လည္မလည္ခ်င္ေနဗ်ာကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ဒီလို႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
ေရးပစ္လိုက္တယ္


အသက္ ၄ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ ေဘာင္းဘီထဲအီအီးမပါေရးပင္ၿဖစ္သည္။

အသက္ ၁၂ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္္မွာ သူငယ္ခ်င္းရရွိေရးပင္ၿဖစ္သည္။

အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ရရွိေရးပင္ၿဖစ္သည္။

အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈၿဖစ္သည္။

အသက္ ၅၀ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ ေငြေၾကးပိုင္ဆိုင္မႈၿဖစ္သည္။


အသက္ ရ၀ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ရရွိေရးပင္ၿဖစ္သည္။

အသက္ ရ၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းရရွိေရးပင္ၿဖစ္သည္။

အသက္ ၈၀ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေအာင္ၿမင္မႈဆိုသည္မွာ ေဘာင္းဘီထဲအီအီးပါမခ်ေရးပင္ၿဖစ္သည္။


အဟတ္ဟတ္႕႕႕ကိုယ္႔ဟာကိုယ္သံသရာလည္ေပးၾကည္႔တာ႕႕႕႕႕လည္သြားတယ္လို႔ေတာ႔ထင္တာပါပဲ။
သံသရာဆိုတာတကယ္လည္မလည္ေသခ်ာသိရေအာင္ဒီလိုစမ္းသပ္ၾကည္႔ပါလားေနာ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
သံသရာလည္မလည္ဆိုတာကိုအထက္ပါစာသားေလးေတြထဲကအေရာင္တူေလးေတြကိုတြဲၿပီးဖတ္ၾကည္႔ပါေနာ္။


စာေပကိုေလးစားစြာၿဖင္႔ႀကိဳးစားေနေသာ႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕႕၆း၂၀တိတိ

1

ေမ်ာက္ၿဖစ္ခ်င္တယ္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Thursday, March 26, 2009 in
ေမ်ာက္ၿဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုတ႔ဲသီခ်င္းေလးပါ။ကၽြန္ေတာ္DJတာဝန္ယူေနတ႔ဲအခ်ိန္ပိုင္းအတြင္းမွာ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေလးေတာင္းဆိုမႈခံရတ႔ဲသီခ်င္းေလးမို႔ပါ။ၿမန္မာၿပည္မွသူငယ္ခ်င္းမ်ားအေန
န႔ဲကေတာ႔ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ အေခြေတြကိုယ္စီဝယ္ၿပီးေလာက္ၾကၿပီဆိုေပမ႔ဲ အေဝးေရာက္ေနတ႔ဲ
ၿမန္မာမ်ားအေနနဲ႔ကေတာ႔VCDအေခြထြက္တာေတာင္သိခ်င္မွသိၾကအံုးမွာပါ။ဒါေၾကာင္႕ကၽြန္
ေတာ္ဒီpostေလးကိုအေဝးေရာက္ေနတ႔ဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ရည္ရြယ္ပါတယ္။

ခ်စ္ရပါေသာသယ္ရင္းမ်ား ေမ်ာက္ၿဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕(အေႏွာက္အသြားမလြတ္ဖူး႕႕႕ဟီးဟီး)
ဒီေနရာက ႀကိဳဆိုပါတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ႕႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

1

တစိမ္႔စိမ္႔ဟာသမ်ား

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Wednesday, March 25, 2009 in


ဟာသေလးေတြမတင္ၿဖစ္တာၾကာေနၿပီဆိုၿပီးစဥ္းစားမိသြားတာန႔ဲပဲ ဒီေန႔ေတာ႔ဟာသေလးပဲတင္ၿဖစ္သြားပါတယ္။
ခ်စ္ရပါေသာသယ္ရင္းအေပါင္းတို႔ ရယ္ေမာၿခင္းၿဖင္႔ဘဝအေမာေၿပႏိုင္ၾကပါေစ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

Who are you?

အေမရိကန္သမၼတ ကလင္တန္လက္ထက္ကျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ဝန္ျကီးခ်ဳပ္ မိုရီ သည္အေမရိကန္သို႔ ခ်စ္ျကည္ ေရး
ခရီးထြက္ မည္ ျဖစ္သည္။ ခရီးမထြက္ ခင္ တြင္အဂၤလိပ္စကားေျပာအနည္းငယ္သင္ၾကားေနသည္။ အတူ လိုက္ ပါ
မည္႔ ဘာသာျပန္ သူမွ

"ဝန္ျကီးခ်ဳပ္ခင္ ဗ်ား သမၼတ နဲ႔ ေတြ႔တဲ႔ အခါ မွာ လက္ဆြဲ ႏွတ္ဆက္ျပီး ၊
How are you? လို႔ ႏွတ္ဆက္ပါ၊ အဲဒီ႔ အခါမွာ သမၼ တ က I am fine, and you.
လို႔ ျပန္ေမးပါလိမ္႔မယ္၊ အဲဒါျပီးရင္ ဝန္ျကီးခ်ဳပ္ က mee too လို႔
ျပန္ေျပာရံုပါ။ က်န္တာေတြကို ေတာ႔ ကၽြန္ ေတာ္ ဘာသာျပန္ေပးပါ႔မယ္။

ဂ်ပန္ဝန္ျကီးခ်ဳပ္ႏွင္႔ သမၼတတို႔ေတြ႔ျကေသာ္အခါ လက္ဆြဲ ႏွတ္ဆက္ျပီးေနာက္

မိုရီ။ ။ Who are you? ( How are you နွင္႔ လြဲ၍ နွတ္ဆက္သည္)

ကလင္တန္။ ။ (ရုတ္တရတ္ ေျကာင္သြားေသာ္လည္း ဟာသေျပာသည္မွတ္၍ ျပန္လည္ဟာသေနွာလိုက္သည္)
Well, I am Hilary' husband, and you?har har.

မိုရီ။ ။ Me too, har har har




ဉာဏ္ၾကီးရွင္

ေလးနွစ္သားကိုတိုး ႏွင္႔ ေျခာက္ႏွစ္သားကိုျဖိဳးတို႔ ေမ်ာက္ညီေနာင္ သူတို႔အဘြားအိမ္သို႔ အလည္ ေရာက္
ေနသည္။ညအိပ္ ခ်ိန္တြင္ ေမ်ာက္ညီေနာင္အား အဘြားမွဘုရားရွိခိုး ခိုင္းဧ။္၊ ဘုရားရွိခိုးျပီးေသာအခါ

ကိုတိုး ။ ။ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ဂိမ္းစက္ တစ္လံုး ရ ရိုရပါလိုဧ။္ ဘုရား(က်ယ္ေလာင္စြာဆုေတာင္းေလသည္ )။

ကိုျဖိဳး။ ။ ေဟ႔ေကာင္ ဘာလို႔ အက်ယ္ၾကီးဆုေတာင္းေနတာတုန္းကြ ၊ ဘုရား က နားမေလး ပါဘူး။

ကိုတိုး။ ။ အင္း ဘုရား က ေတာ႔ နားမေလးပါဘူး ၊ ဒါေပမယ္႔ အဘြားကေတာ႔ နားေလးတယ္ဟ ။




မွားပါတယ္

ကိုအူ တစ္ ေယာက္ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရန္ လက္မွတ္ရံုတြင္ လက္မွတ္ျဖတ္ ေနသည္။တခဏ အၾကာတြင္
ကိုအူ တစ္ ေယာက္ လက္မွတ္လာ ျဖတ္ျပန္သည္။ သိပ္မၾကာ လိုက္လက္မွတ္ရံုသို႔ ကို အူ ျပန္ေရာက္
လာ ကာ လက္မွတ္ ျဖတ္ျပန္သည္။

လက္မွတ္ေရာင္းသူ- (အံျသ စြာျဖင္႔) ေစာေစာတုန္း က လက္မွတ္ႏွစ္ ခါလာ ဝယ္တာ
ေနာင္ျကီးပဲ မ ဟုတ္ လား၊ ဒါေကာဆို သံုး ခါရွိသြားျပီေနာ္။ဘာလို႔လဲဗ်။

ကိုအူ- ဘာျဖစ္ရမွာလဲဗ်။ ရံု ေပါက္ က လူေပါ႔၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ဗ်ာ
က်ဳပ္လက္မွတ္ ကို ေတာင္းျပီး စုတ္ျဖဲ ပစ္ လိုက္တယ္




လြဲ ခ်က္ကနာ

ေတာစပ္တစ္ေနရာတြင္ ကိုျဖဴ၊ ကို ျကူ ႏွင္႔ ကို အူ တို႔သံုး ဦး အား ရာဇဝတ္မွဳ ျဖင္႔ ေသဒဏ္ ေပး ရန္
ျပင္ဆင္ ေနသည္။အေစာင္႔ျဖစ္သူ က ကိုျဖဴအားအခ်ဳပ္ကားတြင္းမွ ပထမ ဆံုး ေခၚထုတ္လာ သည္။
ထို႔ ေနာက္ အရာရွိျဖစ္သူကေသနတ္သမား အား ပစ္မိန္႔ေပးသည္။(အဂၤလိပ္လို အမိန္႔ေပး)

အရာရွိ- "Ready",'Aim".

ကိုျဖဴ-(အရာရွိ ဧ။္ စကားမဆံုးခင္ ရုတ္တရတ္ထေအာ္သည္) ,' Earthquake!'

လူအမ်ား အလန္႔တျကား ႏွင္႔ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ ကိုျဖဴထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသည္။

ေနာက္ ကိုၾကဴအလွည္႔

အရာရွိ-- 'Ready', 'Aim'

ကိုၾကဴ- 'Tornado!'

ရုတ္တရတ္ လူမ်ား အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားျပန္သည္၊ ကိုၾကဴ လည္း ထြက္ ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားျပန္သည္။

ေနာက္ဆံုး ကိုအူ႔အလွည္႔

အရာရွိ-' Ready', 'Aim'

ကိုအူ လည္း က်န္လူမ်ား ကို အတုယူ၍ ေအာ္လိုက္ ပံု က "Fire!"

(မွတ္ခ်က္။ ။ Fire ဆိုတာပစ္လို႔ အမိန္႔ေပးတာပါ၊စကားလံုးေတြကို သူ႔ေနရာႏွင္႔ သူ သံုးနိုင္ျကပါေစ)




ဒီလိုလားးးး

အေမရိက ရိွ ဂၽြန္၊ ေဂ်ာ႔၊ မိုက္ ဟူေသာ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ သံုးဦး စကား လက္ဆံုက် ေနသည္။

ဂၽြန္-အေမရိက မွာ ငါ ကအေတာ္ဆံုး ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ကြ။

ေဂ်ာ႔ႏွင္႔မိုက္- မင္းက ဘာေတြစြမ္း ေဆာင္ခဲ႔လို႔လဲ ၊ လင္း စမ္းပါအံုး။

ဂၽြန္- လက္ေခ်ာင္း (၇)ေခ်ာင္း ျပတ္သြား တဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ကို ငါလက္ေခ်ာင္းေတြ ျပန္ဆက္ေပးဘူးတယ္၊
ငါဆက္တာေကာင္းမေကာင္းေတာ႔ မသိဘူး အခု သူကမာၻေက်ာ္ စႏၵယား ပညာရွင္ျဖစ္ေနျပီ။

ေဂ်ာ႔-မင္း ဟာ က ဘာဟုတ္ေသးလဲကြာ ။ ငါ ေျခႏွစ္ဘက္ ျပတ္သြားတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေျခေထာက္ျပန္
ဆက္ေပးခဲ႔တယ္၊ ၂နွစ္ေလာက္လဲၾကာေရာ အဲ႔ဒီ႔လူ ကဧဝရတ္ေတာင္ကို တတ္ႏိုင္သြားျပီကြ။

မိုက္-(အားငယ္စိတ္ပ်က္သည္႔ေလသံျဖင္႔)၊ အင္း မင္းတို႔ေတြေတာ္ၾကပါတယ္ကြာ။ လြန္ခဲ႔တဲ႔(၃)ႏွစ္ေလာက္
က ျမင္းစီးလာတဲ႔ ေဂ်ာ္ကီတစ္ေယာက္အရိွန္ျပင္းတဲ႔ကားနဲ႔တိုက္ မိတာ လူူေကာ ျမင္း ေကာ ေခါင္း ေတြ ပြင္႔
ကုန္တယ္၊ ဦးေႏွာက္ေတြကို ေဖြးလို႔ ။အဲ႔ဒီ႔လူရဲ႔ ေခါင္းကို ငါျပန္ဆက္ေပးနိုင္ခဲ႔တယ္၊ ဒါေပမယ္႔ --

ေဂ်ာ႔နဲ႔ဂၽြန္- ဟာေတာ္လွခ်ီလား၊ဒါေပမယ္႔ ဘာ ျဖစ္လို႔လဲဟ။

မိုက္- အေရးတၾကီး နဲ႔ဆို ေတာ႔ ျမင္း ဦးေနွာက္ နဲ႔ သူ႔ဦးေနွာက္ လြဲ ျပီး
ထည္႔ ေပးလိုက္ မိတယ္။

ေဂ်ာ႔နဲ႔ဂၽြန္-အမယ္ေလး ဒုကၡ ပဲ ဒီ လူ အခု အေျခအေန ေကာင္ း ရဲ ႔လား။ သူဘယ္ မွာ လဲ။

မို္က္ - ေကာင္းမေကာင္း ေတာ႔ မသိဘူး ကြာ ။ အခုေတာ႔ အေမရိကန္ သမၼတ ျဖစ္ ေနေလရဲ႔။

အင္တာနက္မွ ေဂ်ာ႔ဒဘလူဘုခ်္ ကို က်ီစယ္ေသာ ဟာ သ မ်ား ကို ဆီေလ်ာ္ ေအာင္ဘာသာ ျပန္ပါသည္။
ျဗဳန္းခနဲ ဝလံုးကြဲ ေအာင္ ရယ္ ရမည္ မဟုတ္ ပါ၊စိမ္႔စိမ္႔ေတြး၍ ေျဖးေျဖးေလး ရယ္ ပါ။




လာမေၾကာနဲ႔ နာ ဘာမွ တိဘူး

ေကာင္းကင္ဘံုတခါးဝတြင္ ေရာက္လာသူမ်ားကို ေကာင္းကင္တမန္မွ စစ္ေဆးေနသည္။

ပထမလူ-ကၽြန္ေတာ္အိုင္စတိုင္းပါ ဝင္ခြင္႔ျပဳပါ၊

တမန္-အိုင္စတိုင္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပပါ၊

ထိုအခါ ပထမလူသည္ အိုင္စတိုင္းဧ။္ သီအိုရီမ်ားကို ရွင္းျပေလ သည္။ထို႔ေျကာင္႔

တမန္-ေကာင္းျပီ ငါလက္ခံ ပါျပီ ၊ ဝင္ ပါေလ။

ဒုတိယလူ-ကၽြန္ေတာ္ပီကာဆိုပါ

တမန္-ေကာင္းျပီ ၊သက္သျပပါ၊

ဒုတိယလူသည္ လွပေသာပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ကို လွ်င္ျမန္စြာေရးဆြဲျပေလသည္။

တမန္-ဟုတ္ပါျပီ ငါယံုျကည္ပါသည္၊ ဝင္ ပါေလ။

တတိယလူ-ကၽြန္ေတာ္ ေဂ်ာ႔ဒဘလူဘုခ်္ပါ

တမန္- အင္း အိုင္စတုိင္းနဲ႔ ပီကာဆို ကေတာ႔ သက္ေသေကာင္းေကာင္းျပနိုင္ခဲ႔တယ္၊သင္လည္းျပပါ၊

တတိယလူ-(အတန္ငယ္စိတ္ရွဳပ္ေထြးဟန္ျဖင္႔စဥ္းစားျပီးေနာက္) ၊သူတို႔ က ဘယ္ သူေတြ လည္းဗ်ာ၊

တမန္-ဟာ--ေကာင္းျပီ ေဂ်ာ႔ ငါ ယံုျကည္ ပါျပီ၊ သူတို႔ အထဲမွာ ရွိ တယ္၊ ဝင္ ပါ ေလ။




ဘီယာအျဖတ္ေတာ္သူ

တစ္ခါတုန္းက မႏၱေလး နည္း ပညာ တကၠသိုလ္ ၾကီးမွာေပါ႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ရွိတယ္ -ဘိတ္ ၾကီး ရယ္ ၊
သိုး ၾကီးရယ္ ၊ ငွက္ဖၾကီးရယ္တဲ႔။

သူတို႔က ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ ဖက္ ေတြေပါ႔ ကြယ္။ သူတို႔က အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ႔အတြက္ေသာက္ တိုင္းမွာ ညီတူ
မ်ွတူ ေသာက္ေလ႔ ရွိတယ္ တဲ႔။တစ္ေန႔ ေက်ာင္ းပိတ္ခ်ိန္ သူတို႔ ခြဲသြားရတဲ႔အခ်ိန္မွာ............................

ဘိတ္ၾကီးတစ္ေယာက္ထဲ ဘီယာဆိုင္ထဲ ဝင္လာသည္။ထို႔ေနာက္ ဘီယာသံုးခြက္ မွာျပီး တစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္
ေသာက္ေလသည္။ထို႔ေနာက္ သံုးခြက္ ထပ္မွာသည္။ထိုအခါ စားပြဲ ထိုးက ဘီယာ ေအးေအး ေသာက္ခ်င္ ပါ
က တစ္ ခါထဲသံုးခြက္ မွာ ရန္ မလို ေၾကာင္း၊ တစ္ခြက္ ကုန္ လ်ွင္ ေနာက္တစ္ခြက္ သူငဲ႔ေပးမည္ ျဖစ္ေျကာင္း
ေျပာေလသည္။ ထို အခါ

ဘိတ္ၾကီး -မင္း ဘာသိလို႔လဲ ကြ၊ ငါ႔မွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ကြ၊
သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္စာအတြက္ ပါ ေသာက္ေနတာ။

ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဘိတ္ ၾကီး သည္ ထိုကဲ႔သို႔ ေသာက္ေလသည္။တစ္ လခန္႔ ျကာေသာအခါဘိတ္ၾကီး တစ္ ေယာက္
ဆိုင္ထဲ သို႔ ဝင္ လာ ကာ ဘီ ယာ ႏွစ္ခြက္ သာ မွာ ေလသည္။ ထိုအခါ

စားပြဲထိုး- ေနာင္ျကီး၊ ထူးဆန္းလွခ်ည္လား၊ ခင္ဗ်ား သူငယ္ခ်င္း တစ္ ေယာက္မ်ား ဆံုး သြားလို႔လားဗ်ာ။အဲဒီလိုဆို
ရင္ေတာ႔စိတ္မေကာင္းပါဘူး။

ဘိတ္ၾကီး - ဟာ မဟုတ္တာဗ်ာ၊ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြဘာမွမျဖစ္ၾကပါဘူး၊

စားပြဲထိုး- ဟင္ ဒါဆို ၊ဘာလို႔ ဘီယာႏွစ္ခြက္ထဲ မွာ တာလဲဗ်။

ဘိတ္ၾကီး -ေအာ္ ဒါလား ၊ က်ဳပ္ က ဘီယာ ျဖတ္လိုက္ ျပီဗ်၊ ဒီ ႏွစ္ခြက္ ကက်ဳပ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အတြက္ ေသာက္ တာ။

အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစား၍ ဘာသာျပန္ပါေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကို ေက်နပ္မႈမရွိပါ။ထို႔ ေၾကာင္႔ သီးခံ ေပးပါရန္ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။


ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕ည႕႕႕႕၇း၂၀ တိတိ

1

ဂုဏ္ရည္တူတ႔ဲလား ေဒး ရယ္႕႕႕႕႕႕

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, March 23, 2009 in
အဲဒီေန႔ကကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေပါ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ေယာင္ခ်ာခ်ာအေတြးေတြန႔ဲလမ္းမေပၚကေနမ်က္စိတစ္ဆံုး
ၿမင္ၿမင္သမွ်အရာေတြအကိုအဓိပၸယ္မ႔ဲေငးၾကည္႔ေနရင္းန႔ဲအတိတ္ဆိုတ႔ဲအရာကိုေမ႔ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားခ႔ဲဖူးတယ္။ဘာ
ေတြလဲကၽြန္ေတာ္ဘာေတြကိုေငးေမာေတြးေတာေနတာလဲဆိုတာကိုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းမသိခ႔ဲပါဘူး။



အဲဒီေန႔လားကၽြန္ေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္မွာဒုတိယႏွစ္က်ရွံုးခ႔ဲတ႔ဲေန႔ေလ။ဘယ္ေမ႔နိုင္ပါ႔မလဲ။သူငယ္ခ်င္းေတြရ႕ဲသနား
သလိုလိုအထင္ေသးသလိုလိုန႔ဲအားေပးတာလားခန႔ဲတာလားမေသခ်ာတ႔ဲစကားလံုးေတြေအာက္မွာအသက္ရွဴမမွန္
ခ်င္ေတာ႔တ႔ဲဆရာဝန္ေလာင္းတစ္ေယာက္ရ႔ဲေဝဒနာမ႔ဲနာက်င္လြန္းလွတ႔ဲဒဏ္ရာေတြန႔ဲေပါ႔။သူတို႔ေတာ႔သြားၾကပါၿပီ
အၿပံဳးေလးေတြကိုယ္စီန႔ဲသူတို႔ရ႔ဲေအာင္ၿမင္မႈေတြကိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲက်ရွံဳးမႈန႔ဲတိုင္းတာၿပီးအေပ်ာ္လြန္ေနလိုက္ၾကတာ။
ဟားဟားမင္းတို႔ကသူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြလားကြာ။ဟုတ္ေတာ႔ဟုတ္မွာပါစာသိပ္ေတာ္တ႔ဲသူငယ္ခ်င္းေတြပဲေလ။
ငါ႔လိုက်ရွံုးၿပီးမေအာင္ၿမင္တ႔ဲေကာင္န႔ဲမေပါင္းခ်င္သလိုလိုပံုစံန႔ဲအလည္သြားဖို႔ေတာင္ငါ႔ကိုမေခၚခ်င္ၾကေတာ႔ဘူးေပါ႔။
ေအးပါကြာမင္းတို႔ကဆရာဝန္ေလာင္းေတြေပါ႔။အဲလိုေၿပာေၾကးဆိုရင္ငါလည္းဆရာဝန္ေလာင္းတစ္ေယာက္ပါကြာ။
မင္းတို႔ေကာင္ေတြက်န္ရွိေနေသးတ႔ဲ ၄ႏွစ္တာကာလမွာငါ႔လိုက်ရွံုးမႈမ်ိဳးမၾကံဳေတြ႔ၾကပါေစန႔ဲကြာ။

ငါဟာမင္းတို႔ေတြေလာက္မေတာ္လို႔က်တယ္မ်ားမင္းတို႔ထင္ေနၾကတာလား။မင္းတို႔ထက္မသာေပမ႔ဲမင္းတို႔ေအာက္
ေတာ႔ငါမက်ေသးပါဘူး။ငါသိပ္ခ်စ္တ႔ဲ ေဒး ရ႕ဲ final year စာေမးပြဲအတြက္ငါကူညီေပးခ႔ဲလို႔ငါက်တယ္လို႔ေၿပာၿပရင္
လဲမင္းတို႔ကဟားတိုက္ရယ္ၾကအံုးမွာပါ။ငါ႔အေၾကာင္းကိုငါပဲသိတယ္။အခုဆိုရင္ဒါေတြဟာ၄ႏွစ္တာကာလဆိုတ႔ဲအ
တိတ္မွာက်န္ေနခ႔ဲပါၿပီ။ေဒး ေတာင္သမားေတာ္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနၿပီဆိုမွေတာ႔ငါေၿပာၿပရတာေပါ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ေဒး ဟာေငြေၾကးမခ်မ္းသာေပမ႔ဲစာေတာ႔အရမ္းေတာ္တ႔ဲမိန္းကေလးပါ။ႏြမ္းပါးတ႔ဲၾကားကေနဆရာဝန္ၿဖစ္ေစရမယ္
ဆိုတ႔ဲ ေဒး ရ႕ဲရည္မွန္းခ်က္အတိုင္း ေဒး ႀကိဳးစားခ႔ဲတာဟာအခုေနာက္ဆံုးႏွစ္ကိုေရာက္ေနၿပီေလ။အဲဒီတုန္းကကၽြန္
ေတာ္ကဒုတိယႏွစ္ေပါ႔။ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းကိုစစေရာက္လာခ်င္းမွာပဲ ကၠဳကိုလ္ ပင္ေအာက္မွာငိုေနတ႔ဲေဒးကိုစေတြ႔
ေတာ႔တာပါပဲ။ေဒး ကိုကၽြန္ေတာ္ေမးၾကည္႔မိတယ္။ႏြမ္းပါးတ႔ဲမိသားစုအေၿခအေနန႔ဲ သူမကိုေက်ာင္းတတ္နိုင္ေအာင္
ေထာက္ပံ႔ေပးေနၾကတာဟာသူ႔မိဘေတြပဲေပါ႔။အခုသူ႔အေဖန႔ဲအေမဟာသေဘၤာေမွာက္လို႔တစ္ၿပိဳင္ထဲဆံုးပါသြားၾက
တယ္တ႔ဲ။သူမရ႕ဲတတ္ထားတ႔ဲပညာဟာလည္းသူ႔မိဘေတြကိုမကယ္နိုင္ခ႔ဲဘူးတ႔ဲ။အခုေတာ႔သူမေနာက္ဆံုးႏွစ္အေရာက္
မွာေတာ႔ အမ်ားသူငါေက်ာင္းလာအပ္တ႔ဲေန႔မွာပဲ သူမဟာေက်ာင္းထြက္စာ လာယူတာပါတ႔ဲ။အခုေတာ႔မယူရေသးခင္
မွာပဲ ေက်ာင္းေတာင္ဆက္မတတ္နိုင္ေတာ႔တ႔ဲ သူမရ႔ဲႏံုခ်ာမႈေတြန႔ဲဘဝကိုေတြးမိၿပီးဝမ္းနည္းလြန္းလို႔ငိုေနတာပါတ႔ဲ။ဝမ္း
နည္းလြန္းလို႔ ရွိဳက္သံေတြန႔ဲတုန္ခါေနတ႔ဲ ေဒး က္ိုကၽြန္ေတာ္ၿမင္ၿမင္ခ်င္းပဲခ်စ္သြားမိတယ္။ဒီလိုန႔ဲပဲ ေဒးကိုေက်ာင္းဆက္
တတ္နိုင္ဖို႔ုကူညီရင္းန႔ဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်စ္သူဆိုတ႔ဲဘဝကိုတတ္လွမ္းခ႔ဲပါတယ္။

ဒီလိုန႔ဲ ေဒးဆရာဝန္ၿဖစ္သြားခ႔ဲတယ္ေလ။သူဆရာဝန္ၿဖစ္ၿပီေတာ႔နယ္မွာတာဝန္က်တယ္ေပါ႔။ကၽြန္ေတာ္ န႔ဲခြဲေနရတယ္
ေလ။ကၽြန္ေတာ္ကသာ ခ်စ္လိုက္ရတာေဒးကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ကိုပစ္ထားခ႔ဲတယ္။အခုဆိုရင္ေဒး ကေတာ႔သမားေတာ္
တစ္ေယာက္ေပါ႔။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ဒုတိယႏွစ္မွာက်ရွံုးခ႔ဲေတာ႔အခုမွfinalေရာက္ခ႔ဲတာပါ။ေဒးရ႕ဲဝတ္ေက်တန္းေက်ပို႔
ေပးတ႔ဲစာေလးေတြန႔ဲကၽြန္ေတာ္ဟာေက်နပ္ေနခ႔ဲမိတယ္။အခုေတာ႔ရွင္းသြားပါၿပီ။သူနဲ႔ဂုဏ္ၿဒပ္ခ်င္းတူတ႔ဲသမားေတာ္
တစ္ေယာက္န႔ဲလက္ထပ္သြားၿပီတဲ႔။ဟားဟားေတာ္ေတာ္လဲတရားက်စရာေကာင္းတ႔ဲေလာကႀကီးပါလား။ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝ
န႔ဲရင္းၿပီးကူညီခ႔ဲမိတာကိုေတာင္ႏွေၿမာမိပါရ႕ဲ။

လြန္ခ႔ဲတ႔ဲေလးႏွစ္ေလာက္တုန္းကေပါ႔ကၽြန္ေတာ္႔မိဘေတြဟာဟာၿပည္႔စံုခ်မ္းသာတ႔ဲအသိုင္းအဝိုင္းကမဟုတ္ေပမ႔ဲကၽြန္
ေတာ္႔ပညာေရးအတြက္ေတာ႔လိုေလေသးမရွိေထာက္ပံ႔ေပးနိုင္ခ႔ဲတယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တ႔ဲေဒး ငိုေနတာကိုေတြ႔ၿပီး ေဒး ေက်ာင္းဆက္တတ္နိုင္ဖို႕အတြက္အလြန္တန္ဖိုးႀကီးလွတ႔ဲ Final year အတြက္ေဆးစာအုပ္ေတြကိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲဒုတိယ
ႏွစ္ေဆးစာအုပ္ေတြန႔ဲ ေဒး ကိုကၽြန္ေတာ္လဲလွယ္ေပးခ႔ဲမိတယ္ေလ။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔သူငယ္ခ်င္းေတြစီကေနကပ္ေၿမွာင္
ေလးန႔ဲႏွစ္ပါးသြားခ႔ဲရင္းေပါ႔။အဲဒီလိုန႔ဲ ေဒး ဟာဆရာဝန္ၿဖစ္သြားသလိုကၽြန္ေတာ္ဟာ အရွံုးသမားဘဝန႔ဲသူငယ္ခ်င္းေတြ
ၾကားမွာအလူးအလွိမ္႔ပဲေပါ႔။

ဟားဟားအခုေတာ႔ၿပီးသြားပါၿပီ။ဒီေန႔ပဲကၽြန္ေတာ္ဆရာဝန္လက္မွတ္ရရွိခ႔ဲသလို ေဒး ကေတာ႔ဒီေန႔ပဲလက္ထပ္စာခ်ဳပ္မွာ
လက္မွတ္ထိုးခ႔ဲၿပီေပါ႔ေလ။ဂုဏ္ရည္တူသမားေတာ္န႔ဲတ႔ဲ။အဟတ္ဟတ္ ေက်နပ္တယ္ ဟားဟား ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္။


ဒီေန႔လည္း ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲေပါ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ေယာင္ခ်ာခ်ာအေတြးေတြန႔ဲလမ္းမေပၚကေနမ်က္စိတစ္ဆံုးၿမင္ၿမင္သမွ်အရာ
ေတြအကိုအဓိပၸယ္မ႔ဲေငးၾကည္႔ေနရင္းန႔ဲအတိတ္ဆိုတ႔ဲအရာကိုေမ႔ပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားပစ္လိုက္တယ္။ဘာေတြလဲကၽြန္ေတာ္ဘာေတြကိုေငးေမာ
ေတြးေတာေနတာလဲဆိုတာကိုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္းမသိခ႔ဲပါဘူး။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တိုးတိုးေလးအဆက္
မၿပတ္ေရရြတ္ေနတာတစ္ခုေတာ႔ရွိပါတယ္။အဲဒါကေတာ႔ခ်စ္ရပါေသာ ေဒး ရ႕ဲယေန႔လက္ထပ္မဂၤလာမွသည္ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
တိုင္ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕မႈအေပါင္းခေညာင္းပါေစ လို႔ေပါ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕




ႀကိဳးစားပါအံုးမည္႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည႕႕၁၂း၁၀ တိတိ

1

အခ်စ္ရ႕ဲသစၥာ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, March 22, 2009 in
ေအာက္ကပံုေလးေတြကိုေလ႔လာၾကည္႔ပါေနာ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

သိပ္ခ်စ္ၾကတ႔ဲခ်စ္သူႏွစ္ဦးပါ။သူမရ႔ဲခ်စ္သူဟာတိုက္ပြဲတစ္ခုမွာအၿပင္းအထန္ဒဏ္ရာရၿပီးေတာ႔ပံုဆိုးပန္းဆိုးဘဝန႔ဲ
ၿပန္လာခ႔ဲရေပမ႔ဲခ်စ္ရေသာခ်စ္သူကိုသူမရ႔ဲအခ်စ္န႔ဲေႏြးေထြးစြားႀကိဳဆိုၿပီးအရင္အတိုင္းခ်စ္ေနဆဲပါဆိုတ႔ဲသစၥာတရား
န႔ဲလက္ထပ္မဂၤလာပြဲကိုခန္းခန္းနားနားက်င္းပၿပီးလူအမ်ားအလယ္မွာအခ်စ္စစ္ေမတၱာစစ္ကိုသက္ေသၿပႏိုင္ခ႔ဲပါတယ္။
ဤအမ်ိဳးသမီးက႔ဲသို႔ခ်စ္သူအေပၚခ်စ္ႏိုင္ေသာခ်စ္သူမ်ိဳးကေတာ႔ကမၻာမွာလူေပါင္းတစ္သန္းမွာတစ္ေယာက္ရွိနိုင္ဖို႔ခဲ
ယင္းလွပါတယ္။








ဘ၀ဆိုတာခါးသက္ျခင္း~~~~အခ်စ္ဆိုတာပူေလာင္ျခင္း~~~~အျခား တစ္ဘက္ ၌ ~~~~~ဘဝဆို တာ ေနတတ္ျခင္း~~~~~~~အခ်စ္ ဆိုတာ ေပးဆပ္ခံယူျခင္း~~~~အဟားးးးမိုက္တယ္ဟ

ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲDJ mail မွာ DJ-ကိုလင္းပို႔ေပးလာတ႔ဲပံုေလးေတြကိုစာအနည္းငယ္ၿဖည္႔စြက္ၿပီးၿပန္လည္မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။
မိမိအေပၚထိုက႔ဲသို႔ခ်စ္နိုင္ေသာခ်စ္သူမ်ိဳးပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕၁၁း၃၅တိတိ

2

ခ်စ္သူလား? ရည္းစားလား? ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, March 21, 2009 in
ခ်စ္သူလား? ရည္းစားလား? ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္

ရည္းစား .....

ရည္းစားဆိုတာတစ္ခဏတာလက္တဲြရတဲ့သူ...........လို႔
ဘာသာျပန္ခ်င္တယ္......
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ရည္းစားဘဝကရည္ရြယ္ခ်က္မရိွဘူး.......
တာဝန္မရိွဘူး.........သူ႔အနာဂတ္မွာလည္းသူမရိွဘူး......
ကိုယ့္အနာဂတ္မွာလည္းသူလံုးဝမရိွပါဘူး........
သူျပတ္ရင္ကိုယ္ျပတ္လို႔ရတယ္.....အတားအဆီးမရိွဘူး........
ရည္းစားထားတယ္ဆိုတာသူငယ္ခ်င္းေတြေရွ့မွာေမာ္ၾကြားရုံ........
ပန္းျခံေတြေလွ်ာက္လည္ရုံေလာက္နဲ႔တင္အဆံုးသတ္သြားပါျပီ............
ေျပာရရင္သူနဲ႔ကိုယ္အတြယ္အတာဘာမွမရိွပါဘူး........
ဒီတစ္ေယာက္ျပတ္ရင္ေနာက္တစ္ေယာက္ပါ........
တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရည္းစားဘဝမွာတင္ဘဝကိုစေတးလိုက္ရတာေတြရိွပါတယ္......
အင္း.......ရည္းစားထားျပီဆိုရင္ေတာ့ရည္းစားကို
ရည္းစားနဲ႔တူေအာင္ထားဖို႔ေတာ့လိုအပ္တာေပါ့ေနာ္...........
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ရည္းစားအဆင့္နဲ႔ေတာ့ဘဝကို
တည္ေဆာက္လို႔မရတာေတာ့ေသခ်ာတယ္.......
ရည္းစားမွာအဆံုးသတ္မရိွဘူး......ၾကိဳက္သေလာက္ထားၾကတယ္.......

ခ်စ္သူ.........

လူတစ္ေယာက္ကဘယ္ေလာက္ပဲရည္းစားထားခဲ့ပါေစ......
ေနာက္ဆံုးေတာ့သူတစ္ကယ္ခ်စ္တာခ်စ္ခဲ့တာတစ္ေယာက္ပဲရိွပါတယ္........
ခ်စ္သူကိုေတာ့တစ္ဘဝလံုးအတြက္ပံုအပ္ျပီးလက္တဲြရမယ့္သူလို႔
ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့သူကိုခ်စ္သူလို႔ဘာသာျပန္ပါရေစ........
ရင္ထဲကအခ်စ္စစ္....၊အခ်စ္မွန္.....၊ျမတ္ႏိုးတြယ္တာမူေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတယ္........သူ႔မွာေတာ့ရည္ရြယ္ခ်က္ရိွလာျပီ.....
အနာဂတ္ရိွလာျပီ........သူနဲ႔ကိုယ္လက္ထပ္ျပီးရင္ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ.......
ဘယ္လိုေနမွာလဲ.......အမ်ားၾကီးေပါ့...........
သူကအဆက္ျဖတ္သြားရင္ေတာင္ကိုယ့္မွာအနာဂတ္ေပ်ာက္သြားႏိူင္တယ္.......
ဘဝဆံုးျပီးအသက္ပါဆံုးသြားတတ္တယ္............
ခ်စ္သူမွာလွတာမလွတာမရိွဘူး.......ဂုဏ္မရိွဘူး.....မာန္မာနကင္းမဲ့တယ္........
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္နားလည္မူအျပည့္ရိွတယ္........
ဘာဆိုဘာမွမရိွဘူး.......သူ႔ကိုခ်စ္္ေနရရင္ပဲေက်နပ္ႏိူင္တယ္......
သူကိုလည္းျပန္ခ်စ္ေစခ်င္တယ္....ကိုယ္ခ်စ္သေလာက္ေပါ့.........
သံေယာဇဥ္ေတြေမတၱာေတြတြယ္တာမူေတြတမ္းတမူေတြ
သတိရမူေတြအားလံုးပါဝင္ေနတယ္..........
ခ်စ္သူအျဖစ္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ျပီဆိုရင္ေတာ့
သူနဲ႔ပတ္သတ္ရင္အရာရာကိုရင္ဆိုင္ႏိူင္ရမယ္..........
သူဘာပဲလုပ္ခဲ့.....လုပ္ခဲ့ခြင့္လႊတ္ႏိူင္ရမယ္......
ခြင့္လႊတ္ႏိူင္ေလာက္တဲ့အတိုင္းအတာထိေပါ့ဗ်ာ.........
သူကိုေပ်ာ္ရြင္မူေတြေပးရမယ္.......သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ရင္ေတြခုန္ေနတာေပါ့.......
သူ႔ကိုတန္ဖိုးထားတတ္ရမယ္........တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုခ်စ္သူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့
အရာအားလံုးကိုအခ်ိန္...နာရီ....မိနစ္.....စကၠန္႔ေတာင္မလဲြေအာင္
တန္ဖိုးထားတတ္ၾကတယ္......ေနာက္ဆံုးေတာ့
ခ်စ္သူအျဖစ္ကေနလက္တဲြျပီးဘဝကိုတည္ေဆာက္ၾကတာေပါ့.......


သူငယ္ခ်င္းတို႔ကေရာ ဒီစာေလးကို ဘယ္လိုသေဘာရလဲ..................
ခုအခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းတို႔ေဘးနားမွာ ရွိေနတဲ့သူက
ရည္းစားအေနနဲ႔ရွိေနတာလား............
ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ရွိေနတာလား..............
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္လိုက္ပါေနာ္..........


သူငယ္ခ်င္းအားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

2

သိမ္ငယ္မႈေတြၾကားထဲကပီတိ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Friday, March 20, 2009 in
သိမ္ငယ္မႈေတြၾကားထဲကပီတိ



ဒီေန႔ညပိုင္းမိုးခ်ဳပ္မွပဲကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေရာက္လာခ႔ဲတယ္။လူကလည္းႏံုးေပ်ာ႔ေနၿပီေလဒါေပမ႔ဲblogေလးကိုေတာ႔အရင္ဆံုးေရာက္ေရာက္
ခ်င္းပဲလာႏွဳတ္ဆက္ၿဖစ္လိုက္ပါတယ္။အဓိကအက်ဆံုးကေတာ႔Geocounterန႔ဲcommentsေလးေတြကိုၾကည္႔ခ်င္စိတ္ေတြေၾကာင္႔ေပါ႔။
ပင္ပန္းလာတာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ပါးပါးေလးေတာ႔ေခြခ်င္စိတ္ကပါေနပါၿပီ။ဒါန႔ဲပဲေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ႔နဲနဲလန္းသြားတာန႔ဲဘေလာ႔ေလး
ဆီကိုၿပန္ဝင္လာခ႔ဲတယ္။ဘာရယ္လို႔ေတာ႔မယ္မယ္ရရေရးစရာေတာ႔သိပ္မရွိပါဘူး။ခရီးသြားခ႔ဲတယ္ဆိုေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္ကခုေရာက္ခုၿပန္
လိုၿဖစ္ေနေတာ႔ဘာစာမူၾကမ္းမွလည္းမပါလာခ႔ဲၿပန္ဘူး။ရိုက္လာတ႔ဲဓါတ္ပံုေလးေတြက်ၿပန္ေတာ႔လည္းစိတ္တိုင္းမက်တာန႔ဲတင္ခ်င္စိတ္
ေပ်ာက္သြားခ႔ဲတယ္။အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္ဟာစာေတြကိုပိုပိုေရးခ်င္လာေလေလဦးေႏွာက္ကအလုပ္မလုပ္ေလန႔ဲပဲဓါတ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေန
တာမ်ားတယ္။အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲခံစားခ်က္ေလးေတြကိုမွ်ေဝခံစားေပးတ႔ဲသူငယ္ခ်င္းေတြဟာလည္းတၿဖည္းၿဖည္းမ်ားမ်ားလာတာ
ကိုေတြ႔ရတ႔ဲအတြက္ကၽြန္ေတာ္ဟာအတိုင္းမသိဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိပါတယ္။အၿပင္ကၿပန္လာတိုင္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ေရာက္တာန႔ဲကၽြန္ေတာ္
ပထမဦးဆံုးလုပ္ေနက်အလုပ္ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔blogေလးကိုဖြင္႔ၿပီးGeocounterေလးမွာvisitorေပါင္းဘယ္ေလာက္ထပ္တိုးလာသလဲဆို
တာေတြCboxေလးထဲကကၽြန္ေတာ႔္သယ္ရင္းBloggerေတြရ႔ဲေအာ္သံေလးေတြcommentsေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲေက်နပ္တ႔ဲအၿပံဳးေတြန႔ဲ
လဲလွယ္ေနတတ္ခ႔ဲတာပါပဲ။တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာဘေလာ႔ေရးရတ႔ဲဝါသနာကိုစြန္႔လႊတ္ခ်င္စိတ္ေတြေပၚေပၚလာတတ္ခ႔ဲ
တယ္။အဲဒီစိတ္ကေလးေတြကိုေၿဖေဖ်ာက္ေပးေနတာကေတာ႔ဒီcommentsေလးေတြပါပဲ။စာေရးရတာကိုအားၿဖစ္ေစတ႔ဲbloggerေမာင္ႏွမ
ေတြရ႔ဲေအာ္သံေလးေတြန႔ဲchatထဲကေနအားေပးေနပါတယ္ဆိုတ႔ဲသယ္ရင္းေတြ၊GtalkထဲမွာADDထားၿခင္းမရွိပါပဲmailန႔ဲဝင္ဝင္လာတတ္တ႔ဲ
လိုအပ္ခ်က္ကေလးေတြကိုေထာက္ၿပေပးတတ္တ႔ဲသယ္ရင္းေတြ၊တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေနစာမူေလးေတြပို႔ပို႔ေပးတတ္ၾကတ႔ဲအမည္မသိသူငယ္
ခ်င္းေတြရဲ႕ခင္မင္မႈေတြကိုအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင္႔သာကၽြန္ေတာ္ဟာပုဇြန္ဦးေႏွာက္သာ
သာေလးန႔ဲblogေလးတစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္ခ႔ဲတာပါ။အခုကၽြန္ေတာ္သြားခ႔ဲတ႔ဲတာခ်ီလိတ္ခရီးမွာကၽြန္ေတာ္အေက်နပ္ဆံုးန႔ဲပီတိအၿဖစ္ရဆံုးအ
ၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တာခ်ီလိတ္ကCybercafeမွာဝင္ရင္းန႔ဲကၽြန္ေတာ္႔blogေလးကcommentsေလးေတြကိုဖတ္ေန
တုန္းမွာကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲblogပရိတ္သတ္တစ္ဦးပါဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ကိုလာမိတ္ဆက္ရင္းလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္သြားတ႔ဲညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္
န႔ဲဆံုေတြ႔ခြင္႔ရလိုက္တ႔ဲအၿဖစ္အပ်က္ကေလးပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္အရိုးသားဆံုးပဲေၿပာပါရေစကၽြန္ေတာ္blogေရးခ႔ဲတ႔ဲသက္တမ္းတိုေလးတစ္
ေလွ်ာက္မွာအၿပင္မွာလူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၿပီးအားေပးစကားေၿပာခံရတာဟာဒါပထမဆံုးပါပဲ။onlineကသယ္ရင္းေတြကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္Blog
ေရးၿခင္းအေပၚမွာကၽြန္ေတာ္႔ကိုအားေပးစကားေၿပာတယ္ဆိုတာဟာအၿပင္ေလာကမွာကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုန႔ဲေဆြမ်ိဳးေတြကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္
မရရွိခ႔ဲဖူးပါဘူး။အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရခ်ိဳးဆိုတ႔ဲေဝဖန္မူေတြၾကားထဲမွာသာကၽြန္ေတာ္ရပ္တည္ခ႔ဲရတာပါ။အဲဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ေတြၾကားထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္သိမ္ငယ္စြာန႔ဲရပ္တည္ေနခ႔ဲရသမွ်ဟာဒီညီငယ္ေလးန႔ဲဆံုေတြ႔လိုက္ရတ႔ဲတဒဂၤေလးအတြင္းမွာပဲခြန္အားေတြၿပန္လည္ၿပည္႔ဝသြားသ
လိုခံစားလိုက္ရပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔အခုကၽြန္ေတာ္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါၿပီဘယ္လိုအေၿခအေနအထိပဲကၽြန္ေတာ္ဟာသိမ္ငယ္ေဝဖန္မူန႔ဲ
ၾကံဳေတြ႔ေနရပါေစကၽြန္ေတာ္႔လက္ႏွစ္ဖက္န႔ဲစာရိုက္ေနနိုင္ေသးသေရြ႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ေရးေနအံုးမွာပဲလို႔ေပါ႕ ႕႕႕႕႕႕႕သိမ္ငယ္မႈေတြ
ကိုသူငယ္ခ်င္းလိုသေဘာထားၿပီးအခြင္႔သာသေရြ႕ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာကၽြန္ေတာ္ေလ်ာက္လွမ္းေနအံုးမွာပါ႕႕႕႕႕႕


အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရးခ်ိဳးေနတယ္ဆိုတ႔ဲ ႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

2

ခရီးသြားေနပါသၿဖင္႔

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Wednesday, March 18, 2009 in
ကၽြန္ေတာ္ခရီးသြားေနပါသၿဖင္႔



ကၽြန္ေတာ္ခရီးသြားေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕အလုပ္ကိစၥန႔ဲတာခ်ီလိတ္ကိုတစ္ညအိပ္ႏွစ္ရက္ခရီးပါ။
ဒီႏွစ္ရက္ေတာ႔blogန႔ဲေဝးေနေတာ႔မွာပါ။အဆင္ေၿပၿပီးအခ်ိန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔တာခ်ီလိတ္cyber cafe
ကေနpostအသစ္တင္နိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ႔မယ္။အခုေတာင္အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနလို႔ဒီpostေလးကိုအခ်ိန္လု
ၿပီးတင္သြားရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔Blogေလးကိုလာလည္ၾကတ႔ဲသူငယ္ခ်င္းမ်ားအားမဂၤလာအေပါင္းန႔ဲၿပည္႔စံု
ၾကပါေစခင္ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕ည႕႕႕႕၁၂း၁၉တိတိ

1

တံုးလံုး နဲ႕ စပြင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, March 16, 2009 in
တံုးလံုး နဲ႕ စပြင္း

ေနရာေဒသတစ္ခုနဲ႕တစ္ခု ေျပာပံုဆိုပံု ေလယူေလသိမ္းေတြကမတူၾကဘူးေလ.. ေတာင္ေပၚသားေျမျပန္႕သား ေတြကြာျခားရံုတင္မဟုတ္.. ေျမျပန္႕မွာကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးကဲြေနတယ္ေလ.. တစ္ခါက မြန္ ျပည္ဘက္ကျပန္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကေျပာတယ္.. သူ မြန္ ျပည္ကရြာကေလးတစ္ရြာမွာထမင္းစားေတာ့ အိမ္ရွင္ေတြကေျပာတယ္ .....

"စားစား ငတ္ရင္စားတဲ့"

စားရတဲ့သူ ေတာင္နင္သြားတယ္.. ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္... ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ေတြ႕ပဲ မြန္ၿပည္နယ္ ကိုသြားေတာ့ တစ္ေတာင္တတ္တစ္
ေတာင္ဆင္းနဲ႕ ေမာေနၿပီ... တည္းခိုတဲ့အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ့ ထမင္းကိုအားရပါးရစားျပစ္မယ္လိုေတးထားတာေပါ့.. တည္းတဲ့အိ္မ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ရွင္ မြန္ မႀကီးကေျပာတယ္..

"စားသူငယ္ေလး အားမနာနဲ႕ နင္ငတ္ေနတာငါသိတယ္.. အိမ္က ေအာင္နက္ ႀကီးလိုအားရပါးရစားစမ္းပါ".... တဲ့

ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႕ စားမလို႕သူေျပာလိုက္မွပဲ ေလွခါးရင္းက ကိုယ့္ေဘာ္ဒါႀကီးကိုၾကည့္မိတယ္... အမ္မယ္...သူကလဲေဖာ္ေရြပါတယ္.... အၿမီးကေလးကိုနန္႕လို႕......

အခုဆိုရင္အညာမွာေတာင္ေျပာပံု ဆိုပံုမတူၾကဘူး... မႏၱေလးမွာဆိုရင္ ေကာင္မေလး ေတြကို "ဇယ္" လို႕ေျပာတယ္.... တစ္ခိ်ဳ႕ေဒသေတြမွာကေတာ့ "ေစာ္" ေပါ့... ( ဘာကို ေစာ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္းမသိပါ )

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းတတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူကလဲအညာသားပါပဲ... ေပ်ာ္ဘြယ္ ဘက္က..

အညာေဒသျခင္း တူေပမယ့္ေျပာပံုဆိုပံု ေလယူေလသိမ္းကမတူဘူး...

တစ္ေန႕မွာ ဒီေကာင္ကေျပာတယ္... လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနတုန္းေရာက္လာၿပီးေတာ့

"ဟိတ္ေကာင္ေတြ Practical အခန္းထဲမွာကြာ ေကာင္မေလး ျမင္မေကာင္းဘူး... တံုးလံုး လွဲ ေနတယ္.. " တဲ့...

"ဘာ..."

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖဲြ႕မ်က္လံုးပ်ဴးတဲ့သူကပ်ဴး... လက္ဖက္ရည္သီးတဲ့ေကာင္ကသီး... ေရေႏြးၾကမ္းေမွာက္က်တဲ့ေကာင္က က်နဲ႕.. အကုန္၀ရုန္းသုန္းကားျဖစ္ကုန္တာေပါ့.... ဆူနာမီေရလိႈင္းသတင္းၾကားတုန္းကေတာင္ဒီေလာက္မတုန္လႈပ္ဘူး... (ဒါကဆူနာမီထက္ထူးတာကိုး..)......

"ဘယ္မွာလဲ ဘယ္မွာလဲ..." သယ္ရင္းတစ္ေယာက္ကေမးေတာ့...

" practical အခန္းထဲ....."

သူ႕စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ပါဘူး... အကုန္လံုး ၀ုန္းကနဲ Practical အခန္းဘက္ကိုေျပးတာေပါ့...
(အျမင္မေတာ္တာေတြ႕ရင္ဆံုးမ မလို႕ဆိုတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ပါ....)

Practical အခန္းနားေရာက္ေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကေနေခ်ာင္းလိုက္တယ္... ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ေတြ႕

ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္သူေျပာသလိုမဟုတ္... (သူေျပာတာ ဘာ လဲ ဟင္).....

သူ႕ဖာသာသူ ခံုေပၚမွာေမွာက္အိပ္ေနတာ... ဒါေပမယ့္နည္းနည္းေတာ့ ျမင္မေကာင္းဘူးေပါ့

" ေဟ့ေကာင္မင္းေျပာေတာ့ @#$%^& ဆို...." ဒီေကာင့္ိကုိ၀ိုင္းေျပာေတာ့

"အင္းေလ... မေတြ႕ဘူးလား တံုးလံုးလွဲေနတာ... "

" အိပ္ေနတာပါကြ....." ဒီေတာ့မွေမာင္မင္းႀကီးသားက

"ေအးေလ ငါတို႕ကအိပ္တာကိုမ်ားေသာအာျဖင့္ တံုးလံုးလွဲတာလို႕ေျပာတယ္ကြ..."

"ဟာ..... မင္းကေတာ့" အားလံုးသက္ျပင္းခ်ကုန္ၾကေတာ့တယ္...

(မွန္းခ်က္နဲ႕ႏွမ္းထြက္နဲ႕မွမကိုက္တာကိုး..... မွန္းခ်က္ ဆိုတာတစ္ျခားဘာမွမဟုတ္ပါဘူး... ကုိယ့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္း
သားျခင္းအျမင္မေတာ္တာေတြ႕ရင္ လိုက္ဖြ.. ဟုတ္ေပါင္... ဆံုးမေပးမလို႕ပါ... ဟဲဟဲ...)

ေနာက္တစ္ခါက်ေတာ့လဲ ဒီေကာင္ပဲ.... သူတို႕ေပ်ာ္ဘြယ္ဘက္မွာက ခြန္ ကို ခြင္ ... စြန္ ကို စြင္ လို႕ေျပာတယ္ေလ

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲေပါ့.... ဒီေကာင္က Coffee Mix Plain မွာတယ္.. စာပဲြထိုးကလာခ်ေပးေတာ့ "ဇြန္း" ပါမလာဘူး...

ဒါနဲ႕ဒီေကာင္က...

"ေဟ့... ငါ့ကို ဇြင္း (ဇြန္း) တစ္ေခ်ာင္းေပးဦးေလ..." ခပ္တည္တည္နဲ႕ စာပဲြထိုးကို ေဟာက္စားလုပ္တာေပါ့... ဒါနဲ႕ က်န္တဲ့သူေတြကလဲ ဝိုင္း မ ေပးၾကတယ္....

"ေဟ့ေကာင္... မင္း မန္းတေလးေရာက္တာၾကာလွၿပီ.. အခုထိ ဇြန္း ကို ဇြင္း လို႕ေျပာတုန္းပဲလား..."

ဒီေကာင္က သူတို႕ေလသံကိုထိပါးရင္ စိတ္ဆိုးတယ္.... ဒါနဲ႕အားက်မခံျပန္ေျပာတယ္...

"ငါအဂၤလိပ္စာေက်ာင္းသားကြ... အဲဒီေတာ့ အဂၤလိပ္လိုပဲေျပာမယ္...."

"Please, give me a စပြင္း" တဲ့....... ေကာင္းေရာဗ်ာ...

ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕႕ကေန႔လည္႕႕က၃း၀၀ တိတိ

7

အခ်စ္၏ဒႆန (သို႔) အခ်စ္စစ္ကိုရွာေဖြၿခင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, March 16, 2009 in
ကၽြန္ေတာ္ ဇာနည္ ဟာအခ်စ္ကိုခံပဲခံစားတတ္သူတစ္ေယာက္ပါ။အခ်စ္ကိုဘယ္ေသာအခါမွအဓိပၸယ္မဖြင္႔ဆိုခ႔ဲဖူးပါဘူး။ဒီတစ္ခါေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာပထမဦးဆံုးအခ်စ္ကိုအဓိပၸယ္ဖြင္႔ဆိုဖူးၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ဟုတ္သည္ရွိမဟုတ္သည္ရွိ အခ်စ္စစ္ရွားပါးလြန္းလွတ႔ဲေဟာဒီ
ကမၻာၾကီးအတြက္ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲအခ်စ္ကိုအဓိပၸယ္ဖြင္႔ဆိုမႈဟာ ကၽြန္ေတာ္႔အထင္ေတာ႔ဟုတ္သလိုလိုရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္မိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲကိုယ္ပိုင္အေတြးေလးန႔ဲ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ဖြင္႔ဆိုထားတ႔ဲဒီ အခ်စ္ဒႆန ေလးကိုေဝဖန္ေပးၾကပါအံုးေနာ္႕႕႕႕႕


အခ်စ္၏ဒႆန (သို႔) အခ်စ္စစ္ကိုရွာေဖြၿခင္း
သီၾကားမင္းတရားသူႀကီးမွ
အခ်စ္ ႏွင႔္ အမုန္း ကို
ကမၻာဦးမစတစ္စအခ်ိန္တြင္
ဧဒင္ဥယာဥ္တြင္းတစ္ေနရာ၌
ကမၻာေပၚတြင္အခ်စ္ႏွင္႔အမုန္းအားၿပိဳင္ပြဲကို
ဒိုင္လုပ္ေပးေနၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။


ဧဒင္ဥယာဥ္တရားရံုးေတာ္အတြင္း

တရားသူႀကီး။ ။အမုန္း ေမာင္မင္းမွာကမၻာေၿမကေန အခ်စ္ ကိုေမာင္းထုတ္ဖို႔အေၾကာင္းခိုင္ခိုင္မာမာန႔ဲၿပသနိုင္ေလာက္ေသသက္ေသ
ရွိပါသလား။ေမာင္မင္းဟာကမၻာႀကီးကိုဘယ္လိုအက်ိဳးၿပဳေပးနိုင္သလဲေၿဖပါ။

အမုန္း။ ။ရွိပါတယ္။အဓိကအခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။

တစ္အခ်က္-ကမၻာေပၚမွာအမုန္း တရားေတြေၾကာင္႔စစ္ေတြၿဖစ္ၾကပါတယ္။စစ္ေတြၿဖစ္ၾကတ႔ဲအခ်ိန္ေတြမွာအနိုင္ရရွိေစဖို႔အတြက္
လက္နက္ေတြသူ႔ထက္ငါအၿပိဳင္အဆိုင္တီထြင္ၾကပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔အမုန္း ရ႕ဲစြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင္႔ကမၻာေပၚမွာနည္းပညာေတြ
တိုးတတ္လာေစပါတယ္။

ႏွစ္အခ်က္-အမုန္း ေၾကာင္႔လူေပါင္းမ်ားစြာယွဥ္ၿပိဳင္လိုစိတ္န႔ဲသူထက္သာမနာလိုတ႔ဲစိတ္ေတြေၾကာင္႔အၿပိဳင္အဆိုင္ႀကိဳးစားၾကေနၾက
တာေၾကာင္႔ကမၻာႀကီးဟာကၽြန္ေတာ္႔ေၾကာင္႔တိုးတတ္မႈေတြဟာတစ္ေန႔တၿခားမ်ားၿပားလာခ႔ဲပါတယ္။ဒါတင္မကပါဘူးကမၻာၾကီးတိုး
တတ္ေစေရးအတြက္ကၽြန္ေတာ္ အမုန္းဟာနည္းမ်ိဳးစံုန႔ဲလူေတြအေပၚအက်ိဳးၿပဳေပးေနပါတယ္။

တရားသူႀကီး။ ။အခ်စ္ ေမာင္မင္းအေနန႔ဲကေရာကမၻာၾကီးကိုဘယ္လိုအက်ိဳးၿပဳေပးနိုင္သလဲ????

အခ်စ္။ ။ဟုတ္က႔ဲရွိေတာ႔ရွိပါတယ္။

အခ်စ္။ ။ကၽြန္ေတာ္ဟာလူေတြကုိအခ်စ္န႔ဲေအးခ်မ္းေသာဘဝကိုဖန္တီးေပးခ်င္သူပါ.ဒါေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္အခ်စ္ေတြရ႔ဲေနာက္မွာ
သစၥာပ်က္ၿခင္းေတြ၊ေဖာက္ပ်ားၿခင္းေတြ၊အထင္လႊဲၿခင္းေတြ၊သဝန္တိုၿခင္းေတြဟာအမုန္း ရ႕ဲေစခိုင္းမႈေၾကာင္႔သူလ်ဳိေတြအၿဖစ္န႔ဲ
ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲေနာက္မွာအၿမဲလိုလိုကပ္ပါေနခ႔ဲတ႔ဲအတြက္ကၽြန္ေတာ္ဟာကမၻာၾကီးအတြက္ဘာမွဟုတ္တိပတ္တိအက်ိဳးရွိေအာင္
သိပ္လုပ္မေပးနိုင္ခ႔ဲပါဘူး။တစ္ခုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ရဲရဲႀကီးေၿပာရဲပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ရ႔ဲစြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင္႔လူသားေတြဟာ
ေအးခ်မ္းေပွ်ာ္ရႊင္မႈကိုအစစ္အမွန္ခံစားရရွိၾကပါတယ္။အခ်စ္ ရ႕ဲေအးၿမၿခင္းအစစ္အမွန္ကိုကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးေပးစြမ္းနိုင္ခ႔ဲပါတယ္။
အခ်စ္ရ႔ဲစြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင္႔ကမၻာႀကီးအတြက္တိုးတတ္လာတယ္ဆိုတာကိုသက္ေသခိုင္ခိုင္မာမာမၿပသနိုင္ေပမ႔ဲလူေတြအတြက္
အခ်စ္၏စြမ္းေဆာင္မႈန႔ဲေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းစိတ္ခ်မ္းသာၿခင္းအစစ္အမွန္ကိုရရွိေအာင္ဖန္တီးေပးနိုင္စြမ္းပါတယ္ တရားသူႀကီးမင္းခင္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရ႔ဲစြမ္းေဆာင္မႈေၾကာင္႔အခုကမၻာေပၚမွာခ်စ္ၾကည္ေရးနိုင္ငံေတြေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားလာခ႔ဲပါၿပီ။ဒါေပမ႔ဲံစစ္မၿဖစ္ေအာင္
ေတာ႔မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခ႔ဲပါဘူး။

တရားသူႀကီး။ ။အမုန္း ေမာင္မင္းဟာဒီကမၻာၾကီးကေနအခ်စ္ကိုေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္ဖို႔အတြက္ဘယ္လိုအေၾကာင္းၿပခ်က္မ်ား
ေပးခ်င္ပါသလဲ။

အမုန္း။ ။လံုးဝအၿဖစ္သင္႔ဆံုးပါ။ဒီအခ်စ္ေၾကာင္႔လူေတြဟာအလြမ္းေတြကိုခံစားၾကရပါတယ္။ဒီအလြမ္းေတြေၾကာင္႔ပဲလူေတြဟာ
အလုပ္ေတြပ်က္ခ႔ဲပါတယ္။ဒါဟာအဓိကအခ်က္ပါပဲ။ဒီလိုအလြမ္းကိုခံစားေနၾကရတ႔ဲလူဟာကမၻာေပၚမွာေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းေရတြက္လို႔
မရနိုင္ေအာင္တိုးပြားလွ်က္ရွိပါတယ္။ဒီလိုအလြမ္းေၾကာင္႔အလုပ္မလုပ္ၾကတ႔ဲလူေတြၿဖစ္ေပၚလာရတ႔ဲအေၾကာင္းရင္းကေတာ႔ဒီအခ်စ္
ေၾကာင္႔ပဲၿဖစ္ပါတယ္။တရားသူႀကီးမင္းပဲစဥ္းစားၾကည္႔ပါခင္ဗ်ာ။အလြမ္းေၾကာင္႔ေၾကကြဲၿပီးအလုပ္မလုပ္တ႔ဲလူေတြဟာအခ်ိန္န႔ဲအမွ်ဒီ
ကမၻာၾကီးမွာတိုးပြားေနပါတယ္။ဒီလိုအလုပ္မလုပ္တ႔ဲသူေတြမ်ားလာတ႔ဲအတြက္ကမၻာၾကီးဟာတိုးတတ္မႈေတြတေန႔တၿခားယုတ္ေလွ်ာ႔
လာေစပါတယ္။ဒါဟာအဓိကအခ်က္ပါပဲ႕႕႕႕႕

တရားသူႀကီး။ ။ေမာင္မင္း အခ်စ္ ကေရာ အမုန္းရ႔ဲ တင္ၿပခ်က္အေပၚဘာမ်ားေၿပာခ်င္ပါသလဲ။

အခ်စ္။ ။ဟုတ္က႔ဲ အမုန္းေၿပာသလိုပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္ဟာဘာမွအသံုးမက်သလိုကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ခံစားရပါတယ္။တကယ္ေတာ႔
အခ်စ္ဆိုတ႔ဲကၽြန္ေတာ္ဟာ ၁၀၀၁ ညပံုၿပင္ေလာက္ေတာင္ရွည္ရွည္ေဝးေဝးဂုဏ္ေဖာ္ၿပစရာမရွိခ႔ဲပါဘူး။ဒီကမၻာႀကီးရ႕ဲအထင္ကရေန ရာေတြတိုင္းမွာကၽြန္ေတာ္႔စြမ္းေဆာင္မႈန႔ဲခ်စ္သူစံုတြဲေတြရ႕ဲေၿခရာေတြဟာလည္းကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ဂုဏ္ယူစရာမဟုတ္ခ႔ဲပါဘူး။ဒီအတြက္
ေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ဟာဒီကမၻာႀကီးအတြက္ဘာမွအသံုးမက်တ႔ဲသူလို႔စြတ္စြဲခံရတာဟာၿဖစ္သင္႔တယ္လို႔ထင္မိတာမို႔ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမၿငင္းခ်င္
ေတာ႔ပါဘူး။

တရားသူႀကီး။ ။ဒုန္း ႕႕႕႕႕ရံုးေတာ္ကိုေခတၱခဏရပ္နားမယ္။။။။ေန႔လည္ေနကိုတိမ္ဖံုးတ႔ဲအခ်ိန္မွာစီရင္ခ်က္ခ်မယ္။(နာရီမေပၚေသးသၿဖင္႔)

ေန႔လည္ေနကိုတိမ္ဖံုးေနေသာအခ်ိန္မေရာက္တေရာက္၌

တရားသူႀကီး။ ။အဟင္း အဟင္း အဟြင္း အဟမ္း႕႕႕႕႕

တရားသူႀကီး။ ။စီရင္ခ်က္ခ်မယ္႕႕႕႕႕

တရားသူႀကီး။ ။ဒီကမၻာႀကီးတိုးတတ္မႈအတြက္အခ်စ္န႔ဲအမုန္းအားၿပိဳင္ပြဲမွာအခ်စ္ဟာဤကမၻာေၿမအတြက္ေကာင္းက်ိဳးမၿပဳေပးနိုင္ဟူ
ေသာစြဲခ်က္ၿဖင္႔ အခ်စ္မွာရာဇသတ္ပုဒ္မ(၀၀၁)ၿဖင္႔အၿပစ္ရွိေၾကာင္းထင္ရွားသၿဖင္႔ဤကမၻာေၿမမွအခ်စ္အားအၿပီးၿပီးအပိုင္ႏွင္ထုတ္
လိုက္ေၾကာင္း အမိန္႔ခ်မွတ္လိုက္တယ္။အၿပစ္ဒဏ္အား အခါအားေလွ်ာ္စြာေလွ်ာ႔ရက္မ်ားအားခံစားခြင္႔မၿပဳပါ။

ထိုအၿဖစ္အပ်က္အၿပီး ၁ ႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္႕႕႕႕႕႕႕႕

ၿပည္သူလူထုမ်ားက
တရားသူႀကီးမင္းကို
ေနနာရီစေပၚၿပီးနာရီဝက္ခန္႔အၾကာ
ဧဒင္တရားရံုးေတာ္တြင္းတစ္ေနရာ၌
အခ်စ္အားေခၚယူေပးပါရန္ေတာင္းဆို
ဆႏၵၿပေနၾကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။


ဒူ႕႕႕ဟူ႕႕ဟူ႕႕႕႕ဟူ႕႕႕႕ဟူ႕႕႕

ၿပည္သူလူထုမ်ားမွတရားရားရံုးရွိတိုင္ၾကားရန္ဟူေသာေမာင္းႀကီးအားထုေနၿခင္းၿဖစ္သည္။

တရားသူႀကီး။ ။ေဟ႔အထဲကိုလႊတ္လိုက္။

ၿပည္သူလူထု။ ။တရားသူႀကီးမင္းခင္ဗ်ာကၽြႏ္ုပ္တို႔တေတြဟာအခ်စ္မရွိေတာ႔တ႔ဲေနာက္မွာတစ္ရက္တစ္ရက္ရန္ပြဲေပါင္းေၿမာက္မ်ား
စြာန႔ဲအတူႏွစ္ပါးသြားေနၾကရပါတယ္။အခ်စ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာန႔ဲအတူကၽြႏု္ပ္တို႔ဆီမွာ သနားမႈ၊ၾကင္နာမႈ၊ဂရုဏာထားမႈလူသားအခ်င္း
ခ်င္းရိုင္းပင္းကူညီမႈေတြကအစႀကီးသူကိုရိုေသငယ္သူကိုေလးစားရြယ္တူကိုသနားဆိုတ႔ဲအယူဝါဒေတြဟာလည္းေပ်ာက္ဆံုးေနခ႔ဲပါၿပီ။
ဒါေၾကာင္႔အခ်စ္ကိုၿပန္လည္ေခၚေဆာင္ေပးပါလို႔ေတာင္းဆိုပါတယ္။

အမုန္း။ ။ဟုတ္က႔ဲခင္ဗ်ာအခုဆိုရင္လူေတြဟာလည္းအခ်စ္မရွိေတာ႔တ႔ဲအတြက္ကၽြန္ေတာ္ အမုန္း ကိုလည္းအယုတ္မာႀကီးလို႔ထင္ၿမင္
ေနၾကပါတယ္။ဒါေတြဟာကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရ႔ဲတာဝန္အရေဆာင္ရြက္ရတယ္ဆိုတာလူေတြကနားမလည္ၾကပါဘူး။သူတို႔နားလည္လာေအာင္
အခ်စ္ ကပဲေၿပာၿပေပးနိုင္မွာမို႔ အခ်စ္ ကိုၿပန္လည္ေခၚေဆာင္ေပးေစလိုပါတယ္။အခ်စ္မရွိေတာ႔တ႔ဲေနာက္မွာကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး အမုန္း ရ႔ဲ
တာဝန္အရလုပ္ေဆာင္မႈေတြဟာလည္းအဓိပၸယ္မ႔ဲေနသလိုရက္စက္ရာက်ေနခ႔ဲတယ္လို႕ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးခံစားေနရပါတယ္။

ၿပည္သူလူထု။ ။အခ်စ္ကိုအၿမန္ဆံုးေခၚေဆာင္ေပးပါ ႕႕႕ ဗ်ိဳ႕ ဗ်ိဳ႕ ဗ်ိဳ႕ ဗ်ိဳ႕ ဗ်ိဳ႕

တရားသူႀကီးမွာအတန္ၾကာစဥ္းစားၿပီးေနာက္႕႕႕႕႕

တရားသူႀကီး။ ။ေကာင္းၿပီေလသင္တို႕ရ႕ဲအလိုအရအခ်စ္အားမေတြ႔ေတြ႔ေအာင္ၿပန္ရွာၿပီယခင္ရာထူးအားၿပန္လည္အပ္ႏွင္းေစ႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ၿပည္သူလူထု။ ။ေဟး ေဟး ေဟး ေဟး

ဒါေပမ႔ဲအခ်စ္ဟာဘယ္ဆီသို႔ထြက္ခြာသြားၿပီမွန္းမသိေတာ႔တ႔ဲဘယ္လိုပဲအခ်စ္ကိုရွာေဖြၾကေပမ႔ဲလည္းအခ်ိန္ေတြသာကုန္ဆံုးသြားၿပီး
အခ်စ္ကိုအရိပ္အေယာင္မွမေတြပခ႔ဲၾကပါဘူး။ဘယ္လိုပဲႀကိဳးစားၿပီးရွာရွာအခ်စ္ကိုမေတြ႔တ႔ဲအဆံုးေတာ႔တရားသူႀကီးန႔ဲၿပည္သူလူထု
တို႔တိုင္ပင္ၿပီး အခ်စ္ န႔ဲအရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းၿဖစ္တ႔ဲ အလြမ္း ကို အခ်စ္ရ႔ဲ ရာထူးကိုေပးၿပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခိုင္းလာတာဟာယေန႔
(၁၆ရက္-၃လ-၂၀၀၉ခုႏွစ္)အထိပဲဆိုပါေတာ႔။

ဒါေၾကာင္႔ယေန႔အထိကမၻာေပၚမွာ အခ်စ္ တာဝန္ယူထားသူဟာ အခ်စ္အစစ္ မဟုတ္ပဲ အလြမ္းကယူထားတာၿဖစ္ေနတ႔ဲအတြက္ အလြမ္းဟာသူ႔အက်င္႔မေပ်ာက္ေသးပဲ အခ်စ္ တာဝန္ကိုယူေနရင္းကေနမွ အလြမ္း ေလးကိုၾကားထဲမွာထည္႔ထည္႔ေပးတတ္ခ႔ဲပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔ပဲ အလြမ္း ဟာ အခ်စ္စစ္မဟုတ္တ႔ဲအတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ အခ်စ္စစ္ ကိုအခုအထိမေတြ႔ေသးၾကတာၿဖစ္ပါတယ္။
အခုမေတြ႔ေသးသလိုေနာင္လည္းေတြ႔ဖို႔ခဲယဥ္းလွပါတယ္။
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေလးတစ္ခုကေတာ႔ရွိေနပါေသးတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕ကကယ္၍ အခ်စ္စစ္ ကိုမ်ားတရားသူႀကီးမင္းက အင္တာနက္(အခုေခတ္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔အင္တာတက္သံုးေနၿပီေလ႕႕႕ဟီးဟီး)ကေနရွာေတြ႔ခ႔ဲမယ္ဆိုရင္ေပါ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

အခ်စ္န႔ဲပက္သက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္ ဇာနည္ ရ႕ဲအဓိပၸယ္ဖြင္႔ဆိုခ်က္အေပၚမွာ comments ေလးတစ္ေစာင္ေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေရးေပးခ႔ဲၾကမယ္
ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဟာလက္ေညာင္းရက်ိဳး ဦးေႏွာက္ေၿခာက္ရက်ိဳး နပ္ၿပီး အလြန္ပဲပီတိၿဖစ္မိမွာအမွန္ပါခင္ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕ :D


အားလံုးကိုအစဥ္ေလးစားလွ်က္႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕ည႕႕႕၈း၄၀ တိတိ

1

ဘုရင္ရဲ႔ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, March 14, 2009 in
ဘုရင္ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္



တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အ၀တ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
"အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ..? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ လာသလဲ"

"မထိတ္လန္႔ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္"

"ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ"

"မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ"

"အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။
အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး"

"ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္"

နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း
ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကားလုိက္တယ္။

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ပါလား" လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါလား"

"က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ ေတာင္ ေတာ္မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ဘူးလား"

"အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ၀ေနတာေပါ့။ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္း သြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။
ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား"

ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့
ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။

ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။

"ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ.."

"ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား"

"ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔"

"ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ"

"ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ထြက္ေရွာင္မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ"

"မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား"

အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္းဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။ "ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ" ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့
ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။

အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက "ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္
သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး" ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။

ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ "ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္" ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။
နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။

"ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ"
"လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ"
"ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္"
"ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း"

"ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသ မယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလွ်ာခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ"

"ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။
သတၱ၀ါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တစ္ျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..? ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..?
ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့"

ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး "ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။
ငါ့ရဲ႔ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ အသိဥာဏ္ေလာက္ ေတာင္ မရွိပါလား" လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့တယ္။

မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က"ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။
စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္"

"ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ"

"စိတ္ထဲမွာ ထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္"

ဘုရင္ရဲ႔ နား၀င္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။

"လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ"
"ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး"
ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။

***********************************

"ႏွစ္သက္တယ္"ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး
"ခ်စ္တယ္"ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႔ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။

အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။

လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔ တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ?

စၾက၀ဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..?
ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ?

လူ႔ဘ၀ထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
သူငယ္ခ်င္းလို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ....
"တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ"

တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
"ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး" တဲ့.....



ၿဖိဳးဇာနည္႕႕ည႕႕႕၁၀း၃၀တိတိ

1

အမွတ္တရ သၾကၤန္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Friday, March 13, 2009 in
အမွတ္တရ သၾကၤန္

"ပန္းခင္းၾကီးထဲေရာက္သလို ျဖဴနီျပာ၀ါေရာင္စံု......သၾကန္မယ္ေတြ ဟိုမွာၾကည့္ "


အျပင္ဘက္မွာ သီခ်င္းသံေတြကပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္။ ဒီေန႔က သၾကၤန္အက်ေန႔ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကသၾကၤန္ေရွ႕ရက္ေတြတုန္းက ဘာမွမလုပ္ခဲ့
သလို ဒီေန႔အၾကတ္္ဒုတိယေန႔လည္း တုိက္ေပၚကေနၿပီးပဲ လမ္းထဲမွာရွိတဲ့ ကေလးေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရပက္ကစားေနၾကတာကုိသာ
ေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္။ကေလးေတြကို ၾကည့္ေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္႔ ရဲ႕စိတ္ကတျခားကိုေရာက္ေနတယ္။ မနက္ျဖန္ေရာက္မယ့္ အေရး
ကိုကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ။ မနက္ျဖန္ ေဒး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အတူတူမ႑ပ္မွာ ေရပက္ဖို႔ခ်ိန္းထားၾကတာေလ။ မႏွစ္ကတည္းက ဒီစိတ္ကူး ကၽြန္ေတာ္႔ ဆီမွာရွိေပမယ့္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ အနားမွာမွမရွိတာ။ ဒီႏွစ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ အိပ္မက္အေကာင္အထည္ေပၚၿပီေပါ့။ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းကိုေျပာေတာ့ ေဒး ကခ်က္ခ်င္းပဲ ၀မ္းသာအားရသေဘာတူ ေထာက္ခံခဲ့တာ။ကၽြန္ေတာ္ က ေဒး နဲ႔ဆင္တူ၀တ္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး အက်ီၤဆင္တူ၀ယ္ၿပီး ေဒး ကိုလက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနရတဲ့ရက္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း ဘုရား၀တ္ျပဳတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဒး ေပးကိုထားတဲ့ ေဒး န႔ဲဆင္တူအက်ီၤေလး၀တ္ၿပီး ခ်စ္ရတဲ့ ေဒး အတြက္ အသပ္ရပ္ဆံုးျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနမိေတာ့တာပဲ။

ခိုင္ေဇာ္လတ္ တုိ႔ကလည္းၾကာလိုက္တာ။ ေဒး ေတာ့ေစာင့္ေနရေတာ့မွာပဲ။ အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ ေဒးအိမ္သြားၾကိဴသင္႔မွန္း
ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒး ရယ္.... ကိုယ္႔ မိဘေတြေရွ႕ကေနေတာ့ ကို ဒီအတိုင္းထြက္သြားဖို႔ မသြားရဲပါဘူး ၿပီးခ႔ဲတ႔ဲႏွစ္
သၾကၤန္တုန္းက ေဒး မရွိတုန္းကိုထြက္လည္ရင္းဆိုင္ကယ္ေမွာက္ၿပီး ေၿခေထာက္က်ိဳးသြားခ႔ဲတယ္ေလ႕႕႕အခုႏွစ္သၾကၤန္မွာေတာ႔ ကို႔
ကိုေဖေဖ က ကို႔ ကိုထြက္လည္ဖို႔ ပါမစ္ေပးမထားလို႔ပါ။အခုေတာင္ခိုင္ေဇာ္လတ္ တို႔ကို ေဖ႔ေဖ႔ကိုေၿပာၿပီး ကို႕ ကိုေခၚထုတ္ေပးဖို႔အကူ
အညီေတာင္းထားရတာ။ေနာက္က်ေနတဲ့ ခိုင္ေဇာ္လတ္ တို႔ကို ေမွ်ာ္ေနတုန္းမွာပဲ သူတို႔ေရာက္ခ်လာပါေလေရာ။

"ဦး....အန္တီ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇာနည္႔ ကို ခဏေခၚသြားမယ္ေနာ္ "

ခိုင္ေဇာ္လတ္ ကဦးေဆာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႕ မိဘေတြကို ခြင့္ေတာင္း
လိုက္တယ္။

"ေအးကြယ္....အန္တီတို႔စိတ္ခ်မယ္ေနာ္...သားတို႔ သမီးတို႔ သူငယ္ခ်င္းက သိပ္သြားခ်င္ေနတာ "

"စိတ္ခ်ပါ အန္တီ....ညခုနစ္နာရီ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး အိမ္ျပန္ပို႔ပါ့မယ္ " လို႔ ခိုင္ေဇာ္လတ္ က ထပ္ၿပီးအာမခံလိုက္တယ္။

"စိတ္မပူပါနဲ႔ ေမေမတို႔ရယ္....သား ကေလးေပါက္စနေလး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး "

"ေအး...ေအး....သြားမယ္ဆိုလည္း သြားေတာ့ေလ....သားသူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင့္ေနရၿပီ "

"တာ့တာ "

ကၽြန္ေတာ္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေဒး တို႔ရွိေနမယ့္မ႑ပ္ကို လာခဲ့ေတာ့တာေပါ့။ သႀကၤန္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ေဒး ရယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြနဲ႔မတူ ထူးထူးျခားျခား ပိေတာက္ပန္းေတြကိုလည္း အပင္ေတြေပၚမွာ ၀င္း၀ါလို႔ေတြ႔ေနရတယ္။ ပိေတာက္နံ႔ေလးေတြ
ေတာင္ရေနသလိုပဲ။မနက္ေစာေသးတာေတာင္မွ ကားလမ္းေတြက က်ပ္ခ်င္ေနၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔
စေနာက္ေနၾကေပမယ့္ အဲဒီထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မပါခဲ့ဘူး။

ေဒး နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိခဲ့တယ္။ မ႑ပ္နားနီးလာေလေလ အရင္ကထက္ ႏွစ္ဆရင္ခုန္ေလေလပဲ။

"ဇာနည္....မင္းကတိတ္လွခ်ည္လား.႕႕ေဒးနဲ႔ေတြ႕ရဖို႔အေရး ဒီေလာက္ေတာင္ရင္ခုန္ေနတယ္ ဟုတ္လား "

"ခိုင္ေဇာ္လတ္ကကြာ သိရဲ႕သားနဲ႔ေမးေနျပန္ပါၿပီ....ငါဒီရက္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တာ မႏွစ္က သၾကၤန္ကတည္းကပါ "

"မႏွစ္က မင္းရ႕ဲ ေဒး မရွိလို႔ဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္န႔ဲဆိုင္ကယ္ေမာင္းေတာ႔ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ၿပီးသၾကၤန္ေတာင္ ထြက္မလည္နိုင္ပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းေနခဲ့ရတယ္ေလ မင္းမမွတ္ေသးဘူးလားကြ "

"ဟုတ္တယ္ေလ........ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္အတိုးခ်ၿပီး ေပ်ာ္ရမယ္ "

ခိုင္ေဇာ္လတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာေနတုန္း မ႑ပ္ေပၚေရာက္ႏွင့္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ေဒး ကကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အျမင္အာရံုထဲ၀င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ သိသိသာသာျမန္ေနတယ္။ ေဟးေဟး ဟားဟားအသံေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အုပ္စုကိုျမင္တာနဲ႔ ေဒး ကားဆီကို ေျပးလာေတာ့ပါပဲ။

"ကို....ဒီေန႔သိပ္လွေနပါလား "

ေဒး ပါးစပ္ကဒီလိုေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာတဲ့ စကားမွာေတာင္ ေက်နပ္သြားတဲ့အရိပ္အ
ေယာင္ေတြ ပါသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။

"တကယ္ေျပာတာလား ေဒး"

"တကယ္ေျပာတာေပါ့ ကို ရ႕ဲ "

"ေဒး န႔ဲဆင္တူတဲ့အက်ီၤေၾကာင့္ထင္တယ္ "

"ဟုတ္ပါဘူးကြာ.....ေဒး ခ်စ္သူက လွၿပီးသားပါ "

ေဒး ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔အက်ီၤဆင္တူေလးကို ၀တ္ထားတယ္။ ေဒး ကကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေပၚမွာဦးထုပ္ေလးေဆာင္းေပးဖို႔ အေရးေျခဖ်ားေထာက္ၿပီးႀကိဴးစားေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ အရပ္ကို ေဒး မမီခ်င္ဘူး. ကၽြန္ေတာ္ ကခါးေလးကိုင္းၿပီး ေခါင္းေလးညြတ္ေပးလို႔သာ အဆင္ေျပသြားတာ။

"ေဒး......ဦးထုပ္က ကို နဲ႔ေသးေနတယ္ကြာ "

ေဒး ဦးထုပ္ကိုယူၾကည့္လိုက္တယ္။ က်ပ္ေနမွာေပါ့။ ဦးထုပ္က အက်ပ္ဆံုးကို လုပ္ထားတာကိုး။ အဲဒါနဲ႔ပဲက်ယ္ေပးၿပီးကၽြန္ေတာ္ေခါင္း
မွာျပန္ေဆာင္းေပးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ခုနကအတိုင္း ေခါင္းေလးညြတ္ေပးလို႔ေပါ့။

"ရၿပီလား....ကို "

"အင္း....ရၿပီ "

"ေတာ္ေသးတာေပါ့.....မဟုတ္ရင္ကို႔အတြက္ ေဒး ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ အလကားျဖစ္ေတာ့မလို႔ "

ေဒး အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ က အက်ီၤေလးလက္ေဆာင္ေပးေတာ့ ေဒး ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ကို ေဒး နဲ႔ဆင္တူဦးထုပ္ေလး လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ေဒး က သူမ်ားေတြၾကားမွာေတာ့ မ်က္စိေနာက္စရာျဖစ္ေနမွာေနာ္။ အက်ီၤဆင္တူ၊ ဦးထုပ္ဆင္တူနဲ႔။ မ႑ပ္ေရဖြင့္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဒး ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး သူမ်ားေတြထက္အရင္ မ႑ပ္ေပၚေျပးတက္မိတယ္။

"လာ....ေဒး...ေရဖြင့္ၿပီ "

"ကို ရယ္...ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ.....မ႑ပ္ၾကီးက ဘယ္မွ ထြက္မေျပးပါဘူး "

"သိပါတယ္ ေဒး ရာ.....ျမန္ျမန္လာပါ "

ကၽြန္ေတာ္ ေလွကားေပၚကို စိတ္ေစာေစာနဲ႔ ေျပးတက္လိုက္တာေခ်ာ္က်မလို ျဖစ္သြားတာကို ေဒး ကထိန္းေပးလိုက္လို႔ ေတာ္ေသး
တယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္ၿပီလည္းမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အက်င့္အတိုင္းပဲလို႔ ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ ကို ဆူေတာ့တာပဲ။

"ေဒး ေျပာေနသားနဲ႔.....ကံေကာင္းလို႔ ျပဳတ္မက်တာ....ကို ေနာ္....ေဒး စိတ္မခ်ရေအာင္ "

"ဟုတ္ပါတယ္....ေဒး ရဲ႕...က္ုိ႔ ရဲ႕ ဆရာၾကီးရဲ႕ "

"လာရြဲ႕မေနနဲ႔.....ကို႔ ကိုစိတ္ပူလို႔ ေဒး ကေျပာတာ "

"ရြဲ႕ပါဘူး ေဒး ရာ......ေဒး စိတ္ဆိုးတဲ့ပံုကလည္း ခ်စ္စရာေလး "

ကၽြန္ေတာ္ ကစူပုပ္ပုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေဒး မ်က္ႏွာေလးကို သာသာေလးလွမ္းပုတ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒး ကခ်က္ခ်င္းပဲရယ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို စိတ္မေကာက္တတ္တာ ေဒး ရဲ႕အက်င့္ပဲေလ။ မ႑ပ္ေပၚမွာ ေဒါင့္ေလးမွာပဲေနဖို႔ ေဒး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးလိုက္တယ္။ ေဒး ကတစ္ေယာက္တစ္ပိုက္ မယူဘူး။ တစ္ပိုက္ပဲယူမယ္ဆိုၿပီး ေဒး ကေရပိုက္တစ္ပိုက္ပဲ ယူတယ္။

"ဘာလို႔လဲ ေဒး ရဲ႕.....တစ္ေယာက္တစ္ပိုက္ေပါ့ "

"ဟင့္အင္း....တစ္ပိုက္ပဲေကာင္းတယ္ ကို "

"ဘာလို႔လဲ "

"သိရမွာေပါ့ ကို ရဲ႕ "

ေဒး အၾကံကို အဲဒီေတာ့မွသိလိုက္ရတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔ ေနာက္မွာ ေဒး ကရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခါးကိုသိုင္းဖက္ၿပီးေတာ့ ေရပိုက္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ လက္ကိုကပါအုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ေလ။

"ကဲ...ကို....တစ္ပိုက္တည္းယူရတဲ့ အေၾကာင္းသိၿပီလား "

"သိျပီခင္ဗ် "

"ၾကည့္စမ္း.....ယဥ္ေက်းလိုက္တာ "

ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ပါးကိုမနာေအာင္ဆြဲညွစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ေမာင္းကိုပါ ငုံ႔နမ္းလိုက္ေသးတယ္။ကၽြန္ေတာ္ အရပ္က အရွည္ၾကီးေလ။ ေဒး ကသာမန္ အရပ္ပဲဆိုေတာ့ ေဒး ရ႕ဲအနမ္းက လက္ေမာင္း မွာပဲေရာက္ေနတာေပါ့။ ေဒး ရင္ခြင္က ေႏြးေထြးလုိက္တာ။

ေဒး ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ တကယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး။ေဒး က ရုပ္ေခ်ာရုံတင္မကဘူး။ လူေတာ္တစ္ေယာက္ဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေလ။ သူမ်ားေတြ အျမင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကကံေကာင္းသူေပါ့။ အမွန္ေတာ့ ေဒး ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ သိပ္ပင္ပန္းမွန္း ကၽြန္ေတာ္သာ အသိဆံုးပါ။

"ကို ....ဘာေတြစဥ္းစားေနလဲ...ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနလိုက္တာ "

"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေဒး ရဲ႕....ေဒး နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ကိုနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနမိလို႔ပါ "

"ကို က ေပ်ာ္စရာေတြျပန္စဥ္းစားေနတာကိုး "

"အင္း....ေဒး ကို ကို စေတြ႔တဲ့ေန႔က ေဒး အရမ္းေပ်ာ္ေနတာေနာ္ "

"ဟုတ္တယ္ေလ....အဲဒီေန႔က ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တဲ့ေန႔ေလ.....ကိုယ္နဲ႔ မဆီမဆိုင္ ေအာင္စာရင္းလာၾကည့္တဲ့ ေဒး ကိုအဲဒီကတည္းက ကိုစိတ္၀င္စားသြားတာ "

ေဒး ကိုစေတြ႕တဲ့ေန႔က ေဒး မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြျပည့္လို႔ေပါ့။ ေဒး ကအဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုးတန္းေက်ာင္းသူေလ။ ေဒး နဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘဲ ေက်ာင္းကိုသြားၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းလာၾကည့္တာေလ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ စေတြ႔တာ။
နဂိုကတည္းကမွ လူၾကားထဲဆိုထင္းေနတဲ့ ေဒး က ေပ်ာ္ေနေတာ့လဲ့အရမ္းစိတ္၀င္စားခဲ့တာ. ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားရတဲ့ ေဒး နဲ႔ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလိုေပ်ာ္ရလိမ့္မယ္လို႔ အဲဒီတုန္းက မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့မိပါဘူး။ ေဒး ရင္ခြင္ထဲမွာ ပီတိေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနတုန္း ေရပက္ခံကားေတြထဲက တစ္စီးေရခဲေရေတြကို pressure pumpနဲ႕ပက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ က ေဒး ကို ကိုယ္နဲ႔ကြယ္ၿပီးကာေပးထားတယ္။

"အား.....ေအးလိုက္တာ "

"ကို ကြယ္ေပးထားတာေတာင္မွ ေအးတုန္းပဲလား ေဒး ရ႕ဲ "

"ကို႔ ကိုယ္က သိပ္ၾကီးတာကိုး....ေဒး ဆီေရေရာက္တာပဲ ကိုရဲ႕ "

"ဒါဆိုလည္း ေဒး ေရမစုိရေအာင္ ကိုစီမံေပးမယ္ "

ကၽြန္ေတာ္ ကေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဒး ကိုဖက္ထားလုိက္တာ မလႊတ္ေတာ့ဘူး။ေဒး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရညး္စား သက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ဒီေလာက္ထိ ကၽြန္ေတာ္ အခြင့္အေရးမယူခဲ့သလို ေဒး ကလည္း မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မို႔လို႔ ေဒး ကိုအခြင့္အေရးယူမိတာပါ။

စေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တဲ့ေန႔ေလ။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ေဒး ရဲ႕ႏွစ္ေပါ့။ ဒီဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းကို ေဒး
အတြက္ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာ။ ေဒး ဆယ္တန္းစာသင္ႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ္ ဆူတာေတြပဲ ေဒး ခံလာရရွာတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္႔ အေျပာေတြကို မခံခ်င္လို႔ ေဒး ပိုႀကိဳးစားျဖစ္တာေနမွာပါ။

"ကို "
"ဘာလဲ ေဒး"

"အရမ္းခ်စ္တယ္လို႔ "

"ေၾသာ္ "

"ကို ေရာ "

ကၽြန္ေတာ္ ကေခါင္းပဲ ညိတ္ျပတာကို ေဒး ကမေက်နပ္ဘူး။

"ပါးစပ္ကေျပာပါလား ကို ရာ......ေဒး ၾကားခ်င္လို႔ "

"ခဏခဏေျပာရင္ေပါ့ပါတယ္ ေဒး ရယ္ "

"စကားေတာ္ေတာ္တတ္တဲ့ ငါ႔ ခ်စ္သူေလး "

"ဟင္း ဟင္း "

ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ ေမးေစ့ကို မနာေအာင္ဆြဲဖ်စ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးမိတာေပါ့။ ေဒး ဘာလို႔ အဲေလာက္ထိ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ေဒး တစ္ေနကုန္ မ႑ပ္ေပၚမွာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ ထမင္းစားေတာ့လည္း ေဒး ကတစ္ပန္းကန္တည္းေတာင္ စားခ်င္ေသးသတဲ့။

"ေဒး ကလည္းကြာ......ထမင္းေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ပန္ကန္စားပါ...... သူမ်ားေတြေရွ႕မွာမေကာင္းပါဘူး "

"ဒါဆိုလည္း ေဒး ကိုခြံ႕ေကြၽးကြာ "

"ကေလးေလးက်ေနတာပဲ "

"ေဒး ကိုခ်စ္ရင္ေကြၽးကြာ "

"ေကြၽးပါ့မယ္ဗ်ာ "

ကၽြန္ေတာ္ ကဇြန္းေလးနဲ႔ခပ္ၿပီး ခြံ႕ေကြၽးေတာ႔ ေဒး ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ကို တစ္ဇြန္းျပန္ေကြၽးတယ္။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေဒး ပဲ။ ဒီေန႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ေမ့မွာလဲ???????

"ေဒးေလး "

"ရွင္ "

"ေဒးေလး....ဒီေန႕ကိုဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရဘူးေနာ္ "

"ေဒး ကေမ့စရာလား...ကိုသာ မေမ့နဲ႔ "

"ကို႔အခ်စ္ဆံုးေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရတဲ႔ေန႔ကို ကိုလည္းမေမ့ႏိုင္္ပါဘူး "

"ကို "

"ဘာလဲ "

"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး "

"ဟင္.....ေျပာစရာရွိေနသားနဲ႔ မေျပာေတာ့ ကိုနင္သြားၿပီ "

"နင္သြားၿပီလား....ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္"

ကၽြန္ေတာ္ က ေဒး ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလို႔ေျပာရင္း ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေဒး ဆံပင္ေတြကို အသာဖြတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ က_

"ေဒး ဆံပင္ေတြက ခါတိုင္းလိုလဲ မဟုတ္ဘူး...ခဲခဲၾကီး "

"ကိုကလည္း ေဒး ဆံပင္ေတြက ေရစိုေနတာကိုး "

"ေဒး "

"ဘာလဲ "

ေဒး ဆံပင္ေတြကို ကိုင္ရင္းကပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တယ္။ ေဒး မ်က္လံုးေတြၾကည့္႔ရတာ အခ်စ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနသလို ခံစားရတယ္။

"ကို႔ကို ဘီးေပး "

"ဘာလုပ္မလို႔လဲ "

"ေခါင္းျဖီးေပးမလို႔ေပါ့ "

"ကိုကလည္း...ေဒး ဘာသာျဖီးမွာေပါ့.....ကိုကသိပ္စိတ္ရွည္တာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔... ၿပီးေတာ့ျဖီးလည္းမၿဖီးတတ္ပဲနဲ႔ "

"ေပးပါ ေဒး ရာ "

ကၽြန္ေတာ္ ကအတင္းပဲဘီးကိုယူၿပီး ေဒး ရဲ႔ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြကို ၿဖီးေပးေတာ့ပါပဲ။ ဘာမဆို စိတ္မရွည္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ က ဒီေန႔ေတာ႔ ေဒး ရဲ႕ေရစိုၿပီး ရွင္းရခက္ေနတဲ့ဆံပင္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ အသာအယာၿဖီးေပးမိတယ္။ ေဒး နာမွာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္ေန
မိေသးတယ္။ ေဒး ကဘယ္လိုလုပ္နာမွာလဲ။ ကိုၿဖီးေပးတာအဲေလာက္ညင္သာတာကို။

"ေတာ္ၿပီေနာ္ ကို....ေက်နပ္ေတာ့ "

"ဘာလို႔လဲ "

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "

"နာလို႔လား ေဒး "

"မနာပါဘူး ကိုရာ....ကိုၿဖီးပံုနဲ႔ဆိုရင္ ဒီေန႔အဖုိ့ ေဒးဆံပင္ရွင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး. ဒီေလာက္ပဲ ေက်နပ္ေတာ့ေပါ့ "

"ၿပီးေရာ....ျပီးေရာ "

တစ္ခါတစ္ေလ ေဒး သိပ္ဆိုးတာပဲ. ကၽြန္ေတာ္ ကိုအလကားေနရင္း ခြၽဲျပေနတာေလ။ တစ္မနက္လံုးေပ်ာ္ခဲ့သမွ် ညေနမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္ေနၿပီကို။ မ်က္ရည္၀ဲတဲတဲနဲ႔ မႈိင္ေတြေတြျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဒး ကသတိထားမိေတာ့_
"ကို......ဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲကြာ "

"ကို အရမ္း၀မ္းနည္းတာပဲ "

"ကို ရယ္ "

"ေဒး....ဒီေန႔က ေဒး နဲ႔ေတြ႕ရတာ ေနာက္ဆံုးရက္ပဲေနာ္ "

"ကို....မငိုပါနဲ႔ကိုရာ......ေဒး ဖုန္းဆက္မွာေပါ့...ၿပီးေတာ့ e-mail လည္းပို႔လို႔ရတာပဲ......gtalk နဲ႔ chat လို႔လည္းရတာပဲ.....ကိုနဲ႔ ေဒး ရဲ႕ စိတ္သာအဓိကပါ......နီးတာေ၀းတာက အဓိကမက်ပါဘူး ကို ရာ...ေနာ္ "

"ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေဒး...ကို မငိုရဘူး...ဒီေန႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကရေအာင္ေနာ္.... ေဒး ကစာသင္ဖို႔သြားတာပဲ......ေဒး ေကာင္းဖို႔ကို ကိုဘာလို႔ဝမ္းနည္းရမွာလဲ "

"ဒါေပါ့ ကို ရာ....ဒီေန႔ညေရာ နက္ျဖန္တစ္ရက္လံုးပါ ဖုန္းေျပာလုိ႔ရေသးတယ္ေလ ....ၾကာရင္အားလံုးေနသားက်သြားမွာပါေနာ္ "

ေဒး က ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုသာ ႏွစ္သိမ့္ေနတာ။ ေဒး မ်က္လံုးထဲမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းထပ္ငိုခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ကိုတင္းထားရတာ။ပင္ပန္းလိုက္တာ ေဒး ရယ္။ ေဒး ကႏိုင္ငံျခားမွာ စာသြားသင္မလို႔တဲ့။ ေဒး ကႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဆို ကို နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကိုခ်န္ခဲ့ၿပီးသြားေတာ့မွာကိုး။ ဖုန္းေျပာဖို႔ကိုေျပာထားေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ေျပာမွာလဲ။ ေဒး အလုပ္ရႈပ္ေနမယ့္ဟာကို။ ေဒး ထြက္သြားမယ့္ေန႕ကို ကို အရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့မိတာ။ အခုေတာ့ေရာက္လာခဲ့ၿပီေပါ့ ေဒး ရယ္။ ေဒး မရွိတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လို
ျဖတ္သန္းမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔သာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ႏွလံုးသားန႔ဲႀကိဳးစားပါအံုးမယ္႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕ည႕႕၁၀း၀၀ တိတိ

1

လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလမ္းေပ်ာက္သလို႕႕႕႕

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Wednesday, March 11, 2009 in
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလမ္းေပ်ာက္သလို႕႕႕႕

ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေလာကၾကီးကိုငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔အရႈံးေပးထားတဲ့သူပါ... ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ဘယ္ေန႔ေသမလဲလို႔ပဲေမွ်ာ္ေန
မိခဲ့တယ္... ေသျခင္းတရားကို ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ႔အသက္ရွင္ေနရတဲ့ဘ၀ကုိ ပိုျပီး ေၾကာက္ေနမိ
တယ္....ကၽြန္ေတာ့္အသက္က အခု ၂၂ ေပါ့. ဆရာ၀န္ဆိုလဲဟုတ္ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဘာမွအသံုးမက်သလိုခံစားေနရ
တယ္.... လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ ႏွစ္တာကာလက အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ေပါ့.... အဲ့ဒီကိစၥအတြက္လဲေနာင္တမရပါဘူး.. ရစရာလဲမရွိဘူးေလ... လူတစ္ေယာက္ကုိ၀င္ကယ္မိတာ ေနာင္တရစရာမွမဟုတ္တာ...

ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းစရာေတာ့ေကာင္းပါတယ္ .... ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ၾကီးေပါ့... ကၽြန္ေတာ့္လို ၾကိဳး
စားတဲ့ ဆရာ၀န္ေပါက္စေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၾကီးမားဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါ....ဒါေပမယ့့္ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရေတာ့ဘူး... အဲ့ဒီေန႔က ကၽြန္
ေတာ္ငိုတယ္.. နာက်င္ေနတဲ့ဒဏ္ရာေတြအတြက္မဟုတ္ပါဘူး... ျပိဳက်သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တိမ္တိုက္ေတြအတြက္ပါ...
သူ စာနာပါတယ္.. သူေၾကာင့္လို႔သူလဲခံစားသြားတယ္.. သူငိုတယ္... အမွန္ေတာ့ သူရဲေကာင္းလုပ္ခ်င္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ပါ.. သူဝင္ကယ္ခိုင္းတာမွမဟုတ္ပဲေလ.. သူနားလည္ေအာင္ရွင္းျပတယ္... နားလည္မွာပါ... ေနာက္ေတာ့သူကတိေပးတယ္...

ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္တာကိုသူျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးမယ္.. ဆံုးသြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀အတြက္ သူဘ၀ကိုေပးမယ္တဲ့... သူခြဲစိတ္ဆရာဝန္
ၾကီးျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္.... ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္သာေတာင္းဆုိရင္ သူ တသက္လံုးေစာင့္ေရွာက္မယ္တဲ့ေလ....
ကၽြန္ေတာ္ နာက်င္ေနတဲ့ေ၀ဒနာေတြၾကားက အျပံဳးသဲ့သဲ့ျပံဳးျပီး “ကတိတည္ေစေနာ္” လို႔ေျပာခဲ့တယ္ထင္တယ္သိပ္ေတာ့မမွတ္မိ
ေတာ႔ပါဘူး ေနာက္ျပီးသူ႔နာမည္လဲမမွတ္မိေတာ့ပါဘူူး.. မွတ္မိစရာလဲမလိုပါဘူး.. ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လုိ ကယ္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ....
ဒါေပမယ့္ သူအၾကိမ္ၾကိမ္ေခါင္းငံုးျပီး ကတိေပးသြားတာေတာ့မွတ္မိပါတယ္... တကယ္ကတိအတိုင္းတည္ရင္ သူ႔ဘဝအတြက္ေတာ့
ေကာင္းတာေပါ့.... အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ေအာင ္ကတိေပးသြားတာပါ... ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခါက်ထားတဲ့ ၁၇ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္ျဖစ္ရပါေစမယ္လို႔ေျပာတာ ရယ္စရာေတာင္ေကာင္းပါေသးတယ္... အဲ့ဒီလို ဘာမွမ
ဟုတ္တဲ့ တခါမွမသိခဲ့ဘူးတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကိုစေတးခဲ့တာပါဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကုိအျပစ္မ
တင္သလို.. ေနာင္တလဲမရပါဘူး... ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေတြလက္ေတြ လွုပ္လို႔မရေတာ့ဘူး ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းပါတယ္ ... ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေတြ ပိုျပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွ ၀မ္းမနည္းသလိုေနျပတယ္... မိဘေတြကလဲ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာစုိးလို႔ ထင္ပါတယ္.. အခုလိုျဖစ္သြားတာ သူတို႔အတြက္ ဘာမွမျဖစ္သလို.. ကၽြန္ေတာ့္ကို တသက္လံုးလုပ္ေကၽြး
ႏိုင္တယ္လို႔ေျပာတယ္... ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္.. သူတို႔ခံစားေနရတယ္ ... သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာင္ျမင္တဲ့ဆရာ၀န္ၾကီး ျဖစ္ေစ
ခ်င္တာ ကၽြန္ေတာ္သိပါတယ္...

ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူတို႔ရဲေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ၊ အနာဂတ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ေျပာတာ.. အခုထိ နားထဲၾကားေယာင္ဆဲပါ...
အေဖကေတာ့ ပိုခံစားရမွာပါ.. အေဖက သူေျခရာကို ကၽြန္ေတာ္ကုိ နင္းေစခ်င္တယ္ေလ... ကၽြန္ေတာ္လဲ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လဲၾကီးခဲ့ပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ျမဴေတြလိုပဲ .. ေနအေတြ႕မွာေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ျပီမဟုတ္လား .. ကၽြန္ေတာ္
ေတြးျပီး ၀မ္းမနည္းေတာ့ပါဘူး.. တစ္ေယာက္တည္က်ိတ္မငုိေတာ့ပါဘူး... အခုဆို ဒါေတြဟာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေတာင္ၾကာသြားျပီမ
ဟုတ္လား.. ေနာက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဒုကၡိတျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားတယ္.. ရသမွ်ေလ့က်င့္ခန္းေတြအကုန္လုပ္တယ္.. အ
သက္ရွင္ ေနရင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား.. ကၽြန္ေတာ္ဇြဲမေလ်ာ့ပါဘူး... အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုၾကိဳးစားပါေသးတယ္.. အဲ့ဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ထိုက္တန္တဲ့ ရလဒ္ေတာ့ရပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္လက္ေတြေျခေတြျပန္လႈပ္လို႔ရခဲ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္
ႏို္င္လာတယ္။ပံုမွန္ၾကည့္လုိက္ရင္လူေကာင္းတစ္ေယာက္လုိ႔ထင္ေအာင္ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္လာတယ္...

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္လာျပီလို႕ ထင္ျပီး ပိုၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္... တကယ္တမး္က်ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ျပန္
ပါဘူး.. အၾကာၾကီးမရပ္ႏိုင္သလုိ လက္ေတြမျမဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုလုပ္ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။ေနာက္ျပီးကၽြန္ေတာ့္
ဘယ္လက္က နာက်င္မႈ ကလြဲျပီးဘာခံစားခ်က္မွမရွိေတာ့ပါဘူး.. ဆရာ၀န္ေတြ မ်ိဳးစံုျပေတာ့လဲ အေျဖကသိပ္မကြာပါဘူး.. အာရံုေၾကာျပတ္သြားတာတဲ့... ကံေကာင္းရင္ ျပန္ေကာင္းႏိုင္တယ္။အခ်ိန္အတိအက်မရွိဘူးတဲ့ေလ။အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစျပီးကၽြန္ေတာ့္စိတ္
ဓါတ္ေတြ က်သြားလိုက္တာ.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိ ဆိုတာထက္ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္လို႔မရတဲ့့ဘ၀ကို အျမန္ကုန္ဆံုးခ်င္ေနတဲ့.. ဘာမွအသံုးမ
က်ေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားတဲ့အထိပါပဲ.....

ေဒး ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ အရာရာဆံူုးရွံုးခဲ့တယ္ဆိုေပမ႔ဲ.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနရာေန ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ျပန္ရွင္သန္လာေအာင္ လမ္းေပ်ာက္ရာကေန လမ္းျပန္ေတြ႔ေအာင္ ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းျပနတ္သမီးတပါး လို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့ သူဟာလည္း ေဒး ပါပဲ။တကယ္ေတာ့ ေဒး ဟာကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုကယ္ရင္းန႔ဲကၽြန္ေတာ္န႔ဲအတူမ်က္မျမင္မေလး
အၿဖစ္အလင္းေပ်ာက္ေနသူေလးဆိုတာကိုကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရတ႔ဲအခ်ိန္မွာေပါ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕


ေဒး ရ႔ဲေပးခ႔ဲတ႔ဲဂတိကို မတည္နိုင္ဖို႔ဆိုတာ ေဒး ကိုယ္တိုင္၁၀၀%သိေနေပမ႔ဲမ်က္မၿမင္ဘဝန႔ဲကၽြန္ေတာ္႔အတြက္သူႀကိဳးစားေနဆဲ
ဆိုတာကိုကၽြန္ေတာ္သိလိုက္ရတ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာကၽြန္ေတာ္႔အတြက္သူႀကိဳးစားေနေသးသ၍ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝကိုအရွံဳး
မေပးေတာ႔ဘူးဆိုတ႔ဲဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခုိင္ခိုင္မာမာခ်လိုက္နိုင္ခ႔ဲတယ္႕႕႕႕႕႕ေဒး အတြက္လားဆိုတာကိုေတာ႕ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္
လည္းအခုထိအေၿဖထုတ္ေနဆဲပါပဲ႕႕႕႕႕႕႕


ႀကိဳးစားပါအံုးမယ္႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည႕႕႕၁၁း၃၅တိတိ

2

ၾကီးေတာ္ နဲ႔ ေၿပာရဖို႔ အုတ္လိုင္း ကို တြယ္တတ္ေနၾကရတာ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Tuesday, March 10, 2009 in
ၾကီးေတာ္ နဲ႔ ေၿပာရဖို႔ အုတ္လိုင္း ကို တြယ္တတ္ေနၾကရတာ

ဒီလိုပါဗ်ာ..။
တစ္ေန႕ ကိစၥရွိလို႔ ၿမိဳ႕ထဲ အသြား သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကကၽြန္ေတာ္ ကို ဖံုးလွမ္းဆက္တယ္..။

" ေဟ႕ေကာင္ online တတ္ခဲ႔ဦး..."တဲ႔။

ဒါနဲ႔ ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္..

" ဟာ..အိမ္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ..ၿမိဳ႔ထဲေရာက္ေနတယ္ "ဆိုေတာ႕..

" ေရာက္ရာ အရပ္က တတ္ခဲ႔ကြာတဲ႔.."။

ဒါနဲ႔ နီးစပ္ရာ Cyberကေန online တတ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေၿပာေနတုန္း...ဆိုင္ထဲကို ေယာင္လည္လည္ နဲ႔ "တ၀မ္းပူ"
ေလးတစ္ေကာင္၀င္လာတယ္..။ (တ = ေတာသား)ၿပီးေတာ႔ ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးကိုေၿပာတယ္...

"အကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးေတာ္ နဲ႔ ေၿပာလို႔ရမလား" တဲ႔.။

ဆိုင္ရွင္အကိုၾကီးမေၿပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္မွ ေၾကာင္သြားတယ္..။ဆိုင္ရွင္ အကိုၾကီးက

" ဘာ..ဘာဗ်..".ဆိုေတာ႕

" ကၽြန္ေတာ္႔ၾကီးေတာ္ နဲ႔ ေၿပာခ်င္လို႔ေလ.." တဲ႔..ထပ္ေၿပာတယ္...။

''ဟာ..မင္း..ၾကီးေတာ္နဲ႔ ေၿပာတာ ငါတို႔က ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ..။ မင္းဖာသာမင္းေၿပာေပါ႔ကြ''..ဆိုေတာ႔..သူက

''ဟာ..ကၽြန္ေတာ္ မသိလို႔ ခင္ဗ်ားကိုေမးတာေပါ႔ဗ်''...။

ဒါနဲပဲ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ၀င္ေမးမိေတာ႔..

" ေနပါဦးကြ..မင္း ၾကီးေတာ္က ဘယ္မွာေနတာလဲ.."ဆိုေတာ႕မွ...အၿဖစ္မွန္ကိုသိရေတာ႔တယ္...။

" ကၽြန္ေတာ္ ရြာက ထြက္လာေတာ႔ ရန္ကုန္မွာတည္းတဲ႔ ဘၾကီးဘုန္းၾကီးကေၿပာလိုက္တာေလ..မင္း ရန္ကုန္ေရာက္ရင္
ဖုန္းေၿပာတာက ေစ်းၾကီးတယ္...။အင္တာနက္ဆိုင္ကို ရွာၿပီးသြား..ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးေတာ္ေၿပာခ်င္လို႔ပါဆို သူတို႔ လုပ္
ေပးလိမ္႔မယ္...တဲ႔ "။

အဲေတာ႔မွပဲ..ကၽြန္ေတာ္တို႔ အပတ္လည္ေတာ႔တယ္ဗ်ာ....။သူေၿပာခ်င္တဲ႔...ၾကီးေတာ္ ဆိုတာ...ဂ်ီေတာ႔ပ္(Gtalk) ကိုးဗ်...။
ဂ်ီေတာ႔ပ္(Gtalk) ေတာင္မွ ၾကီးေတာ္ ၿဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ႔လူေတြ...။ေနာက္ၿပီးေတာ႔ သူဆက္ေၿပာတဲ႔ စကားၾကားေတာ႔ မွ
ကၽြန္ေတာ္႔တို႔ လဲပက္လက္လန္တာပါပဲ..။

" အင္း ဘၾကီးဘုန္းၾကီးက ေၿပာလိုက္ေသးတယ္...သူက အၿမဲတမ္း အုတ္လမ္း မွာရွိတယ္တဲ႔ .. မင္းလာခ်င္တဲ႔ အခါ လာခဲ႔တဲ႔..။"

သူေၿပာခ်င္တာ သူငယ္ခ်င္တို႔လဲ သေဘာေပါက္မွာပါ....။ဘုန္းၾကီးက online မွာ အၿမဲရွိတယ္လို႔ေၿပာခ်င္တာေနမွာပါ..။
သူလုပ္ေတာ႔မွပဲ ဘုန္းၾကီးလဲ အုတ္လမ္းေတြ တြယ္တတ္ေနရၿပီေလ..။

ဒါေၾကာင္႔မို႔ေပါ႔..သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ....
မင္းတို႔ ၊ ငါ႔တို႔ေတြလည္း ေန႕တိုင္း ၾကီးေတာ္ နဲ႔ ေၿပာရဖို႔
အုတ္လိုင္း ကို တြယ္တတ္ေနၾကရတာ မဟုတ္ဘူးလားကြာ...။ ။

ကၽြန္ေတာ္႔ကိုမမႏြယ္ရီထြန္းပို႔ေပးလာတ႔ဲဟာသေလးပါ။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႔ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕ေန႔လည္႕႕႕၂း၄၅တိတိ

1

ခ်စ္ရပါေသာေမေမသို႔ေမြးေန႔ဆုေတာင္း

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Monday, March 09, 2009 in
ခ်စ္ရပါေသာေမေမသို႔ေမြးေန႔ဆုေတာင္း

မေန႔ကကၽြန္ေတာ္postအသစ္မတင္ၿဖစ္ခ႔ဲဘူး။အေၾကာင္းရင္းကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲခ်စ္လွစြာေမြးသမိခင္ခ်စ္ေမေမရ႔ဲ၄၇ႏွစ္ေၿမာက္
ေမြးေန႔ၿဖစ္ေနလို႔ပါ။ကၽြန္ေတာ္တစ္ေနကုန္မအားပဲေနခ႔ဲပါတယ္။မအားေအာင္ေသခ်ာလုပ္ယူခ႔ဲတာပါ။ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲခ်စ္လွစြာေသာခ်စ္
ေမေမရ႕ဲေမြးေန႔မွာကၽြန္ေတာ္ဟာ ေမေမ႔ ရ႕ဲအနားမွာပဲတေနကုန္ေနေပးမယ္ဆိုတ႔ဲရည္ရြယ္ခ်က္ကေလးန႔ဲတစ္ေနကုန္ ေမေမ႔ ရ႕ဲ
နံေဘးမွာပဲကၽြန္ေတာ္ပီတိေတြန႔ဲအတူရွိေနခ႔ဲပါတယ္။ခ်စ္ ေဖေဖ ခ်စ္ေမေမ တို႔န႔ဲအတူ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္မိသားစုသံုးေယာက္ရ႕ဲ
ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာအတိၿပီးေသာေန႔ေလးတစ္ေန႔ကိုကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုသံုးေယာက္ စံုလင္စြာန႔ဲဖန္တီးနိုင္ခ႔ဲၾကပါတယ္။
ဒီေန႔ေလးမွာပဲကၽြန္ေတာ္ေၿပာၿပလို႔မတတ္နိုင္တ႔ဲေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြကိုပါရရွိခ႔ဲရပါတယ္။လံုးဝထင္မွတ္မထားတ႔ဲဝမ္းသာမႈေလးေတြ
ဟာမထင္မွတ္ပဲတစ္ခုၿပီးတစ္ခုတိုက္ဆိုင္စြာန႔ဲပဲ ေမေမ႔ ရ႕ဲေမြးေန႔ေလးမွာေရာက္ရွိလာခ႔ဲပါတယ္။အတိုင္းမသိကိုဝမ္းသာၾကည္ႏူးခ႔ဲရ
တ႔ဲေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ။ေမေမ႔ ရ႕ဲအခုေမြးေန႔ေလးဟာေမြးေန႔ေမြးရက္ပါအကုန္လံုးတိုက္ဆိုင္ေနခ႔ဲတာေၾကာင္႔ပိုၿပီးၿပည္႔စံုေနခ႔ဲပါတယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲကၽြန္ေတာ္႔ ေမေမ ရ႕ဲေမြးေန႔ၿဖစ္တ႔ဲ မတ္လ(၈)ရက္ေန႔ဟာ International Women's Day
ၿဖစ္ေနခ႔ဲပါတယ္။အဲဒီလိုတိုက္ဆိုင္မွန္းကၽြန္ေတာ္႔တို႔မိသားစု ေမ႔ေမ႔ ရ႕ဲေမြးေန႔ေလးမွာမသိခ႔ဲၾကပါဘူး။ဒီေန႔(အခု)မွသာကၽြန္ေတာ္
မိုးေသာက္(ရွမ္းေလ)ရ႔ဲblogေလးကိုဝင္လည္ရင္းန႔ဲသိလိုက္ရတာပါ။မေန႔ကသာသိခ႔ဲမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုေတာ္ေတာ္
ေလးေပွ်ာ္ရႊင္မႈဒီဂရီေတြပိုၿမင္႔တတ္လာၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။အခုေတာင္ ေမေမ တို႔မသိၾကေသးပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္ဒီpostေလးကိုေရး
ၿပီးမွပဲ ေမေမ န႔ဲ ေဖေဖ ကိုသြားေၿပာၿပလိုက္အံုးမယ္။အံ႔ၾသသြားၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ဒီblogကေလးကေနပဲ ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲခ်စ္
ရပါေသာ ေမေမ႔ ေမြးေန႔ေလးကိုထပ္မံဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

မတ္လ(၈)ရက္ေန႔မွာက်ေရာက္ေသာကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲခ်စ္လွစြာေသာခ်စ္ ေမေမ ရ႕ဲ ၄၇ ႏွစ္ေၿမာက္ေမြးေန႔မွစ၍ခ်စ္ေမေမသည္
စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္က်န္းမာစြာၿဖင္႔သည္အသက္၁၂၀တိုင္တိုင္ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုေလးႏွင္႔အတူေပ်ာ္ရႊင္စြာၿဖင္႔လိုတိုင္းတ
ရနိုင္ေသာဘဝကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္ပါေစသားးးးးးးးးးး



ေမေမ႔ကိုအသက္တမွ်ခ်စ္ရပါေသာသားေလး႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

how about

Copyright © 2009 အရာအားလံုးၿပီးၿပည္႔စံုခ႔ဲေသာ ဘ၀တစ္ခု၏ ရာဇ၀င္ All rights reserved. Theme by Laptop Geek. | Bloggerized by FalconHive.