9

နင္ရယ္ ၿပီးေတာ႕ ဟာတာတာငါ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Thursday, June 21, 2012 in



မနက္အိပ္ယာနိုးေတာ႕ ေဘးမွာ နင္မရွိဘူး

မနက္စာစားဖို႔အတြက္ စိတ္မပါေတာ႕ဘူးဟာ


ၿခံထဲလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ေတာ႕လဲ ေဘးမွာနင္မပါဘူး

ေတြေဝၿပီးေလွ်ာက္ေနမိတယ္ဟာ


အံဆြဲထဲက ဓါတ္ပံုအေဟာင္းေတြ ငါၿပန္ၾကည္႔မိတယ္

တြဲရိုက္ထားတာေလးကိုေတြ႔ၿပီး အသက္မ႔ဲစြာၿပံဳးမိတယ္ဟာ


စာအုပ္အေဟာင္းေတြထဲကို ၿပန္ရွာေနမိတယ္

ေမ႔ပစ္ထားတ႔ဲနင္႔ဖုန္းနံပတ္ေလးၿပန္ေတြ႕မလားလို႔ဟာ


မထိုင္ၿဖစ္ေတာ႕တ႔ဲေကာ္ဖီဆိုင္ထဲငါၿပန္ေရာက္ေနတယ္

နင္မ်ားငါ႔လိုၿပန္လာထိုင္ေနမလားလို႔ပါဟာ


မဖြင္႔ၿဖစ္တာၾကာေနတ႔ဲ သီခ်င္းေလးကိုၿပန္နားေထာင္မိတယ္

နင္မ်ားႀကိဳက္ေနေသးအံုးမလားလို႔ပါဟာ


မသံုးၿဖစ္တာၾကာတ႔ဲ mail ကိုငါၿပန္ဖြင္႔မိတယ္

နင္မ်ား ရွိေနအံုးမလားလို႔ပါဟာ


ေမ႔သြားၿပီထင္တာ အခုခ်ိန္မွၿပန္သတိရေနမိတယ္

ဘာလို႔နင္႔အေၾကာင္းေတြးေနမိပါလိမ္႔ဟာ


မေသာက္ၿဖစ္တာၾကာတ႔ဲ အိပ္ေဆးေတြကိုငါၿပန္ေသာက္မိတယ္

နင္မ်ားငါ႔အိမ္မက္ထဲကိုေရာက္လာမလားလို႔ပါဟာ


နင္မၾကားနိုင္ေပမ႔ဲ ငါေအာ္ေခၚေနမိတယ္

နင္ၿပန္လာခ႔ဲပါဟာာာာာာာာာာာာာာ


ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည ၁၁နာရီတိတိ

6

ဇာနည္ Invisible Boy

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, June 17, 2012 in



( လက္ေဆာင္တစ္ခုပဲေပးခ႔ဲဖူးတယ္ ငါ႔အတြက္ဟတ္ထိတ႔ဲအနမ္း )

( အခ်စ္ကမူးယစ္ေဆးအလား ငါ႔ကိုေပးခဏေလး ဝင္ၿပီးေတာ႕ထြက္သြား )
သီခ်င္းေလးေကာင္းတယ္႕႕၂ ရက္ရွိၿပီ ၾကည္႔ၿဖစ္ေနတာ။သီခ်င္းေလးထက္ MTV ေလးကုိပိုသေဘာက်မိတယ္။ 

ဒီတေလာဘာေတြလုပ္ၿဖစ္လို႔လုပ္မိမွန္းကိုမသိဘူး လံုးဝကိုမအားဘူး  အၿပင္မွာပဲအခ်ိန္ကုန္ေနေတာ႕တယ္။
စာေရးခ်င္စိတ္ေတြလဲေပ်ာက္ေနတယ္။FB မွာဝင္ကဲခ်င္စိတ္လဲမရွိဘူး။ဒီတေလာ youtube  မွာအခ်ိန္ကုန္တာ
မ်ားေနတယ္။စာအသစ္မတင္နိုင္တ႔ဲအတြက္ အားလံုးအေပၚအေၾကြးတင္ေနသလိုခံစားရတယ္။အေၾကြးတင္ေန
ေတာ႕ အဟတ္ဟတ္ အတိုးတတ္တ႔ဲအထိေစာင္႔ၿပီးမွပဲ ဆပ္ၿဖစ္ေတာ႕မယ္ထင္ပါတယ္။ဒီတစ္ခါေတာ႕ Video
ေလးကိုပဲ ခံစားၾကည္႔ေပးပါ။ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ေတာ္ေတာ္ေလးသေဘာက်မိ္တယ္။

ဇာနည္ အလုပ္ရွဳပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္ အဟတ္ဟတ္ :P
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ေန႔လည္ ၂နာရီ၁၅တိတိ

2

ပင္လယ္နက္က မိုးခ်စ္တ႔ဲ ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္သူ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, June 10, 2012 in
တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးပါဘူး   စိတ္ကူးထဲမွာသာ  အႀကိမ္ႀကိမ္ေရာက္ေနခ႔ဲတာေလ။   အေၾကာင္းကေတာ႕ 

ကၽြန္ေတာ္န႔ဲ အလွမ္းေဝးကြာလြန္းလွတ႔ဲ   ၿမန္မာနိုင္ငံမွာ  ရွိေနတ႔ဲ လမ္းမႀကီးတစ္ခု   ၿဖစ္ေနလို႔႔ပါ။ၿပီးေတာ႕

ကၽြန္ေတာ္႔ခ်စ္သူ တန္ဖိုးထားလြန္းလွတ႔ဲ ေနရာေလးလဲ ၿဖစ္ေနၿပန္တယ္ေလ။  အ႔ဲဒီေနရာေလးဟာ သိပ္ကို

လွပပါတယ္ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာလယ္ကြင္းေတြရွိတယ္။တိမ္ညိဳညိဳေတြကို ေနေရာင္ထိုးထားလို႔ ေရႊအို

ေရာင္ ၿပန္႔လႊင္႔ေနတ႔ဲေကာင္းကင္တစ္ခုလဲရွိတယ္။အ႔ဲဒီအခ်ိန္မွာမိုးစက္ေဖြးေဖြးေလးေတြဟာ ႏွင္းမိုးအၿဖစ္န႔ဲ

တဖြားဖြားက်လာတယ္ ေနေရာင္ မွိန္မွိန္ေလးေအာက္မွာ က်ေနတ႔ဲႏွင္းမိုးေတြဟာ သက္တန္႔အၿဖစ္ေၿပာင္း

မသြားပဲ မိုးခ်စ္တ႔ဲေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရ႔ဲ ပံုသ႑န္ ကိုပီပီသသပံုေဖာ္ေပးေနခ႔ဲတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ပင္လယ္နက္

ပင္လယ္နက္ကိုကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿဖစ္ေနတာ အခုဆိုရင္ သံုးရက္ေၿမာက္ခ႔ဲၿပီ။ အရင္ေရာက္ၿဖစ္တ႔ဲပံုစံန႔ဲလံုးဝ

မတူေတာ႕ပါဘူး။လမ္းမႀကီးးတစ္ခုပါပဲ ကားသြားကားလာၿပတ္လပ္ေနသလို  နံေဘးမွာရွိတ႔ဲလယ္ကြင္းေတြ

ဟာလဲ သီခ်င္းတပုဒ္လို ကာရံေဖာ္မေပးၾကေတာ႕ပါဘူး။ေနေရာင္ဟာလည္း တိမ္ေတြကိုအရွံုးေပးထားလိုက္

ရတယ္။အ႔ဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးစက္ႀကီးႀကီးေတြ ကၽြန္ေတာ္႔အေပၚ ရက္ရက္စက္စက္ရြာသြန္းခ်လိုက္ၿပန္တယ္။ကၽြန္

ေတာ္ၿပံဳးလိုက္မိတယ္ ၿပီးေတာ႕ ေအာ္ငိုလိုက္မိတယ္ ေနာက္ရယ္တယ္ ေနာက္ၿပီး ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ေနာက္ၿပီး

ကၽြန္ေတာ္အသက္ရူၾကပ္လာတယ္။သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တယ္  တိမ္ေတြၾကားထဲကေန   ႏွဳတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး

ကၽြန္ေတာ္႔ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည္႔ေနၿပန္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ ရင္ေတြနာလိုက္တာ။  ကၽြန္ေတာ္  သူ႔ကိုေအာ္ၿပီး

ေတာင္းပန္လိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္႕အသံေၾကာင္႕ထင္ပါရ႕ဲ သူတိမ္ေတြၾကားထဲကို ေၿပးဝင္သြားတယ္။


ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ပင္လယ္နက္ ေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ေနမိတယ္။  မိုးေရေတြန႔ဲ ေရာေနတ႔ဲမ်က္ရည္ေတြကို  တိမ္ေတြ

ၾကားက သူၿမင္သြားမွာဆိုးမိတယ္ ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းမေမါ႔ရဲဘူး။သူဒီေနရာေလးကို လာမွာကၽြန္ေတာ္

သိတယ္။သူတစ္ပတ္မွာ တစ္ေခါက္ေတာ႕အနည္းဆံုးလာေနက်ပါ။ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုေတြ႕ရဖို႕ေန႔တိုင္း

ႀကိဳးစားေနမိတယ္။မိုးေတြကိုႀကိဳက္တ႔ဲ ေကာင္မေလး ေခ်ာင္းဆိုးေနတ႔ဲေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ္႔ကိုသိပ္ခ်စ္တ႔ဲ

ေကာင္မေလး   ခ်ိစ္႕ လံုးဝမႀကိဳက္တ႔ဲေကာင္မေလး   ေရခဲမုန္႔အရမ္းႀကိဳက္တ႔ဲ ေကာင္မေလး ထီးဘယ္ေတာ႕

မွမေဆာင္းခ်င္တ႔ဲေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ္ဂ်ီက်သမွ်ကိုၿပံဳးၿပံဳးေလးန႔ဲ အၿမဲနားေထာင္ေနတတ္တ႔ဲေကာင္မေလး

ကၽြန္ေတာ္႔အၿပစ္ႀကီးႀကီးေတြကို ၃ခါတိတိနားလည္ ခြင္႔လႊတ္ေပးတ႔ဲခ်စ္သူ အခုေတာ႕ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕အခုေတာ႕

သူေပ်ာက္သြားၿပီ သူမရွိေတာ႔တ႔ဲေနာက္မွာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္႔မွာလည္းဘာမွမရွိေတာ႔ပါဘူး သူန႔ဲအကုန္ပါသြား

ၿပီ။ဒီေန႔ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္သူ႔အတြက္ လက္ေဆာင္တစ္ခုပါလာတယ္ သူလာမယ္မလာဘူးမေသခ်ာေပမ႔ဲ သူ႔ကို

ေတြ႕ရင္ ေပးခ်င္လို႔ပါ။မိုးေတြသည္းသည္းမဲမဲ ရြာေနတ႔ဲၾကားထဲကေန ကၽြန္ေတာ္အသည္းအသန္ဂရုစိုက္ေနတ႔ဲ

အရာတစ္ခုရွိပါတယ္။ မိုးေရေတြကိုကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာၿပင္န႔ဲ ကာကြယ္ထားၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ရင္ဘတ္နားမွာကပ္ထား

တ႔ဲအရာေလး႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕သူ႔အတြက္ပါ ဒါေလးကိုေတြ႕ရင္ သူသိပ္ေပ်ာ္သြားမွာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ဒီမနက္ ပင္လယ္နက္ဆီက ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿပန္လာၿပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားသြားခ႔ဲတယ္။ဒါေပမ႔ဲ ကၽြန္ေတာ္

ဂရုမစိုက္နိုင္ဘူး ဒီညေနသူလာရင္လာမွာေပါ႔ တကယ္လို႔မ်ားသူလာရင္ ကၽြန္ေတာ္မေတြ႕လိုက္မွာဆိုးမိတယ္

ဒါေၾကာင္႔အခုလဲ ကၽြန္ေတာ္  ပင္လယ္နက္ဆီသြားအံုးမယ္။ သူ႔အတြက္ ေနာက္ဆံုးတစ္ဗူးသာက်န္ေတာ႕ တ႔ဲ

ေရခဲမုန္႔ တစ္ခုကို ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ခ႔ဲတယ္။ၿပီးေတာ႕ ေရပန္းကို

အဆံုးထိဖြင္႔ခ်တယ္ ေနက္ၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ေက်ာၿပင္န႔ဲအတူ ေရခ႔ဲမုန္႕ကေလးကို     အရည္ေပ်ာ္က်မသြားေအာင္

ကာကြယ္ေပးထားလိုက္တယ္႕႕႕႕႕ေနာက္ေတာ႕ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕ေနာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပင္လယ္နက္ဆီကို

ၿဖည္း ၿဖည္း ခ်င္း႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



မ်က္ရည္ေတြကိုမွင္ရည္အၿဖစ္ေၿပာင္းလဲၿပီးေရးသားလိုက္ၿခင္းပါ

ပင္လယ္နက္သို႕
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ညေန႕႕႕၄နာရီ ၃၀တိတိ

7

ေရႊဘံုသို႕

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Friday, June 08, 2012 in

ဖိနပ္ပါးတစ္ရံရွိတယ္

အသက္ရူသံတခ်ိဳ႕ကို ေရာင္းစားလိုက္တယ္

ဖိနပ္ထူထူေလးလိုခ်င္လို႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ဆန္အိုးတစ္လံုးရွိတယ္

အသက္ရူသံတဝက္ကို ရင္းႏွီးလိုက္တယ္

ေဘာင္ဘင္မခတ္ေစဖို႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိတယ္

အသက္ရူသံ အားလံုးကို ရပ္တန္႔ေစလိုက္တယ္

သူ႕ဘဝေကာင္းစားဖို႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



စာမေရးခ်င္တာေၾကာင္႔ ကဗ်ာေရးၿဖစ္သြားတယ္ ကဗ်ာမတင္ၿဖစ္တာ ႏွစ္ေပါက္ေနၿပီ မရွိဘူးဆိုရင္ ၂ႏွစ္ခြဲအနည္းဆံုးပဲ

အဟတ္ဟတ္ :P

ႀကိဳးစားလွ်က္႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ညေန႕႕႕၄ နာရီတိတိ 

8

ကၽြန္မေၾကာက္တ႔ဲ ကၽြန္မ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, June 02, 2012 in

လက္မွာခ်ိတ္ထားတ႔ဲ ေဆးပိုက္ေတြကိုဆြဲၿဖဳတ္ၿပီး ေဆးပုလင္းကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚခ်ခြဲပစ္လိုက္တယ္။

ခလြမ္း!!!!!!!!!

*---------*---------*----------*----------*

ကၽြန္မအေၾကာင္းေၿပာၿပခ်င္တယ္။ကၽြန္မမွာ႕႕႕႕႕႕႕


အရိပ္တစ္ခုရွိတယ္ အ႔ဲဒီအရိပ္ကို ကၽြန္မေၾကာက္တယ္။ဘယ္သူ႔အရိပ္လဲဆိုေတာ႕ကၽြန္မအရိပ္ပါပဲ။ကၽြန္မ

ဟာ ကၽြန္မ မဟုတ္ေတာ႕တာၾကာပါၿပီ။ကၽြန္မကို လိုက္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေနတ႔ဲ အရိပ္တစ္ခုကို ကၽြန္မၿမင္

ေတြ႔ေနရတာ အေတာ္ၾကာခ႔ဲပါၿပီ။  အ႔ဲဒီကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ  ကၽြန္မက   တခါတေလ ေလသံမာမာန႔ဲ ေငါက္

ငန္းတတ္သလို တခါတေလ အမိန္႔ေပးခိုင္းေစတတ္ေသးတယ္ ဒါအၿပင္ ကၽြန္မကို နာက်င္ေအာင္လဲလုပ္

တတ္ပါေသးတယ္။သူအမိန္႔ေပးခိုင္းေစတာကို ကၽြန္မ မလိုက္နာခ႔ဲရင္ အခ်ိိန္ကာလမဆိုင္းပဲ ကၽြန္မကို ကံ

ဆိုးၿခင္းေတြဖန္းတီးေပးတတ္ပါေသးတယ္။


တခါကဆို ကၽြန္မကိုေရခ်ိဳးခိုင္းတယ္ ကၽြန္မဖ်ားေနတ႔ဲအခ်ိန္မွာပါ ကၽြန္မမခ်ိဳးဘူးလို႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ၿငင္းပစ္လိုက္

တယ္။မၾကာပါဘူး ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး အဖုအပိန္႔ေတြထြက္လာၿပီး ယားယံလာေတာ႕တယ္။ကၽြန္မမေနနိုင္

ေတာ႕ဘူးေလ အ႔ဲတာန႔ဲကၽြန္မေရခ်က္ခ်င္းထခ်ိဳးလိုက္ရတယ္ အ႔ဲေတာ႕မွ ကၽြန္မယားယံေနတာေတြ ခ်က္ခ်င္း

ေပ်ာက္သြားေတာ႕တယ္ အဖုအပိန္႔ေတြလဲယူပစ္လိုက္သလိုေပ်ာက္သြားေတာ႕တယ္။


အ႔ဲလိုပါပဲ တစ္ခါတုန္းကလဲ ကၽြန္မကို စာအုပ္ဖတ္ခိုင္းၿပန္တယ္ ကၽြန္မမွစာအုပ္ဖတ္ရတာဝါသနာမပါတ႔ဲဟာကို

ကၽြန္မ မဖတ္ပဲေပေတၿပီးေနလိုက္တယ္။မၾကာပါဘူး ကၽြန္မဗိုက္ထဲက ထိုးေအာင္႔လာတယ္။မေနနိုင္မထိုင္နိုင္

ေအာင္ကို ထိုးထိုးၿပီးေအာင္႔လာတာပါ။ဒါန႔ဲ ကၽြန္မလဲ ေဆးေသာက္မွရေတာ႕မယ္ဆိုတာ သတိရလိုက္တယ္။

ေဆးေသာက္ရမယ္ဆိုၿပန္ေတာ႕လဲ ဗိုက္တစ္ခါမွမေအာင္႔ဖူးတ႔ဲကၽြန္မအတြက္   ဘာေသာက္ရမွန္းမသိေတာ႕

က်န္းမာေရးလက္စြဲစာအုပ္ထဲအရင္ရွာၾကည္႔ရတယ္ အ႔ဲလိုလဲၾကည္႔လိုက္ေရာ ကၽြန္မဗိုက္ေအာင္႕ေနတာခ်က္

ခ်င္းေပ်ာက္သြားေတာ႕တယ္။အ႔ဲက်မွသတိထားမိတယ္ ကၽြန္မ က်န္းမာေရးစာအုပ္ကိုဖတ္လိုက္မိတာကိုးးးး


ဒီလိုၿဖစ္တာမ်ားလာေတာ႔ ကၽြန္မဟာေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲကၽြန္မရ႔ဲ ခိုင္းေစသမွ်ကို အကုန္လိုက္နာ

တတ္လာခ႔ဲတယ္။သူကလဲ ကၽြန္မ မႀကိဳက္တာေတြကို ေရြးခိုင္းတယ္ ကၽြန္မကေတာ႕ ကိုယ္နာက်င္ခံစားရမွာ

ဆိုးတာေၾကာင္႔ မသိစိတ္ထဲကကို လိုက္ေလွ်ာေပးေနခ႔ဲမိတယ္။အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ႕ ကၽြန္မစိတ္ပ်က္လာ

တယ္။ေနာက္ၿပီး အလင္းေရာင္ေတြကိုကၽြန္မ ေၾကာက္တတ္လာတယ္။အလင္းရွိေနသေရြ႔ ကၽြန္မေနာက္မွာ

အ႔ဲဒီအရိပ္ႀကီးကပ္လိုက္ေနအံုးမွာပဲေလ။ဒါေၾကာင္႔ ေန႔ဆိုရင္ကၽြန္မအၿပင္မထြက္ေတာ႕ဘူး အခန္းတံခါးေတြကို

လံုေနေအာင္ပိတ္ရံုတင္မကပဲ လိုက္ကာေတြပါ အထပ္ထပ္တပ္ဆင္ၿပီး ကၽြန္မအခန္းကို အေမွာင္ခ်ၿပီး ေနတတ္

ခ႔ဲေတာ႕တယ္။


ကၽြန္မ အၿပင္ထြက္တ႔ဲအခ်ိန္ေတြဟာ ညဘက္ေတြခ်ည္းပဲၿဖစ္လာတယ္။ ၾကာလာေတာ႕ အေမွာင္ေတြကိုကၽြန္မ

ႀကိဳက္လာတယ္။အရမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္။အထူးသၿဖင္႔ လကြယ္ညေတြကို ကၽြန္မပိုႏွစ္သက္မိတယ္။အခ်ိန္ကာ

လတစ္ခုကုန္ဆံုးသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဟာ ညမင္းသမီးတစ္ေယာက္လိုၿဖစ္လာတယ္။ညဆိုရင္ ကၽြန္မ ေလွ်ာက္

သြားခ်င္တ႔ဲေနရာေတြအကုန္ေလွ်ာက္သြားၿဖစ္တယ္။တခါတေလမွာေတာ႕ ရူးမူးေနၿပီး လူစိတ္မရွိပဲ မိုက္ရုိင္း

ခ်င္တ႔ဲေကာင္မ်ိဳးေတြန႔ဲေတြ႕ၿပီး   ကၽြန္မ  အရွက္လုၿပီးေၿပးခ႔ဲရတာေတြလဲရွိပါတယ္။အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႕

ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မကာကြယ္တတ္လာပါၿပီ ကၽြန္မအၿပင္ထြက္ရင္ကၽြန္မလက္ထဲမွာဓါးတစ္လက္အၿမဲပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ္ရံု လူေတြမၿပစ္မွားနိုင္ေအာင္ ကၽြန္မရုပ္ကို တတ္နိုင္သေလာက္ဖ်က္တယ္။ကၽြန္မရုပ္ရည္ဟာ

ေတာ္ရံုေယာက္က်ားေလးေတြ ေၾကြသြားေလာက္တ႔ဲရုပ္ရည္မ်ိဳးပါ ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္မရုပ္ရည္ကို မိတ္ကပ္ေၾကာင္

ေၾကာင္က်ားက်ားန႔ဲ အၿမဲဖံုးထားလိုက္ေတာ႕တယ္ သူတို႔ငရဲမႀကီးေတာ႕ေအာင္ဆိုတ႔ဲအေတြးန႔ဲေပါ။


ဒီလိုန႔ဲပဲ ကၽြန္မညေတြမွာ ေလလြင္႔ေနရင္း တစ္ေယာက္ထဲေပ်ာ္ေနခ႔ဲတယ္။ညဖက္ဆိုရင္ ကၽြန္မသေဘာအက်

ဆံုးေနရာေလးတစ္ခုရွိတယ္   ေဆးရံုႀကီးရဲ႕ေဘးမွာရွိတ႔ဲ  လမ္းၾကားေလးတစ္ခုထဲက  ခေရပင္ႀကီးရွိတ႔ဲေနရာ

ေလးေပါ႔။အ႔ဲဒီမွာ ကၽြန္မလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနနိုင္တယ္။လၿပည္႔ညေတြ ဒါမွမဟုတ္ လၿပည္႔ခါနီးညေတြဆိုရင္

ကၽြန္မ အ႔ဲခေရပင္ႀကီးရွိရာေနရာမွာပဲ အခ်ိန္ၿဖဳန္းေနတတ္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႕ လသာတ႔ဲအခ်ိန္ေတြမွာ

ကၽြန္မရ႔ဲအရိပ္ေတြ လရ႔ဲအလင္းေၾကာင္႔ၿပန္ထြက္လာတတ္လို႔ပါ။အ႔ဲလိုထြက္လာတိုင္ကၽြန္မကို တစ္ခုမဟုတ္

တစ္ခုခိုင္းတတ္ပါတယ္။ခိုင္းတိုင္းလဲ  ကၽြန္မအတြက္  ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုမွမရွိတာေတြပဲ ခိုင္းၿပန္တယ္ေလ။

ဒါေၾကာင္႔ ညေတြမွာအၿပင္မွာ ေပ်ာ္ပါးေနတတ္တ႔ဲကၽြန္မဟာ လသာတ႔ဲညေတြမွာလဲ အၿပင္မထြက္ပဲ မေနနိုင္

တာေၾကာင္႔ လသာတ႔ဲညေတြေရာက္ရင္ ကၽြန္မထီးေဆာင္းၿပီးအၿပင္ထြက္တယ္။ၿပီးရင္ အ႔ဲဒီ   ခေရပင္ႀကီးရ႔ဲ

ေအာက္မွာပဲ ကၽြန္မေပ်ာ္ပါးေနတတ္တယ္။ခေရပင္ႀကီးရ႔ဲ ေအာက္မွာေနရင္ သူ႔ရ႔ဲအုပ္ဆိုင္းတ႔ဲ အရြက္ေတြက  

ကၽြန္မကိုအရိပ္မထြက္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးထားတယ္ေလ။


ဒီလိုပါပဲ ႕႕႕႕လူေတြကလဲ ခက္ပါတယ္။သူတို႔ေတြရ႔ဲ အၿမင္ေၾကာင္႔ အ႔ဲဒီခေရပင္ႀကီးမွာ သရဲေၿခာက္တယ္ ဆိုပဲ။

ဟဟဟ ကၽြန္မကိုသရဲမ်ားထင္ေနၾကလားမသိဘူး။ေနာက္ၿပီးတခ်ိဳ႕ ေတြက ဥစၥာေစာင္႔ရွိတယ္တ႔ဲ။ တကယ္ပါပဲ

တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ဒီအပင္ေအာက္က ၿဖတ္သြားရင္း ကၽြန္မကိုေတြ႕ရင္ ဘုရားစာေတြရြတ္ၿပီး လံုးေနေအာင္ေၿပးၾကတာ

ကၽြန္မေပ်ာ္တယ္ တေယာက္ထဲအထီးက်န္ေနတ႔ဲ ကၽြန္မအတြက္ အ႔ဲလိုဟာသေလးေတြကလဲ စိတ္အပန္းေၿပ

ေစပါတယ္။တခါတေလဆို ကၽြန္မအတြက္ အသားငါးေတြလာပသၾကတယ္။ဟိဟိ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မေတာင္ခပ္

ေၿမာက္ေၿမာက္ၿဖစ္လာတယ္။လူေတြကၽြန္မကိုေၾကာက္ၾကတယ္။ကၽြန္မကလဲ ေၿခာက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး

ကိုယ္႔ဟာကိုေနတတ္သလို ေနတာကိုပဲ ႀကံဖန္ေၾကာက္ေနၾကတာ။အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ႕ ဒီခေရပင္ႀကီး

မွာေပ်ာ္ရႊင္မူေတြနည္းလာတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ လူေတြကေၾကာက္ၿပီးသိပ္မလာၾကေတာ႔ ကၽြန္မအတြက္ပ်င္း

လာေတာ႔တာေပါ႔။


တစ္ရက္မွာေတာ႔ လူေတြအုပ္စုလိုက္ ဓါတ္မီးေတြန႔ဲအမ်ားႀကီးကၽြန္မဆီေရာက္လာၾကတယ္။ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မ

ကိုခ်ဳပ္္ၾကတယ္။ကၽြန္မလဲတတ္စြမ္းသေလာက္ေတာ႕ ၿပန္ခုခံတာပါပဲ။ေယာက္က်ားေလးေတြ ေလးငါးေယာက္

ေလာက္ ဝိုင္းခ်ဳပ္တာဆိုေတာ႕ ကၽြန္မေနာက္ဆံုးလက္ေလွ်ာ႔လိုက္ရတယ္။အ႔ဲအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မလက္ေမာင္းမွာ

စူးခန႔ဲတစ္ခ်က္ၿဖစ္ၿပီး ေလာကႀကီးန႔ဲ ကၽြန္မအဆက္အသြယ္ပ်က္သြားေတာ႕တယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ကၽြန္မအသိဝင္ဝင္လာခ်င္း မ်က္လံုးဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မ မုန္းတ႔ဲ အလင္းေရာင္ေတြၾကားထဲကိုကၽြန္မ

ေရာက္ေနတယ္။ကၽြန္မအေတာ္ေၾကာက္သြားမိတယ္။ဒီအလင္းေရာင္ေတြက ကၽြန္မကိုဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္

ၾကမွာေလ။ခဏေလးေနေတာ႕ လူႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ၾကည္႔ရတာ ဆရာဝန္ေတြထင္ပါတယ္ ဂ်ဴတီ

ကုဒ္ေတြန႔ဲ ကၽြန္မကို အားေပးစကားလာေၿပာတယ္ ေဆးကုေပးေနၿပီေနာ္တ႔ဲ ေပ်ာက္သြားမွာပါ ဘာမွမပူန႔ဲ တ႔ဲ

ကၽြန္မဘာမွၿပန္မေၿပာၿဖစ္လိုက္ဖူး အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေၾကာက္ေနတာပဲသိတယ္။ဆရာဝန္ေတြၿပန္ထြက္သြား

ၾကမွ ကၽြန္မေဆးရံုတစ္ခုမွာေရာက္ေနမွန္းသတိထားမိလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ႕ လင္းထိန္ေနတ႔ဲအခန္းထဲမွာကၽြန္

မတစ္ေယာက္ထဲ႕႕႕႕႕ ကၽြန္မအရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္။လက္မွာေဆးသြင္းထားတ႔ဲအပ္ကိုၿဖဳတ္ၿပီး ကၽြန္မကုတင္

ေပၚကအေၿပးေလးဆင္းမိတယ္။ေနာက္ၿပီးအခန္းအၿပင္ဖက္ကိုထြက္ဖို႕ တံခါးကိုဘယ္လိုဖြင္႔ဖြင္႔ ဖြင္႔လို႔မရဘူး

ၿဖစ္ေနတယ္။ဒါန႔ဲကၽြန္မလဲ တံခါးကိုထုၿပီး ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္မိတယ္ ကၽြန္မေၾကာက္တယ္ တံခါးဖြင္႔

ေပးပါ ကၽြန္မကိုအေမွာင္ထဲကိုၿပန္သြားခြင္႔ၿပဳပါလို႔ေပါ႔။လာမဖြင္႔ေပးၾကပါဘူး ဒီေတာ႕ ကၽြန္မအခန္းထဲမွာ ပတ္

ေသာင္းက်န္းေနမိလိုက္တယ္ ေၾကာက္စိတ္ကိုေဒါသန႔ဲ ေၿဖၾကည္႔မိတာပါ။


ဒီေတာ႕မွ ေဆးရံုဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕န႔ဲ ဆရာဝန္ေတြ တံခါးဖြင္႔ၿပီးဝင္လာၾကတယ္။တံခါးဖြင္႔တုန္း ကၽြန္မအၿပင္ကိုေၿပး

ထြက္ဖို႕ ႀကိဳးစားေပမ႔ဲအခ်ည္းႏွီးပါပဲ။ေဆးရံုဝန္ထမ္းေတြက ကၽြန္မကိုခ်ဳပ္ထားၾကတယ္။ဆရာဝန္ေတြကေတာ႕

တတြတ္တြတ္န႔ဲေရရြတ္ၿပီးကၽြန္မကိုေၿဖသိမ္႔ေနၾကပါတယ္။ကၽြန္မေဆးရံုတစ္ခုေပၚ ေရာက္ေနတာၿဖစ္ပါတယ္။

ဆရာဝန္ေတြ န႔ဲ ဝန္ထမ္းေတြကေတာ႕ ေၿပာၾကတယ္။


မၾကာခင္ကၽြန္မခံစားေနရတ႔ဲ စိတ္ေဝဒနာေတြသက္သာသြားမွာပါတ႔ဲ။အဟားးးးးဟားးးးးးးးးးကၽြန္မအ႔ဲလိုေအာ္

ရယ္ပစ္လိုက္တယ္။ကၽြန္မရူးေနတာမွမဟုတ္တာ ကၽြန္မကိုလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတ႔ဲ အရိပ္ေၾကာင္႔လို႔သာကၽြန္

မဒီလိုဘဝေရာက္ေနရတာလို႔ ကၽြန္မေအာ္ဟစ္ၿပီးေၿဖရွင္းၾကည္႔ပါေသးတယ္။မထူးလာပါဘူး လက္ေမာင္းမွာဆူး

ခန႔ဲတစ္ခ်က္န႔ဲအတူကၽြန္မ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


အရမ္းရင္းႏွီးတ႔ဲအသံတစ္ခုေၾကာင္႔ ကၽြန္မလန္႔နိုးလာခ႔ဲတယ္။ကၽြန္မ ထၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ အရိပ္တစ္ခု႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

သြားၿပီ ကၽြန္မေၾကာက္လန္႔တၾကား ထေၿပးတယ္ ပိတ္လွ်က္ကာထားတ႔ဲတံခါးတစ္ခုနားမွာကၽြန္မ ရပ္တန္႔

လိုက္ရတယ္။သြားၿပီ ဒီအရိပ္န႔ဲအတူ ကၽြန္မဒီအခန္းထဲမွာပိတ္မိေနပါၿပီ။ကၽြန္မေအာ္ငိုပစ္လိုက္တယ္ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

တံခါးကိုဘယ္လိုပဲထုထု ပြင္႔မလာေတာ႕ပါဘူး။ကၽြန္မလက္ေတြ ေယာင္ကိုင္းလာတ႔ဲအထိကၽြန္မ တံခါးကို

အဆက္မၿပတ္ထုေနမိတယ္။အ႔ဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မအခန္းေဘးက ၿပတင္းေပါက္ကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။

ဘုရားမတာပဲဆိုၿပီးေတာ႕ ကၽြန္မၿပတင္းေပါက္ဆီအေၿပးလွမ္းသြားမိတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေတြဟိုးးးးအဝိစိအထိ

ၿပဳတ္က်သြားသလားထင္ရပါတယ္ ကၽြန္မေရာက္ေနတ႔ဲအခန္းက ၃ ထပ္မွာရွိေနတာကိုးးးးးးကၽြန္မခုန္ခ်ဖို႔

စိတ္ကူးၾကည္႔ေပမ႔ဲ မေအာင္ၿမင္လိုက္ပါဘူး။အ႔ဲအခ်ိန္မွာပဲ အရိပ္ကေတာင္းဆိုလာၿပန္တယ္႕႕႕႕ကၽြန္မၿငင္း

တယ္႕႕႕႕႕႕အရိပ္ကလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆို ေစခိုင္းေနၿပန္တယ္။အၿပင္ထြက္ရမယ္ ကၽြန္မအၿပင္ထြက္ရ

မယ္ ဆိုၿပီးေတာ႕ပါ။ကၽြန္မၿငင္းမိတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ ကၽြန္မရ႔ဲ အရိပ္ေတာင္းဆိုေနတာက

ကၽြန္မကို ၿပတင္းေပါက္ကေနခုန္ခ် ေပးဖို႔ပါပဲ။သူေတာင္းဆိုလိုက္ ကၽြန္မကၿငင္းလိုက္န႔ဲ အ႔ဲဒီ အခန္းေလးထဲမွာ

ေနဝင္သြားမွပဲ ကၽြန္မသက္ၿပင္းခ်နိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ေနဝင္ခါစမွာပဲ ဆရာဝန္အခ်ိဳ႕ေရာက္လာၿပီး ကၽြန္မကိုေဆး

ထိုးေပးၾကၿပန္တယ္ အ႔ဲဒီေနာက္ေတာ႕ကၽြန္မ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


တတြတ္တြတ္ ၿခိမ္းေၿခာက္ေတာင္းဆိုေနတ႔ဲ အသံန႔ဲအတူကၽြန္မနိုးထလာၿပန္တယ္။ကၽြန္မထပ္ၿငင္းတယ္။

အ႔ဲလိုၿငင္းေတာ႕ အရိပ္မဲႀကီးဟာ ကၽြန္မလည္ပင္းကိုလာညစ္ေတာ႕တယ္။ ကၽြန္မ ရုန္းကန္ရင္း န႔ဲ အရိပ္မဲ

ႀကီးဟာ ကၽြန္မကို ၿပတင္းေပါက္ဆီ တေရြ႔ေရြ႔ဆြဲေခၚသြားေတာ႕တယ္။  ကၽြန္မကိုတြန္းခ်ေနပါေတာ႕တယ္။

ၿပဳတ္က်လုၿပဳတ္က်ခင္မွာပဲ တံခါးဖြင္႔သံန႔ဲအတူ   ဆရာဝန္ေတြအေၿပးေလးေရာက္ဝင္ေရာက္လာၾကတယ္။

ဝင္ေရာက္လာၾကတ႔ဲ လူေတြန႔ဲအတူ အရိပ္မဲႀကီးလဲေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ကၽြန္မ ေမာဟိုက္စြာန႔ဲ အသက္

ကိုဝဝရူသြင္းေနတုန္း ဆရာဝန္ေတြက ကၽြန္မကိုခ်ဳပ္ၿပီး   ကုတင္ေပၚၿပန္တင္ေပးၾကတယ္။ေနာက္ၿပီး အခုလို

မေသာင္းက်န္းေတာ႕ဖို႔ နားခ်ၾကတယ္။ၿပီးေတာ႕ ေဆးထိုးအပ္တစ္ေခ်ာင္းကိုၿမင္လိုက္ရၿပီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး


ကၽြန္မဖ်တ္ကန႔ဲ သတိဝင္လာတ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ ကၽြန္မရ႔ဲ အရိပ္မဲႀကီးဟာ ကၽြန္မကို ေပၚ

ကေနမိုးၿပီးၾကည္႔ေနၿပန္တယ္။ၿပီးေတာ႕ ေအးတိေအးစက္န႔ဲ ၿပတင္းေပါက္ကိုလက္ညွိဳးထိုးၿပေတာ႕တယ္။

ကၽြန္မေခါင္းခါလိုက္တယ္။ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ရူးရူးမိုက္မိုက္ခ်လိုက္တယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


လက္မွာခ်ိတ္ထားတ႔ဲ ေဆးပိုက္ေတြကိုဆြဲၿဖဳတ္ၿပီး ေဆးပုလင္းကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚခ်ခြဲပစ္လိုက္တယ္။


ခလြမ္း!!!!!!!!!


အ႔ဲဒီေနာက္ ပုလင္းကြဲတစ္ခုကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီးတ႔ဲေနာက္မွာေတာ႕ ကၽြန္မလက္ေကာက္ဝတ္ကို႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


တစက္စက္က်ေနတ႔ဲ နီရဲရဲ ေသြးစက္တို႕န႔ဲအတူ ကၽြန္မ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ကၽြန္မအေၾကာင္းကေတာ႔ ဒါပါပဲ။အခုေတာ႕ ကၽြန္မ အရမ္းႏွစ္သက္တ႔ဲ ခေရပင္ႀကီးကို ကၽြန္မအပိုင္ရလိုက္

ပါၿပီ။ကၽြန္မခေရပင္ႀကီးမွာ ေအးခ်မ္းစြာန႔ဲမွီတင္းခိုလွံဳေနခ႔ဲတာ အခုဆိုရင္ ရာစုႏွစ္တစ္ခုေတာင္ တိုင္ခ႔ဲပါၿပီ။

ေက်ာ္ၾကားတာတစ္ခုရွိပါေသးတယ္ ဒီခေရပင္ႀကီးက သရဲေၿခာက္တယ္တ႔ဲ။ကၽြန္မ မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္မဘယ္

သူ႔ကိုမွ မေၿခာက္ခ႔ဲဖူးပါဘူး။ကၽြန္မ န႔ဲပံုစံတူတ႔ဲ အရိပ္တစ္ခုဟာအခုထိ ကၽြန္မကိုဒုကၡေပးေနတုန္းပါပဲ။ဒီခေရပင္

ႀကီးေရွ႔က ၿဖတ္သြားတ႔ဲ လူမွန္သမွ်ကို ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ ကၽြန္မရ႔ဲ အရိပ္မဲႀကီးက လိုက္လံၿပီး ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



မေရးစဖူး ထူးထူးဆန္းဆန္းအေၾကာင္းအရာေလးကိုစမ္းေရးၾကည္႔မိတာပါ။ခံစားေပးၾကပါအံုးလို႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ႀကိဳးစားလွ်က္္႕႕႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည ၁၁နာရီ ၂၀ တိတိ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

how about

Copyright © 2009 အရာအားလံုးၿပီးၿပည္႔စံုခ႔ဲေသာ ဘ၀တစ္ခု၏ ရာဇ၀င္ All rights reserved. Theme by Laptop Geek. | Bloggerized by FalconHive.