1
သားသမီးေတြရ႕ဲမိဘ
Posted by ၿဖိဳးဇာနည္
on
Monday, May 18, 2009
in
သားသမီးေတြရ႕ဲမိဘ
အသက္၈၀အရြယ္ အဘုိးအုိႏွင့္ အသက္၄၅ ႏွစ္အရြယ္ ပညာတတ္ သားျဖစ္သူတုိ႔ ဧည့္ခန္းတြင္းရွိ ဆုိဖာတြင္
ထုိင္ေနၾကစဥ္ ရုတ္တရက္ ျပတင္းတံခါးေပါက္သို႔ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ လာေရာက္နားေလသည္။ အဲဒီအခါမွာ
အေဖျဖစ္သူက အဲဒါဘာေကာင္လဲ လုိ႔ေမးေသာ အခါမွာ သားျဖစ္သူက အဲဒါက်ီးကန္းေလ ဟုေျဖဆုိေလသည္။
ေနာက္မိနစ္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုမွ အဲဒါ ဘာအေကာင္လဲဟု ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမး
ေလသည္။ ဒီအခါမွာ သားျဖစ္သူမွ အေဖကလည္း အခုေလးတင္ပဲ က်ီးကန္းပါလို႔ သားေျပာၿပီး ၿပီေလဗ်ာ။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုက တတိယ အႀကိမ္အျဖစ္ အဲဒါဘာ အေကာင္လဲ ဟု ထပ္ေမးေလ
သည္။ ဒီတြင္ေတာ့ သားက ေဒါသသံျဖင့္ အေဖျဖစ္သူကုိ အဲဒါက်ီးကန္းလုိ႔ ေခၚတယ္ လုိ႔ အသံမာမာျဖင့္ ေျပာ
ေလသည္။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖက သားအား အဲဒါ ဘာေကာင္လု႔ိ ေခၚလဲဟု ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ေမးျမန္းေလသည္။
အဲဒီမွာ သားျဖစ္သူက ေဒါသျဖင့္ အေဖ၊ ဘာလုိ႔ ဒီေမးခြန္းကိုပဲ ခဏခဏေမးေနတာလဲ။ အေဖ့ကို ကၽြန္ေတာ္
ဘယ္နွခါ ေျဖရမလဲ က်ီးကန္းလို႔ ေခၚတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ အေဖနားမလည္ဘူးလား။ မွတ္မထားဘူးလား စသည္
ျဖင့္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေလသည္။
ခဏေနေတာ့ အေဖက အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ၀င္သြားၿပီး သားေမြးဖြားလာတဲ့ ေန႔မွစၿပီး မွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္း
ထားတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပဲေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ေန႔စဥ္ေရး ဒ႑ရီ ေလးကိုထုတ္လာေလသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းေလးမ
ွ စာမ်က္နွာ တစ္ရြက္ကို ယခု အသက္၄၅ နွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူကို ဖတ္ခိုင္းေလသည္။ သားျဖစ္သူ ဖတ္လုိက္
တဲ့ စာကေတာ့...................
ဒီေန႔ သံုးႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္ေတာ္႔သားငယ္ေလး နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထုိင္ေနတုန္း က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ ျပတင္းမွာ
လာနားေနတယ္။ကၽြန္ေတာ္သားက အေဖလို႔ေခၚ ျပၿပီး အဲဒါဘာေကာင္လဲ ေဖေဖလို႔ ၂၃ ခါတိတိ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ကလည္း ၂၃ ခါလံုးကို ေျဖလုိက္တယ္။ သားစကား သံေလးနဲ႔ ပီတိျဖစ္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေလ သား
ေမးတာကို မေမာမပန္း ၂၃ ခါလံုးလံုး ေျဖၾကားလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ စကားအလြန္ တတ္လွတဲ့ သားေလးေမး သမွ်
ကို စိတ္ဆိုးျခင္း စိတ္မရွည္ျခင္း မျဖစ္ဘဲ အျပစ္ကင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားငယ္ေလးကို ပိုက္ေထြးလုိက္ပါတယ္။
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ၂၃ခါလံုး အဲဒါ ဘာအေကာင္ လုိ႔ေခၚလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို မိဘျဖစ္သူမွ စိတ္တုိျခင္း ကင္း
ၿပီးေျဖၾကား ခဲ့ေပမယ့္ အခုဒီေန႔ေတာ့ အေဖျဖစ္သူက တူညီတဲ့ ေမးခြန္းကိုပဲ ၄ႀကိမ္ေလာက္ေလး ေမးတာကို သား
ျဖစ္သူက ဘာေၾကာင့္စိတ္ဆိုး စိတ္ကတိ ကေအာက္ ျဖစ္ရသနည္း။
အကယ္၍မ်ား မိဘမ်ား အသက္အရြယ္ အိုမင္းလာခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို မလုိလား မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္း မျဖစ္ဘဲ ၀န္ထုတ္တစ္ခုကို
ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သုိ႔ သူတုိ႔ကို ျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စကားေျပာတဲ့ အခါမွာလည္း ၿငိဳျငင္ျခင္း
ကင္းၿပီး ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ စကား၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ဖြယ္စကား၊ ရုိေသက်ိဳးႏြံျခင္း၊ နွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း အျပည့္
နဲ႔ ေျပာဆုိသင့္ပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးေတြ ငယ္စဥ္ထဲက အခုခ်ိန္ထိ ဂရုစိုက္မႈေတြ မျပတ္ၾက ေသးပါဘူး။
သူတို႔ကိုယ္က်ိဳးကို မငဲ့ကြက္ဘဲ သားသမီးေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာေတြ စီးဆင္းဆဲ စီးဆင္းလွ်က္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္႕႕႕႕႕
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း တခါတခါ စိတ္မရွည္ပါဘူး ။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚမွာလဲ စိတ္မရွည္ခဲ့ဘူး။ တခါတခါ
ကိုယ့္မိဘ အေပၚေတာင္ အဲလုိ စိတ္မရွည္ေတာ့ ျပန္လည္းေျပာမိပါတယ္။ တခုခုဆုိရင္.... ဟာ.. ေမႀကီးကလည္း ၊
ဟာ... ေဖႀကီးကလည္း ဆုိၿပီးစိတ္ မရွည္သလုိ ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ မိဘအေပၚ ရုိင္းဆုိင္းတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ဆိုးလုိ႔ရ
လို႔သာ ဗိုလ္က်ခဲ့တာပါ။
ႀကီးလာတဲ့ အခါၾကေတာ့ အသိတရားနဲ႔ ျပည့္စံုလာ တဲ့အခါ အရာရာ ေျပာင္းလဲသြား ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း
ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုးခဲ့တဲ့ ကေလးက ႀကီးလာတဲ့အခါ သူမတူေအာင္ လိမၼာသလုိေပါ့(ဟိဟိ...
ကိုယ္ကိုကိုယ္ အဲလုိေလးလဲ ျပန္ေျပာေပးဦးမွ...ေနာ္.. :P ) ေျပာခ်င္တာက ေျပာင္းလဲသြား၊ ျပဳျပင္ယူလုိ႔ ရတာကိုပါေနာ္။
ကဲ..မိတ္ေဆြ!! သင္ေရာ..... သင့္မိဘ အေပၚမွာ စိတ္တိုျခင္း၊ စိတ္မရွည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသလား? ျဖစ္ခဲ့ဖူးရင္ ေနာက္မ
က် ေသးပါဘူး မိတ္ေဆြ။ သင္သိတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီးျပန္လည္ ျပဳျပင္လို႔ အခ်ိန္ရေန ပါေသးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုပဲ ငါသည္ ယခုအခ်ိန္ မွစ၍ ငါ့မိဘမ်ားကို စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္၊ ငါ့မိဘမ်ား ဘယ္ေလာက္ပဲ
အိုမင္းမစြမ္း ရွိေနပါေစ ငါ့မိဘကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေစာင့္ေရွာက္ကာ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာလမ္း
ကို ငါေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ သားလိမၼာ၊ သမီးလိမၼာ ဘ၀ကို ျဖစ္ေစမည္ဟု မိမိကိုယ္မိမိ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္နွင့္သာ
ကတိေပးလုိက္ပါ။ သင္... အခ်ိန္မီ ပါေသးတယ္။
အားလံုးပဲ ဒီပံုျပင္ေလး အတိုင္း အတုယူ ႏုိင္ၾကပါေစ........လို႔...........
ေရးၿပီးသားေလးေတြပဲတင္ၿဖစ္ေနတယ္႕႕႕ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္blogန႔ဲအဆက္အသြယ္မၿပတ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ေလ
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕႕႕၁း၃၀တိတိ
ထုိင္ေနၾကစဥ္ ရုတ္တရက္ ျပတင္းတံခါးေပါက္သို႔ က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ လာေရာက္နားေလသည္။ အဲဒီအခါမွာ
အေဖျဖစ္သူက အဲဒါဘာေကာင္လဲ လုိ႔ေမးေသာ အခါမွာ သားျဖစ္သူက အဲဒါက်ီးကန္းေလ ဟုေျဖဆုိေလသည္။
ေနာက္မိနစ္ အနည္းငယ္ အၾကာမွာ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုမွ အဲဒါ ဘာအေကာင္လဲဟု ဒုတိယအႀကိမ္ ထပ္ေမး
ေလသည္။ ဒီအခါမွာ သားျဖစ္သူမွ အေဖကလည္း အခုေလးတင္ပဲ က်ီးကန္းပါလို႔ သားေျပာၿပီး ၿပီေလဗ်ာ။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖျဖစ္သူ အဘုိးအိုက တတိယ အႀကိမ္အျဖစ္ အဲဒါဘာ အေကာင္လဲ ဟု ထပ္ေမးေလ
သည္။ ဒီတြင္ေတာ့ သားက ေဒါသသံျဖင့္ အေဖျဖစ္သူကုိ အဲဒါက်ီးကန္းလုိ႔ ေခၚတယ္ လုိ႔ အသံမာမာျဖင့္ ေျပာ
ေလသည္။
ေနာက္ခဏေနေတာ့ အေဖက သားအား အဲဒါ ဘာေကာင္လု႔ိ ေခၚလဲဟု ေလးႀကိမ္ေျမာက္ ေမးျမန္းေလသည္။
အဲဒီမွာ သားျဖစ္သူက ေဒါသျဖင့္ အေဖ၊ ဘာလုိ႔ ဒီေမးခြန္းကိုပဲ ခဏခဏေမးေနတာလဲ။ အေဖ့ကို ကၽြန္ေတာ္
ဘယ္နွခါ ေျဖရမလဲ က်ီးကန္းလို႔ ေခၚတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ အေဖနားမလည္ဘူးလား။ မွတ္မထားဘူးလား စသည္
ျဖင့္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းေလသည္။
ခဏေနေတာ့ အေဖက အိပ္ခန္းထဲသုိ႔ ၀င္သြားၿပီး သားေမြးဖြားလာတဲ့ ေန႔မွစၿပီး မွတ္တမ္းအျဖစ္ သိမ္းဆည္း
ထားတဲ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပဲေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ေန႔စဥ္ေရး ဒ႑ရီ ေလးကိုထုတ္လာေလသည္။ စာအုပ္ေဟာင္းေလးမ
ွ စာမ်က္နွာ တစ္ရြက္ကို ယခု အသက္၄၅ နွစ္အရြယ္ သားျဖစ္သူကို ဖတ္ခိုင္းေလသည္။ သားျဖစ္သူ ဖတ္လုိက္
တဲ့ စာကေတာ့...................
ဒီေန႔ သံုးႏွစ္အရြယ္ ကၽြန္ေတာ္႔သားငယ္ေလး နဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆိုဖာေပၚမွာ ထုိင္ေနတုန္း က်ီးကန္းတစ္ေကာင္ ျပတင္းမွာ
လာနားေနတယ္။ကၽြန္ေတာ္သားက အေဖလို႔ေခၚ ျပၿပီး အဲဒါဘာေကာင္လဲ ေဖေဖလို႔ ၂၃ ခါတိတိ ေမးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ကလည္း ၂၃ ခါလံုးကို ေျဖလုိက္တယ္။ သားစကား သံေလးနဲ႔ ပီတိျဖစ္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူး ေနရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေလ သား
ေမးတာကို မေမာမပန္း ၂၃ ခါလံုးလံုး ေျဖၾကားလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ စကားအလြန္ တတ္လွတဲ့ သားေလးေမး သမွ်
ကို စိတ္ဆိုးျခင္း စိတ္မရွည္ျခင္း မျဖစ္ဘဲ အျပစ္ကင္းၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားငယ္ေလးကို ပိုက္ေထြးလုိက္ပါတယ္။
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ၂၃ခါလံုး အဲဒါ ဘာအေကာင္ လုိ႔ေခၚလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို မိဘျဖစ္သူမွ စိတ္တုိျခင္း ကင္း
ၿပီးေျဖၾကား ခဲ့ေပမယ့္ အခုဒီေန႔ေတာ့ အေဖျဖစ္သူက တူညီတဲ့ ေမးခြန္းကိုပဲ ၄ႀကိမ္ေလာက္ေလး ေမးတာကို သား
ျဖစ္သူက ဘာေၾကာင့္စိတ္ဆိုး စိတ္ကတိ ကေအာက္ ျဖစ္ရသနည္း။
အကယ္၍မ်ား မိဘမ်ား အသက္အရြယ္ အိုမင္းလာခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို မလုိလား မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္း မျဖစ္ဘဲ ၀န္ထုတ္တစ္ခုကို
ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သုိ႔ သူတုိ႔ကို ျပန္လည္ ေစာင့္ေရွာက္သင့္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စကားေျပာတဲ့ အခါမွာလည္း ၿငိဳျငင္ျခင္း
ကင္းၿပီး ခ်စ္ခင္ဖြယ္ သာယာဖြယ္ စကား၊ စိတ္ခ်မ္းသာ ဖြယ္စကား၊ ရုိေသက်ိဳးႏြံျခင္း၊ နွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္း အျပည့္
နဲ႔ ေျပာဆုိသင့္ပါတယ္။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးေတြ ငယ္စဥ္ထဲက အခုခ်ိန္ထိ ဂရုစိုက္မႈေတြ မျပတ္ၾက ေသးပါဘူး။
သူတို႔ကိုယ္က်ိဳးကို မငဲ့ကြက္ဘဲ သားသမီးေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာေတြ စီးဆင္းဆဲ စီးဆင္းလွ်က္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္႕႕႕႕႕
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း တခါတခါ စိတ္မရွည္ပါဘူး ။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေပၚမွာလဲ စိတ္မရွည္ခဲ့ဘူး။ တခါတခါ
ကိုယ့္မိဘ အေပၚေတာင္ အဲလုိ စိတ္မရွည္ေတာ့ ျပန္လည္းေျပာမိပါတယ္။ တခုခုဆုိရင္.... ဟာ.. ေမႀကီးကလည္း ၊
ဟာ... ေဖႀကီးကလည္း ဆုိၿပီးစိတ္ မရွည္သလုိ ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ မိဘအေပၚ ရုိင္းဆုိင္းတာ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။ ဆိုးလုိ႔ရ
လို႔သာ ဗိုလ္က်ခဲ့တာပါ။
ႀကီးလာတဲ့ အခါၾကေတာ့ အသိတရားနဲ႔ ျပည့္စံုလာ တဲ့အခါ အရာရာ ေျပာင္းလဲသြား ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း
ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ဆိုးခဲ့တဲ့ ကေလးက ႀကီးလာတဲ့အခါ သူမတူေအာင္ လိမၼာသလုိေပါ့(ဟိဟိ...
ကိုယ္ကိုကိုယ္ အဲလုိေလးလဲ ျပန္ေျပာေပးဦးမွ...ေနာ္.. :P ) ေျပာခ်င္တာက ေျပာင္းလဲသြား၊ ျပဳျပင္ယူလုိ႔ ရတာကိုပါေနာ္။
ကဲ..မိတ္ေဆြ!! သင္ေရာ..... သင့္မိဘ အေပၚမွာ စိတ္တိုျခင္း၊ စိတ္မရွည္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသလား? ျဖစ္ခဲ့ဖူးရင္ ေနာက္မ
က် ေသးပါဘူး မိတ္ေဆြ။ သင္သိတဲ့ အခ်ိန္က စၿပီးျပန္လည္ ျပဳျပင္လို႔ အခ်ိန္ရေန ပါေသးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုပဲ ငါသည္ ယခုအခ်ိန္ မွစ၍ ငါ့မိဘမ်ားကို စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရမည္၊ ငါ့မိဘမ်ား ဘယ္ေလာက္ပဲ
အိုမင္းမစြမ္း ရွိေနပါေစ ငါ့မိဘကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး ေစာင့္ေရွာက္ကာ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာလမ္း
ကို ငါေလွ်ာက္ျခင္းျဖင့္ သားလိမၼာ၊ သမီးလိမၼာ ဘ၀ကို ျဖစ္ေစမည္ဟု မိမိကိုယ္မိမိ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္နွင့္သာ
ကတိေပးလုိက္ပါ။ သင္... အခ်ိန္မီ ပါေသးတယ္။
အားလံုးပဲ ဒီပံုျပင္ေလး အတိုင္း အတုယူ ႏုိင္ၾကပါေစ........လို႔...........
ေရးၿပီးသားေလးေတြပဲတင္ၿဖစ္ေနတယ္႕႕႕ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္blogန႔ဲအဆက္အသြယ္မၿပတ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔ေလ
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕ည႕႕႕႕၁း၃၀တိတိ
