2
သိမ္ငယ္မႈေတြၾကားထဲကပီတိ
Posted by ၿဖိဳးဇာနည္
on
Friday, March 20, 2009
in
ကၽြန္ေတာ္႔အေၾကာင္း
သိမ္ငယ္မႈေတြၾကားထဲကပီတိ
ဒီေန႔ညပိုင္းမိုးခ်ဳပ္မွပဲကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေရာက္လာခ႔ဲတယ္။လူကလည္းႏံုးေပ်ာ႔ေနၿပီေလဒါေပမ႔ဲblogေလးကိုေတာ႔အရင္ဆံုးေရာက္ေရာက္
ခ်င္းပဲလာႏွဳတ္ဆက္ၿဖစ္လိုက္ပါတယ္။အဓိကအက်ဆံုးကေတာ႔Geocounterန႔ဲcommentsေလးေတြကိုၾကည္႔ခ်င္စိတ္ေတြေၾကာင္႔ေပါ႔။
ပင္ပန္းလာတာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ပါးပါးေလးေတာ႔ေခြခ်င္စိတ္ကပါေနပါၿပီ။ဒါန႔ဲပဲေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ႔နဲနဲလန္းသြားတာန႔ဲဘေလာ႔ေလး
ဆီကိုၿပန္ဝင္လာခ႔ဲတယ္။ဘာရယ္လို႔ေတာ႔မယ္မယ္ရရေရးစရာေတာ႔သိပ္မရွိပါဘူး။ခရီးသြားခ႔ဲတယ္ဆိုေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္ကခုေရာက္ခုၿပန္
လိုၿဖစ္ေနေတာ႔ဘာစာမူၾကမ္းမွလည္းမပါလာခ႔ဲၿပန္ဘူး။ရိုက္လာတ႔ဲဓါတ္ပံုေလးေတြက်ၿပန္ေတာ႔လည္းစိတ္တိုင္းမက်တာန႔ဲတင္ခ်င္စိတ္
ေပ်ာက္သြားခ႔ဲတယ္။အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္ဟာစာေတြကိုပိုပိုေရးခ်င္လာေလေလဦးေႏွာက္ကအလုပ္မလုပ္ေလန႔ဲပဲဓါတ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေန
တာမ်ားတယ္။အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲခံစားခ်က္ေလးေတြကိုမွ်ေဝခံစားေပးတ႔ဲသူငယ္ခ်င္းေတြဟာလည္းတၿဖည္းၿဖည္းမ်ားမ်ားလာတာ
ကိုေတြ႔ရတ႔ဲအတြက္ကၽြန္ေတာ္ဟာအတိုင္းမသိဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိပါတယ္။အၿပင္ကၿပန္လာတိုင္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ေရာက္တာန႔ဲကၽြန္ေတာ္
ပထမဦးဆံုးလုပ္ေနက်အလုပ္ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔blogေလးကိုဖြင္႔ၿပီးGeocounterေလးမွာvisitorေပါင္းဘယ္ေလာက္ထပ္တိုးလာသလဲဆို
တာေတြCboxေလးထဲကကၽြန္ေတာ႔္သယ္ရင္းBloggerေတြရ႔ဲေအာ္သံေလးေတြcommentsေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲေက်နပ္တ႔ဲအၿပံဳးေတြန႔ဲ
လဲလွယ္ေနတတ္ခ႔ဲတာပါပဲ။တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာဘေလာ႔ေရးရတ႔ဲဝါသနာကိုစြန္႔လႊတ္ခ်င္စိတ္ေတြေပၚေပၚလာတတ္ခ႔ဲ
တယ္။အဲဒီစိတ္ကေလးေတြကိုေၿဖေဖ်ာက္ေပးေနတာကေတာ႔ဒီcommentsေလးေတြပါပဲ။စာေရးရတာကိုအားၿဖစ္ေစတ႔ဲbloggerေမာင္ႏွမ
ေတြရ႔ဲေအာ္သံေလးေတြန႔ဲchatထဲကေနအားေပးေနပါတယ္ဆိုတ႔ဲသယ္ရင္းေတြ၊GtalkထဲမွာADDထားၿခင္းမရွိပါပဲmailန႔ဲဝင္ဝင္လာတတ္တ႔ဲ
လိုအပ္ခ်က္ကေလးေတြကိုေထာက္ၿပေပးတတ္တ႔ဲသယ္ရင္းေတြ၊တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေနစာမူေလးေတြပို႔ပို႔ေပးတတ္ၾကတ႔ဲအမည္မသိသူငယ္
ခ်င္းေတြရဲ႕ခင္မင္မႈေတြကိုအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင္႔သာကၽြန္ေတာ္ဟာပုဇြန္ဦးေႏွာက္သာ
သာေလးန႔ဲblogေလးတစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္ခ႔ဲတာပါ။အခုကၽြန္ေတာ္သြားခ႔ဲတ႔ဲတာခ်ီလိတ္ခရီးမွာကၽြန္ေတာ္အေက်နပ္ဆံုးန႔ဲပီတိအၿဖစ္ရဆံုးအ
ၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တာခ်ီလိတ္ကCybercafeမွာဝင္ရင္းန႔ဲကၽြန္ေတာ္႔blogေလးကcommentsေလးေတြကိုဖတ္ေန
တုန္းမွာကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲblogပရိတ္သတ္တစ္ဦးပါဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ကိုလာမိတ္ဆက္ရင္းလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္သြားတ႔ဲညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္
န႔ဲဆံုေတြ႔ခြင္႔ရလိုက္တ႔ဲအၿဖစ္အပ်က္ကေလးပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္အရိုးသားဆံုးပဲေၿပာပါရေစကၽြန္ေတာ္blogေရးခ႔ဲတ႔ဲသက္တမ္းတိုေလးတစ္
ေလွ်ာက္မွာအၿပင္မွာလူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၿပီးအားေပးစကားေၿပာခံရတာဟာဒါပထမဆံုးပါပဲ။onlineကသယ္ရင္းေတြကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္Blog
ေရးၿခင္းအေပၚမွာကၽြန္ေတာ္႔ကိုအားေပးစကားေၿပာတယ္ဆိုတာဟာအၿပင္ေလာကမွာကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုန႔ဲေဆြမ်ိဳးေတြကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္
မရရွိခ႔ဲဖူးပါဘူး။အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရခ်ိဳးဆိုတ႔ဲေဝဖန္မူေတြၾကားထဲမွာသာကၽြန္ေတာ္ရပ္တည္ခ႔ဲရတာပါ။အဲဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ေတြၾကားထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္သိမ္ငယ္စြာန႔ဲရပ္တည္ေနခ႔ဲရသမွ်ဟာဒီညီငယ္ေလးန႔ဲဆံုေတြ႔လိုက္ရတ႔ဲတဒဂၤေလးအတြင္းမွာပဲခြန္အားေတြၿပန္လည္ၿပည္႔ဝသြားသ
လိုခံစားလိုက္ရပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔အခုကၽြန္ေတာ္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါၿပီဘယ္လိုအေၿခအေနအထိပဲကၽြန္ေတာ္ဟာသိမ္ငယ္ေဝဖန္မူန႔ဲ
ၾကံဳေတြ႔ေနရပါေစကၽြန္ေတာ္႔လက္ႏွစ္ဖက္န႔ဲစာရိုက္ေနနိုင္ေသးသေရြ႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ေရးေနအံုးမွာပဲလို႔ေပါ႕ ႕႕႕႕႕႕႕သိမ္ငယ္မႈေတြ
ကိုသူငယ္ခ်င္းလိုသေဘာထားၿပီးအခြင္႔သာသေရြ႕ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာကၽြန္ေတာ္ေလ်ာက္လွမ္းေနအံုးမွာပါ႕႕႕႕႕႕
အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရးခ်ိဳးေနတယ္ဆိုတ႔ဲ ႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္
ဒီေန႔ညပိုင္းမိုးခ်ဳပ္မွပဲကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေရာက္လာခ႔ဲတယ္။လူကလည္းႏံုးေပ်ာ႔ေနၿပီေလဒါေပမ႔ဲblogေလးကိုေတာ႔အရင္ဆံုးေရာက္ေရာက္
ခ်င္းပဲလာႏွဳတ္ဆက္ၿဖစ္လိုက္ပါတယ္။အဓိကအက်ဆံုးကေတာ႔Geocounterန႔ဲcommentsေလးေတြကိုၾကည္႔ခ်င္စိတ္ေတြေၾကာင္႔ေပါ႔။
ပင္ပန္းလာတာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး။ပါးပါးေလးေတာ႔ေခြခ်င္စိတ္ကပါေနပါၿပီ။ဒါန႔ဲပဲေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေတာ႔နဲနဲလန္းသြားတာန႔ဲဘေလာ႔ေလး
ဆီကိုၿပန္ဝင္လာခ႔ဲတယ္။ဘာရယ္လို႔ေတာ႔မယ္မယ္ရရေရးစရာေတာ႔သိပ္မရွိပါဘူး။ခရီးသြားခ႔ဲတယ္ဆိုေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္ကခုေရာက္ခုၿပန္
လိုၿဖစ္ေနေတာ႔ဘာစာမူၾကမ္းမွလည္းမပါလာခ႔ဲၿပန္ဘူး။ရိုက္လာတ႔ဲဓါတ္ပံုေလးေတြက်ၿပန္ေတာ႔လည္းစိတ္တိုင္းမက်တာန႔ဲတင္ခ်င္စိတ္
ေပ်ာက္သြားခ႔ဲတယ္။အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္ဟာစာေတြကိုပိုပိုေရးခ်င္လာေလေလဦးေႏွာက္ကအလုပ္မလုပ္ေလန႔ဲပဲဓါတ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေန
တာမ်ားတယ္။အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲခံစားခ်က္ေလးေတြကိုမွ်ေဝခံစားေပးတ႔ဲသူငယ္ခ်င္းေတြဟာလည္းတၿဖည္းၿဖည္းမ်ားမ်ားလာတာ
ကိုေတြ႔ရတ႔ဲအတြက္ကၽြန္ေတာ္ဟာအတိုင္းမသိဝမ္းသာၾကည္ႏူးမိပါတယ္။အၿပင္ကၿပန္လာတိုင္းကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ေရာက္တာန႔ဲကၽြန္ေတာ္
ပထမဦးဆံုးလုပ္ေနက်အလုပ္ကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔blogေလးကိုဖြင္႔ၿပီးGeocounterေလးမွာvisitorေပါင္းဘယ္ေလာက္ထပ္တိုးလာသလဲဆို
တာေတြCboxေလးထဲကကၽြန္ေတာ႔္သယ္ရင္းBloggerေတြရ႔ဲေအာ္သံေလးေတြcommentsေလးေတြကိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲေက်နပ္တ႔ဲအၿပံဳးေတြန႔ဲ
လဲလွယ္ေနတတ္ခ႔ဲတာပါပဲ။တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာဘေလာ႔ေရးရတ႔ဲဝါသနာကိုစြန္႔လႊတ္ခ်င္စိတ္ေတြေပၚေပၚလာတတ္ခ႔ဲ
တယ္။အဲဒီစိတ္ကေလးေတြကိုေၿဖေဖ်ာက္ေပးေနတာကေတာ႔ဒီcommentsေလးေတြပါပဲ။စာေရးရတာကိုအားၿဖစ္ေစတ႔ဲbloggerေမာင္ႏွမ
ေတြရ႔ဲေအာ္သံေလးေတြန႔ဲchatထဲကေနအားေပးေနပါတယ္ဆိုတ႔ဲသယ္ရင္းေတြ၊GtalkထဲမွာADDထားၿခင္းမရွိပါပဲmailန႔ဲဝင္ဝင္လာတတ္တ႔ဲ
လိုအပ္ခ်က္ကေလးေတြကိုေထာက္ၿပေပးတတ္တ႔ဲသယ္ရင္းေတြ၊တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေနစာမူေလးေတြပို႔ပို႔ေပးတတ္ၾကတ႔ဲအမည္မသိသူငယ္
ခ်င္းေတြရဲ႕ခင္မင္မႈေတြကိုအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ဒီသူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင္႔သာကၽြန္ေတာ္ဟာပုဇြန္ဦးေႏွာက္သာ
သာေလးန႔ဲblogေလးတစ္ခုကိုပိုင္ဆိုင္နိုင္ခ႔ဲတာပါ။အခုကၽြန္ေတာ္သြားခ႔ဲတ႔ဲတာခ်ီလိတ္ခရီးမွာကၽြန္ေတာ္အေက်နပ္ဆံုးန႔ဲပီတိအၿဖစ္ရဆံုးအ
ၿဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တာခ်ီလိတ္ကCybercafeမွာဝင္ရင္းန႔ဲကၽြန္ေတာ္႔blogေလးကcommentsေလးေတြကိုဖတ္ေန
တုန္းမွာကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲblogပရိတ္သတ္တစ္ဦးပါဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ကိုလာမိတ္ဆက္ရင္းလက္ဆြဲႏွဳတ္ဆက္သြားတ႔ဲညီငယ္ေလးတစ္ေယာက္
န႔ဲဆံုေတြ႔ခြင္႔ရလိုက္တ႔ဲအၿဖစ္အပ်က္ကေလးပါပဲ။ကၽြန္ေတာ္အရိုးသားဆံုးပဲေၿပာပါရေစကၽြန္ေတာ္blogေရးခ႔ဲတ႔ဲသက္တမ္းတိုေလးတစ္
ေလွ်ာက္မွာအၿပင္မွာလူကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၿပီးအားေပးစကားေၿပာခံရတာဟာဒါပထမဆံုးပါပဲ။onlineကသယ္ရင္းေတြကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္Blog
ေရးၿခင္းအေပၚမွာကၽြန္ေတာ္႔ကိုအားေပးစကားေၿပာတယ္ဆိုတာဟာအၿပင္ေလာကမွာကၽြန္ေတာ္႔မိသားစုန႔ဲေဆြမ်ိဳးေတြကလြဲလို႔ကၽြန္ေတာ္
မရရွိခ႔ဲဖူးပါဘူး။အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရခ်ိဳးဆိုတ႔ဲေဝဖန္မူေတြၾကားထဲမွာသာကၽြန္ေတာ္ရပ္တည္ခ႔ဲရတာပါ။အဲဒီလိုအၿဖစ္အပ်က္ေတြၾကားထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္သိမ္ငယ္စြာန႔ဲရပ္တည္ေနခ႔ဲရသမွ်ဟာဒီညီငယ္ေလးန႔ဲဆံုေတြ႔လိုက္ရတ႔ဲတဒဂၤေလးအတြင္းမွာပဲခြန္အားေတြၿပန္လည္ၿပည္႔ဝသြားသ
လိုခံစားလိုက္ရပါတယ္။ဒါေၾကာင္႔အခုကၽြန္ေတာ္ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါၿပီဘယ္လိုအေၿခအေနအထိပဲကၽြန္ေတာ္ဟာသိမ္ငယ္ေဝဖန္မူန႔ဲ
ၾကံဳေတြ႔ေနရပါေစကၽြန္ေတာ္႔လက္ႏွစ္ဖက္န႔ဲစာရိုက္ေနနိုင္ေသးသေရြ႔ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဘေလာ႔ေရးေနအံုးမွာပဲလို႔ေပါ႕ ႕႕႕႕႕႕႕သိမ္ငယ္မႈေတြ
ကိုသူငယ္ခ်င္းလိုသေဘာထားၿပီးအခြင္႔သာသေရြ႕ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာကၽြန္ေတာ္ေလ်ာက္လွမ္းေနအံုးမွာပါ႕႕႕႕႕႕
အလုပ္မရွိေၾကာင္ေရးခ်ိဳးေနတယ္ဆိုတ႔ဲ ႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္
