ကၽြန္ေတာ္႔ဝါသနာေလးမ်ား

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ဘာေရးရရင္ေကာင္းမလဲစဥ္းစားရတာအေမာပါပဲ။ဒီလိုန႔ဲမေန႔ကဆီပံုးမွာလာေအာ္သြားတ႔ဲဘေလာ႕ဂါ
သယ္ရင္းေလးေမဒီတက္ထားတာကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ႔စဥ္းစားရတာသက္သာသြားတယ္႕႕႕႕အဟတ္ဟတ္႕႕႕႕တန္းေရး
ရံုပဲေပါ႔႔႔႔ ႕႕႕႕႕႕စဥ္းစားရတာကိုသက္သာေစတ႔ဲအတြက္ေမဒီ႕ကိုေတာင္ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ဝါသနာေလးမ်ား ေခါင္းစဥ္န႔ဲ
ေပါ႔။ဟဲဟဲ႕႕႕ဝါသနာဆိုမွပဲကိုယ္ဘာဝါသနာပါလဲဆိုတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလးၿပန္စဥ္းစားယူရတယ္႕႕႕႕႕သိတယ္မို႔လား
ဦးေႏွာက္ကခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ရယ္ေလ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ဒါေလးေတြေပါ႔ကၽြန္ေတာ္႔ဝါသနာေတြေလ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

(၁)
ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေနစေၿပာရမယ္႕႕႕႕ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ေက်ာင္းတတ္ရမွာပ်င္းတယ္ဗ်။ေက်ာင္းေရာက္ရင္ေတာ႔
ေပ်ာ္ပါတယ္။မနက္ေစာေစာဆိုရင္က်ဴရွင္က၆နာရီေလ။အေစာႀကီးထရမွာကိုပ်င္းတာ။ေစာေစာထရတာကိုပ်င္းတာန႔ဲပဲ
ေက်ာင္းတတ္ရမွာကိုပါပ်င္းလာတယ္ဆိုပါေတာ႔။ဝါသနာဆိုတာအက်င္႕လို႔လဲေၿပာၾကည္႔လို႔ရတယ္ဗ်လြယ္လြယ္ေၿပာရမယ္
ဆိုရင္ေပါ႔။ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္ဟာငယ္ငယ္ကေစာေစာထရမွာက္ိုပ်င္းတယ္။ေက်ာင္းေရာက္ရင္ေတာ႔အားရင္ပံုေတြေလ်ာက္
ဆြဲတတ္တယ္။ေက်ာင္းစာအုပ္မွန္သမွ်စာအုပ္ရ႔ဲအေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာမွာဆိုရင္ပံုေတြအၿပည္႔ပဲဗ်႕႕႕႕ဟီး။ဟုတ္တိပက္တိ
လည္းဆြဲတတ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ဆြဲလိုက္ရင္စစ္တိုက္တ႔ဲပံုေတြခ်ည္းပဲ။စစ္သားပံုေလးေတြေပါ႔ ႕႕႕႕႕ဟားဟား။ေမေမတို႔က
ေတာ႔ေၿပာတယ္စစ္ရူးတ႔ဲငါ႕သားႀကီးလာရင္စစ္ဗိုလ္ၿဖစ္မွာေသခ်ာတယ္တ႔ဲ။အဟတ္ဟတ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႔
အခုေတာ႔ စစ္ဗိုလ္မေၿပာန႔ဲ စစ္တပ္န႔ဲအေဝးႀကီးဟီး။လာလို႔လဲဆိုေတာ႔၁၀တန္းေအာင္တ႔ဲအခ်ိန္မွာဗိုလ္သင္တန္းတတ္ရင္
ပင္ပန္းတယ္အသကုန္ေမာင္းခံရတယ္ဆိုတာန႔ဲေဝါင္ေဝါင္ေရွးေဝးေဝးေရွာင္ခ႔ဲတာဟီးးးးးး

(၂)
အသက္ကေလးနဲနဲရလာေတာ႔ပံုဆြဲတာထက္ကဗ်ာေရးရတာကိုပိုႏွစ္သက္လာတယ္။ကဗ်ာစေရးမိၿခင္းအေၾကာင္းကိုေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲအရင္postအေဟာင္းၿဖစ္တ႔ဲ ေဖေဖ႔ဆီကေကာ္ပီတစ္ပုဒ္မွာေၿပာၿပထားဖူးပါတယ္။ဒီလိုပါပဲကဗ်ာရူးၿဖစ္လာပါတယ္
ဆိုပါေတာ႔ကေလးသာသာတစ္ေယာက္ရ႕ဲကဗ်ာေတြဆိုေတာ႔အခ်စ္အေၾကာင္းေတြေတာ႔သိပ္မဟုတ္လွဘူးဗ်။အဲ႕႕႕႕ကၽြန္ေတာ္
ငယ္ငယ္ကေရးတ႔ဲကဗ်ာေတြတိုင္းမွာထူးၿခားတာတစ္ခုကေတာ႔ကဗ်ာေလးေတြတိုင္းမွာကဗ်ာရ႕ဲအဓိပၸယ္န႔ဲသက္ဆိုင္တ႔ဲပံုေလး
ေတြတစ္ပံုတစ္ပံုဆီေတာ႔ပါတတ္တယ္ဗ်။အဟတ္ဟတ္႕႕႕အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔စာအုပ္အေဟာင္းေတြထဲမွာကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္
တုန္းကေရးထားတ႔ဲကဗ်ာေတြၿပန္ရွာေတြ႔ၿပီးဖတ္ၾကည္႔မိရင္ေတာ႔ဟာသတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္လိုက္မိသလိုပါပဲဟတ္ဟတ္ပက္ပက္
ကိုရယ္ရတယ္ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

(၃)
အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝေရာက္တ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႕စာအုပ္ေတြကိုစြဲစြဲၿမဲၿမဲဖတ္တတ္လာတယ္။ခိုးခိုးဖတ္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။
ေက်ာင္းဖြင္႔ေနရက္န႔ဲစာမက်က္ပဲန႔ဲကာတြန္းစာအုပ္ေတြဖတ္ရင္ေဖေဖေမေမတို႔ကဆူတယ္ဗ်။ဒါေပမ႔ဲဝါသနာဆိုတာတားမရ
ဘူးေပါ႔ဗ်ာ႕႕႕႕႕႕လစ္ရင္လစ္သလိုဖတ္ခ႔ဲတာပါပဲ။စာႀကီးေပႀကီးေတြေပါ႔ ႕႕႕ဟတ္ဟတ္ ရတနာတို႔၊ဘိုဘိုတို႔၊ရယ္ရႊင္ၿမဴးတို႔ေပါ႔
ေလ။အဲဒီတုန္းကေတာ႔ဘိုဘိုဆိုအသည္းစြဲေပါ႔ဗ်ာမလြတ္တမ္းဖတ္ခ႔ဲတာ။အသက္ကေလးနဲနဲရလာေတာ႔အဆင္႔နဲနဲတတ္လာ
တယ္။ဝိဇၹာတို႔၊အၾကည္ေတာ္တို႕၊ေဝမႈးသြင္တို႔လိုဟာမ်ိဳးေတြေပါ႔႕႕ဟဲဟဲ။ဝိဇၹာကိုအသည္းစြဲၿပန္ၿဖစ္သြားတယ္ဗ်မွတ္မွတ္ရရ
ဝိဇၹာကာတြန္းစဖတ္ဖူးတာကပိုးဟပ္န႔ဲေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေပါ႔ဗ်ာ။နာမည္ကေတာ႔ေမ႔သြားၿပီေတာ္ေတာ္
ႀကိဳက္ခ႔ဲံတာဗ်။ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္ဆိုေတာ႔ဝိဇၹာကာတြန္းထဲကေကာင္မေလးေတြကိုရူးသြပ္ဖူးတယ္။အခုအထိေတာ႔အၾကည္္
ေတာ္ကိုအႀကိဳက္ဆံုးလို႔ေၿပာလို႔ရပါတယ္။ေလးစားတာကေတာ႔ေဖၿမင္႔ေပါ႔ခဏခဏဖတ္ၿဖစ္တယ္ေဖၿမင္႔စာအုပ္ေတြမွန္သမွ်
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကၽြန္ေတာ္႔မွာရွိတယ္။တရားစာအုပ္ဆိုရင္ေတာ႔ႏို႔ႏွစ္လံုးဖိုးေက်ပါတယ္တစ္အုပ္ပဲအလြတ္နီးပါးရဖူးတယ္။
က်န္တာေတြကေတာ႔သမန္ကာရွန္ကာပါပဲပါးပါးေလးေတာ႔ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္လိုက္ဖတ္ၿဖစ္ခ႔ဲတယ္။

(၄)
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးတ႔ဲေနာက္မွာေတာ႔သူငယ္ခ်င္းေတြန႔ဲလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာကိုရူးသြပ္ဖူးတယ္။Music Crazyတစ္ေယာက္
အေနန႔ဲေပါ႔။အိမ္မွာဆိုအေခြအသစ္ထြက္ရင္ဝယ္ၿပီးသားပဲ။ႀကိဳက္လို႕ကေတာ႔တစ္ပုဒ္ထဲကိုတစ္ထိုင္ထဲအခါႏွစ္ဆယ္ေလာက္
အထိဖြင္႔ဖူးတယ္။ေနာက္ေတာ႔အိမ္မွာေနရင္အဆူခံရတယ္ဆိုတာကိုပဲနားလည္လာတတ္ခ႔ဲတယ္။မိဘေတြကေတာ႔ဒီအရြယ္က
ပ်က္စီးလြယ္တယ္ဆိုၿပီးထိမ္းၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ဒါကိုတစ္လြဲအဓိပၸယ္ေကာက္ၿပီးအၿပင္မွာအခ်ိန္ၿဖဳန္းတတ္လာတယ္။အခ်ိန္ၿဖဳန္းဖို႔
အေကာင္းဆံုးေနရာကေတာ႔လမ္းထိပ္ကလၻက္ရည္ဆိုင္ေပါ႔ေလ။သူငယ္ခ်င္းေတြတရုန္းရုန္းန႔ဲလၻက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရတာကိုႏွစ္
သက္လာတယ္။ေနာက္ေတာ႔လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ခ်က္စ္ ကစားရတ႔ဲကိုဝါသနာထံုခ႔ဲတယ္။အားရင္ ခ်က္စ္ ထိုးေနေတာ႔တာပါပဲ။
အိမ္မွာေရာေပါ႔ ခ်က္စ္ ရူးလို႔ေၿပာခံရတ႔ဲအထိပါပဲ။အဆိုးထဲကအေကာင္းေပါ႔ဗ်ာရပ္ကြက္ကလုပ္ေပးတ႔ဲ ခ်က္စ္ ၿပိဳင္ပြဲမွာဒုတိယ
ရဖူးတယ္။ဟဲဟဲ ၾကြားတာေတာ႔ဟုတ္ပါဘူးဟီး႕႕႕႕ေၿပာၿပရံုေလးပါ။

(၅)
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ဂီတကိုေတာ္ေတာ္ေလးရူးသြပ္လာတယ္။အားရင္သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီးအေပ်ာ္တမ္းတည္ေထာင္ထားတ႔ဲ
studioမွာပဲအခ်ိန္ၿပည္႔ရွိေနတတ္ခ႔ဲတယ္။ၿဖစ္ၿဖစ္ေၿမာက္ေၿမာက္ေတာ႔မဟုတ္ခ႔ဲပါဘူး။သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔ကေတာ႔ၿဖစ္ေၿမာက္သြား
ခ႔ဲၾကပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔မိဘေတြမႀကိဳက္တာလဲပါတာေပါ႔။သႀကၤန္ေတြဘာေတြဆိုရင္ေတာ႔စင္ေပၚတတ္ၿဖစ္ပါတယ္။
အေခြၾကမ္းေလးေတြကေတာ႔ေတာ္ေတာ္ေလးလုပ္ၿဖစ္ခ႕ဲတယ္။ခ်မၿပၿဖစ္ခ႔ဲပါဘူး။ဒီလိုန႔ဲပဲဒီဝါသနာကတစ္ခန္းရပ္သြားခ႔ဲတယ္
ဆိုပါေတာ႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

(၆)
အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔ကြန္ပ်ဳတာကိုအရမ္းရူးသြပ္ေနတယ္။အင္တာနက္မခ်ိတ္္ခင္ကေတာ႔Gameအရူးေပါ႔ဗ်ာ။ကြန္ပ်ဴတာဂိမ္းန႔ဲ
p2ေပါ႔ဗ်ာ။ေၿပာလို႔ေၿပာတာမဟုတ္ဖူးေဘာလံုးဂိမ္းကိုသာကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေပးၾကတာနပန္းကိုက်ေတာ႔မလုပ္ေပး
ၾကဘူး။နပန္းသာၿပိဳင္ပြဲလုပ္ေပးမယ္ဆိုလို႕ကေတာ႕ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ရံုတယ္။လံုးဝပထမရမွာအေသအခ်ာပဲ။ကၽြန္ေတာ္န႔ဲအတူနပန္း
ဂိမ္းေဆာ႔ဖူးတ႔ဲသူမွန္ကမွ်ကၽြန္ေတာ္႔ကိုမႏိုင္ၿကဘူး။ခၽြင္းခ်က္အေနန႔ဲကေတာ႔P2မွာပဲေနာ္ကြန္ပ်ဴတာနပန္းမွာေတာ႔သိပ္မက်ြမ္း
ဘူး။ဒီလိုန႔ဲပဲအခ်ိန္ေလးနည္းနည္းရရင္အိမ္မကပ္ပဲCyber Cafeမွာပဲအခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တ႔ဲကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ေဖေဖန႔ဲေမေမတို႕
အင္တာနက္ခ်ိတ္ေပးလိုက္တယ္။ေပ်ာ္လိုက္တာမွေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ပါပဲ။ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔အားရင္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔မွာပဲ
အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တယ္(မအားအားေအာင္လဲလုပ္တတ္တယ္)ထမင္းေမ႔ဟင္းေမ႔ေပါ႔။မေကာင္းတ႔ဲအက်င္႔တစ္ခုကေတာ႔
ညဆိုရင္မအိပ္တာပါပဲ။ေမေမတို႔ေရွ႔ကေနအိပ္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီးထြက္လာတယ္ၿပီးေတာ႔အခန္းထဲေရာက္တာန႔ဲကြန္ပ်ဴတာေရွ႔
မွာအေသအခ်ာကိုအခန္႔သားေရာက္ေနၿပီ။တိတ္တိတ္ေလးလဲကလိတတ္လာတယ္။Chatရင္းန႔ဲရယ္စရာေတြ႔ရင္ေတာင္ခိုးရယ္
တတ္လာခ႔ဲတ႔ဲအထိေပါ႔။အခုေနာက္ဆံုးရူးသြပ္ေနတာကေတာ႔blogေရးရတာကိုေပါ႔။blogအတြက္အခ်ိန္ေတြအမ်ားႀကီးယူတတ္
လာတယ္။အားရင္blogမေရးရင္ေတာင္မွေရးၿပီးသားေတြၿပန္ဖတ္ေနတတ္ခ႔ဲတာအက်င္႔တစ္ခုပဲေပါ႔။ဒါေပမ႔ဲအခုအခ်ိန္အထိေတာ႔
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္Bloggerတစ္ေယာက္အၿဖစ္မရံုရဲေသးဘူး။ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္Bloggerတစ္ေယာက္အဆင္႔မ
ေရာက္ေသးဘူးလို႔ထင္ေနတုန္းပါပဲ။အခုေနာက္ဆံုးမွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ဝါသနာပါတ႔ဲMusicန႔ဲပက္သက္ၿပီးအၿဖဴေရာင္သံစဥ္မွာDJ
ခြင္႔ရခ႔ဲတယ္။DJလုပ္ရတာကိုလဲအရမ္းေပ်ာ္တယ္။ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲ Life Style ကိုကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တယ္။
အေက်နပ္ဆံုးအေၿခအေနမွာကၽြန္ေတာ္ေရာက္ရွိေနပါတယ္။

ဒါေတြကေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲဝါသနာေတြလို႔ေၿပာလို႔ရသလိုကၽြန္ေတာ္႔ရ႕ဲအက်င္႔ေတြလို႔လဲေၿပာလို႔ရပါတယ္။အခုလိုတင္ၿပခြင္႔ရလိုက္
တာကိုလဲကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္မိတယ္။ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဝါသနာေလးမ်ား အေၾကာင္းေရးေပးပါဆိုၿပီးတက္လာသယ္ရင္းတ႔ဲေမဒီဇာ
ကိုလည္းအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

လူေတြထဲကလူတစ္ေယာက္လိုဝါသနာေလးမ်ားန႔ဲအသက္ရွင္ေနတ႔ဲ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕႕႕႕႕႕ည႕႕က၁၂း၀၀တိတိ