ခ်စ္သူ (သို႔) ခ်စ္မိေသာသူ
ဒါသူေၿပာဖူးတ႔ဲစကားပါ။ဒီေတာ႔ကၽြန္ေတာ္လဲသူ႔စကားကိုဒီလိုမ်ိဳးေထာက္ခံဖူးပါတယ္။
အင္း
အ႔ဲဒီတုန္းကဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုလက္ရွိကၽြန္ေတာ္မဟုတ္ပါဘူး။ၿပန္ေၿပာၿပရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္သူန႔ဲအၿမဲလို
လိုေတြ႔ၿဖစ္ခ႔ဲတယ္။ေနာက္ ညေနတိုင္းအတူရွိေနတတ္ၾကတယ္။လမ္းေဘးအုတ္ခံုကို သတင္းစာခင္းၿပီးထိုင္ခ႔ဲၾကဖူး
တယ္။အခ်ိန္ေတြအေတာ္ၾကာတ႔ဲအထိကို သူန႔ဲညေနတိုင္းအၿမဲလိုလို အတူရွိၿဖစ္ခ႔ဲတယ္။အတူရွိတာေတြမ်ားလာတ႔ဲ
ေနာက္မွာေတာ႔သူန႔ဲထိုင္ေနတာတစ္နာရီေက်ာ္သြားၿပီဆိုရင္ေၿပာစရာေတြကုန္သြားတတ္ပါတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ႕႕႕
ကၽြန္ေတာ္တို႔ၾကားမွာေၿပာစရာဆိုလို႔ သူ႔အေၾကာင္းရယ္ကၽြန္ေတာ္႔အေၾကာင္းရယ္ ဒါေတြပဲရွိတတ္ပါတယ္။
တစ္ခါတုန္းကေတာ႕ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြေၿပာစရာေတြကုန္သြားေတာ႔ သီခ်င္းဆိုၿဖစ္ၾကတယ္။မတိုင္မထားပဲန႕ဲေလ
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတယ္ၿပီးေတာ႔သူဆိုတယ္ ႕႕ၿပီးေတာ႔ စိတ္ပါသြားတယ္ထင္တယ္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ဂစ္တာၿပန္ယူခိုင္းတယ္
ကီးေၾကာင္ေနတ႔ဲဂစ္တာတစ္လက္ရယ္ ႕႕႕ကီးလြဲေနတ႔ဲသံစဥ္တစ္ခုရယ္ေနာက္ ကီးေခ်ာ္ေနတ႔ဲ ညေနခင္းတစ္ခုရယ္
ေပါင္းစည္းမိသြားတ႔ဲေနာက္မွာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေပ်ာ္ခ႔ဲၾကပါတယ္။
အိမ္အၿပန္ေနာက္က်ခ႔ဲၾကဖူူးတယ္။လမ္းေဘးကမာန္ဖီၿပီးေဟာင္ေနတ႔ဲေခြးေတြထက္အိမ္ေရာက္ရင္ အဆူခံရမွာကို
ပိုေၾကာက္ခ႔ဲၾကတယ္ေလ။သူ႔အိမ္ဝင္းတံခါးကဘဲလ္ကိုႏွိပ္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္က ၿခံဳကြယ္ၿပီး သူဝင္သြားတာကို
ေစာင္႔ၾကည္႔ေပးရပါတယ္။ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုတာေတာ႔မသိေပမ႔ဲ ဒါကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေနက်ပါ အခုန႔ဲဆိုရင္ သူ႔အိမ္နားက
ၿခံဳေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္ဝင္ပုန္းတာ အႀကိမ္ေပါင္းမေရမတြက္နိုင္ေအာင္ရွိခ႔ဲပါၿပီ။
ညေရာက္ၿပီဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္႔အလုပ္ကဟဲလိုဆိုတာပါပဲ။ဖုန္းသံေလးေတြကိုေမွ်ာ္ခ႔ဲဖူးတ႔ဲညေတြရွိသလိုဖုန္းဝင္လာမွာ
ကိုေတာင္ စိုးရိမ္မိတတ္ခ႔ဲတ႔ဲညေတြလဲရွိခ႔ဲဖူးပါတယ္။အေၾကာင္းကေတာ႔ ဖုန္းထဲကေနဘာေၿပာရမွန္း မသိလို႔ပါပဲ။
ဒီလိုန႔ဲပဲသူန႔ဲကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကိုၿဖတ္ေက်ာ္ခ႔ဲၾကပါတယ္။သူမ်ားေတြလည္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လည္
မယ္။ သူမ်ားေတြဘုရားသြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဘုရားသြားမယ္။သူမ်ားေတြရုပ္ရွင္ၾကည္႔ရင္ကၽြန္ေတာ္
တို႔လဲၾကည္႔ၿဖစ္ၾကတယ္။ဒီလိုန႔ဲပဲ ကၽြန္ေတာ္႔အေဖာ္မြန္ဟာ သူၿဖစ္လာသလို သူလဲကၽြန္ေတာ္႔ကို အေဖာ္မြန္အၿဖစ္
သတ္မွတ္ခ႔ဲတယ္။ဒါကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ထဲမွာရွိေနတ႔ဲအၿမင္ေတြပါပဲ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ တေလာကလံုးအၿမင္မွာ
ေတာ႔ သူန႔ဲကၽြန္ေတာ္ဟာခ်စ္သူေတြတ႔ဲ။
ခ်စ္သူေတြဆိုတာ ၾကင္နာၾကတယ္တ႔ဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာခ်စ္သူေတြ မဟုတ္ေပမ႔ဲ ၾကင္နာၾကပါတယ္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အရိပ္ၾကည္႔ေနတတ္တယ္။တစ္ေယာက္ေခ်ာင္းဆိုးေနရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က
ေရခဲမုန္႔စားမယ္လို႔မေၿပာ ၿဖစ္ခ႔ဲၾကပါဘူး။ေနာက္ေတာ႔သူ ေက်ာင္းသြားတတ္တယ္။ကၽြန္ေတာ္က်န္ခ႔ဲခ်ိန္မွာ ေနရ
ထိုင္ရခက္တယ္။သူ႔ကိုသတိရမိတယ္။အစားေကာင္းစားေနခ်ိန္မွာမိတ္ေဆြေကာင္းကိုသတိရတတ္တယ္ဆိုေပမ႔ဲ
ကၽြန္ေတာ္စားေနတာကလမ္းေဘးဝက္သားဒုတ္ထိုးဆိုင္မွာပါ။ဘာမွေတာ႔မဆိုင္ေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္သူ႔ကိုသတိရတယ္။
ေနာက္ သူ႔အေၾကာင္းေတြးရင္အသက္ရူၾကပ္လာတယ္။သူေတာ႔ဘယ္လိုေနမလဲမသိေပမ႔ဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာ႔ သူ႔ကို
ေၿပာစရာစကားေတြအမ်ားႀကီးရွိလာတယ္။ အရင္က ေၿပာစရာစကားမရွိလို႔ဆိုၿပီး ၿဖဳန္းတီးမိတ႔ဲအခ်ိန္ေတြကို
ကၽြန္ေတာ္ႏွေၿမာတတ္လာခ႔ဲတယ္။
သူ႔ဖုန္းကိုေမွ်ာ္တတ္လာတယ္။ေၿပာစရာစကားေတြသိမ္းထားမိလာတယ္။သူဖုန္းဆက္လာရင္စကားေတြအမ်ားႀကီး
ေၿပာမယ္စိတ္ကူးထားေပမ႔ဲ သူဖုန္းဆက္မလာခ႔ဲပါဘူး။သူ႔ကိုတမ္းတရင္းတစ္ေယာက္ထဲေၾကကြဲတတ္လာတယ္။
အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာေၾကြက်ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ သူၿပန္ေရာက္လာတယ္။ၿပီးေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုမိတ္ဆက္ေပးဖို႔တ႔ဲ လူ
တစ္ေယာက္လဲ သူ႕ေဘးမွာပါလာတယ္။ကၽြန္ေတာ္ၿပံဳးၿပလိုက္မိတယ္ ထင္တာပဲ ဒါေပမ႔ဲ အံႀကိတ္ေနခ႔ဲမိတယ္။
ေနာက္ေတာ႕ သူဆိုတာဟာ ကၽြန္ေတာ္ရ႔ဲ စိတ္ထဲကအရင္းႏွီးဆံုး သူတစ္ေယာက္ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္နိုင္ေတာ႔ဘူး
ဆိုတာသတိ ထားမိလာတယ္။ေနာင္တန႔ဲအတူေပါ႔။အခုဆိုရင္ ညေနတိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲပါ။ပတ္ဝန္း
က်င္ကေၿပာလာၾကၿပန္တယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၿပတ္သြားၾကၿပီတ႔ဲ။ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ရယ္လိုက္ခ်င္တယ္႕႕႕႕႕႕႕႕
အခုလက္ရွိမွာေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ညေနေတြမွာ သူမပါေတာ႔ပါဘူး။ သူမပါတ႔ဲ လမ္းေဘးအုတ္ခံုမွာ သတင္းစာမပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ၿဖစ္ခ႔ဲတယ္။ေခ်ာင္းဆိုးမိတိုင္း ေရခဲမုန္႔ဝယ္စားၿဖစ္တယ္။ဂစ္တာတီးတိုင္း ကီးမွန္လာတတ္တယ္။
ဖုန္းၿမည္လာတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္တတ္လာတယ္။ေနာက္ၿပီး ညေနခင္းတိုင္း ေၿပာခ်င္တ႔ဲစကားေတြကို တစ္ေယာက္ထဲ
ၿမည္တမ္းတတ္လာတယ္။တစ္ေယာက္ထဲ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔မိတယ္။တစ္ေယာက္ထဲ ဘုရားသြားတတ္လာတယ္။တစ္
ေယာက္ထဲ သူ႔အိမ္ေရွ႔က ၿခံဳကြယ္မွာ ပုန္းကြယ္တတ္လာတယ္။အိမ္အၿပန္လမ္းကေခြးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္
တတ္လာတယ္။တစ္ေယာက္ထဲ ေအာ္ရယ္ တတ္လာတယ္။ေနာက္ေတာ႕ တစ္ေယာက္ထဲေတြမ်ားလာတ႔ဲ ကၽြန္
ေတာ္႔ကို ပတ္ဝန္းက်င္ကေၿပာလာၾကၿပန္တယ္ ဒီတစ္ခါပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတ႔ဲအထဲမွာ သူလဲပါလာတယ္။
ဒီေကာင္ေလး စိတ္မႏွံေတာ႔ဘူးတ႔ဲ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕သူပါ ကၽြန္ေတာ္႔ကို အ႔ဲလိုေၿပာလာတယ္ဆိုတာကိုေတြးမိတိုင္း
ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္ရပါတယ္။ ဒီေတာ႕ကၽြန္ေတာ္လဲ ေၿပာၿပလိုက္ခ်င္ပါတယ္ သူေတာင္ ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲ
ပတ္ဝန္းက်င္ထဲက အတင္းေၿပာတ႔ဲလူတစ္ေယာက္ၿဖစ္သြားၿပီ႔ကိုးလို႔ပါ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
တစ္ညေနမွာေတာ႔ သတင္းစားခင္းမထားတ႔ဲ ကၽြန္ေတာ္႔ အုတ္ခံုေလးနားကို သူေရာက္လာခ႔ဲတယ္။စကားလံုးေတြ
ပိေနတ႔ဲကၽြန္ေတာ္ဟာ အ႔ဲအခ်ိန္မွာလဲ သူ႔ကိုစကားေတြန႔ဲဧည္႔မခံၿဖစ္ခ႔ဲၿပန္ပါဘူး။နဲနဲၾကာသြားေတာ႔သူကၽြန္ေတာ္႔ကို
စကားတစ္ခြန္းန႔ဲ အစခ်ီလာပါတယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
ပ်င္းတယ္ပ်င္းတယ္ ထိုင္ေအာ္ေနတိုင္းသာ အပ်င္းေၿပသြားခ႔ဲမယ္ဆိုရင္အေတာ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္တ႔ဲ။
ဒါသူေၿပာဖူးတ႔ဲစကားပါ။ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိတာေပါ႔။ဒီေတာ႔ကၽြန္ေတာ္လဲသူ႔စကားကိုဒီလိုမ်ိဳးေထာက္ခံလိုက္မိတယ္။
အင္း႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕
ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ဝန္းမွာ မိုးစက္ကေလးေတြ တြဲလြဲခိုေနရင္းေပါ႕ ႕႕႕႕႕႕႕
တာပါ။ဒီ post ေလးကိုအၾကမ္းေရးထားတာေတာ႔အေတာ္ကိုၾကာေနပါၿပီ သိပ္စိတ္တိုင္းမက်တာန႔ဲမတင္ၿဖစ္ခ႔ဲတာ
ခုေတာ႕ဟိုၿပင္ဒီၿပင္န႔ဲ စိတ္တိုင္းက်ၿပင္လိုက္တာ ဖတ္ခ်င္စဖြယ္ေလး ၿဖစ္လာတယ္ထင္လို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။
သႀကၤန္မွာ အိမ္ေလးကို ေစာင္႔ေလွ်ာက္ ေပးၾကတ႔ဲ သယ္ရင္းေဒြအားလံုးကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခရီးကလဲ
ပန္းလာေတာ႔ လူကလဲ ခပ္န႔ဲန႔ဲပါ ဒါေၾကာင္႔ အိမ္အလည္ထြက္ခ်င္စိတ္ကိုမနည္းၿမိဳသိပ္ေနရတယ္။