ကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲblogသူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ....
ကၽြန္ေတာ္ဒီတစ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္းစာေရးၿဖစ္အံုးမွာမဟုတ္ဘူးဗ်။ကၽြန္ေတာ္ခရီးခဏသြားရမွာမို႔လို႔ပါ။အလုပ္ကိစၥန႔ဲဆိုပါေတာ႔။
စာေတြကိုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္ၿပန္လာမွအတိုးခ်ၿပီးေရးေပးေတာ႔မယ္ေနာ္။သြားမ႔ဲေနရာလားယိုးဒယားနယ္စပ္ကတာခ်ီလိတ္ေလ။
ဓါတ္ပံုေတြအမ်ားၾကီးရိုက္ခ႔ဲမယ္ေနာ္။ယိုးဒယားထဲက(မယ္ဆိုင္ၿမိဳ႔)ကိုေရာသြားမွာေလ။ဟဲဟဲအလုပ္ကိုဘန္းၿပၿပီးလည္ရတာ
ေတာ္ေတာ္feelလာတယ္လို႔ေၿပာသံၾကားဖူးလို႔စမ္းၾကည္႔ခ႔ဲမယ္ေနာ္။အၿပန္က်မွေတြ႔အၾကံဳေလးေတြေၿပာၿပေတာ႔မယ္။မၾကာပါဘူး
အလြန္ဆံုး၃ရက္ပါပဲ။အကယ္၍ဟိုမွာcyber cafeကိုေတြ႔ခ႔ဲရင္ေတာ႔ဒီၾကားထဲမွာလည္းေရးၿဖစ္အံုးမွာပါ။
လာေရာက္လည္ပတ္သူမ်ားအားလံုးကိုေက်းဇူးအၾကီးၾကီးတင္ရွိပါေၾကာင္း.......ေၿပာၾကားရင္းန႔ဲ
မနက္ခရီးသြားရအံုးမွာမို႔လို႔ေစာေစာအိပ္ေတာ႔မယ္ေနာ္...............
ေလးစားစြာၿဖင္႔...ၿဖိဳးဇာနည္...ည..၁၀း၄၅တိတိ

ငရဲကိုလမ္းေဖာက္ၿခင္း



*အခ်စ္ကိုႀကိဳးစင္တင္
*အလြမ္းကိုစိမ္ေခၚ
*ေနာင္တကိုဖိတ္စာေဝၿပီး
*မင္းဆီငါလာခ႔ဲၿပီ
*မင္းအလိုက်ပါ
*ေမတၱာကိုစြန္႔ခြာ
*သစၥာကိုဥပကၡာန႔ဲ
*မာနကိုကိုးကြယ္တ႔ဲမင္းအတြက္
*ငါ႔နွလံုးသားကိုႆရဏဂုဏ္တင္ခ႔ဲၿပီးၿပီ
*အယူခံမဝင္ပါဘူး
*ေက်းဇူးၿပဳ၍
*ၿဖည္းၿဖည္းသတ္ပါ

ရည္ရြယ္သူသို႔....

ၿဖိဳးဇာနည္..ည..၁၁း၁၀တိတိ

ကဲသူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...ဒီတစ္ခါေတာ႔လူေတြရ႔ဲမ်က္စိကိုလွည္႔စားထားတ႔ဲပံုေလးေတြကိုသေဘာက်မိလို႔ၿပန္လည္မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္႔ဆီဲမွာရွိေနတာေတာ႔ၾကာပါၿပီဒါေပမ႔ဲသူငယ္ခ်င္းတို႔အတြက္blogေပၚတင္ေပးဖို႔ေမ႔ေနခ႔ဲတယ္sorryပါေနာ္...

ကဲကဲေလေၾကာရွည္လိုက္တာလို႔အေၿပာမခံရခင္''ေမာင္ဇာနည္"တို႔အလိုက္တသိDon't speakလုပ္လိုက္ပါၿပီ.......

လူႏွစ္ေယာက္လားဘိုးဘိုးၾကီးလား?

oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo


ဘယ္ဘက္တိုင္ကအဆံုးသတ္လဲ?

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

ေရတံခြန္လားလူေတြလား?

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

ဖိုးဖိုးန႔ဲဖြားဖြားလားလူႏွစ္ေယာက္လား?

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

ၿမင္းဘယ္ႏွစ္ေကာင္လဲ?

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

အိမ္ေတြလားမ်က္နွာေတြလား?

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

ရြက္ေလွဆယ္႔တစ္စီးလား?မုဒ္ဦးၾကီးေတြလား?

ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo

ဦးေႏွာက္စားသြားရင္ေတာ႔sorryေနာ္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔အေၿဖမထြက္ေသးတာေတြအမ်ားၾကီးပဲ..

သူငယ္ခ်င္းတို႔တကယ္လို႔အေၿဖရခ႔ဲရင္ေၿပာၿပပါအံုးေနာ္

ေလးစားစြာၿဖင္႔..ၿဖိဳးဇာနည္..ည..၈း၃၅တိတိ

ဖူးငံု ဆယ္ေက်ာ္သက္ မဂၢဇင္းမွာ ေဆာင္းပါးရွင္ ၀င္းကိုကို တင္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ရံုခ်င္ရံုမရံုခ်င္ေနအေပ်ာ္ေပါ႔စမ္းၾကည္႔လို႔ေတာ႔ေကာင္းမွာပါ။

ဖူးငံု ဆယ္ေက်ာ္သက္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား အတြက္ ကမာၻ႔ႏုိင္ငံ အသီးသီးမွ ေဗဒင္ေဟာေျပာမႈ ပံုစံမ်ားကို တင္ဆက္ေပးေနရာ၊ ဒီလမွာေတာ့ ေမြးေန႔အလိုက္ တိရစာၦန္ အေကာင္မ်ားနဲ႔ တင္စားၿပီး အမူအက်င့္ ဘယ္လိုရွိိတယ္ ဆိုတာ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

ဇန္န၀ါရီ
၀၁ - ၀၉ ေခြး
၁၀ - ၂၄ ၾကြက္
၂၅ - ၃၁ ျခေသၤ့

ေဖေဖာ္၀ါရီ
၀၁ - ၀၅ ေၾကာင္
၀၆ - ၁၄ ခ်ိဳးငွက္
၁၅ - ၂၁ လိပ္
၂၂ - ၂၈ က်ားသစ္နက္

မတ္ခ်္
၀၁ - ၁၂ ေမ်ာက္
၁၃ - ၁၅ ျခေသၤ့
၁၆ - ၂၃ ၾကြက္
၂၄ - ၃၁ ေၾကာင္

ဧၿပီ
၀၁ - ၀၃ ေခြး
၀၄ - ၁၄ က်ားသစ္နက္
၁၅ - ၂၆ ၾကြက္
၂၇ - ၃၀ လိပ္

ေမ
၀၁ - ၁၃ ေမ်ာက္
၁၄ - ၂၁ ခ်ိဳးငွက္
၂၂ - ၃၁ ျခေသၤ့

ဇြန္
၀၁ - ၀၃ ၾကြက္
၀၄ - ၁၄ လိပ္
၁၅ - ၂၀ ေခြး
၂၁ - ၂၄ ေမ်ာက္
၂၅ - ၃၀ ေၾကာင္

ဇူလိုင္
၀၁ - ၀၉ ၾကြက္
၁၀ - ၁၅ ေခြး
၁၆ - ၂၆ ခ်ိဳးငွက္
၂၇ - ၃၁ ေၾကာင္

ၾသဂုတ္
၀၁ - ၁၅ ေမ်ာက္
၁၆ - ၂၅ ၾကြက္
၂၆ - ၃၁ လိပ္

စက္တင္ဘာ
၀၁ - ၁၄ ခ်ိဳးငွက္
၁၅ - ၂၇ ေၾကာင္
၂၈ - ၃၀ ေခြး

ေအာက္တိုဘာ
၀၁ - ၁၅ ေမ်ာက္
၁၆ - ၂၇ လိပ္
၂၈ - ၃၁ က်ားသစ္နက္

ႏုိ၀င္ဘာ
၀၁ - ၁၆ ျခေသၤ့
၁၇ - ၃၀ ေၾကာင္

ဒီဇင္ဘာ
၀၁ - ၁၆ ေခြး
၁၇ - ၂၅ ေမ်ာက္
၂၆ - ၃၁ ခ်ိဳးငွက္


၁။ အကယ္၍ သင့္ေမြးရက္သည္ ေခြး ျဖစ္ပါက အလြန္ သစၥာရွိၿပီး သေဘာေကာင္းသူ ျဖစ္သည္။ သင္၏ သစၥာရွိမႈကို လံုး၀ သံသယ ျဖစ္စရာ မလိုေပ။ အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ရိုးသား ေျဖာင့္မတ္ကာ အလုပ္ကို ေလးစားသူ ျဖစ္ၿပီး ပင္ကို စိတ္ရင္းအားျဖင့္လည္း ရိုးသားသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ အမ်ားတကာႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ မိမိကိုယ္မိမိ ရိုက်ိဳး၊ ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံတတ္သူလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိတ္ေတြအေပါင္းအသင္းမ်ား အလယ္တြင္ အားလံုး၏ ခ်စ္ခင္မႈကို ရယူႏုိင္စြမ္း ရွိၿပီး ၀တ္စားဆင္ယင္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း လိုက္ဖက္သည့္ အ၀တ္အစားမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တတ္သည္။ အသစ္အဆန္းကို မက္ေမာတတ္သူ ျဖစ္သျဖင့္ ေခတ္ေပၚ အ၀တ္ အစား မ၀ယ္ႏုိင္သည့္ အခါမ်ားတြင္ စိတ္ဓါတ္က်ေလ့ ရွိသည္။ ဘ၀ကို သက္သက္သာသာ ေက်ာ္ျဖတ္သူမ်ား ျဖစ္ၿပီး အေပါင္းအသင္းမ်ား အလယ္တြင္ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားသူလည္း ျဖစ္သည္။ သိကၡာရွိေသာ အေပါင္း အသင္းမ်ားႏွင့္သာ ေပါင္းသင္းေလ့ ရွိသူလည္း ျဖစ္သည္။

၂။ အကယ္၍ သင့္ေမြးေန႔သည္ ၾကြက္ျဖစ္ပါက သင္သည္ အေပါင္းအသင္းမ်ားအား ေနာက္ေျပာင္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ေသာ အေငြ႔အသက္မ်ား သင့္မ်က္၀န္းတြင္ ေတြ႔ျမင္ေနရသည့္အတြက္ လူတိုင္းကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္စြမ္း ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူအမ်ားက သင္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းရန္ လိုလားၾကၿပီး လူစံုသည့္ ပြဲလမ္း သဘင္မ်ားတြင္လည္း သင္ရွိေနေစရန္ လိုလားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ စိတ္ဆတ္သူ ျဖစ္သည္။ သင္ႏွင့္ စကားေျပာရန္ အေပါင္းအသင္းမ်ားက စကားလံုးကို ေရြးခ်ယ္ေျပာမွသာ ျဖစ္သည္။ စကား အမွားမခံ။ တစ္စံုတေယာက္က စကားမွား ေျပာမိလွ်င္လည္း ခြင့္လႊတ္ႏုိင္စြမ္း မရွိသူ ျဖစ္သည္။

၃။ အကယ္၍ သင့္ေမြးေန႔သည္ ျခေသၤ့ ျဖစ္ပါက သင္သည္ ျခေသၤ့၏ သေဘာထားႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလား ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္သည္။ ရန္ကို ေရွာင္ရွားေလ့ ရွိၿပီး တင္းမာမႈ အေျခအေန မ်ိဳးကိုပါ လက္မခံတတ္သူ ျဖစ္သည္။ အိမ္တြင္းမွာထက္ အျပင္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔သူ ျဖစ္ၿပီး တစ္ေနရာတည္းတြင္ ၾကာရွည္ ေနရန္ မလိုလားသူလည္း ျဖစ္သည္။ ေမြးရာပါ ေခါင္းေဆာင္ ဗီဇ ရွိသူ ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အေပါင္း အသင္းမ်ားအား အလုပ္ တြင္က်ယ္ေစရန္ နည္းပရိယာယ္ ၾကြယ္၀စြာျဖင့္ စည္းရံုး သိမ္းသြင္းႏုိင္ သူလည္း ျဖစ္သည္။ သူတပါး၏ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးမႈကို လိုလားၿပီး တစံုတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ဂရုစိုက္ၿပီ ဆိုလွ်င္ ကိုယ္က သူ ဂရုစိုက္တာထက္ အဆေပါင္း မ်ားစြာ တံု႔ျပန္မႈ ေပးသည္။ စိတ္သေဘာ ေကာင္းလြန္းျခင္းေၾကာင့္ အေပါင္း အသင္းမ်ားက ေျမွာက္ပင့္ ခိုင္းေစတတ္သည္ကို အထူး သတိျပဳပါ။

၄။ အကယ္၍ သင့္ေမြးေန႔သည္ ေၾကာင္ ျဖစ္ပါက သင္သည္ အလြန္အမင္း ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ေကာင္းသူ ျဖစ္သည္။ တခါတရံတြင္ လိုအပ္သည္ထက္ ပိုၿပီး ရွက္ေနတတ္သည္။ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ ရွိသည္။ တစ္ေယာက္တည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္ ေနရသည္ကို ပိုၿပီး လိုလားသည္။ အရာရာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ သိလိုစိတ္ ျပင္းျပၿပီး တစ္စုံတစ္ခုကို ေလ့လာၿပီ ဆိုလွ်င္ ေရဆံုးေရဖ်ား လိုက္တတ္သည္။ ပံုမွန္အေနအထားျဖင့္ သင္သည္ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္သူ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေျခအေနအရ လိုအပ္လာပါက မီးေတာင္ တစ္ခု ေပါက္ကြဲသလို ေပါက္ကြဲႏုိင္စြမ္း ရွိသူ လည္းျဖစ္သည္။ ေခတ္မီ အ၀တ္အစားမ်ားကို ႏွစ္သက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္မွ မိတ္ေဆြမ်ားက သင့္အား ေခတ္မီသူ တစ္ဦး အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ေရာေထြးေနတတ္ေသာ္လည္း သူစိမ္းမ်ား ႏွင့္ စကားေျပာဆိုရန္ ၀န္ေလးတတ္သည္။ အေပါင္းအသင္း ေပါင္းရာတြင္ လူေရြး ေပါင္းတတ္သူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။

၅။ အကယ္၍ သင္၏ ေမြးရက္သည္ လိပ္ျဖစ္ပါက သင္သည္ အရာရာကို အေကာင္းျမင္တတ္သူ တစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး စိတ္ႏွလံုးေကာင္း ရွိသူ ျဖစ္သည္။ သင္၏ ၾကင္နာမႈမ်ားကို သင့္ပတ္၀န္းက်င္က အျမဲတေစ ဂရုျပဳမိၾကၿပီး ကိုယ္တိုင္က ၿငိ္မ္းခ်မ္းေရးကို ျမတ္ႏိုးသူျဖစ္သည္။ တစံုတစ္ေယာက္ မွားေနသည္ကို ျမင္ဦးေတာ့ ျပဳျပင္ေပးရန္ ၀န္ေလးသူ ျဖစ္သည္။ မည္သူႏွင့္မွ် ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္မႈ မျပဳလို။ ထို႔ေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွ မိတ္ေဆြမ်ားက သင့္အား ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုမွ ေနာက္ကြယ္မွာ အတင္းမေျပာတတ္။ မည္သူ႔ ေပၚမဆို ခ်စ္ခင္မႈေတြ ေပးအပ္ေသာ္လည္း ကိုယ့္အေပၚမွာ မည္သူကမွ် တုံ႔ျပန္မႈ မရွိ။ အရာရာမွာ ရက္ေရာသူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

၆။ အကယ္၍ သင့္ေမြးေန႔သည္ ခ်ိဳးငွက္ ျဖစ္ပါက သင္သည္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ေလ့ ရွိၿပီး ဘ၀မွာ ကံေကာင္းသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနက မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေလ့ ရွိၿပီး ပတ္၀န္းက်င္၏ ဂယက္ရုိက္မႈႏွင့္ ကင္းကြာေနတတ္သည္။ ေရာက္ေလရာတိုင္းမွာ ကိုယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို မွ်ေ၀တတ္သူ ျဖစ္သည္။ အေပါင္းအသင္းမ်ား ၾကားတြင္ ကုိယ္က ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သည္။ မိတ္ေဆြမ်ား အေရး ၾကံဳတိုင္း ႏွစ္သိမ့္ အားေပးတတ္ သူလည္း ျဖစ္သည္။ အေပၚစီး ဆက္ဆံမႈကို မလိုလား။ ဤသို႔ ဆက္ဆံတတ္သူ မ်ားႏွင့္ ေဝးေအာင္ ေနတတ္သည္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ စံနစ္တက် လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္တတ္သည္။ အထူး သတိျပဳရန္မွာ သင္သည္ ခ်စ္လြယ္တတ္သူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။

၇။ အကယ္၍ သင္သည္ က်ားသစ္နက္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါက လွ်ိဳ႕၀ွက္တတ္သူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ဖိအားေတြ မည္မွ်ပင္ မ်ားျပားေစကာမူ အလြယ္တကူ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္း ရွိသည္။ တခါတရံတြင္ အေပါင္းအသင္း မ်ားႏွင့္ အတင္းေျပာရ သည္ကို ၀ါသနာ ပါသည္။ ဆႏၵရွိသည့္အတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားတတ္ေသာ္လည္း သင့္ ဆႏၵမွာ ရံဖန္ရံခါတြင္ လက္ေတြ႔ ျဖစ္ႏုိင္စြမ္း မရွိ။ ယင္းကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ မိတ္ေဆြ အခ်ိဳ႕နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ပ်က္ျပားတတ္သည္။ အခက္အခဲ ၾကံဳေတြ႔ေနရေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကို ကူညီတတ္သူ ျဖစ္သည္။

၈။ အကယ္၍ သင့္ေမြးေန႔သည္ ေမ်ာက္ ျဖစ္ပါက စိတ္မရွည္၊ တက္ၾကြမႈ လြန္ကဲသူ ျဖစ္သည္။ အရာရာကို အျမန္ဆံုး ၿပီးေျမာက္လိုသူ ျဖစ္သည္။ ရိုးသားေသာ ႏွလံုးသားပုိင္ရွင္ ျဖစ္ၿပီး အမ်ား၏ အာရံု စိုက္မႈကို ခံယူလိုသူ လည္း ျဖစ္သည္။ မိမိ လံုျခံဳမႈကို အထူး ဂရုစိုက္တတ္သူ တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ကိုယ့္ဂုဏ္သတင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အၿငိ အစြန္း ရွိလာၿပီ ဆိုလွ်င္ လူတိုင္းကို လုိက္ၿပီး ေျဖရွင္းတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အ လုပ္ကိုမဆို စမလုပ္ခင္ ကတည္းက သတိႀကီးစြာ ထားတတ္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ဆဌမ အာရံု၏ ႏိႈးေဆာ္မႈေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ က်ေရာက္ျခင္းမွ ကင္းေဝးတတ္သည္။ ေငြေၾကးကို တန္ဖိုးထားတတ္သူ မ်ားလည္း ျဖစ္တတ္သည္။

သူငယ္ခ်င္း ေတြအားလံုး ကံေကာင္းျခင္းမ်ားစြာ နဲ႕ၾကံဳ ေတြႏိုင္ၾက ပါေစ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ ပါတယ္။
ေလးစားစြာၿဖင္႔...ၿဖိဳးဇာနည္

လူငယ္မ်ား၏ ရည္းစား မရွိျခင္းေကာင္းက်ိဳး (၁၁) ခ်က္

(၁) Online ဖိုးပိုက္ဆံ အကုန္အက်သက္သာျခင္း

(၂) အပို႕အႀကိဳကိစၥ ျဖစ္ေသာ ဖယ္ရီ မရွိျခင္း

(၃) အေခ်ာ့ရသက္သာျခင္း စိတ္ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈမွ ကင္းေ၀းေစျခင္း

(၄) မုန္႕ဖိုးအား ေလာက္ငွစြာ သံုးစြဲလို႔ရျခင္း

(၅) အခ်ိန္မေရြးေနရာမေရြး လြတ္လပ္စြာေနထိုင္နိင္ျခင္း

(၆) အစားမွန္ အအိပ္မွန္ အထမွန္ျခင္း ႏွင့္ က်န္းမာေရးေကာင္းေနျခင္း

(၇) အိမ္မွ ဖုန္းေဘ ေငြႏွဳန္းမ်ား သက္သာလာျခင္း

(၈) ပါးစပ္အားနံေစေသာ ေဆးလိပ္ ၊ ကြမ္းယာ ၊ ေသရည္ ၊ ဒညင္းသီးမ်ားအား
အခ်ိန္မေရြး စားသံုးလို႔ရျခင္း

(၉) ရည္းစာမရွိ၍ သူငယ္ခ်င္းအား ရင္မဖြင့္ရသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက
နားညီးသက္သာေသာေၾကာင့္ သင့္အား အလိုက္အသင့္ ဆက္ဆံျခင္း

(၁၀) ရည္းစားမရွိပါက ဘီယာတိုက္တဲ့ ပိုက္ပိုက္ သက္သာေစျခင္း
(ဘီယာတိုက္ၿပီး ရင္ဖြင့္တဲ့သူရွိလို႔ပါ)

(၁၁) ရည္းစား၏ နားပူနားစာ ၊ အမိန္႔မ်ား ကင္းေ၀းျခင္း တို႔ျဖစ္ပါသည္။

ၿဖိဳးဇာနည္...ည...၈း၁၅တိတိ

glitter-graphics.com
လူငယ္မ်ား၏ ရည္းစား ရွိျခင္းေကာင္းက်ိဳး (၁၁)ခ်က္

glitter-graphics.com


(၁) လူအမ်ားၾကား၌ ၾကြားၾကြား၀ါ၀ါ ေနႏိုင္ျခင္း

(၂) ကိုယ္မရွိရင္ သူေပး သူမရွိရင္ ကိုယ္ေပး စြာေနႏိုင္ျခင္း

(၃) ငွက္ေပ်ာတုန္းဖက္ေသစရာ မလိုျခင္း

(၄) ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ လူရွိန္ေနျခင္း

(၅) ကိုကို ၊ ေမာင္ ၊ ခ်စ္ ၊ မ ၊ ေမ လို႔ ယုယစြာ
စကားလံုးမ်ားအကန္႔အသက္မရွိ ပိုင္ဆိုင္ေစျခင္း

(၆) Web site ေပၚတြင္ကဗ်ာ မ်ားသစ္လြင္ေနျခင္း ႏွင့္ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနျခင္း

(၇) လက္သည္းေျခသည္း ရွည္ျခင္းမွကင္းေ၀းေစျခင္း ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ေရ
သန္႔ရွင္းမႈ ရွိျခင္း

(၈) ရည္းစားမရွိသူအား ႏွိမ္၍ မင္းမွာေရာရည္းစားရွိလို႔လားလို႕

ေမးလို႔ရျခင္း

(၉) ေဆာင္းတြင္းျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ အေႏြးထည္ ၀ယ္ရသည့္ ပိုက္ပိုက္ သက္သာေစျခင္း

(၁၀) ပိုက္ဆံေခ်းလို႔ရျခင္း ႏွင့္

(၁၁) ေနာက္ဆံုးရံုတင္ ရုပ္ရွင္ကားမ်ား အဆက္မျပက္ ၾကည့္ရျခင္း တို႔ပဲ ျဖစ္ပါသည္။
ဒီစာေလးကေတာ႔gmailမွာေရာက္လာတ႔ဲစာေလးပါ။
ၿဖိဳးဇာနည္..ည..၈း၀၅တိတိ

ေၿပာၿပခ်င္ေနတာၾကာလွၿပီကိုယ္႔ဘက္ကမၿပည္႔စံုေသးလို႔ၿငိမ္ေနရတာ။ကဲ...သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ...ေၾကာၿငာေပးတာဆိုတာထက္သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို
မွ်ေဝခံစားေစခ်င္တ႔ဲေစတနာန႔ဲဆိုတာပိုမွန္ပါလိမ္႔မယ္။ဥပမာ=စိုင္းစိုင္း(သီခ်င္း)ေခြအၿဖစ္န႔ဲမၿဖန္႔ခ်ီၿဖစ္လိုက္တ႔ဲသီခ်င္းေလးေတြ.....ဒါမွမဟုတ္အ
ခုေၾကာ္ၿငာေနၿပီးမိမိတို႔နယ္ေၿမသို႔မေရာက္ရွိေသးေသာသီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုလိုခ်င္ပါကေအာက္ပါအခ်က္မ်ားၿဖင္႔ေရးသား၍ေတာင္းဆိုနိုင္ပါတယ္။
(၁)အဆိုေတာ္နာမည္
(၂)သီခ်င္းနာမည္(သို႔)မွတ္မိေသာစာသားအနည္းငယ္
(၃)ေခြနာမည္ကိုသိရွိပါက(ေရးသားေပးပါရန္)
(၄)မိမိGmailလိပ္စာ(သို႔)Emailလိပ္စာ
ps..(mp3 format)အၿဖစ္န႔ဲေတာင္းဆိုသူထံသို႔Gmailမွၿပန္လည္ေပးပို႔ေပးပါမည္။ (Cboxတြင္ေတာင္းဆိုထားနိုင္ပါသည္)
(ေတာင္းဆိုထားေသာသီခ်င္းမ်ားရရွိပါကရရွိေၾကာင္းအေၾကာင္းၿပန္ေပးပါရန္)
ေလးစားစြာၿဖင္႔...ၿဖိဳးဇာနည္...ေန႔လည္..၁၂း၂၀တိတိ

မရူးေသးသူတစ္ေယာက္

*--အသက္ရွဴရွိဳက္လိုက္တယ္....
*--အလို!အလြမ္းေတြပါလား....
*--မ်က္လံုးအစံုကိုမွိတ္ပစ္လိုက္တယ္....
*--အလို!ခ်စ္ရသူပါလား...
*--သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုညည္းလိုက္တယ္....
*--အလို!ရွိဳက္သံေတြပါလား...
*--ေခါင္းကိုေမါ႔ပစ္လိုက္တယ္....
*--အလို!ေၿမၾကီးေတြပါလား....
*--ေအာ္...ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ႔ေလ...
*--မင္းကိုငါ..အရူးအမူးၾကီးေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး....
*--ငါ...မရူးေသးပါဘူး...ဒါေပမ႔ဲ....
*--မူးေနရံုသက္သက္န႔ဲ......
*--ေၿမႀကီးေပၚမွာလဲေနတ႔ဲ....
*--ငါ......................
ၿဖိဳးဇာနည္...ည..၁၁း၅၀တိတိ

ဒီဟာသေလးကိုသေဘာက်မိလို႔ၿပန္လည္ၿပီးမွ်ေဝေပးလိုက္တာပါ။မေတြ႔ၿဖစ္တ႔ဲအၿပင္မအားတ႔ဲၾကားထဲကဟာသေလးေတြကိုပို႔ေပးတ႔ဲ
မမႏြယ္ရီထြန္းကိုလည္းအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

glitter-graphics.com
လူတစ္ေယာက္ဟာ ဟိုတယ္တစ္ခုမွာ

အခန္းယူၿပီး သူ႔အခန္းထဲကို ၀င္ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ကြန္ျပဴတာတစ္လံုးေတြ႕တာနဲ႔
သူအေတာ္၀မ္းသာသြားတယ္။

ဒီေတာ့ သူ႔မိန္းမဆီကို လွမ္းၿပီး သတင္းပို႔မွပဲဆိုၿပီး
အီးေမးလ္တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ အီးေမးလ္လိပ္စာ မွားေရးလိုက္တာကို သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ဘူး။

အဲဒီအီးေမးကို ပို႔လိုက္မိ ၿပီေလ။

အဲဒီအခ်ိန္ ....

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ မုဆိုးမတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ေယာက်္ားရဲ႕အသုဘ
ပို႔ရာကေန ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကြန္ျပဴတာမွာ အီးေမးလ္စစ္ဖို႔
ျပင္ဆင္ေနတယ္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနၾကတဲ့ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြ
သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အားေပးစကားေလးေတြ ၾကားရမလားလို႔ အီးေမးလ္ကို
စစ္လိုက္တယ္။ ခဏအၾကာမွာ ေအာင္မေလး လို႔ေအာ္တဲ့အသံၾကားရလို႔ သူ႔သားက
အေျပးေလး၀င္လာေတာ့

အေမလုပ္တဲ့လူက ၾကမ္းျပင္မွာ ပက္လက္လန္ၿပီး ေမ့ေနၿပီ။

ဒါနဲ႔ ကြန္ျပဴတာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာ္နီတာ စကရင္မွာ ေပၚေနတာက


သို႔ ... ခ်စ္ဇနီး
အေၾကာင္းအရာ ။ ။ ကိုယ္ေရာက္ပါၿပီ
ေန႔စြဲ ။ ။ ၂၁ ရက္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၀၀၇
မင္း ကိုယ့္ဆီက သတင္းၾကားရရင္ အေတာ္အံ့ၾသသြားမယ္ဆိုတာ ကိုယ္သိေနတယ္။
သူတို႔ဆီမွာလည္း ကြန္ျပဴတာရွိတယ္ကြ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူေတြဆီကို
အီးေမးလ္ပို႔ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္ေလ။ အခုပဲေရာက္တယ္။ ေနစရာလည္း
အဆင္ေျပပါတယ္။ မင္း မနက္ျဖန္လာရင္ အဆင္ေျပေအာင္
ကုိယ္အားလံုးစီစဥ္ၿပီးပါၿပီ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မင္းကိုလာႀကိဳပါ႔မယ္။
မနက္ျဖန္ ေတြ႕ၾကတာေပါ႔။
မင္းကိုခ်စ္တဲ့
ေမာင္....
Please wait for me.

Thanks,
ၿဖိဳးဇာနည္

ပိတ္ထားေသာတံခါးတစ္ခ်ပ္ကို ၾကာျမင့္စြာ ေငးစိုက္ၾကည့္တတ္ေသာ အေလ့အက်င့္တစ္ခုကို မၾကာေသးမီက ရခဲ့သည္။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္ထားလွၽင္ ျဖစ္ႏို္င္ေသာ္လည္း ပိတ္ထားဖို႕ကို ဆႏၵပိုရွိေသာေၾကာင့္ အၿမဲလိုလို ပိတ္ထားခဲ့၏။ အခန္းအျပင္ဘက္ေလွကားဆီမွ ျဖတ္သန္းသြားေသာ ေျခေတာက္မ်ားစြာကို မျမင္လို ေသာေၾကာင့္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခိုင္လုံစြာ အေၾကာင္းျပခဲ့ပါသည္။ ခြာျမင့္ဖိနပ္စီးထားေသာ ေျခေတာက္မ်ား၊ ခုံထူ ယိုးဒယားဖိနပ္ စီးထားေသာ ေျခေတာက္မ်ား.. ဤအရာမ်ားသည္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္ မျဖစ္ မေသခ်ာေသာ္လည္း ကၽြန္မကေတာ့ ရႈတ္ရွက္ခတ္ေနေသာ ေျခေတာက္မ်ားကို ၾကည့္မိလွၽင္ မူးေ၀လာတတ္သည္။ ေလွကားထိပ္ႏွင့္ ကပ္လ်က္အခန္းမွာေနထိုင္မိသည့္အတြက္ ေျခေတာက္မ်ားစြာကို ျမင္ရေသာအခါ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ အျပစ္တင္လိုက္မိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ၿခံ၀င္းေရွ႕ ဘယ္ဘက္လမ္းမသို႕ မ်က္ႏွာမူ ေနေသာ အျခားအခန္းတစ္ခုခုကို မေရြးခ်ယ္မိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကာခဏ ေက်းဇူး တင္ရပါသည္။ ျပတင္းေပါက္ မွေန၍ စက္ဘီးမ်ား၊ မ်က္ႏွာမ်ား၊ လက္မ်ား၊ ေျခေတာက္မ်ားကို ျမင္ရ သည္ႏွင့္စာလွၽင္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ား သစ္ရြက္စိမ္းမ်ား၊ ပန္းပြင့္မ်ားကို ျမင္ေနရသည္က ပို၍ ေက်နပ္စရာ ေကာင္းသည္မဟုတ္လား။ ကၽြန္မအခန္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ ျပတင္းေပါက္သည္ ၿခံံ၀င္းအေနာက္ဘက္သို႕ မ်က္ႏွာ မူ လ်က္ရွိၿပီး ျပတင္းေပါက္ကို ကၽြန္မအၾကိဳက္ ဇာခန္းဆီး ပါးပါးလွပ္လွပ္ကေလး တပ္ဆင္ထားသည္။ ကၽြန္မ၏ ဇာခန္းဆီးေလးသည္ အင္ဒရူး၀ိုင္ယက္၏ဇာခန္းဆီးေလာက္ ႏူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ျခင္းမရွိေသာ္လည္း အရာရာတြင္ အဆင္မေျပေသာ လူတစ္ေယာက္အဖို႕ ရင္ခုန္ယစ္မူးဖြယ္ရာ ျဖစ္လာခဲ့၏။ ဇာခန္းဆီး၏ ပန္းပြင့္ပန္းႏြယ္ ရိပ္ရိပ္ကေလးမ်ားကို ေရတြက္ေနရင္း အရယ္အၿပဳံး နည္းပါးေသာ ႏႈတ္ခမ္း ပါးပါးေလးအစုံကို ျပန္လည္သတိရလာဖူးသည္။ ေနာက္ၿပီး စံကားပြင့္ကေလးမ်ား အျမင့္မွ ခ်ာခ်ာလည္ကာ ေ၀့၀ဲက်လာပုံကို ရိုက္ျပထားေသာ ျမန္မာရုပ္ရွင္ကားတစ္ခုထဲမွ ခ်စ္စဖြယ္ျပကြက္ကေလးတစ္ခုကို ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာဖူးသည္။ ဇာခန္းဆီး လူးလြန္႕ပြတ္တိုက္သံကို နားေထာင္ရင္း ပုဇဥ္းရင္ကြဲေကာင္ ေသးေသးကေလးမ်ားကို ဖမ္းၿပီး ဖန္ဘူးထဲထည့္ခဲ့ဖူးသည့္ ကေလးဘ၀တုန္းက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို သတိရလာဖူးသည္။ မိုးေစြငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ မယ္ဇလီပင္ေျခရင္းမွာ ေအာ္ျမည္ေနေသာ အသံစူးစူးကေလးတစ္ခုကို ၾကားေယာင္လာဖူးသည္။ ဇာခန္းဆီးကေလး ေရြ႕လ်ားသံေအာက္တြင္ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္အနည္းငယ္က ေမႊးဖူးေသာ ပန္းရနံ႕တစ္ခု ျပန္လည္ေမႊးပ်ံ႕လာတတ္ေသး၏။ လြန္ခဲ့သေသာ ဆယ္ႏွစ္ခန္႕က အသံမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ မွတ္စုေရးမေနေသာ အခ်ိန္မ်ား၊ အိမ္သို႕ စာေရးမေနေသာ အခ်ိန္မ်ား၊ စာအုပ္တစ္ခုခုကို ဖတ္မေနေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ခုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ရင္း ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္ၿပီး ခန္းဆီးေလး လႈပ္ရမ္းေနသည္ကို အၾကာၾကီးၾကည့္ေနခဲ့ရသည္။ အေဖာ္ဟူ၍မည္မည္ရရေရတြက္စရာမရွိေသာ ကၽြန္မဘ၀တြင္ ခန္းဆီးစၿဖဴၿဖဴေလးႏွင့္ ေရနံရည္၀ေနေသာ နက္ေက်ာေက်ာျပတင္းေပါက္ေလးသည္သာ ကၽြန္မခ်စ္သူမ်ားျဖစ္ခဲ့သည္။
ခ်စ္သူဟူေသာ ေ၀ါဟာရတစ္ခုသည္ ကၽြန္မအေတြးထဲသို႕ ခပ္ငယ္ငယ္အရြယ္ကတည္းက မၾကာခဏ ၀င္ေရာက္လာတတ္ေသာ္လည္း ပုံသ႑ာန္ မထင္ရွားေသာ အရိပ္အေရာင္တစ္ခုခုကို အေ၀းက ၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ။ အခ်စ္၏ပုံစံကို သရုပ္ေဖၚၾကည့္ဖို႕ စိတ္၀င္စားေသာ အရြယ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္လို မ်ားပါလိမ့္ဟု အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြးေတာ ယူခဲ့ဖူး၏။ သို႕ေသာ္ ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနမွာ ပါပဲေလဟု အဆုံးသတ္လိုက္ရေသာ အၾကိမ္မ်ားစြာျဖစ္လာေသာအခါ စဥ္းစားၾကည့္ဖို႕ စိတ္မ၀င္စားေတာ့ေခ်။ သူတို႕က ေျပာခဲ့တာကေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူရလာမွာပါပဲတဲ့။ ဤစကားကို လက္ခံဖို႕ သိပ္မလြယ္ကူေသာ္လည္း စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာ စကားတစ္ခြန္းျဖစ္သည္ကိုေတာ့ မၿငင္းႏိုင္ပါ။ ခ်စ္သူဆိုတာ... အင္း.. တစ္ေယာက္တည္းေသာ တြယ္ရာမဲ့အမ်ဳိးသမီးအတြက္ လက္တြဲဖို႕ လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ကို ေခၚတာလား။ ရုပ္ရွင္လက္မွတ္တန္းစီဖို႕ ခက္ခဲေသာလူတစ္ေယာက္အတြက္ တန္းစီေပးမည့္ လူတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွၽာက္သြားဖို႕ မသင့္ေတာ္ေသာ ညခ်မ္းအခ်ိန္မ်ားတြင္ ေဘးက ေစာင့္ေရွာက္သူအျဖစ္ လိုက္ပါေပးမည့္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူဟု ေခၚလိမ့္မည္။ ေသြးပ်က္ဖြယ္ရာ စာေမးပြဲမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရတိုင္း ‘‘ဒီလုိေျဖခဲ့တယ္ မဟုတ္လား၊ ေအာင္ပါတယ္ကြာ၊ ဒီေလာက္ေျဖႏိုင္ရင္ ေအာင္တာပဲ’’ ဟု ႏွစ္သိမ့္အားေပးမည့္သူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူဟု ေခၚလိမ့္မည္။ ‘‘ ေနစမ္းပါဦးကြ.. မင္းက ဟိုေခြးသားကို ၿပဳံးျပစကားေျပာရေလာက္ေအာင္ ဒီေကာင္က...’’ ဟု မနာလို၀န္တိုစြာ ေအာ္ဟစ္ပစ္မည့္လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူဟု ေခၚလိမ့္မည္။ အကူအညီေပးျခင္း၊ ၀န္တိုမႈ ေပးျခင္းကို ခ်စ္သူဟု သတ္မွတ္ရေတာ့မွာလား။ အင္းေလ.. မိန္းကေလး၏ ေအးစက္ေသာ ပါးျပင္ေလးမ်ားကို ေႏြးေထြးလာေအာင္၊ ညႈိးႏြမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးတုိ႕ကို လန္းဆန္းေတာက္ပလာေအာင္ အဲဒီ ခ်စ္သူဆိုတာက တတ္စြမ္းလိမ့္မည္။ သို႕ေပမယ့္ ဒီေလာက္လိုအပ္ခ်က္ေလးေတြကို ျဖည့္စြမ္းေပးတတ္ရုံမွၽျဖင့္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ိကု ခ်စ္သူဟု သတ္မွတ္ဖို႕ေတာ့ အနည္းငယ္ၿငင္းဆိုဖြယ္ရာရွိပါေသးသည္။ ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ရရွိဖို႕မွာ ထိုလူကို ကၽြန္မခ်စ္ဖို႕လည္း လိုမွာပဲမဟုတ္လား။ ခ်စ္ဖို႕ဆိုတာကလည္း အရိုးဆုံး ေျပာရလွၽင္ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္မိရင္ ရယ္ခ်င္မေနဖို႕၊ ေနာက္ၿပီး ႏွာေခါင္းရႈံ႕မေနခ်င္ဖို႕၊ ေနာက္ၿပီး ခါးသက္သက္ ခံစားမေနရဖို႕ပဲေပါ့။ သူက ကၽြန္မကို စိုက္ၾကည့္လွၽင္ ကၽြန္မ မေနတတ္မၾကည့္ရဲျဖစ္ၿပီး မ်က္လႊာ ခ်ပစ္ခ်င္လာရမည္။ သူ႕မ်က္လုံးမ်ားသည္ ကၽြန္မ ၾကာျမင့္စြာ ရင္ဆိုင္မၾကည့္၀ံ႕ေလာက္ေအာင္ ညႈိ႕ႏိုင္စြမ္းရမည္။ သူကမ်ား စကားေျပာလွၽင္ ကၽြန္မ ႏွလုံးခုန္ျမန္စြာ အဓိပၸာယ္မဲ့ေငးေမာ မိေလာက္ေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွားလာရမည္။ အို.. အဲဒီလို ကၽြန္မ မိန္းမူးစြဲလမ္းရမယ့္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို ဘယ္ကမ်ား ရွာလို႕ ေတြ႕ႏိုင္မွာလဲကြယ္..။ သူတို႕က ေျပာခဲ့တာကေတာ့ ကၽြန္မ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခ်စ္သူရလာမွာပဲတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မ ခ်စ္သူဟာ ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိးရွိမွာပါလိမ့္ဟု စိတ္ကူးယဥ္ေတြၾကည့္ဖူးပါသည္။ ‘‘ရက္ ဘတ္တလာ’’ လို အရာရာကို ထြင္းေဖါက္သိျမင္တတ္ၿပီး သေရာ္သလိုလို ထပ္ေထ့ေထ့အၿပဳံးႏွင့္ အၿမဲ အႏိုင္ရေနတတ္ေသာ ခပ္ရိုင္းရိုင္းလူတစ္ေယာက္မ်ားလား။ ‘‘ကြိ’’ လို မ်က္မွန္၀ိုင္းတတ္ထားၿပီး လူမႈဆက္ဆံေရး အလြန္ ညံ႕ဖ်င္းေသာ္လည္း ဟန္ေဆာင္မႈကင္းမဲ့ေသာ ဥာဏ္ထက္ျမက္သည့္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ လူတစ္ေယာက္မ်ားလား။ လူတကာကို ေလးစားစြာ ေခါင္းညြတ္ႏႈတ္ဆက္တတ္ေသာ ကဗ်ာဆရာဟု အမည္ခံထားသည့္ ယိုင္နဲ႕နဲ႕လူတစ္ေယာက္မ်ားလား။ (ဒါေပမယ့္ ေနပူဒဏ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ့အိေကြးညြတ္ေနေသာ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားကို ျမင္မိလွၽင္ပင္ အားမလိုအားမရ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တတ္ေသာ ကၽြန္မအဖို႕ သည္လို ေပ်ာ့ညံံ႕ညံ႕ လူမ်ဳိးကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ခ်စ္သူအျဖစ္ ခံယူလို႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူးေလ)။ ေလေကာင္ဂ်င္၀ိုင္းႏွင့္ ဖဲ၀ိုင္းတို႕တြင္ အၿမဲက်င္လည္ေနၿပီး ဥာဏ္သိပ္ေကာင္းေသာ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္မ်ားလား.. ေတြးေတာရင္း စိတ္ကူးရင္းႏွင့္ ႏွဏ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ကို လြန္ေျမာက္လာေသာအခါ ရယ္စရာ ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသြားပါသည္။ ကၽြန္မကို လာေရာက္ခ်္းကပ္ခဲ့ေသာ ေယာက်္ားအခ်ဳိ႕ကို ခ်စ္သူျဖစ္ဖို႕ အနညး္ငယ္မွၽ စိတ္ကူးမ၀င္ခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေနာင္တမရပါ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ (သိပ္ပ်င္းလွၽင္) ထိုလူမ်ားကို ျပန္လည္ ေတြးေတာၾကည့္မိသည္။ နာမည္အကၡရာအစီအစဥ္အတိုင္း စဥိးစားဖို႕ ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနလွၽင္ ႏွစ္ကာလ အလိုက္စီစဥ္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းကအစ နည္းနည္းအသက္အရြယ္ရလာခ်ိန္အထိ ျပန္ေတြးေတာ့ မ်က္ႏွာတစ္ခ်ဳိ႕ကို မွတ္မိလာသည္။ မ်က္မွန္တပ္ထားေသာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုလား၊ သုံးခုလား မေသခ်ာပါ။ တစ္ေယာက္က မ်က္မွန္ကို တပ္ထားလိုက္၊ ခၽြတ္ထားလိုက္လုပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သာမန္မ်က္ႏွာ၊ သာမန္ထက္ အနည္းငယ္ ရုပ္ရည္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေသာမ်က္ႏွာ၊ ၿပဳံးေနေသာ မ်က္ႏွာ၊ ၿပဳံးျခင္းရယ္ျခင္းကင္းမဲ့ေသာမ်က္ႏွာ၊ အနည္းငယ္ထူအမ္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား၊ ပါးလွစ္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ား (လွပေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခုကို ယခုထိ ႏွစ္သက္ဆဲျဖစ္ေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလး ရွိေနရုံမွၽျဖင့္ ခ်စ္သူျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးေလ။) စိတ္သေဘာခ်င္း တိုက္ဆိုင္မလားလို႕ ဟူေသာစကားျဖင့္ လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းသူ၊ (ၾကည့္စမ္းပါဦးကြယ္၊ စိတ္သေဘာထားခ်င္း ဘယ့္ႏွယ္တူႏိုင္မွာလဲ။ ကၽြန္မက ဦးမညြတ္တတ္သူ၊ မိတ္ေဆြထက္ ရန္လိုသူက ေပါမ်ားသူ၊ သူတို႕က ေလးစားသျဖင့္ ဦးညြတ္တတ္သူမ်ား၊ ရန္လိုသူထက္ မိတ္ေဆြက ေပါမ်ားသူမ်ား) သနားခ်စ္နဲ႕ ခ်စ္တာဟု ဆိုလာသူက တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္။ နင္တစ္ေယာက္တည္း ရုန္းကန္ရပ္တည္ အသက္ရွင္ရတာ မပင္ပန္းဘူးလား၊ မၿငီးေငြ႕ဘူးလား၊ ေဘးက အတူရင္ဆိုင္ဖို႕တဲ့။ သြားစမ္းပါ။ အခ်စ္မွာ အကူအညီဆိုတာ မရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္က အထင္ၾကီးတာက စခဲ့တာပါတဲ့။ ဘုရားေရ.. မိန္းမတစ္ေယာက္ကို အထင္ၾကီးကိုးကြယ္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို အဲဒီမိန္းမက ဘာေတြမ်ား ေကာင္းခ်ီးေပးလိုက္ရမလဲ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သူလုပ္ဖို႕ဆိုရာမွာ အဲဒီလူကို ကၽြန္မကသာလွၽင္ အထင္ၾကီး ေလးစားဖို႕ လုိအပ္မည္မဟုတ္လား။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ကုသဖို႕ထက္ ႏိုင္ငံတစ္ႏီုင္ငံရဲ႕ ေရာဂါေ၀ဒနာကို ကုသဖို႕က အေရးၾကီးပါတယ္။’’ ဟူေသာ ဆရာ၀န္ ေတာ္လွန္ေရးသမားလိုလူမ်ဳိးကို အထင္ၾကီးခဲ့ဖူးသည္။ ယခုလို အသက္အရြယ္ရလာသည့္အခါမွေတာ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အထင္ၾကီးေလးစားဖို႕ သိပ္ခက္ခဲသြားခဲ့ၿပီ။ ေသတမ္းစာေရးၿပီး မွာၾကားထားရစ္ခဲ့ဖို႕ တစ္ေယာက္ေယာက္မွၽ မက်န္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေသရမွာ အနည္းငယ္ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႏိုင္မွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိပ္လိုအပ္လွတာ မဟုတ္ပါဘူးေလ။
ကၽြန္မအနားမွာ စကားသင္ကာစ ခ်စ္စဖြယ္ ၾကက္တူေရြးေလးတစ္ေကာင္ေတာ့လိုအပ္မည္။ ၾကက္တူေရြးကေလးကို ကၽြန္မ၏ နာမည္ေခၚတတ္ေအာင္ သင္ေပးထားရမည္။ သူ႕ကို အမ်ားကေခၚသလို ေရႊခဲ ဟုမေခၚပဲ ‘‘ေအလိန္း’’ ဟုေခၚရမည္။ (ကၽြန္မသိပ္သေဘာက်ေသာ ျပင္သစ္ရုပ္ရွင္မင္းသားနာမည္ကို ေအလိန္းဒီလြန္ဟု ကၽြန္မ အသံထြက္ပါသည္။) ေအလိန္းက ေပါင္မုန္႕မွ ၾကိဳက္တတ္ပါ့မလား။ ကၽြန္မ ခုတေလာထမင္းမစားပဲ ေပါင္မုန္႕ႏွင့္ ေကာ္ဖီပဲ ေသာက္ေနသည္။ သိပ္စပ္စုတတ္ေသာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေန အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က အံ့ၾသတၾကီး ‘‘ထမင္းမစားပဲ ေနႏိုင္တယ္ေနာ္’’ ဟု ေရရြတ္တုန္းက ‘‘ ပိန္ေအာင္လို႕၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေလ်ာ့ေအာင္လို႕’’ ဟု ေျဖလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း အလြန္အမင္းပိန္လ်ေသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္အားနာသျဖင့္ ထမင္းမစားခ်င္လို႕ဟု ေျဖလိုက္ဖူးသည္။ အင္းေလ.. ထမင္းစရိတ္ထက္ ေကာ္ဖီႏွင့္ ေပါင္မုန္႕စရိတ္က ပိုမိုသက္သာသည္ဟု ေျဖလို႕ မေကာင္းဘူး မဟုတ္လား။ ေနစမ္းပါဦးေလ။ ေအလိန္းကို ဘာစကားေတြ သင္ေပးရမလဲ။ ‘‘ဘယ္သူလဲ’’ ဟူေသာ စကားႏွင့္ ‘‘သူခိုး’’ ဟူေသာစကားႏွစ္ခုဆိုလွၽင္ လုံေလာက္ၿပီလား။ ရယ္ေမာတတ္ေအာင္ သင္ေပးလို႕ရလွၽင္လည္း ေအလိန္း ရယ္ေမာသံကို နားေထာင္ခ်င္ေသးသည္။ လူေတြ ရယ္ေမာသံလို ခပ္ေအာက္ေအာက္အသံမ်ဳိး ေအလိန္းမွာ မရွိႏိုင္။ ေအလိန္းကိုပါထည့္တြက္လွၽင္ ကၽြန္မအခန္းက်ဥ္းကေလး ေတာ္ေတာ္ျပည့္စုံသြားလိမ့္မည္။ ခုတင္ ေသးေသးေလးတစ္ခုသည္ ျပတင္းႏွင့္ကပ္လ်က္ အခန္းတစ္ဖက္အစြန္းတြင္ ရွိေနမည္။ တစ္ႏွစ္ေနမွ တစ္ခါႏွစ္ခါ ကိုင္ျဖစ္ေသာ စိပ္ပုတီးကေလးက ခုတင္ေခါင္းရင္းတြင္ ခ်ိပ္လ်က္သားရွိေနမည္။ အခန္းသည္ ဘက္စြန္းမွာ စားပြဲခင္းမပါေသာ စားပြဲတစ္လုံး၊ သစ္သားကုလားထုိင္တစ္လုံး၊ စားပြဲေပၚမွာေတာ့ ျပင္ပစာအုပ္ တစ္အုပ္ တေလႏွင့္ မွတ္စုစာအုပ္ကလြဲၿပီး ဘာမွၽမရွိ။ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္ထူမ်ားကို ခုတင္ေျခရင္းက ထင္းရွဴး ေသတၲာထဲမွာပဲ ထားေလ့ရွိသည္။ ထင္းရွဴးေသတၲာေပၚမွာ ေရေႏြးဓါတ္ဘူး။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္သည့္ မတ္ခြက္၊ ႏို႕ဆီဗူး၊ ေကာ္ဖီမုန္႕ဘူး။ အခ်ဳိေသာက္ပန္းကန္တစ္စုံႏွင့္ ေပါင္မုန္႕ မုန္႕ၾကြတ္ထည့္သည့္ ႏို႕မုန္႕ဘူးခြံႏွစ္ခု၊ ေရေႏြးေဂါက္တစ္ခု၊ ေသတၲာေဘးမွာ ေသာက္ေရ အိုးငယ္ေလး တစ္လုံးရွိသည္။ ေသတၲာႏွင့္ကပ္လ်က္ ေျခရင္းနံရံမွာ ပင့္ကူပိုးမွၽင္ရစ္တြယ္ေနၿပီး ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ ရွိသည္။ သူ႕ေအာက္မွာ အေရာင္ျပယ္လြင့္၍ ဖြာေနေသာ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ထုတ္ ျပကၡဒိန္ အေဟာင္းတစ္ခုရွိသည္။ ကၽြန္မအရင္ သည္အခန္းမွာ ေနသြားသူသည္ ပန္းခ်ီႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ နံရံမွာ ေျမျဖဴႏွင့္ စာေရးဖို႕ ၀ါသနာပါသူျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာ ပန္းခ်ီကားကို ျပန္လည္တည့္မတ္ဖို႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ စိတ္ကူးဖူးေသာ္လည္း အရပ္အင္မတန္နိမ့္ေသာ ကၽြန္မအဖို႕ ကုလားထိုင္ကို ေရႊ႕ေနရမွာ ေသခ်ာ ေသာေၾကာင့္ သည္အတိုင္းပဲ ထားခဲ့မိသည္။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ရြဲ႕ေစာင္းေနေသာအရာတစ္ခုကို ၾကည့္ရတာကိုက ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ ေကာင္း၏။ နံရံတြင္ ‘‘ဘ၀ဆိုတာ ရုန္းကန္မႈပဲ’’ ဟု အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ စာေၾကာင္းတစ္ခုရွိသည္။ သူသည္ ကၽြန္မနည္းပါး အဆင္မေျပသူ၊ ရုန္းကန္ရသူ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ‘‘ေတာင္ထိပ္ကိုမေရာက္ခင္ ေတာင္ေအာက္ကို မၾကည့္နဲ႕’’ ဟူေသာ ျမန္မာစာေၾကာင္းတစ္ခုလည္းရွိသည္။ သူသည္ ေတာင္ေပၚမေရာက္ခင္ လမ္းတစ္၀က္မွာ လိမ့္က်ဖူးသူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။ နာမည္ႏွစ္ခုကိုလည္း နံရံမွာေရးထားသည္။ စိတ္၀င္စားဖြယ္ နာမည္မ်ား မဟုတ္ပါ။ ရုပ္ရွင္ မင္းသားနာမည္မ်ားလည္း ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္ပါ။ သူ႕ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏို္င၏။ ေအလိန္းေရာက္လာလွၽင္ သူ႕ေလွာင္ခ်ဳိင့္ကို ဘယ္မွာ ခ်ိပ္ရပါ့။ စာၾကည့္စားပြဲအထက္မွာ ခ်ိတ္ထားလွၽင္ ကၽြန္မ မွတ္စုေရးေနခ်ိန္၌ သူက ငုံ႕ၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာေနမလား။ ပ်င္းရိဖြယ္ရာမိုးေပါက္မ်ား၏ အသံေအာက္တြင္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အခန္းကေလးထဲ၌ ဖန္မီးလုံး၏ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အလင္းေရာင္၊ ငိုက္ျမည္းေနေသာ ၾကက္တူေရြးတစ္ေကာင္၊ တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ခတ္လ်က္ရွိေသာ ဇာခန္းဆီးတစ္ခုႏွင့္ ခုတင္ေပၚမွာ မလႈပ္မယွက္ထိုင္ေငးေနေသာ ေသးေသး ညွက္ညွက္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္..။ ေသာ့ေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူတစ္ဦးသည္ သည္ျမင္ကြင္းမ်ဳိးကို တစ္မိနစ္ထက္ပို၍ၾကာေအာင္ ၾကည့္ခ်င္ပါ့မလား။
ကၽြန္မ အေၾကာင္းကို သူတစ္ပါးအားျပန္လည္ေျပာျပလိုသူတစ္ေယာက္သည္ ‘‘အရပ္အလြန္နိမ့္ေသာ’’ ‘‘စကား အလြန္ရွားပါးေသာ’’ ‘‘အားမနာတတ္ေသာ’’ ဟူသည့္ နာမ ၀ိေသသနမ်ားကို အသုံးျပဳလိမ့္မည္ထင္သည္။ ထိုစကားမ်ားထက္ ျပည့္စုံဖို႕လိုအပ္ေသး၏။ ဂစ္တာတြင္ ေအာက္ဆုံးကေသးမွၽင္ေသာ၊ တင္းမာေသာ၊ စူးရွေသာ ‘‘တစ္’’ၾကိဳးသည္ ကၽြန္မ ျဖစ္၏။ ဖဲၾကိဳးတပ္ဆံပင္ႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ ဦးမညြတ္ေသာ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကေလးသည္ ကၽြန္မ ျဖစ္၏။ ဖုံးကြယ္ထားေသာ အရာတစ္ခုကို အလြန္အမင္းဖြင့္ၾကည့္လိုေသာ လူအမ်ဳိးအစားထဲတြင္ ကၽြန္မ မပါ၀င္ပါ။ ခုိမ်ားကို အစာေကၽြးဖို႕ႏွစ္သက္သည္။ သို႕ေသာ္ ခိုညည္းသံကို အလြန္မုန္း၏။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ႏွင့္းဆီပန္းမ်ားကို ခ်စ္တတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ ေပါမ်ားလြန္းေသာ ႏွင္းဆီၤပန္းတုိ႕ကို မုန္းေနၿပီျဖစ္၏။ ကၽြန္မသည္ ရွားပါးေသာအရာကိုသာ ခ်စ္တတ္သူျဖစ္ပါသည္။ လြဲခ်ိန္ညီညီလႈပ္ရမ္းေနေသာ နာရီခ်ိန္သီးတစ္ခုကို ေငးေမာရင္း လက္ဖက္ရည္ေသာက္ခ်င္သူျဖစ္၏။ ဘတ္စ္ကားစီးဖို႕ထက္ ေျခက်င္လမ္းေလွၽာက္ဖို႕ စိတ္၀င္စားသူ ျဖစ္၏။ သို႕ေသာ္ လမ္းေလွၽာက္ဖို႕ထက္ အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ထိုင္ေနဖို႕ ပို၍ ဆႏၵရွိသည္။ (အမွန္စင္စစ္ လမ္းေလွၽာက္သည့္အခါ ကၽြန္မေနာက္က အရိပ္တစ္ခု ျဖစ္ေပၚမေနေအာင္ မည္သို႕ကာကြယ္ရမည္နည္းဟု စဥ္းစားရင္း အခန္းထဲမွာ ထိုင္ေနသည့္ အက်င့္ကိုရခဲ့သည္။) ကၽြန္မ အရိပ္မ်ားကို မုန္းတတ္၏။ ကၽြန္မ မုန္းေသာ အရိပ္မ်ားသည္ ကၽြန္မေနာက္မွ ရွည္လ်ားလ်ားပုံစံ၊ ပု၀ိုင္း၀ိုင္းပုံစံ၊ ေစြေစာင္းေစာင္းပုံစံျဖင့္ လိုက္ပါ လာတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ဒူးယားစီးကရက္၏ မီးစြဲေလာင္ေနေသာရနံ႕ကို သေဘာက်သည္။ မဆုံးျဖတ္ရဲေသာေၾကာင့္ ဆုံးရႈံးရျခင္းထက္ အဆုံးအျဖတ္မွား၍ ဆုံးရႈံးရျခင္းကို လိုလားသည္ဆိုေသာ ဇာတ္လိုက္ မ်ားကို သေဘာက်သည္။ တစ္ခုခုကို လိမ္ညာဖို႕ စိတ္မ၀င္စားေသာ္လည္း လွၽိဳ႕၀ွက္ဖို႕ စိတ္၀င္စားတတ္သည္။ ရင္းႏွီးမႈဒဏ္ကို မခံႏိုင္ေသာ ေယာက်္ားသားမ်ားအတြက္ ၀မ္းနည္းစကားဆိုဖို႕ ၀န္ေလးတတ္သူျဖစ္သည္။ ရံဖန္ရံခါတြင္ လ်စ္လ်ဴရႈတတ္သူ၊ သည္းခံစိတ္ရွည္ႏိုင္စြမ္းသူ၊ သို႕ေသာ္ ရံဖန္ရံခါတြင္ လက္စား ေခ်တတ္သူျဖစ္သည္။ ကၽြန္မကို နားလည္သည္ဟု ေျပာသူသည္ အၾကီးအက်ယ္လိမ္ညာေနျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကၽြန္မသည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အတြက္ ျပဌာန္းစာအုပ္ မဟုတ္။ ကၽြန္မကို ဖတ္ရႈရန္ ဘယ္သူ႕မွာမွ အဘိဓါန္မရွိ။ ကၽြန္မ၏ အၾကီးမားဆုံးေသာ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္တစ္ခုမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏွစ္သိမ့္ဖြယ္ရာ ကာလမ်ားထက္ နာၾကည္းဖြယ္ရာ ကာလမ်ားကို ပိုမိုမွတ္မိတတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ရုပ္ရွင္ထဲက ေလဆာေရာင္ျခည္ေသနတ္ကို မၾကာခဏ သတိရေနတတ္သည္။ လက္ဖက္ရည္စားပြဲတစ္ခုတြင္လူတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို ဂငယ္ပုံစံ ကြဲသြားေအာင္ လက္ဖက္ရည္ ပန္းကန္ျပားျဖင့္ ေပါက္ရိုက္ပစ္ခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးကို ကၽြန္မ ခ်ီးက်ဴးပါ၏။ လူဆိုသည္မွာ ကိုယ့္ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါး၍ ေစာ္ကားလာလွၽင္ေတာ့ လက္တုန္႕ျပန္ဖို႕ လိုအပ္သည္မဟုတ္ာလား။ ခက္ေနသည္မွာ ကၽြန္မက ေသြးျမင္လွၽင္ မူးတတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
မိုးသက္ေလႏွင့္အတူ လြင့္ေနေသာ ျပတင္းခန္းဆီးေအာင္မွ ျဖတ္လ်က္ မာလကာရြက္ေျခာက္တစ္ခု ၀ဲလြင့္က်လာခ်ိန္၌ မာလကာရြက္ေျခာ္ကလို ခပ္လိမ္လိမ္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္သြား၏။ အဲဒီ မာလကာရြက္ႏွင့္တူေသာမ်က္ႏွာသည္ ကၽြန္မအေပၚမွာ မလိုမုန္းထားစိတ္ျဖင့္ အတင္းေျပာခဲ့သူ၏ မ်က္ႏွာ ျဖစ္သည္။ သူမ်က္မွန္တပ္ထားသည္။ မ်က္မွန္တပ္ထားၿပီး ဘာမွ မျမင္တတ္သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားၿပိဳင္ဆိုင္ေျပာဖို႕ ကၽြန္မစိတ္မ၀င္စားပါ။ လူတစ္ေယာက္ကို ေနာက္မွေန၍ အလစ္ေခ်ာင္းရိုက္တတ္ေသာ သတၲ၀ါအမ်ဳိးအစားကို လူဟုေခၚရမွာ နည္းနည္းစဥ္းစားဖို႕ေကာင္း၏။ အရည္အခ်င္းတစ္ခုကို လက္ခံဖို႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ကစားပြဲတစ္ခု လိုအပ္မည္ထင္လွၽင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႕ သေဘာတူ့ပါသည္။ အားကစားစိတ္ဓါတ္ဆိုတာ ရႈံးနိမ့္သူမ်ား၏ လက္သုံးစကားပါတဲ့ေလ။ ရႈံးသူကို လက္ျဖတ္ေၾကး၊ သို႕မဟုတ္ တစ္သက္လုံး ကၽြန္ခံေၾကး။ သို႕မဟုတ္ သတ္ေသေၾကး၊ ဘယ့္ႏွယ္လဲ။ လြင့္စင္လာေသာ မာလကာရြက္ေျခာက္ကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ေျခပစ္လိုက္ေသာအခါ ေၾကမြသြားေလသည္။ ထိုအခိုက္ ျပတင္း ခန္းဆီးၾကားမွ မိုးေရစက္ကို ေတြ႕ရသည္။ မိုးရြာျပန္ၿပီလား။ မိုးရြာေနစဥ္ အျပင္ထြက္လမ္းေလွၽာက္ရျခင္းသည္ အင္မတန္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ား ကၽြန္မထံေျပး၀င္လာပုံကို သေဘာက်၏။ လႈိင္းမ်ား ေျပးလာသလို မိုးဖြဲကေလးမ်ားေျပးလာလွၽင္ အသံတစ္ခု တြဲပါလာတတ္သည္။ ေနေကာင္းရဲ႕လား...တဲ့။ ကၽြန္မ သိပ္ႏွစ္သက္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စုံမွ နႈတ္ဆက္ေလ့ရွိေသာ အနည္းငယ္ေအာ၍ တိမ္ခ်င္ေသာ အသံတစ္ခု ျဖစ္သည္။ အဲဒီလူတစ္ေယာက္သည္ ကၽြန္မထံ စာေရးလွၽင္လည္း ေနေကာင္းရဲ႕လားဟု အရင္ ေရးတတ္သည္။ သူ႕အသံၾကားလွၽင္ လမ္းေလွၽာက္ရတာ ပို၍ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာသည္။ အရိပ္ျဖစ္ေပၚျခင္းမွ ကင္းလြတ္ ေသာေၾကာင့္လည္း မိုးေရထဲမွာ လမ္းေလွၽာက္ျခင္းကို ကၽြန္မ ႏွစ္သက္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ခုေနလမ္းေလွၽာက္လွၽင္ ကၽြန္မ မေတြ႕ခ်င္သူမ်ားကို လမ္းမွာျဖစ္ျဖစ္ေတြ႕သြားႏိုင္သည္။ ညေနေျခာက္နာရီေက်ာ္လွၽင္ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထိုင္တတ္သူမ်ား ျဖစ္၏။ မျမင္တာၾကာၿပီေနာ္ဟု ႏႈတ္ဆက္မည့္သူမ်ားျဖစ္၏။ ဘယ့္ႏွယ္လဲ ေျဖႏိုင္တယ္ မဟုတ္လားဟု ႏႈတ္ဆက္မည့္သူမ်ားျဖစ္၏။ ကၽြန္မဆံပင္ထက္မွ ျပဳတ္က်သြားေသာ စပယ္ကုံးေလးကို နမ္းပါရေစဟု ခြင့္ေတာင္းခဲ့ဖူးသည့္ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ႏိုင္ေသးသည္။ အဲဒီလူကို ၿပဳံးျပဖို႕ သိပ္ခက္ခဲတာပါပဲ။ သူ႕ကိုျမင္လွၽင္ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကိုက အလိုလို ရႈံ႕တြသြားမည္ထင္သည္။ ကံဆိုးလွၽင္ ‘‘မိမိ အထက္အရာရွိႏွင့္ ပတ္သက္သမွၽ ေအာက္ေျခသိမ္းေဆာင္ၾကဥ္းေပးျခင္းကို ဂါရ၀တရားျဖစ္သည္’’ ဟု ေရာေထြးေျပာခဲ့ဖူး သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ဆုံႏိုင္သည္။ ကၽြန္မေတြ႕ဖူးေသာ ပါးစပ္မ်ားထဲမွာေတာ့ သူ႕ပါးစပ္သည္ အနံဆုံးျဖစ္၏။ သူ႕ကိုေတြ႕လွၽင္ေတာ့ ကၽြန္မ ခပ္ေ၀းေ၀းမွ ခြာ၍ သြားပါသည္။ (အညစ္အေၾကးမ်ားသည္ အသားခ်င္းထိလွၽင္၊ အက်ီၤစခ်င္းထိလွၽင္ အျခားတစ္ေယာက္ထံ လ်င္ျမန္စြာ ကူးစက္တတ္ေၾကာင္း ကၽြန္မသိ၏။ တစ္စုံ တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထိမိတိုင္းထိမိတိုင္း ထိမိသည့္အေရျပားကို ဆပ္ျပာျဖင့္ ေလးငါးခါ ထပ္ေဆးေၾကာ ပစ္တတ္ေသာ စိတ္ေရာဂါ သည္မေလးတစ္ဦးကို ကၽြန္မ အမ်ားနည္းတူ မရယ္ေမာခဲ့တာေသခ်ာပါသည္။) ဒါ့ထက္ ကံဆိုးလွၽင္ ကၽြန္ေတာ္က ဆင္းရဲသားေတြ၊ ေတာင္သူေတြအေၾကာင္းေရးတဲ့ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ ၀ထၲဳမ်ိဳးမွ သေဘာက်တာဟု ေယာင္တိေယာင္ကန္း ေျပာတတ္သူတစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဆင္းရဲတာ တစ္ခုတည္းဟာ ဘ၀မဟုတ္ပါဘူးဟု ကၽြန္မက ေဆြးေႏြးလွၽင္လည္း နားလည္မည့္လူအမ်ဳိးအစားမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ အင္းေလ.. ဘယ္မွ မထြက္ေတာ့ပါဘူး။ စာဖတ္ဖို႕အေၾကြးေတြ က်န္ေသးသည္။ ခုတင္ေပၚမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚေျခခ်လိုက္စဥ္မွာပင္ ေလွကားမွ တက္လာေသာ ခပ္ဖြဖြေျခသံတစ္ခု ၾကားလိုက္သည္။ ခြာျမင့္ ဖိနပ္သံမဟုတ္၊ ယိုးဒယား ဖိနပ္သံမဟုတ္၊ ရာဘာခံ သားေရဖိနပ္သံမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေယာက်္ား ဖိနပ္သံ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ဘယ္လိုပါလိမ့္။ မီးျပင္သမားလာရေအာင္ကလည္း မီးျပတ္မေနပါ။ မီတာဖတ္ဖို႕ လူတစ္ေယာက္ ေယာက္မ်ားလား။ႏြားႏို႕ပို႕သည့္ လူငယ္ေလး၏ ဖိနပ္သံလည္း မဟုတ္ပါ။ ညေနေျခာက္နာရီ စာပို႕သမားလည္း မလာပါဘူးေလ။ ေျခသံသည္ ပ်ဥ္ခင္းၾကမ္းေပၚနင္းလာရင္း ဟိုဘက္က အခန္းမ်ားရွိရာသို႕ မသြားဘဲ ကၽြန္မ အခန္းဘက္သို႕ ေကြ႕လာသည့္အခါ ကၽြန္မ ရုတ္တရက္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္မိေတာ့၏။ ေျခသံသည္ ရြ႕ံရည္ထဲမွ ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရေသာ ဖိနပ္၏အသံမ်ဳိးျဖစ္၏။ စိုစြတ္သည့္ ဖိနပ္သံျဖစ္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္လွၽင္ ဘယ္လိုမ်က္လုံးမ်ဳိးကို ေတြ႕ရမလဲ။ ေျခသံသည္ အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္သြား၏။ သို႕ေသာ္ တံခါးေခါက္သံ ထြက္မလာပါ။ အျပင္ဘက္ကလည္း ၿငိမ္သက္ေနၿပီး ကၽြန္မအခန္းထဲမွာလည္း ၿငိမ္သက္ေနသည္။ သူ ေသာ့ေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနသလား။ ခဏၾကာေတာ့ ေျခသံကို ၾကားရျပန္သည္။ ျပန္လွည့္ထြက္သြားေသာ ေျခသံျဖစ္ေလသည္။ ကၽြန္မသည္ ေနရာမွာ မလႈပ္မယွက္ ရပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ဖို႕ ေကာင္းသည္လားဟု စဥ္းစားမိေသာ္လည္း သူ႕ေျခသံေလွကားဆီမေရာက္မီပင္ ကၽြန္မ ခုတင္ေပၚျပန္ထိုင္လိုက္ပါသည္။
ကၽြန္မ ငယ္ငယ္တုန္းက မိုးေရထဲတြင္ စကၠဴေလွကေလးတစ္ခုလုပ္ၿပီး ေရထဲခ်လႊတ္လိုက္စဥ္ ေရေျမာင္းထဲမွာ ေမ်ာပါေနေသာ အသီးေျခာက္ကေလးတစ္ခုကိ္ု ျမင္၍ အၾကာၾကီး ရပ္ၾကည့္ေန လိုက္ဖူးသည္။ လွမ္းဆယ္ ယူၾကည့္ဖို႕ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါ။ အခုလည္း ကၽြန္မ ေရထဲမွာ တလိမ့္လိမ့္ေမ်ာပါေနျခင္းမဟုတ္ဟု ဘယ္သူ ၿငင္းႏိုင္မလဲေလ။
ဘယ္သူႀကိဳက္ႀကိဳက္မႀကိဳက္ႀကိဳက္ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္လို႔တင္ထားလိုက္တာပါ။ၿဖိဳးဇာနည္...

ကမၻာႀကီးအတြင္းမွ ျပႆနာမ်ားကို လူငယ္မ်ားအမွန္အတုိင္းျမင္ေတြ႕ႏိုင္ရန္ ထုတ္္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္

ကုလသမဂၢကထုတ္လုပ္လိုက္ေသာ ကမၻာ့ပထမဆံုးလူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈ ဗီဒီယိုဂိမ္းကို ကမၻာအႏွ႔ံအျပားမွ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာကႏွစ္သက္လ်က္ရွိသည္။ အဆုိပါဗီဒီယိုဂိမ္းသည္ အခက္အခဲႏွင့္ႀကံဳေနရေသာေနရာမ်ားသို႔ ေလေၾကာင္းမွ စားနပ္ရိကၡာပို႔ေပးျခင္း၊ အငတ္ေဘးႏွင့္ႀကံဳေနရေသာ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားလက္ ေအာက္မွေဒသမ်ားသိ႔ု အေရးေပၚအစားအေသာက္မ်ားပို႔ေပးျခင္း စသည္တို႔ကို ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းဂိမ္းကို အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္၊ အီတလီ၊ ပိုလန္ႏွင့္ ျပင္သစ္ဘာသာတို႔ျဖင့္ ကစားႏုိင္ၿပီျဖစ္ကာ လာမည့္ရက္သတၱပတ္တြင္ ဟန္ေဂရီႏွင့္ တ႐ုတ္ဘာသာတို႔ျဖင့္ ကစားႏုိင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ကမၻာႀကီးအတြင္းမွ စားနပ္ရိကၡာျပတ္လပ္မႈျပႆနာမ်ားႏွင့္ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ားကို လူငယ္မ်ားနားလည္ေစရန္ တီထြင္ေပးထားသည့္ အဆိုပါ ဗီဒီယိုဂိမ္းကို http://www.food-force.com/ တြင္ download ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ဟုသိရသည္။ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္၊ အီတလီ၊ ပိုလန္ဘာသာစကားတု႔ိျဖင့္ ျပဳလုပ္ေပးထားေသာဂိမ္းကို လြန္ခဲ့သည့္ ၁၈ လကတည္းကကစားႏုိင္ခဲ့ၿပီး download ျပဳလုပ္သူ ၄.၅ သန္းထိ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ foodforce ဟု အမည္ေပးထားေသာ အဆုိပါဂိမ္းသည္ အသက္ ၈ ႏွစ္မွ ၁၃ ႏွစ္ အရြယ္ကေလးမ်ားအတြက္ ရည္ရြယ္ထုတ္လုပ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ '' food-force ဟာ ဒီကေန႔ ကမၻာႀကီးမွာရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ဖြံ႕ၿဖိဳး ဆဲႏိုင္ငံေတြက စားနပ္ရိကၡာျပတ္လပ္တဲ့ျပႆနာေတြြကုိ သိရွိနားလည္ၿပီး ကူညီတတ္လာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္'' ဟု ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႕မွ ဆက္သြယ္ေရးဒါ႐ိုက္တာ နီးလ္ဂါလတ္ဂ်ာကဆုိသည္။ ကမၻာတစ္၀န္းမွ ကေလးငယ္မ်ား၊ ဆရာမ်ား၊ မိဘမ်ား၊ ဂိမ္းကၽြမ္း က်င္သူမ်ားမွာ ေမ်ွာ္မွန္းထားသည္ထက္ပိုမုိႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့ေၾကာင္း ၄င္းက ထပ္ေလာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ ဂိမ္းကစားသူမ်ားသည္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားသု႔ိ ရဟတ္ယာဥ္မ်ားျဖင့္ စားနပ္ရိကၡာမ်ားေပးပို႔ရာတြင္ ႀကံဳေတြ႕ရေလ့ရွိသည့္ အခက္အခဲမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ညွိႏႈိင္းရျခင္းမ်ားကို အမွန္အတုိင္း ေတြ႕ျမင္ခံစားရမည္ျဖစ္သည္။

ၿဖိဳးဇာနည္...ည၆း၀၀တိတိ

ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး မီးအိမ္ဆြဲလာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တယ္။ ပထမေတာ့ ဒိုင္အိုဂ်ီးနီးစ္လို႔ထင္လိုက္တာ။ ေနာက္မွ မဟုတ္မွန္းသိတယ္။ အဲဒီလူဟာ.. ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အသက္ သိပ္မကြာလွဘူး။ ကၾကီး၊ ခေကြးေတြ ေပေနတုန္း ရွိေသးတယ္။ “ဘယ္လိုလဲ၊ ခင္ဗ်ားက ဒိုင္အိုဂ်ီးနီးစ္ကို အေတာ္သေဘာက်လို႔လား” ကၽြန္ေတာ္က ေအာ္ေမးေတာ့ သူက ေခါင္းယမ္းျပတယ္။ “ဟင့္အင္း၊ က်ဳပ္က 'လက္ဆင္း'ကို သေဘာက်တယ္” “ေအာ္.. ဟုတ္ျပီ။ သူ႔စကားတစ္ခြန္းက အေတာ္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့တာပဲေနာ္” “ဟုတ္တယ္ .. မွားခ်င္မွားပါေစ၊ ကိုယ့္ဦးေနွာက္နဲ႔ကိုယ္လုပ္ ဆိုတဲ့ စကားေလ။ သိပ္မွန္တဲ့စကားေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္လက္သံုးစကားပဲ” ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ရယ္ေမာလိုက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူဟာ အသြင္တူမယ့္ပံု ရွိတယ္လို႔ ထင္စရာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ေမးလိုက္တယ္။ “ဒါနဲ႔ ေနပါဦး။ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ၾကီး မီးအိမ္ၾကီးနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ဘာရွာေနတာတုန္း” “ေအးဗ်ာ။ ၀မ္းနည္းစရာပဲ။ ဦးေႏွာက္ က်ေပ်ာက္သြားလို႔ ရွာေနရတာ…”
တာရာမင္းေ၀ ၏ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အသံခုနစ္ထပ္ မွ
.........................................................................
အဂၤလိပ္စာမတတ္လုိ.ေသတဲ့သူ
" Look out = ဂရုစုိက္သည္၊ သတိျပဳသည္။ "တေန.ေတာ့ အဂၤလိပ္စာသိပ္မတတ္တဲ့ လူတေယာက္ဟာ ရထားနဲ. ခရီးသြားေနတုန္းမွာ ျပတင္းေပါက္ေပၚ လက္ကေလးတင္၊ ေခါင္းကုိ လက္ေပၚေမွးတင္ျပီး လုိက္ပါလာခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ. ရထားဟာ ေကြ.ေကာက္သြားရာကေန လုိဏ္ဂူတခုထဲသို. ၀င္ခါနီးမွာ ရထားေပၚပါလာတဲ့ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး ခရီးသည္တေယာက္က အဲဒီလူကုိ Look out လုိ.ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဂၤလိပ္စာမတတ္တဲ့လူက Look ဆုိတာ ၾကည္.တာ၊ out ဆုိတာ အျပင္ လုိ. ေတြးမိျပီး၊ ဒီလူ ငါ့ကုိ ရထားအျပင္ဘက္ၾကည္.ခို္င္းတာပဲ ဆုိျပီး ရထားျပတင္းေပါက္ကေန ေခါင္းထုတ္ၾကည္.လုိက္ေတာ့ အရွိန္နဲ.သြားေနတဲ့ ရထားေၾကာင့္ ေခါင္းတအားျပဴလုိက္တဲ့လူဟာ လုိဏ္ဂူနံရံနဲ.တုိက္ျပီး ေသပါေလေရာ” တဲ.။P.S: ဆရာ ဦးခင္ေမာင္၀င္း၏ အဂၤလိပ္စာအတုိအထြာ (၃) မွ ေကာက္ႏွူတ္တင္ျပသည္။ ဖတ္ျပီး ျပံဳးရုံေလာက္ ျပံဳးရင္ေတာင္ ေက်နပ္ပါတယ္။
..................................................................
ျပတိုက္ထဲကျပဇာတ္(မင္းလူ)
မိုက္ခရိုေဆာဖ့္ သူေဌးႀကီး ဘီလ္ဂိတ္သည္ ကြန္ပ်ဴတာ ေဆာဖ့္၀ဲေတြ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု တီထြင္ထုတ္လုပ္ေနေလသည္။ အရင္ ထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာ ဝင္းဒိုးစီးရီးတင္မက ေတာ့ပဲ စီလင္းစီးရီး ေပၚတီကိုစီးရီး တိြဳင္းလက္စီးရီး ေတြပါ ထပ္ထြင္ေနသည္။ ကြန္ပ်ဴတာမွာ တီဗီြတို႔ ဒီဗြီဒီတို႔ပါ တြဲပါလာသည္။ ဒါေတြကအေသးအဖြဲ ဟုိးအရင္ကတည္းက အဆင့္ျမင့္စက္ေတြမွာ ပါၿပီးသား၊ ကြန္ပ်ဳတာႏွင့္ တယ္လီဖံုးတြဲေပးထားသည္။ ေမာ္နီတာေပၚမွာ တျခားလူရဲ႔ မ်က္ႏွာကိုပါ ျမင္ရသည္။ ဒါလည္း သိပ္အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္။ ကီးဘုတ္မပါပဲ အသံႏွင့္ေစခိုင္းလို႔ရေသာ ကြန္ပ်ဴတာ ကမၻာေပၚရွိ ရုပ္ရွင္ရံုအားလံုး ႏွင့္ဆက္သြယ္ထားၿပီး ျပေနတဲ့ ကားေတြကို အိမ္ကေနၾကည့္ႏိုင္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ စသည္ျဖင့္ ထပ္ထြင္သည္။ ဒါေတြက ျပသနာမဟုတ္ေသး။ သူထြင္ကိုယ္ထြင္ ၿပိဳင္ထြင္ေနၾကတာ ဓမၷတာပဲ။ ဒီေနရာမွာ ဘီလ္ဂိတ္က ကြန္ပ်ဴတာနယ္ပယ္မွာသာ မက တျခားလုပ္ငန္းေတြမွာပါ နယ္ခ်ဲ႔လာသည္။ မိုက္ကရိုေဆာဖ့္ကက္ဆက္ မိုက္ကရိုေဆာဖ့္ကင္မရာ မိုက္ကရိုေဆာဖ့္ေရခဲေသတၱာ မိုက္ကရိုေဆာဖ့္ အဲယားကြန္း စသည္ျဖင့္....။ ထို႔ေနာက္ တစ္စင္းလံုးကို ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ အလိုေလ်ာက္ေမာင္းႏွင္ေသာ မိုက္ကရိုေဆာဖ့္ ဇိမ္ခံ ေမာ္ေတာ္ကားကို တီထြင္ထုတ္လုပ္လိုက္ေလရာ ကမၻာေက်ာ္ကားကုမၸဏီႀကီးမ်ား မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴး ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ဒါတြင္မကေသး အရသာမိ်ဳးစံုကို ခံစားေစႏိုင္ေသာ ေဆာဖ့္၀ဲ တစ္ခုကို ထပ္မံတီထြင္ျပန္၏။ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ဆက္ထားေသာ ေမာက္စ္အေသးစားအရြယ္ ကိရိယာေလးကို ပါးစပ္ထဲ ငံုထားလိုက္ရံုပင္ ျဖစ္၏။ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္သလား၊ ခလုပ္ႏွိပ္လိုက္ရံုျဖင့္ လွ်ာေပၚကို ေဆးလိပ္၏ ခံစားမႈကို ရေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ေပးလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီ၊ ေရခဲမုန္႔၊ သစ္သီး အရသာမိ်ဳးစံုကို ခံစားေစရမည္။ ေရွ႔ဆက္ၿပီး သုေတသနလုပ္ေနတာကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ လူသားတို႔ လက္ထပ္ႏိုင္သည့္ နည္းပညာျဖစ္၏။ ထိုကိစၥကို လူပိ်ဳႀကီး အပိ်ဳႀကီးေတြက လြန္စြာ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ ဒီတိုင္းဆို သိပ္မလြယ္...
ၿဖိဳးဇာနည္...ညေန၅း၅၀တိတိ

ေရွးလူၾကီးေတြမ်ား ေတာ္ေတာ္ပညာျပခ်င္တတ္သည္။ ေႏွာင္းလူေတြကို ဆံုးမခ်င္တာ၊ မွာခဲ့ခ်င္တာ ရွိတဲ့အခါ တိုက္႐ိုက္တည့္တည့္ ေျပာလိုက္လွ်င္ ရလ်က္သားႏွင့္ ပေဟဠိ စကားထားေတြႏွင့္ ဦးေႏွာက္စားေအာင္လုပ္တတ္သည္။ သိုက္စာအတိတ္၊ တေဘာင္ေတြဆိုလွ်င္ ဘယ္အရပ္ကေန ေျမာက္စူးစူးကို ခရီးတာ ဘယ္ေလာက္သြား၊ ဘာပင္ေတြ႕လိမ့္မယ္၊ အဲဒီကေန အေရွ႕ေတာင္ကို ေျခလွမ္းငါးဆယ္လွမ္း၊ ေက်ာက္ဂူေတြ႕မယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္ေအာင္ ကြယ္၀ွက္ျပီး ေရးထားေတာ့ ရွာဖို႔ခက္သြားတာေပါ့။ စကတည္းက မေပးခ်င္လည္း ဘာေၾကာင့္ သိုက္ညႊန္းစာေရးေနရေသးလဲ။ ေရွ႕ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေဟာကိုန္းထုတ္ခ်င္လည္း တည့္တည့္ေျပာပါလား။ ဘာျဖစ္လို႔ တေဘာင္ေတြ စနည္းေတြ လုပ္ေနရတာလဲ။ အဂၢိရတ္မွာလည္း ဒီလိုပဲ။ ဓာတုေဗဒပညာလို ပံုေသနည္းေတြ ညီမွ်ျခင္းေတြနဲ႔ တိတိက်က် မေျပာၾက။ လကၤာေတြ စာခ်ိဳးေတြနဲ႔ မ်က္စိလည္ေအာင္ လုပ္တတ္သည္။ ေဆးညႊန္းေပးတာေတာင္ စကားထား၀ွက္သလို လုပ္ခ်င္သည္။ သြားကိုက္ေပ်ာက္ေဆးနည္းတစ္ခုမွာ “ငါးပိလက္ေလးသစ္” တဲ့။ ဘယ့္ႏွယ္ ငါးပိလက္ေလးသစ္ဆိုေတာ့ သြားမွာသိပ္ဖို႔ ေနေနသာသာ ပါးစပ္ထဲေတာင္ ထည့္ဖို႔မလြယ္။ အမွန္က ပါဝင္ေသာ ေဆးအမယ္မ်ားမွာ ပထမစာလံုးမ်ားျဖင့္ အတိုေကာက္ မွတ္ထားျခင္းျဖစ္၏။ င=င႐ုတ္ေကာင္း၊ ပိ=ပိတ္ခ်င္း၊ လက္=လက္ခ်ား၊ ေလး=ေလးညႇင္း၊ သစ္=သစ္ၾကမ္းပိုးေခါက္တို႔ ျဖစ္သည္။ ဒီေနရာမွာ အဓိပၸါယ္ေကာက္လြဲသြားႏိုင္သည္။ “င” ကို င႐ုတ္သီး၊ “လက္” ကို လက္ထုပ္ၾကီး၊ “သစ္” ကို သစ္စိမ့္သီးဆိုျပီး မွားထည့္မိလွ်င္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ကိုယ္မရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ သားသမီးေတြ လိမၼာေအာင္၊ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ မွာၾကားဆံုးမရာမွာေတာင္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသးသည္။ ပံုျပင္တစ္ခုေတာင္ ရွိေသးတယ္ေလ။ သူေဌးၾကီးေသေတာ့ သူ႔သားကိုမွာခဲ့တာက… ေခါင္းတစ္ရာသားစားပါ။ အိမ္ေနာက္ေဖး ေစ်းဆိုင္တည္ပါ။ ေခါင္းသံုးလံုးနဲ႔ ပညာရွိကို ဆည္းကပ္ပါ။ ဒီေတာ့… သားလုပ္တဲ့သူက ၾကက္၊ ဘဲ၊ သိုး၊ ဆိတ္၊ ၀က္၊ အမဲ စသည္ျဖင့္ အေကာင္တစ္ရာ၀ယ္ျပီး ေခါင္းျဖတ္စားသည္။ ေငြေတြ ေသာက္ေသာက္လဲကုန္သည္။ အိမ္ေနာက္ေဖး ေစ်းဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းသည္။ ဘယ္သူမွလာမ၀ယ္သျဖင့္ အၾကီးအက်ယ္႐ံႈးသည္။ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းသံုးလံုးႏွင့္ ပညာရွိကို လိုက္ရွာသည္။ အသက္အရြယ္ အိုမင္းလြန္းသျဖင့္ ခါးကိုင္းေနျပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနေသာအခါ ဦးေခါင္းက ဒူးႏွစ္လံုးၾကားထဲ ေရာက္ေနေသာ အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရ၏။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္လွ်င္ သူ႔အေဖမွာခဲ့သည့္ အခ်က္မ်ား၏ ဆိုလိုရင္းကို သိရေလသည္။ “ေခါင္းတစ္ရာသားစားပါ” ဆိုတာက ေစ်းသက္သာေသာ ငါးေသးငါးဖြဲကေလးေတြ စားခိုင္းျခင္းႏွင့္ “အိမ္ေနာက္ေဖး ေစ်းဆိုင္တည္” ဆိုတာက ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ ေစာေစာစီးစီးက မသိသျဖင့္ သားျဖစ္သူမွာ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္၊ လူပန္း ဦးေႏွာက္ေျခာက္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ တကယ္ေတာ့… ခုလို ေရွးလူၾကီးေတြကို ေ၀ဖန္မိတာကလည္း သူ႔အေဖေၾကာင့္သာျဖစ္၏။ သူ႔အေဖသည္ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါကေတာ့ ေခတ္အျမင္ရွိသူျဖစ္၏။ အသက္ၾကီးလာေတာ့လည္း ေရွးလူၾကီးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ သူ႔အေဖဆံုးခါနီးတြင္ သူ႔ကို စာအိတ္တစ္အိတ္ ေပးသြားသည္။ အထဲမွာ စာတစ္ေစာင္ပါသည္။ စာထဲမွာ လမ္းညႊန္မွာၾကားခ်က္ေတြ ေရးထားသည္။ ေရွးလူၾကီး မပီသမွာ စိုးလို႔လားမသိ။ ပေဟဠိဆန္ဆန္ ေရးထားသည္။ ပထမလမ္းညႊန္ခ်က္က .. “ႏို႔အလံုးတစ္ရာကိုစို႔ပါ” တကယ္ပဲ ႏို႔အလံုးတစ္ရာကို စို႔ခိုင္းျခင္း မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ကိုယ့္သားကို ပါးအခ်က္တစ္ရာ အ႐ိုက္ခံရေအာင္ေတာ့ ဘယ္အေဖမွ ေခ်ာက္တြန္းမွာမဟုတ္။ ဒါျဖင့္ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ၊ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။ သြားစို႔လို႔ ပါး႐ိုက္မခံရႏိုင္တာက ႏြားမေတြပဲ ရွိသည္။ ဒါေတာင္ ခ်ဥ္းကပ္နည္း မမွန္လွ်င္ အကန္ခံရႏိုင္သည္။ ႏြားမေပါင္းမ်ားစြာက ႏို႔မ်ားကို စုေပါင္းျပီး ခ်က္ထားေသာ ႏို႔ဆီမ်ားကို ေျပာတာလား။ မျဖစ္ႏိုင္။ ဟိုအရင္ထဲက လက္ဖက္ရည္ကို တစ္ေန႔သံုးခြက္ေလာက္ ေသာက္ခဲ့တာပဲ။ လက္ဖက္ရည္ေသာက္တိုင္း ႏို႔ဆီပါေနခဲ့တာပဲ။ စဥ္းစားလို႔မရသျဖင့္ ေခါင္းရွင္းသြားေအာင္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ အေရးထဲ ေၾကာ္ျငာေတြကလည္း မ်ားလိုက္တာ။ ဒီထဲကမွ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုကို သတိျပဳမိ၏။ မိုးဒီႏွင့္ စိုးျမတ္နႏၵာတို႔ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကေသာ ေၾကာ္ျငာ။ ဒီေတာ့မွ ဥာဏ္အလင္းရသြားသည္။ သူသည္ ပဲႏို႔ရည္ကို ဝယ္ေသာက္ေလေတာ့သည္။ တစ္ေန႔တစ္ပုလင္း မွန္မွန္ေသာက္သည္။ ပဲႏို႔ရည္ထဲမွာ ပ႐ိုတင္းေတြ၊ လိုင္စင္းေတြ ပါေနသျဖင့္ က်န္းမာျပီး ဝျဖိဳးလာေလေတာ့သည္။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ .. “အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ဘဏ္တိုက္ေဆာက္ပါ” သူ႔အိမ္ေနာက္ဘက္က ကြက္လပ္ကေလးမွာ ဘဏ္တိုက္ေနေနသာသာ အေပါင္ဆိုင္ေဆာက္ဖို႔ေလာက္ေတာင္ က်ယ္၀န္းတာမဟုတ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔၀င္ေငြကလည္း ဘဏ္မွာအပ္ျပီး စုေဆာင္းထားရေလာက္ေအာင္ ပိုလွ်ံေနတာမဟုတ္။ ၀င္ေငြနဲ႔ စားေသာက္စရိတ္နဲ႔ မွ်တ႐ံုေလာက္ပဲ။ စုေဆာင္းစရာဆိုလို႔… အဲ… ဟုတ္ျပီ။ စားလိုက္တဲ့အစာေတြက ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမဟုတ္။ အသြင္ေျပာင္းျပီး ျပန္ထြက္လာတာေလ။ ဒါေတြကို စုေဆာင္းထားဖို႔အတြက္ အိမ္ေနာက္ေဖးကြက္လပ္မွာ အိမ္သာတစ္လံုးေဆာက္လိုက္တယ္။ တတိယအခ်က္မွာ… “ငရဲျပည္ႏွင့္ဆက္သြယ္ပါ” ငရဲျပည္ဆိုတာ လူကိုယ္တိုင္သြားဖို႔ကလြဲျပီး ဆက္သြယ္ရႏိုင္သည့္ တျခားနည္းလမ္းမရွိ။ တယ္လီဖုန္း ဆက္လို႔ရတာလည္းမဟုတ္။ ဖက္စ္ေတြ၊ အီးေမးလ္ေတြ ပို႔လို႔ရတာလည္းမဟုတ္။ တစ္နည္းပဲရွိသည္။ ေျမၾကီးကိုေဖာက္ျပိး အ၀ီစိေရာက္ေအာင္ တူးဖို႔။ ဒီလိုေလွ်ာက္ေတြးၾကည့္မွ အေျဖေပၚလာသည္။ အဝီစိတြင္းတစ္တြင္း တူးလိုက္သည္။ သူတို႔ရပ္ကြက္က ေရရွားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အ၀ီစိတြင္းေရကို ေရာင္းစားေသာအခါ တြက္ေျခကိုက္ေၾကာင္း ေတြ႕ရ၏။ ကဲ…ေနာက္တစ္ခု။ “ေျခေထာက္ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ပါ” ဒါဟာ ၀က္ေျခေထာက္စြပ္ျပဳတ္ ေရာင္းခိုင္းတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ ခ်ိဳင္းေထာက္လုပ္ေရာင္းလို႔လည္း စီးပြားျဖစ္မွာမဟုတ္။ ထိုစဥ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကားေလးႏွင့္ ေရာက္လာသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၾကရင္း သူက ေျပာသည္။ “ဟိုတစ္ခါလာတုန္းက ဒီကားမဟုတ္ပါဘူး” “ဟိုကားေလးက ျမတ္လို႔ ေရာင္းလိုက္ျပီ။ ဒီကားကလဲ ေစ်းေခ်ာင္လို႔ ဆြဲထားတာ၊ ၀ယ္ေရာင္းလုပ္တာ မဆိုးဘူးကြ၊ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ရင္ ၀င္ေငြလည္းရတယ္။ ေျခေထာက္လဲ ရတာေပါ့” “ဘာ.. ေျခေထာက္၊ ဟုတ္လား” “ေအးေလ.. ငါတို႔ေလာကမွာေတာ့ ကား၀ယ္စီးတာကို ေျခေထာက္တပ္တယ္လို႔ ေခၚတယ္။ မင္းလည္း ေျခေထာက္တပ္သင့္တယ္ကြ” “အင္း.. ဟုတ္တယ္၊ ငါသေဘာေပါက္ျပီ” သူသည္ ေအာက္ကားေလးတစ္စင္းကို စ၀ယ္၍ ျပဳျပင္မြမ္းမံျပီး ျပန္ေရာင္းရာ အျမတ္ေငြ နည္းနည္းပါးပါး ရသည္။ လုပ္တတ္ကိုင္တတ္သြားေတာ့ ေအာက္ေစ်းႏွင့္ရွာ၀ယ္ျပီး တက္ေစ်းမွာျပန္ေရာင္းရင္း စီးပြားေရးအေျခအေန တိုးတက္မႈရွိလာသည္။ “က်င္ငယ္ရည္ထုတ္လုပ္သည့္စက္ တည္ပါ” အေဖကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ခိုင္းတာပဲဟု သူေတြးသည္။ အဓိပၸာယ္ေတာ့ ေဖာ္လို႔မရ။ က်င္ငယ္ရည္ဆိုတာ တစ္ခုခုကို တင္စားထားတာပဲဆိုတာေတာ့ ရိပ္မိသည္။ ဘာလဲဆိုတာ စဥ္းစားရခက္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာ႐ံုအေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္သည္။ လမ္းမွာ ရပ္ကြက္ထဲက ၀ါရင့္ ယမကာသမားၾကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ “ဘယ္သြားမလို႔လဲကြ” ဟု ေမးသျဖင့္ သူက.. “ပ်င္းပ်င္းရွိလို႔ ထြက္လာတာပါ၊ ဘီယာစေတရွင္ သြားထိုင္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔။ လိုက္ခ်င္လိုက္ခဲ့ပါလား၊ ကၽြန္ေတာ္တိုက္ပါ့မယ္” ေျပာေတာ့ ယမကာသမားၾကီးက .. “ေတာ္ပါျပီကြာ၊ ငါက ဘီအီးကလြဲရင္ ဘာမွမၾကိဳက္ဘူး၊ မင္းဘီယာက အမ်ားၾကီးေသာက္ျပီးမွ နည္းနည္းေလးမူးတာ၊ ဆီးခဏခဏသြားရတာပဲ အဖတ္တင္တယ္” သူ႔ေခါင္းထဲမွာ လက္ခနဲ အၾကံရသြားသည္။ ဘီယာေသာက္လွ်င္ ဆီးရႊင္ေစသည္။ က်င္ငယ္ရည္ထုတ္လုပ္သည့္စက္ဆိုတာ ဒါပဲကိုး။ သူသည္ စည္ဘီယာဆိုင္ ဖြင့္လိုက္ေလသည္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ “ဦးေႏွာက္မပါေသာ ပညာရွိကို ဆည္းကပ္ပါ” ဘယ္လိုလဲ။ ပညာရွိပါဆုိမွ ဦးေႏွာက္မပါလို႔ ျဖစ္မလား။ သာမန္လူျပိန္းေတြေတာင္ ဦးေႏွာက္ကေတာ့ ပါၾကတာပဲ။ လူမေျပာနဲ႔ တခ်ိဳ႕တိရစၧာန္ေတြမွာေတာင္ ဦးေႏွာက္ရွိၾကသည္။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာလည္း တိရစၧာန္ေတြထက္ပိုျပီး အဆင့္ျမင့္တဲ့ ဦးေႏွာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ရခဲ့လို႔ပဲ မဟုတ္လား။ ဒီဦးေႏွာက္ကို အားကိုးျပီးေတာ့ပဲ ကမၻာၾကီးကို ေမာင္ပိုင္စီးႏိုင္ခဲ့တာမဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုလိုရင္းအဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ ရေအာင္ရွာရမည္။ လူတို႔သည္ ဦးေႏွာက္ရွိေသာေၾကာင့္ ေတြးေတာၾကသည္။ ဒီအခါမွာ ေကာင္းတာေရာ မေကာင္းတာပါ ေတြးမိသည္။ တရားတာေရာ မတရားတာပါ ၾကံစည္စိတ္ကူးမိၾကမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္မရွိတာကမွ ခပ္ေကာင္းေကာင္းဟု ဆိုလိုခ်င္တာလား။ မျဖစ္ႏိုင္။ ဦးေႏွာက္မရွိလွ်င္ အဆိုးသာမက အေကာင္းကိုပါ ေတြးေတာဆင္ျခင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့။ တီေကာင္ေတြ၊ ပိုးမႊားေတြလို အဆင့္နိမ့္သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ ဘာထူးေတာ့မွာလဲ။ ပေဟဠိရဲ႕အေျဖကိုရဖို႔ ဦးေႏွာက္ကိုသံုးျပီး စဥ္းစားေနရတာပဲေလ။ ဒါျဖင့္ ဦးေႏွာက္မပါတဲ့ ပညာရွိဆိုတာ ဘယ္လိုဟာလဲ။ ဦးေႏွာက္မပါဘူးဆိုလွ်င္ သက္ရွိ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ သက္မဲ့ပဲ ျဖစ္ရမည္။ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳတစ္ခုက ပညာရွိျဖစ္ႏိုင္သလား။ သက္မဲ့အရာ၀တၳဳတစ္ခုကို ဆရာတင္ျပီး ဆည္းကပ္သင့္သလား။ ပညာရွိဆိုလွ်င္ ေမးသမွ် ေျဖႏိုင္ရမည္။ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစံုကို ျခံဳငံုသိရွိနားလည္ရမည္။ ဒါဆိုလွ်င္… သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုး၀ယ္ဖို႔ပင္ ျဖစ္ေလ၏။မင္းလူ
Ref: http://www.planet.com.mm/bookplanet/index.cfm?linkpage=read_story&id=123
Powered by ScribeFire.
ၿဖိဳးဇာနည္.....

ျမန္မာသီခ်င္းႀကီးမ်ား နားေထာင္လိုသူမ်ားအတြက္
http://morris.myanmar-sar.org/index.php?d=Myanmar+Oldies
http://mission.itu.ch/MISSIONS/Myanmar/music/index.htm
http://www.burmeseclassic.com (ဒါကေတာ႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကပါတယ္)
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သီခ်င္းႀကီးမ်ားက သိပ္ေတာ႔မစိမ္းခ႔ဲပါဘူး။တစ္ခါတစ္ခါေတာ႔အဘိုးဖြင္႔တာကိုနားေထာင္ဖူးပါတယ္...
ေရွးတုန္းကလူႀကီးမ်ား နားေထာင္တဲ့သီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ခံစားျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ အေဖ၊ အေမ၊ အဘုိး၊ အဘြားမ်ားရဲ့
လူငယ္ဘဝကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသလိုပါပဲ။
ဒီလင့္ခ္မ်ားကို ေနးတစ္ျမန္မာဖိုရမ္မွ ရရွိပါသည္။ တစ္ျခားျမန္မာသီခ်င္းႀကီးမ်ားစြာလည္း ေနးတစ္ဖိုရမ္တြင္ရွိပါသည္။
(စိတ္ပါဝင္စားသူမွားသြားေရာက္ေလ႔လာနိုင္ပါသည္။)
ၿဖိဳးဇာနည္..ည....၉း၂၀တိတိ

၁။ စိတ္ညစ္စရာေတြမ်ားလာရင္ ေတြ႔တဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုေခၚျပီးဆိုင္ကယ္ ေလွ်ာက္ေမာင္းတယ္။(အထူးသျဖင့္ လူရွင္းတ႔ဲေနရာေပါ႔)

၂။ အားနာတတ္တယ္။ ခံစားတတ္လြယ္တယ္။ အစြဲအလမ္းၾကီးတယ္။ သနားတတ္တယ္။

၃။ စိတ္အရမ္းေလာတတ္တယ္။(ပ်ာယာမခတ္တတ္ပါ)

၄။ သိခ်င္တာရိွလ်ွင္ ခ်က္ခ်င္းေမးတတ္တယ္။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာဆိုလွ်င္လည္း မလွ်ိဳ႕မ၀ွက္ေၿပာၿပတတ္တယ္။
(လွ်ိဳ႕ဝွွက္တက္တဲ့မိတ္ေဆြမ်ားကို စိတ္ပ်က္မိတယ္)

၅။ မိမိလုပ္ျပီးသားကိစၥေတြအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရဘူး။(စဥ္းစားၿပီးမွလုပ္တတ္လို႔ပါ)

၆။ ေခါင္းအရမ္းမာတယ္။ ဥပကၡာျပဳတတ္တယ္။(ခင္မင္သူေတြကေၿပာၾကတာပါ)

၇။ ကိုယ့္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ က ရန္စသြားရင္ မခံခ်င္ဘူး။ တစ္နည္းနည္းနဲ႕ ကလဲစားျပန္ေခ်ခ်င္တယ္။
(သည္းခံစိတ္ေမြးေနပါတယ္)

၈။ မန္ယူ ေဘာလံုးအသင္းရႈံးသြားရင္ အဲ့ဒီည မွာ အိပ္မေပ်ာ္တတ္ဖူး။ (ရံႈးသြားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို ႏွေျမာလို႕မဟုတ္ဘူးေနာ္)

၉။ မလိုခ်င္လို႕ လြင့္ပစ္ခဲ့တဲ့ အရာအေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ လွည့္မၾကည့္တတ္ဘူး။(အေဟာင္းေတြေတာင္သိမ္းထားတတ္တယ္)

၁၀။အေတြးသမားဆိုပါေတာ႔..တစ္ေနရာရာကိုအၿမဲစိုက္ၾကည္႔ေနတတ္တယ္။(သူငယ္ခ်င္းေတြၿပန္ေၿပာၿပတာပါ)

အတြင္းသိခင္မင္ခ်င္သူမ်ားဆက္သြယ္နိုင္ပါသည္(phyozarni13@gmail.com)

ၿဖိဳးဇာနည္...ည၉း၀၅တိတိ

ဝက္ၿခံတ႔ဲဟဲဟဲနာမည္ကေတာ႔သူေဌးၿဖစ္မ႔ဲနာမည္ပဲဒါေပမ႔ဲတကယ္႔လက္ေတြ႔ကေတာ႔မြဲရေခ်ရ႕ဲဗ်ာ။ကိုယ္႔မ်က္ႏွာမွာအဖုေလးတစ္ဖုေပါက္လာ
မွာေတာင္ေၾကာက္ၾကတ႔ဲကိုကိုမမမ်ားအတြက္ပါ။ေၾကာ္ၿငာသမွ်ေဆးေတြဝယ္သံုးၿပီးမုန္႔ဖိုးၿပဳန္းတီးေနသူမ်ားအတြက္သတင္းေကာင္းေလးပါး
လိုက္ပါရေစ။တကယ္႔ကိုယ္ေတြ႔ေလးပါ။ကၽြန္ေတာ္ကဝက္ၿခံသိပ္မေပါက္တတ္ပါဘူး..အဲေပါက္လာၿပီေဟ႔ဆိုရင္လည္းတစ္ဖုတစ္ဖုကိုအမ္မေလး
တယူရေလာက္ေအာင္ကိုေပါက္ေတာ႔တာ။ကၽြန္ေတာ္လည္းအရင္ကဟိုေဆးေလးလိမ္းလိုက္ဒီေဆးေလးလိမ္းလိုက္န႔ဲေယာင္ေတာင္ေတာင္ပါပဲ။
တစ္ေန႔က်ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုလိုက္ဘုရားသြားဖူးၾကတယ္။အဲဲဲဲ႕႕႕႕႕အဲ႕႕႕႕႕မိသားစုလိုက္ဆိုလို႔အမ်ားၾကီးမထင္လိုက္န႔ဲအံုးကၽြန္ေတာ္တို႔က
မိသားစုသံုးေယာက္ပဲရွိတာဗ်။ေဖေဖန႔ဲေမေမတို႔ရ႔ဲသားသားေလးေပါ႔ဂ်ာ။ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ္႔႕႕႕႕ေအာ္႕႕(ဖႆ)ဘုရားသြားရင္းန႔ဲေတာင္ေပၚတတ္
ၾကတာကေနပဲစေၿပာေတာ႔မယ္။(ဖႆ)ဘုရားဆိုတာကေက်က္တံုးမွာက်န္ရွိေနတ႔ဲၿမတ္စြာဘုရားရ႕ဲလက္ေတာ္ရာေလးကိုတည္ထားတ႔ဲေစတီ
ငယ္ေလးတစ္ဆူပါ။(ဖႆ)ဘုရားဆိုတာကေတာင္တေလွ်ာက္လံုးဘုရားေတြန႔ဲၿပည္႔ေနတ႔ဲဘုရားေပါ႔ေတာင္ထိပ္မေရာက္မခ်င္းဘုရား (ေစတီ)
ေတြဖူးလို႔ကိုမကုန္နိုင္ဘူဗ်။အဲေၿပာရင္းန႔ဲလိုရင္းကိုမေရာက္ေသးဘူး။အဲဒီဘုရားေတာင္ေပၚကအဆင္းေတာင္ေအာက္ေရာက္ခါနီးမွာကၽြန္ေတာ္႔အေဖ
ကဒီအပင္ေလးကိုေတြ႔ၿပီးငါ႔သားေရသားရ႔ဲ႕မ်က္ႏွာကအဖုေတြအတြက္ေတာ႔မပူန႔ဲေတာ႔တ႔ဲ။ဒါအေကာင္းဆံုးေဆးပဲတဲ႔။မွန္လိုက္ေလဗ်ာ႕႕႕အခုဆိုရင္
ဝက္ၿခံမေၿပာန႔ဲဝက္ၿခံရ႔ဲဘိုးေအလာရင္ေတာင္ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔မေၾကာက္ေရးခ်ာမေၾကာက္ပဲဗ်။အခုအဲဒီအပင္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္႔အိမ္မွာပြားထား
တာအမ်ားၾကီးပဲဗ်။ေအာ္႕႕႕နာမည္လား႕႕ဟုတ္သားပဲ(တစ္ပင္တိုင္ၿမနန္း)တ႔ဲနာမည္န႔ဲလိုက္တယ္ဗ်သူကတစ္ပင္တိုင္ၿမနန္းဆိုသလိုပဲအပင္စထြက္က
ထဲကတစ္ပင္ထဲထြက္တာတၿခားေနရာေတြႏြယ္မယ္တတ္မယ္ေပါ႔ဗ်ာဒါေပမ႔ဲသူကအညႊန္႔မခြဲဘူးဗ်တစ္ပင္ထဲပဲေလ႕႕႕ေခတ္စကားအရဆိုရင္အထီး
က်န္ ပင္ေပါ႔ဗ်ာ။ဒီအပင္ေလးကိုတစ္ႏွစ္ေလာက္ဂရုတစိုက္ပ်ိဳးမွဥေလးကလက္မသာသာေလးေလာက္သာရတာဗ်။ရွားပါးတယ္ဆိုပါေတာ႔ဗ်ာ။သူ႔ရ႕ဲ
အသံုးၿပဳနည္းကအၿမစ္ကိုတူးရတာဗ်။တူးၿပီးရင္အေၿခာက္လွမ္း(ေၿခာက္ဖို႔သံုးရက္ေလာက္ၾကာတယ္)ေၿခာက္ၿပီဆိုရင္ေတာ႔ဘာမွေရာစရာမလိုပဲ
ရယ္ဒီမိတ္ေသြးလိမ္းရုံပဲဗ်ာဝက္ၿခံေလာက္ကေတာ႔တစ္ရက္ပဲၿပားခ်ပ္သြားေစရမယ္ကိုယ္ေတြ႔ေနာ္။ဝက္ၿခံမွမဟုတ္ပါဘူးဘာအဖုမဆိုေပ်ာက္ပါတယ္
အခုစာဖတ္ေနသူေတြကေဝးေနၾကလို႔ဗ်ကၽြန္ေတာ္႔အိမ္နီးခ်င္းေတြဆိုရင္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မွ်ေပးပါတယ္။ဒါေပမ႔ဲစိတ္ဓါတ္မက်န႔ဲရပ္ကြက္ထဲတစ္လမ္း
ဝင္တစ္လမ္းထြက္လိုက္ရွာလို႔ရေအာင္ဓါတ္ပုံရိုက္ၿပီးထည္႔ေပးလိုက္တယ္။။။။။။။မယံုရင္စမ္းၾကည္႔မေပ်ာက္ရင္ေငြၿပန္အမ္းမယ္႕႕႕႕အဲေလဟုတ္ပါဘူး
ဘြာေတးဘြာေတး႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



ဒါကေတာ႔တစ္ပင္တိုင္ၿမနန္းအရြက္ပါ။အစိမ္းထဲမွာအၿဖဴကြက္ကေလးေတြပါတယ္ဗ်။အေနာက္ဘက္ၿခမ္းမွာကေတာ႔အလယ္မွာ
နီညိဳေရာင္အေၾကာေလးပါပါတယ္။
နနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနန




ဒါကေတာ႔ႏြယ္ေနတ႔ဲအရြက္ေတြန႔ဲပန္းအိုးထဲကေနအခုမွတူးရင္းန႔ဲဓါတ္ပံုရုိက္ထားတ႔ဲပံုပါ္။။။။။။ဒါတစ္နွစ္သားဥေလးပါ။

နနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနန



ဒါကေတာ႔ခုဏကတူးထားတာေလးကိုေရေဆးထားတ႔ဲပံုန႔ဲအရင္ကတူးထားတာေလးကိုအေၿခာက္လွမ္းထားတ႔ဲပံုပါ။(ဘာအနံအသက္မွမရွိပါ)

နနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနန



ဒါကေတာ႔အခုတူးထားတ႔ဲပံုအေၿခာက္လွမ္းၿပီးသားပံုန႔ဲအရြက္ပံုေလးပါ။ဒီဘက္ကေတာ႔တစ္လသားအရြယ္အပင္ငယ္ေလးပါ။

နနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနနန

ဒါကေတာ႔အပင္ကိုရွာတ႔ဲအခါအဓိကအခ်က္ၿဖစ္တဲ႔ေၿမၾကီးကေနတစ္ေခ်ာင္းထဲမတ္မတ္တတ္ေနေသာအပင္အရင္းပိုင္းရ႕ဲပံုပါ။

စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးအဖုအပိန္႔ေပါက္ၿခင္းမွကင္းေဝးၾကပါေစေသာဝ္

ေလးစားစြာၿဖင္႔...................

ၿဖိဳးဇာနည္...ည၆း၅၅တိတိ

ရွမ္းၿပည္ကို
ေရာက္လာၾကရင္ေတာ႔ေကာင္းတာေပါ႔..အဲမေရာက္လာနိုင္ခ႔ဲၾကရင္ဆိုၿပီးေတြးမိသြားလို႔စုမိ
ထားတ႔ဲဓါတ္ပံုေလးေတြကိုမနည္းၿပန္ရွာၿပီး(စည္းကမ္းကအဲလိုကိုရွိတာ)တင္လိုက္တာပါ။
ရွမ္းၿပည္နယ္ထဲမွာရွိတ႔ဲတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုပံုေလးေတြကိုလက္လွမ္းမွီသေလာက္ေလးေပါ႔။
အစကေတာ႔ရိုးရိုးေလးလိုပဲ(သာမန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း)သေဘာထားၿပီးလုပ္လိုက္တာပါ။
အဲ...ဒါေပမ႔ဲအခုတအားကိုေလးနက္သြားၿပီဗ်။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔သိမ္းထားတ႔ဲဓါတ္ပံုကိုေခါင္း
မူးေအာင္ကိုရွာရလို႔ဗ်ိဳ႕။ဒီcomputerထဲမွာရွိမွန္းလည္းသိတယ္ေသခ်ာသိမ္းထားတာကို
လည္းသိတယ္ဒါေပမ႔ဲရွာလို႔မေတြ႔ဘူး။ဘယ္ဖိုင္ထဲလဲဆိုတာမမွတ္မိေတာ႔လို႕ဗ်။
အဲ႔မွာစေတြ႔တာေပါ႔ဗ်။
ကၽြန္ေတာ္ဇာနည္ဆိုတ႔ဲေကာင္ေလးကလဲလြယ္လြယ္န႔ဲဘယ္ေလွ်ာ႔ပါ႔မလဲဘယ္ႏွစ္လ
ေလာက္ေတာင္မရွင္းဘဲပစ္ထားတ႔ဲcomputerကိုေလးငါးနာရီပဲၾကာတယ္ဗ်ိဳ႕ဖိုင္ေတြအားလံုး
ဖြင္႔ၿပီးလိုတာထားမလိုတာသြားလုပ္ၿပစ္လိုက္တာ....ဒီဓါတ္ပံုေတြဘယ္ေၿပးလို႔ရေတာ႔မလဲ..
ဟဲဟဲ..။computerလဲသန္႔သြားေရာလူလည္းpeacock(ေဒါင္း)သြားေရာဓါတ္ပံုေတြလည္းထြက္
လာေရာအမ္မေလးဗ်ာဟိုဟာယားမွူအာမမခံဆိုသလိုပဲတစ္ခ်က္ခုတ္သံုးခ်က္ေလာက္ၿပတ္
သြားတာကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲအေရးၾကီးဖိုင္ေတြေတာ႔ၿပန္ေတြ႔ပါရ႕ဲလူကေတာ႔ေသခ်င္ေစာ္ကိုနံ
သြားတာပဲ။ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ေသခ်င္ေစာ္ေလးေတြန႔ဲရင္းၿပီးတင္ထားရတ႔ဲဒီပံုေလး
ေတြကေလးနက္ပါတယ္လို႔ေၿပာတာေပါ႔။..............

အေပၚကဂုတ္ထိပ္တံတားပါတ႔ဲဗ်ာလားရွိဳး..မႏၱေလးရထားလမ္းမွာေပါ႔ဗ်ာ။(ထူးၿခားခ်က္ကဂ်ပန္ေခတ္ကေဆာက္ထားတာပါတ႔ဲ)

ေအာက္ကေတာ႔လူတိုင္းသိၾကမွာပါအင္းေလးကန္ေပါ႔..ဟဲဟဲ

၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀

ဒါေလးေတြကေတာ႔ ပအို႔ တိုင္းရင္းသားေတြေပါ႔နမ္႔ပန္ငါးရက္တစ္ႀကိမ္ေစ်းေလးမွာရိုက္ထားတာပါ
အင္းေလးနယ္ထဲကပါ......

၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀၀

ကဲဒါေလးကေတာ႔က်ိဳင္းတံုနယ္ေၿမထဲကပါ။ေအာ္တစ္ခုေၿပာရအံုးမယ္ဒီလူမ်ိဳးစုနာမည္

ကအခါလူမ်ိဳးတ႔ဲသူ႔အခါစကားကလဲတစ္မ်ိဳးေလးပဲဗ်။ဒီ႕အရင္ကၽြန္ေတာ္က်ိဳင္းတံုမေရာက္

ဖူးခင္တုန္းကဆိုရင္အခါလူမ်ိဳးဆိုတာၾကားေတာင္မၾကားဖူးခ႔ဲဘူးဗ်။ႀကံဳတုန္းေလးတခါထဲ

ႀကြားလိုက္အံုးမယ္အခုဆိုရင္ကၽြန္ေတာ္လည္းအခါစကားမေတာက္တေခါက္ေၿပာနိုင္ေနၿပီဗ်ဟိဟိ................

ေလးစားစြာၿဖင္႕...ဝါသနာရွင္ၿဖစ္ရန္ႀကိဳးစားေနေသာ

ၿဖိဳးဇာနည္....ည၉း၁၀တိတိ

မိုင္းလားတ႔ဲနာမည္ေလးကေတာ႔ဆန္းဆန္းေလးလို႔မေၿပာန႔ဲနာမည္တင္မကဘူးေတာ္
ေတာ္္ေလးေပ်ာ္စရာေကာင္းတ႔ဲၿမိဳ႔ေလးဗ်။ေအာ္မိတ္ဆက္ေပးရအံုးမယ္ဒီမိုင္းလားၿမိဳ႔
ေလးကက်ိဳင္းတံုၿမိဳ႔န႔ဲ၅၆မိုင္အကြာမွာတည္ရွိၿပီးတရုတ္ၿမန္မာနယ္စပ္ၿမိဳ႔ေလးဆိုပါ
ေတာ႔။ဒီၿမိဳ႔ေလးကသိပ္ေတာ႔မက်ယ္လွပါဘူးဒါေပမ႔ဲေခတ္မွီတယ္ဗ်......မိုးပ်ံတံတား
ေတြဘာေတြန႔ဲဟဲဟဲေနာက္ေန႔မွဓါတ္ပံုပါၿပမယ္....မိုင္းလားကိုေရာက္ဖို႔က်ိဳင္းတုံကေန
ကားစီးရင္၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ပဲၾကာတယ္ဗ်....ကားမမူးတတ္ရင္ေပ်ာ္စရာေတာ႔ေတာ္
ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်သိတ႔ဲအတိုင္းပဲေလရွမ္း
ေတာင္တန္းဆိုတ႔ဲအတိုင္းေတာင္ေတြကိုေကြ႔ပတ္တတ္ေနရတာအဲၾကံဳရင္ေတာ႔လာ
လည္ၾကေပါ႔ဗ်ာကၽြန္ေတာ္ကဧည္႔ဝတ္ေက်ပါတယ္ဗ်ခင္လည္းခင္တတ္ပါတယ္ရွမ္း
ၿပည္သားဆိုေပမ႔ဲကၽြန္ေတာ္ကရွမ္းေတာ႔မဟုတ္ဘူးဗ်ဗမာလူမ်ိဳးပါ။

ဒါမိုင္းလားၿမိဳ႕ထဲကတစ္ေနရာဆိုပါေတာ႔လမ္းေလးခြေလကားတစ္အားရွဳပ္လြန္းလို႔
ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီးမွဒီတစ္ပံုပဲရလိုက္တယ္။ေနာက္ေန႔မွမိုးပ်ံတံတားကို
သြားရိုက္အံုးမယ္၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊ဟဲဟဲေအးေဆးေပါ႔

ေအာ္...........ကၽြန္ေတာ္႔ကိုက်ိဳင္းတံုနယ္စပ္မွာေနလို႔က်ိဳင္းတံုသားလို႔လည္းမထင္လိုက္န႔ဲအံုးေနာ္
ကၽြန္ေတာ္ကရွမ္းေၿမာက္ပိုင္းကလားရွိဳးသားဗ်။ကၽြန္ေတာ္ကလားရွိဳးၿမိဳ႔ကိုသိပ္သ
ေဘာက်တာဗ်။ေၿပာေနရင္းန႔ဲလားရွိဳးအထိေရာက္သြားတယ္...ဟဲဟဲ...အခုကၽြန္ေတာ္ေၿပာခ်င္တ႔ဲအဓိကအေၾကာင္းရင္းကမိုင္းလားၿမိဳ႔ေလးကေနတဆင္႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုသြားလည္ခ႔ဲတ႔ဲ(ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္စုနာ
မည္ေပးထားတ႔ဲ)မိုင္းလားဦးပိန္တံတားအေၾကာင္းေပါ႔။ေရာက္သြားရတ႔ဲအေၾကာင္း
ကကၽြန္ေတာ္႔သူူငယ္ခ်င္းေတြကစေနေန႔ေက်ာင္းအားရက္မွာတစ္ေနရာရာသြား
လည္ရေအာင္ဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္႔ကိုမရမကဂ်ီတိုက္ၿပီးေခၚၾကေတာ႔ဟဲဟဲဒီကဇာနည္
ကလည္းအိုင္တင္ေတာင္သိပ္မလုပ္လိုက္နိုင္ပါဘူးေရွ႔ဆံုးကဘဲ.....ဟဲဟဲ။သြားတာ
ကေတာ႔ေရေခ်ာင္း(မိုင္းမေခ်ာင္း)မွာေပ်ာ္ပြဲစားသြားၾကတာပါေအာ္ကၽြန္ေတာ္တို႔အုပ္
စုမွာေယာက်ၤားေလးက၄ေယာက္မိန္းကေလးက၃ေယာက္စုစုေပါင္း၇ေယာက္ဗ်။ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပါပဲဗ်ာကၽြန္ေတာ္တို႔ေယာက်ၤားေလးေတြကတစ္လမ္း
လံုး(၅မိုင္ေလာက္)အေလးခံသယ္လာတ႔ဲbeerပုလင္းေတြကိုစၿဖိဳၾကေတာ႔တာပဲဗ်ိဳ႔။
ပါလာတ႔ဲမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း
သေဘာေကာင္းၾကပါတယ္ကၽြန္ေတာ္တို႔beerေသာက္ၿပီးfeelယူေနတာ

ကိုၿဗစ္ေတာက္ၿဗစ္ေတာက္န႔ဲေစာင္႔ေပးၾကပါတယ္။မေစာင္႔လို႔မွမရပဲေလ
သူတို႔ကေရထဲဆင္းရမွာေၾကာက္ၾကတယ္ေလ။အယ္......တစ္ၿဖည္းၿဖည္းန႔ဲကၽြန္
ေတာ္တို႔boyေတြgoodလာၾကေတာ႔ေရထဲကိုဒိုင္ပင္ပစ္ၿပီးကၿမင္း..အဲ..ကဲၾကေတာ႔တာေပါ႔။ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္ဗ်ကၽြန္ေတာ္တို႔အခ်ိန္ဘယ္
ေလာက္ေတာင္playလိုက္မိတယ္ေတာင္မသိပါဘူးလူလည္းနတ္၀င္သလိုလို

ကိုၿဖစ္လာတယ္။အဲေနအံုးေၿပာဖို႔တစ္ခုက်န္သြားတယ္ကၽြန္ေတာိတို႔ေရ

ထဲမဆင္းခင္ကေပါ႔ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္beerေသာက္ၿပီးမလွမ္းမ
ကမ္းမွာရွိတ႔ဲမက်ည္းသီးပင္ကမက်ည္းသီးသြားခူးမယ္ဆိုၿပီး
ထြက္သြားၾကတာ....အ႔ဲသိ္ပ္မၾကာပါဘူးႏွစ္ေယာက္သားမ်က္နွာၾကီးေတြနီရဲၿပီး
ေတာ႔ၿပန္လာၾကတယ္.....ဟဲဟဲ...သူတို႔နွစ္ေယာက္မက်ည္းသီးခူးဖို႔မက်ည္းပင္
နားကိုသြားေတာ႔အ႔ဲဒီမက်ည္းပင္

ရ႔ဲေဘးမွာကၽြန္ေတာ္တို႔လိုပဲေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာတ႔ဲေနာက္တစ္ဖြ႔ဲန႔ဲေတြ႔တယ္
တ႔ဲအ႔ဲဒီတစ္ဖြ႔ဲကေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္မွမပါဘူးတ႔ဲဗ်ာမိန္ကေလးေတြ
ခ်ည္းပဲ၆ေယာက္ဟဲဟဲေရထားတာေတာ႔ဟုတ္ပါဘူးသူ႔ဟာသူမွတ္မိေနတာ။
ေၿပာေနတာေတာင္ဘယ္နားေရာက္သြားၿပီလဲမသိဘူး...ေအာ္သူတို႔နွစ္
ေယာက္လဲမက်ည္းပင္နားေရာက္သြားေရာဟိုမိန္းကေလး
တစ္ဖြဲ႔လံုးက၀ိုင္းရယ္ၾကတယ္တ႔ဲဗ်ာ...သူတို႔နွစ္ေယာက္ကရိုးရိုးသားသားမ
က်ည္းသီးခူးဖို႔သြားတ႔ဲဟာကိုဟိုမိန္း
ကေလးေတြကရွဴရွဴးလာေပါက္ၾကတယ္ဆိုၿပီးေတာ႔တ႔ဲဗ်ိဳ႔။...ကၽြန္ေတာ္တို႔
သူငယ္ခ်င္းေတြေရplayၿပီးေတာ႔ဗိုက္ၿဖည္႔ၾကတယ္ၿပီးေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔boy
ေတြတိုင္ပင္ၾကတယfriတစ္ေယာက္ကဒီေရေခ်ာင္းကိုမဝင္ပဲလာတ႔ဲလမ္းအတိုင္း
ဆက္သြားရင္ကၽြန္ေတာ္တို႔မိုင္းလားၿမိဳ႔ကိုေပးေနတ႔ဲေရအားလွ်ပ္စစ္ကို
ေရာက္တယ္တ႔ဲ...အဲဒီေရအားလွ်ပ္စစ္မွာသူ႔friရွိတယ္တ႔ဲဲဟိုမွာမုန္႔သြား
စားၾကမယ္တ႔ဲဒါေပမ႔ဲအခုပါလာတ႔ဲမိန္းကေလးေတြကိုမေခၚရင္ပိုေကာင္း
မယ္ထင္တယ္တ႔ဲဟားးးးးးးးသေဘာတူတယ္တူတယ္န႔ဲကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္
ေတြအတိုင္အေဖာက္ေတာ္ေတာ္ညီမွန္းအခုမွသိတယ္။မိန္းကေလးေတြ
ကိုခဏေစာင္႔ေနာ္ေၿပာၿပီးကၽြန္ေတာ္တို႔ဆိုင္ကယ္ကိုခ်က္းခ်င္းေမာင္း
ေၿပးခ႔ဲၾကတယ္....သိတယ္မဟုတ္လားၿဗစ္ေတာက္ၿဗစ္ေတာက္ေလ....။

မၾကာပါဘူးေရအားလွ်ပ္စစ္ကိုေရာက္ဖို႔လမ္းတစ္ဝက္ေလာက္အလို
မွာတံတားကိုေတြ႔ၾကတာပဲဗ်ိဳ႔...

အားပါးေပ်ာ္တယ္ဗ်.....ကၽြန္ေတာ္တို႔
တစ္ေတြတိုင္ပင္မထားပဲတံတားေပၚအေၿပးသြားၿပီးခုန္ေပါက္ၾကေတာ႔
တာပဲဗ်ိဳ႔...တံတားလားႀကိဳးတံတားေလအမ္မယ္အထင္မေသးန႔ဲေနာ္
ႀကိဳးတံတားဆိုေပမ႔ဲႀကိဳးကရိုးရိုးႀကိဳးမဟုတ္ဘူးဗ်ကရိန္းႀကိဳး....
ႀကိဳးထုကကၽြန္ေတာ္႔လက္မေတာင္ၾကီးေနေသးတယ္ကၽြန္ေတာ္

တို႔တစ္ေတြဒီတံတားေပၚမွာတင္နာရီဝက္ေလာက္ၾကာသြားတယ္......

အ႔ဲေၿပာရအံုးမယ္အ႔ဲဒီတံတားကိုကၽြန္ေတာ္ဓါတ္ပံုရိုက္ေသးတယ္ဗ်....
အ႔ဲဒီအခ်ိန္က်မွကၽြန္ေတာ္ကိုယ္႔ကိုကိုယ္တအားေဒါကန္မိတယ္ဘာ
လို႔လဲဆိုေတာ႔ကၽြန္ေတာ္႔ဖုန္းကိုမေန႔ညကအားမသြင္းထားလိုက္မိလို႔ပါ
ကၽြန္ေတာ္ကဓါတ္ပံုဆိုရင္ဖုန္းန႔ဲပဲရိုက္ေနက်ဗ်အခုကုန္သြားတယ္ဆိုတာကေရေခ်ာင္း
မွာသီခ်င္းကလည္းမနားတမ္းဘဲၿပီးေတာ႔gameက ကစားလိုက္ေသးတယ္....

ထားပါကၽြန္ေတာ္႔အၿပစ္ပါပဲဒါေပမ႔ဲနွစ္ပံုထဲဆိုေတာ႔အားမရဘူးဗ်ၿပီးေတာ႔
အားကုန္ေတာ႔မယ္ဆိုၿကီးကမန္းကတန္းရိုက္ရေတာ႔ပံုကခ်ာတူး.....

တကယ္ေၿပာတာဗ်အၿပင္မွာအခုပံုထဲကထက္၁၀ဆေလာက္သာတယ္...
ဟဲဟဲတကယ္ေၿပာတာဗ်။အားရင္လာလည္ေနာ္........လက္ေတြ႔ၿပခ်င္လို႔ဗ်။
........ကဲစာလည္းရွည္ေနၿပီ...အတိုခ်ဳန္းပဲေၿပာေတာ႔မယ္....ကၽြန္ေတာ္
တို႔ဒီတံတားကေနၿပီးေရအားလွ်ပ္စစ္ကိုဆက္သြားၾကတယ္ေရ
အားလွ်ပ္စစ္ကိုအားရပါးရေလ႔လာၿပီးသူငယ္ခ်င္းဧည္႔ခံတာကိုအားရ
ပါးရအားေပးၿပီးမွသတိယလိုက္တာကကၽြန္ေတာ္တို႔ေရေခ်ာင္းမွာမိန္း
ကေလးေတြကိုထားခ႔ဲတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔...ဟဲဟဲ.......။အ႔ဲလိုကို
သူငယ္ခ်င္းအေပၚမွာခ်စ္တတ္ၾကတာ။သတိယယခ်င္းကၽြန္ေတာ္

တို႔တစ္ေတြဆိုင္ကယ္ကိုအၿမန္ဆံုးနည္းန႔ဲၿပိဳင္ေမာင္းၿပီးၿပန္ခ႔ဲၾက
တယ္။။။။ဒါေပမ႔ဲေပါ႔ေလ.....................ေရေခ်ာင္းေရာက္ေတာ႔
မိန္းကေလးသံုးေယာက္ၿပန္သြားၾကပါေရာလားဗ်ာ....နည္းနည္း
ေတာ႔စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားတယ္..လာတံုးကဆိုင္ကယ္က၄စီး
ေလအခုမိန္းကေလးသံုးေယာက္မွဆိုင္ကယ္၁စီးထဲန႔ဲလမ္းၾကမ္း
ၾကမ္းၾကီးကိုၿပန္သြားၾကရရွာတယ္....ဒါလည္းေကာင္းတာပဲဆို
ၿပီးေတာ႔ကၽြန္ေတာ္တို႔၄ေယာက္ဆိုင္ကယ္၃စီးန႔ဲတစ္လမ္းလံုး
သီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုၿပီးၿပန္ခ႔ဲၾကတယ္.........မိုင္းလားေရာက္မွ
ပဲသူတို႔ေလးေတြကိုၿပန္ေခ်ာ႔လိုက္ေတာ႔
မယ္ဆိုၿပီးေတာ႔ေလ.......................................
အခုကစာသာေရးၿပီးဓါတ္ပံုမ်ားမ်ားမပါသြားတ႔ဲအတြက္ကိုယ္႔ကို
ကိုယ္သိပ္အားမရဘူး...ေနအံုး..မနက္ၿဖန္မွအားရပါးရကိုေလွ်က္
ရိုက္ၿပီးတင္ပစ္လိုက္မယ္....ဟားဟားဘာရမလဲကြ..ဟားဟား
ေလးစားစြာၿဖင္႔..ၿဖိဳးဇာနည္..ည၁၂း၂၈တိတိ

မနက္ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းက အရမ္းကိုက္ေနသည္။ ညက သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အလြန္အကြ်ံ ေသာက္ထားသည္ကိုသာ သူမွတ္မိျပီး အိမ္ကိုမည္သို႔ မည္ပံု ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္ကို သူ မမွတ္မိေတာ့။ အိပ္ရာေပၚက အားယူျပီး သူထလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းမည္အလုပ္ ေခါင္းရင္း ခုံေပၚတြင္ စာရြက္ တရြက္ကို ဖိထားေသာ ေရတခြက္ႏွင့္ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆး တခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ေဘးဘီကို သူ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကုတင္ေဘးတြင္ မီးပူတိုက္ျပီးသား အသင့္၀တ္ရန္ အ၀တ္အစားမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ျပန္သည္။ ဒီေန႔ က ခါတိုင္းေန႔ေတြႏွင့္ မတူ.... သူ႔အတြက္ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းေနမိသည္။ ေဆးကို ေသာက္လိုက္ျပီး ေရခြက္ေအာက္က စာရြက္ကို သူယူၾကည့္လိုက္သည္။ စာရြက္ေပၚတြင္. . .ေမာင္...ခင္ ေစ်းသြားလိုက္ျပီေမာင့္ အတြက္ မနက္စာကို စားပဲြေပၚမွာ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေပးခဲ့တယ္။ေႏြးေနတုန္း စားလိုက္ပါေနာ္...ေမာင့္ရဲ႔ခင္တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ.. ညက မူးမူးႏွင့္ သူဘာေတြေျပာမိ လုပ္မိလိုက္ပါလိမ့္.. လူမွန္းမသိ မူးေနေတာ့ သူ ဘာကိုမွ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ စားပဲြေပၚက အုပ္ေဆာင္းကို မ ၾကည့္လိုက္သည္။ မနက္စာက အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ တကယ့္ စားခ်င္စဖြယ္... ေဘးတြင္ မနက္ပိုင္း သတင္းစာကို တင္ထားေသးသည္။ မနက္စာကို စားရန္ သူထိုင္လိုက္စဥ္ အခန္းထဲမွ သား ထြက္လာသည္ကို သူျမင္လိုက္ေတာ့...“သား...မေန႔ညက ဘာေတြ ျဖစ္ေသးလဲ”“အင္း.....မေန႔ညက ညဥ့္နက္မွ ေဖေဖမွုးျပီး ျပန္လာတယ္ေလ.. အိမ္ေရာက္ ေတာ့ ေမေမကို ေအာ္ေငါက္တယ္... ေနာက္ျပီး ေတြ႔ရာပစၥည္းေတြကို ရိုက္ခဲြတယ္...”သား၏ စကားကို သူေကာင္းေကာင္း သေဘာ မေပါက္ႏိုင္ေသးဘဲ ထပ္ေမးလိုက္မိသည္။“ဒါဆို ေဖေဖထလာေတာ့ တအိမ္လံုး သန္႔ရွင္းေနတာပဲ။ ရိုက္ခဲြထားတဲ့ အရာ ေတြလဲ မေတြ႔ပါလား.. ဒါကို သား ေမေမက စိတ္မဆိုးတဲ့ အျပင္ ေဖေဖအတြက္ အကၤ်ီေတြ မနက္စာေတြ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေသးတယ္”“ေအာ္ အဲဒါလား...မေန႔ညက ေဖေဖမွုးျပီး ျပန္လာေတာ့.. ေမေမက စိတ္ဆိုး တာေပါ့။ ေဖေဖ ေအာ္ေငါက္ေနတဲ့ ၾကားထဲ ေမေမက ေဖေဖ့ကို အခန္းထဲ ဆဲြေခၚျပီး အ၀တ္လဲမလို႔ ေဖေဖ့ အကၤ်ီကို ခြ်တ္ေတာ့ ေဖေဖက ေမေမ့ကိုတြန္းထုတ္ျပီး ေအာ္လိုက္ေသးတယ္”“ေဖေဖ ဘယ္လို ေအာ္လိုက္ေသးတာလဲ...သား”“ကေလးမ...သြား..ငါ့အနားမလာနဲ႔ .. ေ၀းေ၀းသြား.. ငါ့မွာ အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ တဲ့”သူ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ေနာက္ အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္း ထေနေသာ မနက္စာကို ျမိဳန္ရည္ယွက္ရည္ သူစားလိုက္သည္။
......................................................................................................................
သူတို႔ စကား
.(၁)
တခါက လူတံုးလူအ တေယာက္သည္ ေစ်းထဲတြင္ လွည့္လည္ က်က္စားေနသည္။ လူမ်ားက သူ႔အား နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ စေနာက္ၾကသည္။ လူေတြ အျမဲစေနာက္ေသာ နည္းတခုမွာ လက္ဖ၀ါးေပၚတြင္ ၅က်ပ္တန္ႏွင့္ ၁၀က်ပ္တန္ကိုတင္ျပီး သူ႔အား ေရြးယူေစေသာနည္းျဖစ္သည္။ သူသည္ အျမဲတမ္း ၅က်ပ္တန္ကိုသာ ေရြးယူခဲ့သည္။ လူမ်ားက သူ႔အား တံုးအေသာသူ၊ စိတ္မႏွံေသာသူ၊ ၅က်ပ္ႏွင့္၁၀က်ပ္ မည္သည္က ပိုတန္ဖိုးရွိသည္ကို မသိေသာသူဟု ထင္ျပီး ၀ိုင္းေလွာင္ၾကသည္။ ေစ်းထဲသို႔ သူ ျဖတ္သြားတိုင္း လူမ်ားက ထိုနည္းကို အသံုးျပဳျပီး အျမဲ စေနာက္ခဲ့ၾကသည္။တေန႔ေသာ္ အဘြားအိုတဦးက သိလိုစိတ္ျဖင့္ ေမးလိုက္မိသည္။“နင္ တကယ္ပဲ ငါးက်ပ္နဲ႔ ဆယ္က်ပ္ကို မခဲြတတ္ဘူးလား”ထိုအခါ ထိုသူသည္ ျပံဳးလွ်က္ ..“တကယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ တဆယ္တန္ကို ယူလိုက္ရင္ ေနာက္တခါ သူတို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အဲလို စၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
လူျပိန္းေတြက ပိုက္ဆံေပးျပီး သင္ယူတယ္။ လူေတာ္ေတြက အဲဒီလူျပိန္းရဲ႔ ပိုက္ဆံနဲ႔ ျပန္သင္ယူတယ္။ (ဘရာဇီး စကားပံု)
.........................................................................................................................................
(၂)တခါက လူတဦးသည္ သေဘၤာျဖင့္ အဂၤလန္သို႔ ခရီးထြက္ေလသည္။ လမ္းခရီး တေနရာေရာက္ေသာ္ ေလျပင္းမုန္တိုင္းႏွင့္ တိုးခဲ့သည္။လူအမ်ားက ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးလႊား ေနၾကေသာ္လည္း အဘြားအို တဦးမွာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ႏွင့္ ဘုရားကိုသာ အာရံုျပဳေနသည္ကို သူ ေတြ႔မိေလသည္။ မုန္တိုင္း ဆဲေသာအခါ သူက အဘြားအိုအား မေၾကာက္ဘူးလား ဟု သြားေရာက္ေမးျမန္းခဲ့သည္။ အဘြားအိုက. . .“အဘြားမွာ သမီး ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သမီးၾကီးက ဘုရားသခင္ရဲ႔ အလိုေတာ္အတိုင္း နတ္ျပည္ေရာက္ေနပါတယ္။ သမီးငယ္က အဂၤလန္မွာပါ။ ေလျပင္းမုန္တိုင္းက်တုန္းက အဘြား ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ တကယ္လို႔ အဘြားကို နတ္ျပည္ပို႔မယ္ဆိုရင္ သမီးၾကီးကို အဘြား သြားၾကည့္လို႔ရျပီ။ တကယ္လို႔ အသက္ရွင္ ရက္ရွိမယ္ဆိုရင္ သမီးငယ္ကို သြားၾကည့္လို႔ရျပီ။ ဘယ္ကိုသြားသြား အတူတူပဲမို႔ အဘြားမေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး”
ဘ၀ ဆံုးရွံုးသြားမွာကို မစိုးရိမ္ပါနဲ႔.....ဘ၀ မစရေသးတာကိုပဲ စိုးရိမ္ပါ။
...................................................................................................................
(၃)တခါက ေသးငယ္ေသာ ပန္းကေလးတပြင့္သည္ သစ္ပင္ၾကီး တပင္ေအာက္ရွိ အရိပ္၌ မွီခိုျပီး ေပါက္ေနသည္။ သစ္ပင္ၾကီးက သူ႔အား မိုးဒဏ္ ေလဒဏ္ ကာကြယ္ ေပးထားသည္ဟု ဆိုျပီး ပန္းကေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့သည္။ တေန႔တြင္ လူတစု ေရာက္ရွိလာျပီး သစ္ပင္အား ခုတ္ယူသြားခဲ့သည္။ ပန္းကေလးမွာ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုေၾကြးေလသည္။ “ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ င့ါကို အျမဲ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးမရွိေတာ့ဘူး။ ေလေတြ မိုးေတြက ငါ့ကိုလဲျပိဳေအာင္ တိုက္ၾကေတာ့မယ္”သူ၏ငိုသံကိုၾကားေသာ အနီးရွိ သစ္ပင္တပင္က.....“အဲဒီလို မေတြးနဲ႔ေလ။ သစ္ပင္ရဲ႔ အရိပ္မရွိေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မယ္။ ႏွင္းစက္ေတြက ခင္ဗ်ားကို ေရဓာတ္ေတြေပးလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ေသးငယ္တဲ့ ခႏၥာကိုယ္ဟာ သူတို႔ရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ သန္မာလာလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ကုိယ္ေပၚမွာ ပန္းေတြေ၀ျပီး ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ ပိုလွေနလိမ့္မယ္။ လူေတြေတြ႔ရင္ ဒီပန္းကေလးဟာ လွလိုက္တာလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကလိမ့္မယ္”
တိမ္ညိဳေတြ မရွိခဲ့ရင္၊ မိုးသက္ေလျပင္းေတြ မက်ခဲ့ရင္ လွပတဲ့ သက္တန္႔ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ (. . . .)(nine nine sanay)
ၿဖိဳးဇာနည္.......ည၇း၂၅တိတိ
.........................................................................................................................

သို႔ /အေၾကာင္းအရာ။..........။ ခ်စ္သူရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ျခင္း ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး တာဝန္ထမ္းေဆာင္သည့္ တစ္ႏွစ္သာကာလအတြင္း သခင္အပါး အျမဲခစား ေလ့လာသင္ယူခဲ့၏။ အမိန္႔ေတာ္ နာခံခဲ့၏။ သခင့္အလုိ အျမဲျဖည့္ဆည္းခဲ့၏။ ေနေကာင္းက်န္းမာပါသလားဟု အျမဲ ေမးျမန္းေလွ်ာက္တင္ခဲ့ရ၏။တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္ ကာလအတြင္း အခ်စ္ခံရသူအျဖစ္ သခင္ခံစားေစရန္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးမွာ ေစာင့္စားျခင္း၊ ၾကိဳပို႔ျခင္း၊ အေဖာ္လုပ္ျခင္း စသည္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ သခင္ဝယ္သမွ် အသျပာလိုက္လံ ေပးဆပ္ခဲ့ရ၏။ သခင္စိတ္ေတာ္ မညိဳးႏြမ္းေအာင္ မၾကာခဏ လက္ေဆာင္ပ႑ာ ဆက္သရ၏။ခ်စ္သူဟူေသာ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္စဥ္ စိတ္ႏွလံုးၾကီးျမတ္ရ၏။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ဆက္ဆံရ၏။ ဂ႐ုတစိုက္ ယုယရ၏။ တစ္ျခားအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္ သခင္စကားလက္ဆံုက်လွ်င္ (သို႔) သူတို႔ကိုေတာ္ေၾကာင္း၊ တတ္ေၾကာင္း သခင္ခ်ီးက်ဴးလွ်င္ မနာလို ဝန္တိုစိတ္မရွိရ။တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ အမွားလုပ္ခဲ့မိလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သခင္ႏွင့္ အျငင္းပြားမိလွ်င္ေသာ္ လည္းေကာင္း ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးအား အလုပ္ထုတ္ရန္ သခင္အမိန္႔ခ် ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာင္ေနာက္ ၄င္းအမွားမ်ဳိး မလုပ္မိေအာင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ဆင္ျခင္ပါ့မည္ဟု ဝန္ခံဂတိေပးျပီး ဤတာဝန္ကုိ ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့၏။တစ္ႏွစ္သာကာလအထိ ဤတာဝန္ကို ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ အခြင့္အေရးေပးခဲ့ေသာ သခင္အား ေက်းဇူးတင္လွပါသည္။သို႔ေသာ္ ဤတာဝန္သည္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးႏွင့္ မအပ္စပ္လွေသာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးအား သူငယ္ခ်င္းအဆင့္သို႔ ေလွ်ာ့ခ်ေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုေလွ်ာက္တင္ပါသည္။သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ရယ္ရယ္ေမာေမာ သခင္ေပ်ာ္ပါး၏။ မၾကာခဏ သူတို႔ႏွင့္ သခင္ ေတြ႔ဆံုစားေသာက္၏။ ထိုသူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး အားက်ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္း တာဝန္မွာ သခင့္အပါး အျမဲခစားစရာ မလို။ ယခုဖုန္းဆက္ ယခုအပါးေတာ္ ေရာက္စရာမလို။ ၾကိဳပို႔စရာ မလို။ ေငြရွင္းစရာ မလို။ လက္ေဆာင္ပ႑ာ ဆက္သရန္ မလို။ သခင္ မ်က္ကြယ္ျပဳမႈ ခံစရာမလို။ ေနျခည္ပမာ ၾကည္လင္ေသာ သခင့္အျပံဳးကို သူတို႔ အျမဲ ဖူးျမင္ရ၏။ ခ်ဳိသာေသာ သခင့္စကားကို သူတို႔နားဆင္ရ၏။သို႔ေသာ္ ခ်စ္သူတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ထားရေသာ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး၏ တာဝန္မွာ တစ္ေန႔တစ္ျခား ၾကီးေလးလာသည့္အျပင္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္ဆံမႈမ်ဳိး မရရွိခဲ့၊ ထိုကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုေသာ စကားမ်ား မၾကားခဲ့ရ၊ သူငယ္ခ်င္းထက္ပုိေသာ ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ဳိး မခံစားခဲ့ရ၊ လက္ေဆာင္ပ႑ာ ေပးသနားျခင္းလည္း မရွိခဲ့၊........ ၊ ......ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္သူရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းအဆင့္သို႔ ေလွ်ာ့ခ်ေပးပါရန္ အႏူးအညႊတ္ ေတာင္းဆိုအပ္ပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္သခင့္အေပၚ သစၥာရွိရွိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာဝန္ထမ္းတစ္ဦး
၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉ ၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉၉

သို႔ /အေၾကာင္းအရာ။.........။ ရာထူးႏုတ္ထြက္သူအား ျပန္ၾကားစာ
ခ်စ္သူရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းအဆင့္သို႔ ေလွ်ာ့ခ်ေပးရန္ ေလွ်ာက္တင္ထားေသာ အသင္၏ စာအား ဖတ္႐ႈျပီးေနာက္ အထက္လူၾကီး အုပ္ထိန္းသူမိဘမ်ားႏွင့္ အစည္းအေဝးျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ရွင္းလင္းခ်က္မွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္သည္။အသင္လာေရာက္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းစဥ္က ခ်စ္သူဟူသည့္ တာဝန္ျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ဟု အလုပ္ စေလွ်ာက္စဥ္က အသင္ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ အသင္အား စမ္းသပ္ကာလမွာပင္ အသင္၏ တာဝန္ယူညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ အလုပ္ထုတ္ခံရလုနီးနီး ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၾကိဳးစားစြမ္းေဆာင္ျပီး အမႈေတာ္ထမ္းပါမည္ဟု အသင္၏ ဝမ္းနည္းပက္လက္ေတာင္းဆို ဝန္ခံဂတိေပးမႈေၾကာင့္ ဤရာထူးကို ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ခ်စ္သူဟူသည္မွာ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္မတူေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္တာဝန္မွာ သူငယ္ခ်င္းထက္ ပိုမ်ားရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတူ လစာႏွင့္ ခံစားထိုက္သည့္ အခြင့္အေရးမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းထက္ ပိုခဲ့သည္။ ဥပမာ- ေပြ႔ဖက္ျခင္း၊ နမ္းရႈံ႔ျခင္း၊ အထက္အၾကီးအကဲ မိဘမ်ားႏွင့္ ညစာအတူစားျခင္း ... စသည့္စသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားအျပင္ အဘိုး၊ အေဖ၊ လင္ေယာက္်ားအျဖင့္သို႔ ရာထူးတက္ႏိုင္ေသးသည္။ ဤသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လံုးဝမရႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ေနာက္ဆံုးေျပာၾကားလိုသည္မွာ ယခုလက္ရွိ သူငယ္ခ်င္းေနရာတြင္ ေနရာလြတ္ မရွိေသးေပ။ ခ်စ္သူေနရာကိုလည္း လစ္ဟင္းထား၍မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္သူေနရာတြင္ လူစားရွာမရသေရြ႔ (သို႔) တာဝန္ထမ္းေဆာင္လိုသူ မရွိသေရြ႔ အသင္အား အရံေနရာသို႔ ေျပာင္းေရြ႔ထားမည္ျဖစ္သည္။ အရံဟူသည္မွာ သခင့္အပါး ေန႔တိုင္းခစားစရာ မလိုေသာေၾကာင့္ တာဝန္ႏွင့္ဖိစီးေနေသာ အသင့္စိတ္အား ေခတၱခဏ ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္သည္။ခ်စ္သူ႔တာဝန္အား လဲြေျပာင္းသူေပၚလာမွ အသင့္အား လိုအပ္သည့္ေနရာ - ဥပမာ- သူငယ္ခ်င္းေနရာသို႔ ေျပာင္းေရြ႔ေပးမည္။ သို႔မဟုတ္ အသင္သေဘာႏွင့္ အသင္ လံုးဝထြက္ခြာမည္ဆိုလည္း ရ၏။ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ ထြက္ခြာျခင္းသည္ ေလွ်ာ္ေၾကးမရေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။ဤတစ္ႏွစ္သာ ကာလအတြင္း အသင္၏ၾကိဳးစားမႈအား ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
အထက္မိဘ လူၾကီးမ်ားကိုယ္စား
အဖဲြ႔ဝင္တစ္ဦး
ၿဖိဳးဇာနည္
ဖတ္မိတာေလးပါ။ သေဘာက်လို႔ ဘာသာျပန္ မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။ ျပံဳးေပ်ာ္ ရယ္ေမာႏိုင္ပါေစ nine nine sanay

glitter-graphics.com
သူ ေလးႏွစ္သားအရြယ္တုန္းက မေတာ္တဆ ခဲမွန္လို႔ မ်က္လံုးတစ္လံုး တိမ္စဲြခဲ့ရတယ္။ ခဲမွန္စက ေသြးေတြတရေဟာ ထြက္လို႔ ေဆး႐ံုတက္ခဲ့ေပမယ့္ ဆရာဝန္က အေကာင္းပကတိ ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ကုလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုျပီး ေဆးတစ္ခ်ဳိ႔ပဲေပးခဲ့တယ္။

ဒါကို အေဖက လက္မေလွ်ာ့ဘူး။ သူ႔ကို ခ်ီပုိးျပီး ျမိဳ႔ေပၚက အေကာင္းဆံုး မ်က္စိအထူးကုဆီ သြားျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာဝန္ရဲ႕ ကုလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ စကားက အေဖ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ရိုက္ခ်ဳိးလိုက္ျပန္တယ္။ ဝမ္းနည္းမႈကို မခံရပ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး အေဖ ငိုခဲ့တယ္။ ဘာကိုမွ ေသခ်ာနားမလည္ေသးတဲ့ အရြယ္မို႔ အေဖဘာေၾကာင့္ငိုမွန္း သူမသိခဲ့ဘူး။

သူ၆ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ညာမ်က္လံုးက တစစျဖဴလာခဲ့တယ္။ “အေဖ...ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္လံုး တစ္လံုးက ျဖဴေနရတာလဲ” လို႔ ေမးတဲ့အေမးကို အေဖျပန္မေျဖႏိုင္ခဲ့ဘူး။ သားဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး မ်က္လံုးတစ္လံုးတည္းနဲ႔ပဲ ျပီးဆံုးရေတာ့မယ္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ တစ္ျခားလူေတြထက္ ပိုခက္ခဲမယ္ဆိုတာ အေဖသိခဲ့တယ္။

အေဖက လိပ္သည္းေက်ာက္ တင္ပို႔ေရာင္းခ်တဲ့ စက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္က ေက်ာက္ေတြကို ကားေပၚတင္ရင္း မေတာ္တဆ ဝန္ခ်ီစက္ၾကိဳး ျပတ္သြားခဲ့တယ္။ ေျမျပင္ေပၚကို အရွိန္နဲ႔က်လာတဲ့ ေက်ာက္ေတြကေန ေက်ာက္ခဲအေသးအမႊားတစ္ခ်ဳိ႔က ေသနတ္ထိပ္က က်ည္ဆံလိုပဲ အေဖ့ဆီ ေျပးဝင္လာခဲ့တယ္။ အေဖ ကာကြယ္ခ်ိန္ မရလိုက္ဘူး။ ေက်ာက္ခဲတစ္ခ်ဳိ႔ အေဖမ်က္လံုးကို ထိသြားခဲ့တယ္။ ဒဏ္ရာေသးေပမယ့္ ကုသဖို႔ကို အေဖျငင္းဆန္ခ့ဲျပီး အေလွ်ာ္ေပးတဲ့ ကုသခကိုပဲ ယူမယ္လို႔ အေဖေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ေမးေတာ့ အဲဒီကုသခနဲ႔ သားကို မ်က္လံုးတုတစ္ခု တပ္ဆင္ေပးခ်င္လို႔လုိ႔ အေဖက ဆိုပါတယ္။ အေဖရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္ကို စစခ်င္းမွာ တစ္ဖက္က လက္မခံႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ အေဖရဲ႕ ေတာင့္ခံမႈေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ဝန္ခံခ်က္လက္မွတ္ ေရးထိုးျပီး လိုက္ေလွ်ာခဲ့တယ္။ ကုလို႔ရႏိုင္ရက္နဲ႔ မကုဘဲ ျငင္းခဲ့တဲ့အေဖကို လူေတြက ႐ူးသြားျပီလို႔ ထင္ၾကေပမယ့္ အေဖဂရုမစိုက္ခဲ့ဘူး။

အႏွစ္ ၂ဝလြန္ျပီးတဲ့ေနာက္ ကုမၸဏီ အေသးေလးတစ္ခု အေဖပိုင္ခဲ့တယ္။ လူေတြက အေဖ့ကို “မ်က္တစ္လံုး”လို႔ ေခၚခဲ့ၾကတယ္။ သားက ခန္႔ခန္႔ေခ်ာေခ်ာနဲ႔ အေၾကာင္းမသိရင္ မ်က္စိတစ္ဖက္ ကန္းေနမွန္းေတာင္ မသိႏိုင္ပါဘူး။

သားရဲ႕မဂၤလာပဲြမွာ လူေတြက သတုိ႔သမီးကို “မ်က္လံုးတစ္လံုးပဲ ရွိတဲ့သူ႔ကို ဘာျဖစ္လို႔ ယူသလဲ” လို႔ ေမးေတာ့ သတို႔သမီးက “မ်က္လံုးတစ္လံုးပဲ ရွိေပမယ့္ သာမန္လူေတြထက္ သူပိုရက္ေရာတယ္” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

သားရဲ႕ မဂၤလာပဲြမွာ အေဖက အေပ်ာ္လြန္ျပီး မူးေနပါျပီ။
ကြယ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးကို ထိုးျပီး အေဖက “ကြ်န္ေတာ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီမ်က္လံုးကို မကုခဲ့တာလဲ သိလား? သားငယ္ငယ္က သူ႔မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ဘာေၾကာင္ ့ျဖဴေနရတာလဲလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို မၾကာခဏ ေမးခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ေျဖဖို႔ အေျဖမရွိခဲ့ဘူး။ ဒီမ်က္လံုးၾကီး ကန္းသြားမွ သားကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေျဖႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေဖေဖရဲ႕ မ်က္လံုးလည္း ျဖဴေနပါတယ္သား.. ဒါမ်ဳိး႐ိုးေၾကာင့္ပါလို႔”
မဂၤလာခန္းမတစ္ခုလံုး အပ္က်သံေတာင္ မၾကားရေအာင္ တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့တယ္။


ဖခင္ဆိုတာ ေတာင္တစ္လံုးနဲ႔တူတယ္။ တည္ၾကည္ခံ့ညား ၾကီးျမင့္တယ္။ အခက္အခဲေတြကို ေရွ႕ကေန ကာကြယ္တားဆီးေပးတယ္။

ဖခင္ဆုိတာ မစီးဆင္းတဲ့ ေရတစ္အိုင္နဲ႔တူတယ္။ ရင္ထဲက သူ႔ေမတၱာကို မဖြင့္လွစ္ျပတတ္ဘူး။

ဖခင္ဆိုတာ လက္တစ္စံုပါ။ အဲဒီလက္တစ္စံုနဲ႔ သားသမီးေတြကို ေဖးမျပီး ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္းအတူ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္။

ဖခင္ဆိုတာ မ်က္ရည္တစ္စက္။ အၾကင္နာေမတၱာေတြနဲ႔ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ မ်က္ရည္တစ္စက္ျဖစ္တယ္။
ေလးစားစြာၿဖင္႔..ၿဖိဳးဇာနည္..ည၆း၃၀တိတိ

အဟမ္း... ေၾကာ္ျငာရတာ ၀ါသနာပါလြန္းလို႔ ေၾကာ္ျငာပါရေစ း) ေၾကာ္ျငာေလးေတြ မတင္ခ႔ဲဘူးေပမဲ့ လူမ်ားဆိုက္ေတြကို လိုက္လိုက္ေၾကာ္ျငာေပးရတာလဲ ေၾကာ္ျငာတစ္မ်ဳိးပါပဲ..ဟား..ဟား.. သိျပီးသားေတြျဖစ္မွာပါ။ ဗမာကား၊ အဂၤလိပ္ကား၊ ကိုးရီးယားကား အစံုအစံုတင္ထားတဲ့ ဆိုက္ေလးတစ္ခု ေၾကာ္ျငာခ်င္လို႔ပါ။ အားလပ္သူမ်ား၊ ေကာ္နက္ရွင္ ေကာင္းသူမ်ားအတြက္ အပန္းေျဖရာ ေနရာေလးတစ္ခုေပါ့။ (Freemyanmarvcd)ဆိုတဲ့ နာမည္အတိုင္း အားလံုး ဖရီးပါပဲ။ အဲ ရီဂ်စ္စတာေလး လုပ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဂြ်န္ေစာ၊ အြန္ေစာ၊ ဖြန္ေထာ၊ မြန္ေကာ အသဲစဲြသူေတြအတြက္ ျမန္မာစာတမ္းထိုး ကိုးရီးယားကားေတြလဲ ရွိပါေသးသတဲ့။ အားလပ္ရက္ေတြမွာ အျပင္မသြားျဖစ္ၾကသူမ်ား ကိုယ္ၾကိဳက္ရာ ရုပ္ရွင္ကားေလးၾကည့္ျပီး အပန္းေျဖႏိုင္ၾကပါေစ...http://www.freemyanmarvcd.com/index1.php

ေ႐ွ႕ေနရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာသား

glitter-graphics.com
ကြ်န္ေတာ့္အေဖက လူတိုင္းေလးစားအားက်တဲ့ ေ႐ွ႕ေနတစ္ဦးေပါ့။

အေဖက နာမည္ၾကီးေ႐ွ႕ေနတစ္ဦးျဖစ္သလို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပေဒကိုလည္း တတ္ကြ်မ္းသူျဖစ္တယ္။ အေဖ ေ႐ွ႔ေနလိုက္ေပးရတဲ့သူေတြက ကုမၸဏီၾကီးေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ အေဖ့ဝင္ေငြ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းခဲ့တယ္။ ဒါတင္မကဘူး... အေဖဟာ တစ္ပတ္တစ္ခါ လူငယ္ထိန္းသိမ္းေရး စခန္းမွာ စာသြားသင္တတ္ေသးတယ္။ ေအာင္စာရင္းထြက္တိုင္း ေအာင္စာရင္းမွာ အထိန္းသိမ္းခံ လူငယ္ေတြရဲ႕ နာမည္မပါမွာကို အေဖ စိုးရိမ္တတ္ခဲ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္က အေဖရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသား၊ လက္ေပၚတင္ျပီး ဖူးဖူးမႈတ္ရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တဲ့ သားေပါ့။ အေဖက ကြ်န္ေတာ့္ကို ပ်က္ဆီးေလာက္တဲ့ထိ အလိုမလုိက္ေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တာ ဘာမဆို ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ခမ္းနားဝင့္ထည္တဲ့ အိမ္ၾကီးတစ္လံုးရွိတယ္။ အေဖ့စာၾကည့္ခန္းက အေရာင္ရင့္ရင့္ ပရိေဘာဂေတြနဲ႔ လုပ္ထားတယ္။ စာအုပ္စင္ေတြ၊ နံရံေတြ၊ စာၾကည့္စားပဲြၾကီးေတြလည္း အေရာင္ရင့္ရင့္ပဲ။ စာၾကည့္စားပဲြေပၚမွာ ေ႐ွးဆန္တဲ့ မီးအိမ္ေတြ တင္ထားတယ္။ အေဖက ညတိုင္း စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ အလုပ္လုပ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က အဲဒီစာၾကည့္ခန္းထဲ မၾကာခဏ ဝင္ကစားတတ္တယ္။

တစ္ခါတေလ အေဖက သူလိုက္တဲ့အမႈေတြအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ကို ေျပာျပတတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မႈတိုင္းမွာ ဆင္ျခင္တံုတရားကို အျမဲထည့္ထားတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အေဖရဲ႕ေတြးေခၚနည္းတစ္ခ်ဳိ႔ကို သင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေတြးေခၚမႈတစ္ခ်ဳိ႔ေၾကာင့္ အတန္းထဲက ဆရာ၊ ဆရာမေတြ ကြ်န္ေတာ့္ကို သေဘာက်ခဲ့ၾကတယ္။

အေဖရဲ႕စာၾကည့္ခန္းက စာအုပ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ စာအုပ္တစ္ဝက္က ဥေပေဒနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာျဖစ္ျပီး က်န္တစ္ဝက္က ရသစာေတြျဖစ္တယ္။ စာေတြမ်ားမ်ားဖတ္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေဖအျမဲေျပာတယ္။ အေဖက မၾကာခဏ ျပည္ပခရီးေတြ ထြက္ရတာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ကေလးဘဝတည္းက ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ နာမည္ၾကီး ျပတိုက္ေတြကို ေရာက္ဖူးခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဥာဏ္ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ အေဖျပဳစု ပ်ဳိးေထာင္ေနတယ္ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိခဲ့တယ္။ အရမ္းတံုးအတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကေတာင္ အေဖရဲ႕ဒီလို ဦးစားေပးသြန္သင္တဲ့ ပ်ဳိးေထာင္မႈေအာက္မွာ ထက္ျမက္လာႏိုင္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ယံုၾကည္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္မႈလတန္းတုန္းက တစ္ေန႔မွာ ကစားရင္း ကြ်န္ေတာ္ေျခေခ်ာ္လဲက်ျပီး ေခါင္းကဲြသြားခဲ့တယ္။ အတန္းပိုင္ဆရာက အေဖကိုဖုန္းဆက္လိုက္လို႔ အေဖခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အေဖ့ရဲ႕ ကားအနက္ၾကီး ကစားကြင္းအထိ ေမာင္းဝင္လာခဲ့တယ္။ အေဖနဲ႔ ဒါ႐ိုင္ဘာဆင္းလာျပီး ကြ်န္ေတာ့္ကိုေပြ႔ခ်ီၾကတယ္။ အနက္ေရာင္ ဝတ္စံုအျပည့္နဲ႔ ဒါ႐ိုင္ဘာကိုၾကည့္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ဝင့္ၾကြားမိတယ္။ ဒီလို အေဖတစ္ဦး ႐ွိရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူမိတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အခု တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားၾကီး ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္လမွတစ္ပတ္ေလာက္ပဲ အေဖနဲ႔ ဆံုရေတာ့တယ္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို အေဖက ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ အပန္းေျဖဖို႔ ေခၚခဲ့တယ္။ အဲဒီပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိမ္ၾကီးတစ္လံုးရွိေသးတယ္။

တစ္ညေန ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္မွာ အေဖနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ကမ္းစပ္အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုမွာ အေဖခဏနားရင္း ကြ်န္ေတာ္ကို အခုတေလာ ေသဒဏ္အေပးခံရတဲ့ တရားခံတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။ “ေသဒဏ္” ေပးတာကို အေဖဆန္႔က်င္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အရင္က အရမ္းဆိုးခဲ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေသဒဏ္ဆိုတာနဲ႔ အပ္ကိုေတာင္ မ မႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အင္အား မဲ့သြားတတ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေသဒဏ္ခ်ခံရသူ တစ္ခ်ဳိ႔က အေကာင္းဘက္ကို ျပဳျပင္သြားတာလဲရွိတယ္လို႔ အေဖက ေျပာျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က လူသားေတြအတြက္ တရားမွ်တမႈအေၾကာင္းေတြ အေဖကိုေမးေတာ့ ေလာကမွာ တရားမွ်တတာေတြ ရွိရမယ့္အျပင္ ခြင့္လြတ္ျခင္းေတြ ပိုရွိသင့္တယ္လို႔ အေဖကေျပာတယ္။

“အေဖတို႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ လုပ္ရပ္အေပၚ လူေတြခြင့္လြတ္နားလည္ႏိုင္ၾကမယ္လို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္တယ္”

လူေတြကို ေသမိန္႔ခ်ဖူးလားလို႔ တရားသူၾကီး လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့အေဖကို ကြ်န္ေတာ္ေမးလိုက္မိတယ္။ အေဖက “တစ္ခါ ခ်မွတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသူက ပညာမဲ့တဲ့ တိုင္းရင္းသား လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္တယ္။ ျမိဳ႔ေပၚတက္ အလုပ္ရွာတဲ့သူ႔ကို အလုပ္ရွင္က သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသားကတ္ကို သိမ္းထားလိုက္တယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္ဘူး၊ တရားမဝင္ဘူး။ ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ တစ္ျခားသူရဲ႕ ႏိုင္ငံသားကတ္ကို သိမ္းခြင့္မရွိဘူး။ အလုပ္ရွင္က ကတ္သိမ္းျပီး အလုပ္ေတြကို မတရားခိုင္းတယ္။ ဒါကို သူက မခံမရပ္ႏိုင္ျပီး အလုပ္ရွင္ကို ရိုက္သတ္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီတုန္းက အေဖက တရားသူၾကီး.. သူ႔ကို ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့တယ္”

အေဖက ဆက္ျပီး “ ေသမိန္႔ခ်ခံရတဲ့ သူက မေသခင္မွာ ဘာသာတရားေတြ အရမ္းလုပ္တယ္။ အဘက္ဘက္ကၾကည့္ရင္ အေကာင္းဖက္ကို ေျပာင္းလာတဲ့သူ႔ကို အျပစ္ေပါ့ေလ်ာ့ေအာင္ အေဖ အထက္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္တင္ျပျပီး ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး”

“သူ ေသမိန္႔ခ်ခံရျပီးေနာက္ သူ႔အမ်ဳိးသမီး သားေလးတစ္ေယာက္ေမြးခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ေထာင္ထဲမွာ အေဖသြားေတြ႔တုန္းက ေမြးကင္းစ ကေလးရဲ႕ ဓာတ္ပံုကိုထုတ္ျပခဲ့တယ္။ အေဖမဲ့သား ျဖစ္လာမယ့္ ကေလးကိုၾကည့္ျပီး အေဖစိတ္မေကာင္းခဲ့ဘူး။ အမွားကိုသိျပီး အျမင္မွန္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ေသမိန္႔ခ်လိုက္တဲ့အတြက္ အေဖအရမ္း ေနာင္တရခဲ့တယ္။ သူမေသခင္ သူ႔ဆီက စာတစ္ေစာင္ကို အေဖရခဲ့တယ္။ ဒီစာပဲ သား....”

အေဖက ေျပာေျပာဆိုဆို အဆင္သင့္ထည့္ထားပံုရတဲ့ ဝါက်င္က်င္ စာတစ္ေစာင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ကမ္းေပးတယ္။ စာက ဒီလိုေရးထားပါတယ္။

တရားသူၾကီးခင္ဗ်ား...
ကြ်န္ေတာ္ အျပစ္ေပါ့ေအာင္ အဘက္ဘက္က ကူညီၾကိဳးစားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ ကြ်န္ေတာ္ေသရေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားသူၾကီးရဲ႕ ေက်းဇူးကိုေတာ့ အျမဲမွတ္ထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သားေလးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါလို႔ ကြ်န္ေတာ္တစ္ခု ေတာင္းဆိုခဲ့ခ်င္ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ ပညာမဲ့ အသိုင္းအဝန္းကေန သူ႔ကို လြတ္ေျမာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ သူ႔ကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေကာင္းမြန္တဲ့ ဥာဏ္ပညာေတြကို ခံယူေစခ်င္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္းဆိုမႈကို ကူညီလက္ခံမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္လို မမွားသင့္တဲ့ အမွားေတြေၾကာင့္ ဘဝတစ္သက္ကို ေပးဆပ္ရတဲ့လူ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး”

စာဖတ္ျပီး အဲဒီအေဖမဲ့သားကို ကြ်န္ေတာ္ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္။

“ေဖေဖ အဲဒီကေလးေရာ” လို႔ အေဖကို ကြ်န္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့တယ္။

“ေဖေဖ သူ႔ကို ေမြးစားလိုက္တယ္ သား” အေဖျပန္ေျဖတဲ့ စကားကို ကြ်န္ေတာ္ၾကားလိုက္မိစဥ္မွာ ကမာၻၾကီးဟာ အိုးထိန္းစက္လို ခ်ာခ်ာလည္သြားတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ခံစားလိုက္မိတယ္။

ဒီအေဖဟာ ကြ်န္ေတာ့္အေဖအရင္းမဟုတ္ဘူး... ကြ်န္ေတာ့္အေဖရင္းကို သတ္တဲ့ လူသတ္သမား... အေဖကို သတ္ရင္ သားက ကလဲ့စားေခ်ရမယ္.. သတ္သူ ေသေၾကး...

ထိုင္ရာကေန ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္း ခုန္ထလိုက္မိတယ္။ ကမ္းပါးေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့အေဖ့ကို သာသာေလး တြန္းလိုက္႐ံုနဲ႔ ေခ်ာက္ထဲက်သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့္ေမြးဖခင္ေတာင္ သူ႔ကို ေသမိန္႔ခ်ခဲ့သူကို ခြင့္လြတ္ႏိုင္ခဲ့ေသးတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္ေဘးမွာ ထိုင္ေနသူက လူေကာင္းတစ္ဦးပါ။ ေသမိန္႔ခ်ခဲ့တဲ့ အမိန္႔အတြက္ ေနာင္တရေနသူတစ္ဦးပါ။ ကြ်န္ေတာ္ေမြးဖခင္က ေသမိန္႔ခ်ခံရျပီးေနာက္ အမွားကို သိျမင္ခဲ့ေပမယ့္ အျပစ္က မလြတ္ခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ ေလာကၾကီးရဲ႕အမွားျဖစ္တယ္။ ဒီလိုအမွားကို ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ျပန္က်ဴးလြန္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္မွာ အင္အားမရွိခဲ့ဘူး။ အမွားေတြကို ကြ်န္ေတာ္ထပ္ျပဳလုပ္ေနတယ္လို႔ ေမြးဖခင္သိခဲ့ရင္ ယူၾကံဳးမရျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္။

ညအေမွာင္က တေျဖးေျဖး ၾကီးစိုးလာခဲ့တယ္။ အေဖ့ေရွ႕မွာ ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။
“ေဖေဖ.. ေမွာင္လာျပီ။ သားတို႔ ျပန္ၾကရေအာင္.. ေမေမေမွ်ာ္ေနေရာ့မယ္”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သား... အေဖ့ကို ဒီေလာက္အလြယ္တကူ ခြင့္လြတ္လိမ့္မယ္လို႔ အေဖ မထင္ခဲ့ဘူး” အေဖထရပ္လိုက္တယ္။ အေဖပါးျပင္က မ်က္ရည္စက္ကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႔လိုက္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အျမင္လည္း မ်က္ရည္ေတြေၾကာင့္ မႈန္ဝါးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ အသံေတြက ၾကည္လင္ေနတယ္။

“ေဖေဖ.. သားဟာ ေဖေဖရဲ႕သားပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကို လူလားေျမာက္ေအာင္ ေကြ်းေမြးခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”

ပင္လယ္ကေန တိုက္လာတဲ့ ေလၾကမ္းတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ အေဖယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္သြားတယ္။ အေဖ့ကို ကြ်န္ေတာ္ ေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္။ လက္က်န္ေနက ပင္လယ္ထဲ ငုပ္လွ်ဳိးသြားခဲ့ပါျပီ။ ေသာင္ကမ္းစပ္မွာ အေဖနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း.. အေရွ႕က မွိန္ျပျပ မီးေရာင္ဖက္ကို ေျခလွမ္းဦးတည္လိုက္ၾကတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ ေသမိန္႔ခ်တ့ဲ လူတစ္ေယာက္ကို ခြင့္လြတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေသဆံုးသြားတဲ့ ေမြးဖခင္ကို ကြ်န္ေတာ္ဂုဏ္ယူမိတယ္။ ေကြ်းဖခင္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ဂုဏ္ယူမိတယ္။ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ကလဲ့စားေခ်ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္ ေလာကၾကီးကို အျပစ္လုပ္ခဲ့တဲ့ တရားခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ သားကို လူလားေျမာက္ေအာင္ တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ကေရာ...? အရပ္ျမင့္ျမင့္မားမား၊ ခႏၶာကိုယ္ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ၾကီးျပင္းခဲ့ပါျပီ၊ ကြ်န္ေတာ္ရင့္က်က္ခဲ့ ပါျပီ။ ရင့္က်က္သူကမွ လူေတြကို ခြင့္လြတ္တတ္တယ္၊ ရင့္က်က္တဲ့ လူေတြကမွ ခြင့္လြတ္ျခင္းရဲ႕ေနာက္က ရလာတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို ခံစားတတ္တယ္။

အေဖ... ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ ေမြးဖခင္ေရ.. ကြ်န္ေတာ္ ၾကီးျပင္းခဲ့ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ အေဖဝမ္းသာဂုဏ္ယူပါေတာ့။ ေကာင္းကင္ တစ္ေနရာမွာ အေဖစိတ္ခ်လက္ခ် အနားယူ အိပ္စက္ပါေတာ့ကြယ္...

ၿဖိဳးဇာနည္....ည၇း၁၀တိတိ

ထိုင္ဝမ္မွာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို ေရးထားတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္လို႔ ဖတ္ရပါတယ္။ စာအုပ္တန္ဖိုးက ထိုင္ဝမ္ေငြ “၅ဝ” က်ပ္ပါ။ (ထိုင္ဝမ္မွာ ရိုးရိုးေခါက္ဆဲြတစ္ပဲြ ၃၅က်ပ္၊ ရိုးရိုး ထမင္းတစ္ပဲြ ၇၅က်ပ္)။ “၅ဝ” က်ပ္တန္ စာအုပ္ေလးနဲ႔ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ခြင့္လြတ္ျခင္းနဲ႔ သခၤန္းစာေတြကို ရခဲ့ပါတယ္။
nine nine sanay