1

အမွတ္တရ သၾကၤန္

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Friday, March 13, 2009 in
အမွတ္တရ သၾကၤန္

"ပန္းခင္းၾကီးထဲေရာက္သလို ျဖဴနီျပာ၀ါေရာင္စံု......သၾကန္မယ္ေတြ ဟိုမွာၾကည့္ "


အျပင္ဘက္မွာ သီခ်င္းသံေတြကပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္။ ဒီေန႔က သၾကၤန္အက်ေန႔ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကသၾကၤန္ေရွ႕ရက္ေတြတုန္းက ဘာမွမလုပ္ခဲ့
သလို ဒီေန႔အၾကတ္္ဒုတိယေန႔လည္း တုိက္ေပၚကေနၿပီးပဲ လမ္းထဲမွာရွိတဲ့ ကေလးေတြေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရပက္ကစားေနၾကတာကုိသာ
ေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္။ကေလးေတြကို ၾကည့္ေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္႔ ရဲ႕စိတ္ကတျခားကိုေရာက္ေနတယ္။ မနက္ျဖန္ေရာက္မယ့္ အေရး
ကိုကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ။ မနက္ျဖန္ ေဒး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အတူတူမ႑ပ္မွာ ေရပက္ဖို႔ခ်ိန္းထားၾကတာေလ။ မႏွစ္ကတည္းက ဒီစိတ္ကူး ကၽြန္ေတာ္႔ ဆီမွာရွိေပမယ့္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ အနားမွာမွမရွိတာ။ ဒီႏွစ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ အိပ္မက္အေကာင္အထည္ေပၚၿပီေပါ့။ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းကိုေျပာေတာ့ ေဒး ကခ်က္ခ်င္းပဲ ၀မ္းသာအားရသေဘာတူ ေထာက္ခံခဲ့တာ။ကၽြန္ေတာ္ က ေဒး နဲ႔ဆင္တူ၀တ္ခ်င္လို႔ဆိုၿပီး အက်ီၤဆင္တူ၀ယ္ၿပီး ေဒး ကိုလက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနရတဲ့ရက္ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း ဘုရား၀တ္ျပဳတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဒး ေပးကိုထားတဲ့ ေဒး န႔ဲဆင္တူအက်ီၤေလး၀တ္ၿပီး ခ်စ္ရတဲ့ ေဒး အတြက္ အသပ္ရပ္ဆံုးျပင္ၿပီး ေစာင့္ေနမိေတာ့တာပဲ။

ခိုင္ေဇာ္လတ္ တုိ႔ကလည္းၾကာလိုက္တာ။ ေဒး ေတာ့ေစာင့္ေနရေတာ့မွာပဲ။ အမွန္က ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ ေဒးအိမ္သြားၾကိဴသင္႔မွန္း
ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒး ရယ္.... ကိုယ္႔ မိဘေတြေရွ႕ကေနေတာ့ ကို ဒီအတိုင္းထြက္သြားဖို႔ မသြားရဲပါဘူး ၿပီးခ႔ဲတ႔ဲႏွစ္
သၾကၤန္တုန္းက ေဒး မရွိတုန္းကိုထြက္လည္ရင္းဆိုင္ကယ္ေမွာက္ၿပီး ေၿခေထာက္က်ိဳးသြားခ႔ဲတယ္ေလ႕႕႕အခုႏွစ္သၾကၤန္မွာေတာ႔ ကို႔
ကိုေဖေဖ က ကို႔ ကိုထြက္လည္ဖို႔ ပါမစ္ေပးမထားလို႔ပါ။အခုေတာင္ခိုင္ေဇာ္လတ္ တို႔ကို ေဖ႔ေဖ႔ကိုေၿပာၿပီး ကို႕ ကိုေခၚထုတ္ေပးဖို႔အကူ
အညီေတာင္းထားရတာ။ေနာက္က်ေနတဲ့ ခိုင္ေဇာ္လတ္ တို႔ကို ေမွ်ာ္ေနတုန္းမွာပဲ သူတို႔ေရာက္ခ်လာပါေလေရာ။

"ဦး....အန္တီ...ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဇာနည္႔ ကို ခဏေခၚသြားမယ္ေနာ္ "

ခိုင္ေဇာ္လတ္ ကဦးေဆာင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႕ မိဘေတြကို ခြင့္ေတာင္း
လိုက္တယ္။

"ေအးကြယ္....အန္တီတို႔စိတ္ခ်မယ္ေနာ္...သားတို႔ သမီးတို႔ သူငယ္ခ်င္းက သိပ္သြားခ်င္ေနတာ "

"စိတ္ခ်ပါ အန္တီ....ညခုနစ္နာရီ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး အိမ္ျပန္ပို႔ပါ့မယ္ " လို႔ ခိုင္ေဇာ္လတ္ က ထပ္ၿပီးအာမခံလိုက္တယ္။

"စိတ္မပူပါနဲ႔ ေမေမတို႔ရယ္....သား ကေလးေပါက္စနေလး မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး "

"ေအး...ေအး....သြားမယ္ဆိုလည္း သြားေတာ့ေလ....သားသူငယ္ခ်င္းေတြ ေစာင့္ေနရၿပီ "

"တာ့တာ "

ကၽြန္ေတာ္ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေဒး တို႔ရွိေနမယ့္မ႑ပ္ကို လာခဲ့ေတာ့တာေပါ့။ သႀကၤန္ကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ေဒး ရယ္။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြနဲ႔မတူ ထူးထူးျခားျခား ပိေတာက္ပန္းေတြကိုလည္း အပင္ေတြေပၚမွာ ၀င္း၀ါလို႔ေတြ႔ေနရတယ္။ ပိေတာက္နံ႔ေလးေတြ
ေတာင္ရေနသလိုပဲ။မနက္ေစာေသးတာေတာင္မွ ကားလမ္းေတြက က်ပ္ခ်င္ေနၿပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔
စေနာက္ေနၾကေပမယ့္ အဲဒီထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ မပါခဲ့ဘူး။

ေဒး နဲ႔ေတြ႔ဖို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနမိခဲ့တယ္။ မ႑ပ္နားနီးလာေလေလ အရင္ကထက္ ႏွစ္ဆရင္ခုန္ေလေလပဲ။

"ဇာနည္....မင္းကတိတ္လွခ်ည္လား.႕႕ေဒးနဲ႔ေတြ႕ရဖို႔အေရး ဒီေလာက္ေတာင္ရင္ခုန္ေနတယ္ ဟုတ္လား "

"ခိုင္ေဇာ္လတ္ကကြာ သိရဲ႕သားနဲ႔ေမးေနျပန္ပါၿပီ....ငါဒီရက္ကို ေစာင့္ေနခဲ့တာ မႏွစ္က သၾကၤန္ကတည္းကပါ "

"မႏွစ္က မင္းရ႕ဲ ေဒး မရွိလို႔ဆိုၿပီး စိတ္ညစ္ညစ္န႔ဲဆိုင္ကယ္ေမာင္းေတာ႔ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ၿပီးသၾကၤန္ေတာင္ ထြက္မလည္နိုင္ပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းေနခဲ့ရတယ္ေလ မင္းမမွတ္ေသးဘူးလားကြ "

"ဟုတ္တယ္ေလ........ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္အတိုးခ်ၿပီး ေပ်ာ္ရမယ္ "

ခိုင္ေဇာ္လတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာေနတုန္း မ႑ပ္ေပၚေရာက္ႏွင့္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ေဒး ကကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အျမင္အာရံုထဲ၀င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ သိသိသာသာျမန္ေနတယ္။ ေဟးေဟး ဟားဟားအသံေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အုပ္စုကိုျမင္တာနဲ႔ ေဒး ကားဆီကို ေျပးလာေတာ့ပါပဲ။

"ကို....ဒီေန႔သိပ္လွေနပါလား "

ေဒး ပါးစပ္ကဒီလိုေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ခ်မ္းသာလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျပာတဲ့ စကားမွာေတာင္ ေက်နပ္သြားတဲ့အရိပ္အ
ေယာင္ေတြ ပါသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕။

"တကယ္ေျပာတာလား ေဒး"

"တကယ္ေျပာတာေပါ့ ကို ရ႕ဲ "

"ေဒး န႔ဲဆင္တူတဲ့အက်ီၤေၾကာင့္ထင္တယ္ "

"ဟုတ္ပါဘူးကြာ.....ေဒး ခ်စ္သူက လွၿပီးသားပါ "

ေဒး ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔အက်ီၤဆင္တူေလးကို ၀တ္ထားတယ္။ ေဒး ကကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေပၚမွာဦးထုပ္ေလးေဆာင္းေပးဖို႔ အေရးေျခဖ်ားေထာက္ၿပီးႀကိဴးစားေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ အရပ္ကို ေဒး မမီခ်င္ဘူး. ကၽြန္ေတာ္ ကခါးေလးကိုင္းၿပီး ေခါင္းေလးညြတ္ေပးလို႔သာ အဆင္ေျပသြားတာ။

"ေဒး......ဦးထုပ္က ကို နဲ႔ေသးေနတယ္ကြာ "

ေဒး ဦးထုပ္ကိုယူၾကည့္လိုက္တယ္။ က်ပ္ေနမွာေပါ့။ ဦးထုပ္က အက်ပ္ဆံုးကို လုပ္ထားတာကိုး။ အဲဒါနဲ႔ပဲက်ယ္ေပးၿပီးကၽြန္ေတာ္ေခါင္း
မွာျပန္ေဆာင္းေပးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ခုနကအတိုင္း ေခါင္းေလးညြတ္ေပးလို႔ေပါ့။

"ရၿပီလား....ကို "

"အင္း....ရၿပီ "

"ေတာ္ေသးတာေပါ့.....မဟုတ္ရင္ကို႔အတြက္ ေဒး ေပးတဲ့ လက္ေဆာင္ အလကားျဖစ္ေတာ့မလို႔ "

ေဒး အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ က အက်ီၤေလးလက္ေဆာင္ေပးေတာ့ ေဒး ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ကို ေဒး နဲ႔ဆင္တူဦးထုပ္ေလး လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ေဒး က သူမ်ားေတြၾကားမွာေတာ့ မ်က္စိေနာက္စရာျဖစ္ေနမွာေနာ္။ အက်ီၤဆင္တူ၊ ဦးထုပ္ဆင္တူနဲ႔။ မ႑ပ္ေရဖြင့္တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေဒး ရဲ႕ လက္ကိုဆြဲၿပီး သူမ်ားေတြထက္အရင္ မ႑ပ္ေပၚေျပးတက္မိတယ္။

"လာ....ေဒး...ေရဖြင့္ၿပီ "

"ကို ရယ္...ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ.....မ႑ပ္ၾကီးက ဘယ္မွ ထြက္မေျပးပါဘူး "

"သိပါတယ္ ေဒး ရာ.....ျမန္ျမန္လာပါ "

ကၽြန္ေတာ္ ေလွကားေပၚကို စိတ္ေစာေစာနဲ႔ ေျပးတက္လိုက္တာေခ်ာ္က်မလို ျဖစ္သြားတာကို ေဒး ကထိန္းေပးလိုက္လို႔ ေတာ္ေသး
တယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္ၿပီလည္းမသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အက်င့္အတိုင္းပဲလို႔ ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ ကို ဆူေတာ့တာပဲ။

"ေဒး ေျပာေနသားနဲ႔.....ကံေကာင္းလို႔ ျပဳတ္မက်တာ....ကို ေနာ္....ေဒး စိတ္မခ်ရေအာင္ "

"ဟုတ္ပါတယ္....ေဒး ရဲ႕...က္ုိ႔ ရဲ႕ ဆရာၾကီးရဲ႕ "

"လာရြဲ႕မေနနဲ႔.....ကို႔ ကိုစိတ္ပူလို႔ ေဒး ကေျပာတာ "

"ရြဲ႕ပါဘူး ေဒး ရာ......ေဒး စိတ္ဆိုးတဲ့ပံုကလည္း ခ်စ္စရာေလး "

ကၽြန္ေတာ္ ကစူပုပ္ပုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေဒး မ်က္ႏွာေလးကို သာသာေလးလွမ္းပုတ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒး ကခ်က္ခ်င္းပဲရယ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔ ကို စိတ္မေကာက္တတ္တာ ေဒး ရဲ႕အက်င့္ပဲေလ။ မ႑ပ္ေပၚမွာ ေဒါင့္ေလးမွာပဲေနဖို႔ ေဒး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရြးလိုက္တယ္။ ေဒး ကတစ္ေယာက္တစ္ပိုက္ မယူဘူး။ တစ္ပိုက္ပဲယူမယ္ဆိုၿပီး ေဒး ကေရပိုက္တစ္ပိုက္ပဲ ယူတယ္။

"ဘာလို႔လဲ ေဒး ရဲ႕.....တစ္ေယာက္တစ္ပိုက္ေပါ့ "

"ဟင့္အင္း....တစ္ပိုက္ပဲေကာင္းတယ္ ကို "

"ဘာလို႔လဲ "

"သိရမွာေပါ့ ကို ရဲ႕ "

ေဒး အၾကံကို အဲဒီေတာ့မွသိလိုက္ရတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔ ေနာက္မွာ ေဒး ကရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ခါးကိုသိုင္းဖက္ၿပီးေတာ့ ေရပိုက္ကိုင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ လက္ကိုကပါအုပ္ကိုင္လိုက္တယ္ေလ။

"ကဲ...ကို....တစ္ပိုက္တည္းယူရတဲ့ အေၾကာင္းသိၿပီလား "

"သိျပီခင္ဗ် "

"ၾကည့္စမ္း.....ယဥ္ေက်းလိုက္တာ "

ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ ရဲ႕ ပါးကိုမနာေအာင္ဆြဲညွစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ေမာင္းကိုပါ ငုံ႔နမ္းလိုက္ေသးတယ္။ကၽြန္ေတာ္ အရပ္က အရွည္ၾကီးေလ။ ေဒး ကသာမန္ အရပ္ပဲဆိုေတာ့ ေဒး ရ႕ဲအနမ္းက လက္ေမာင္း မွာပဲေရာက္ေနတာေပါ့။ ေဒး ရင္ခြင္က ေႏြးေထြးလုိက္တာ။

ေဒး ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ တကယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး။ေဒး က ရုပ္ေခ်ာရုံတင္မကဘူး။ လူေတာ္တစ္ေယာက္ဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေလ။ သူမ်ားေတြ အျမင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကကံေကာင္းသူေပါ့။ အမွန္ေတာ့ ေဒး ခ်စ္သူျဖစ္ရတာ သိပ္ပင္ပန္းမွန္း ကၽြန္ေတာ္သာ အသိဆံုးပါ။

"ကို ....ဘာေတြစဥ္းစားေနလဲ...ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနလိုက္တာ "

"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ေဒး ရဲ႕....ေဒး နဲ႔ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ကိုနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနမိလို႔ပါ "

"ကို က ေပ်ာ္စရာေတြျပန္စဥ္းစားေနတာကိုး "

"အင္း....ေဒး ကို ကို စေတြ႔တဲ့ေန႔က ေဒး အရမ္းေပ်ာ္ေနတာေနာ္ "

"ဟုတ္တယ္ေလ....အဲဒီေန႔က ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တဲ့ေန႔ေလ.....ကိုယ္နဲ႔ မဆီမဆိုင္ ေအာင္စာရင္းလာၾကည့္တဲ့ ေဒး ကိုအဲဒီကတည္းက ကိုစိတ္၀င္စားသြားတာ "

ေဒး ကိုစေတြ႕တဲ့ေန႔က ေဒး မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြျပည့္လို႔ေပါ့။ ေဒး ကအဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုးတန္းေက်ာင္းသူေလ။ ေဒး နဲ႔ဘာမွမဆိုင္ဘဲ ေက်ာင္းကိုသြားၿပီး ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းလာၾကည့္တာေလ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ စေတြ႔တာ။
နဂိုကတည္းကမွ လူၾကားထဲဆိုထင္းေနတဲ့ ေဒး က ေပ်ာ္ေနေတာ့လဲ့အရမ္းစိတ္၀င္စားခဲ့တာ. ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားရတဲ့ ေဒး နဲ႔ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလိုေပ်ာ္ရလိမ့္မယ္လို႔ အဲဒီတုန္းက မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့မိပါဘူး။ ေဒး ရင္ခြင္ထဲမွာ ပီတိေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးေနတုန္း ေရပက္ခံကားေတြထဲက တစ္စီးေရခဲေရေတြကို pressure pumpနဲ႕ပက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ က ေဒး ကို ကိုယ္နဲ႔ကြယ္ၿပီးကာေပးထားတယ္။

"အား.....ေအးလိုက္တာ "

"ကို ကြယ္ေပးထားတာေတာင္မွ ေအးတုန္းပဲလား ေဒး ရ႕ဲ "

"ကို႔ ကိုယ္က သိပ္ၾကီးတာကိုး....ေဒး ဆီေရေရာက္တာပဲ ကိုရဲ႕ "

"ဒါဆိုလည္း ေဒး ေရမစုိရေအာင္ ကိုစီမံေပးမယ္ "

ကၽြန္ေတာ္ ကေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဒး ကိုဖက္ထားလုိက္တာ မလႊတ္ေတာ့ဘူး။ေဒး နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ရညး္စား သက္တမ္းႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ဒီေလာက္ထိ ကၽြန္ေတာ္ အခြင့္အေရးမယူခဲ့သလို ေဒး ကလည္း မေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒီေန႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အေၾကာင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မို႔လို႔ ေဒး ကိုအခြင့္အေရးယူမိတာပါ။

စေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေန႔က ကၽြန္ေတာ္ ေအာင္စာရင္းေတြ ထြက္တဲ့ေန႔ေလ။ ဒီႏွစ္ကေတာ့ ေဒး ရဲ႕ႏွစ္ေပါ့။ ဒီဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းကို ေဒး
အတြက္ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာ။ ေဒး ဆယ္တန္းစာသင္ႏွစ္တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ္ ဆူတာေတြပဲ ေဒး ခံလာရရွာတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္႔ အေျပာေတြကို မခံခ်င္လို႔ ေဒး ပိုႀကိဳးစားျဖစ္တာေနမွာပါ။

"ကို "
"ဘာလဲ ေဒး"

"အရမ္းခ်စ္တယ္လို႔ "

"ေၾသာ္ "

"ကို ေရာ "

ကၽြန္ေတာ္ ကေခါင္းပဲ ညိတ္ျပတာကို ေဒး ကမေက်နပ္ဘူး။

"ပါးစပ္ကေျပာပါလား ကို ရာ......ေဒး ၾကားခ်င္လို႔ "

"ခဏခဏေျပာရင္ေပါ့ပါတယ္ ေဒး ရယ္ "

"စကားေတာ္ေတာ္တတ္တဲ့ ငါ႔ ခ်စ္သူေလး "

"ဟင္း ဟင္း "

ေဒး က ကၽြန္ေတာ္ ေမးေစ့ကို မနာေအာင္ဆြဲဖ်စ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ႏူးမိတာေပါ့။ ေဒး ဘာလို႔ အဲေလာက္ထိ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းရတာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ေဒး တစ္ေနကုန္ မ႑ပ္ေပၚမွာေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ ထမင္းစားေတာ့လည္း ေဒး ကတစ္ပန္းကန္တည္းေတာင္ စားခ်င္ေသးသတဲ့။

"ေဒး ကလည္းကြာ......ထမင္းေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ပန္ကန္စားပါ...... သူမ်ားေတြေရွ႕မွာမေကာင္းပါဘူး "

"ဒါဆိုလည္း ေဒး ကိုခြံ႕ေကြၽးကြာ "

"ကေလးေလးက်ေနတာပဲ "

"ေဒး ကိုခ်စ္ရင္ေကြၽးကြာ "

"ေကြၽးပါ့မယ္ဗ်ာ "

ကၽြန္ေတာ္ ကဇြန္းေလးနဲ႔ခပ္ၿပီး ခြံ႕ေကြၽးေတာ႔ ေဒး ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ကို တစ္ဇြန္းျပန္ေကြၽးတယ္။ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ ေဒး ပဲ။ ဒီေန႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ေမ့မွာလဲ???????

"ေဒးေလး "

"ရွင္ "

"ေဒးေလး....ဒီေန႕ကိုဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ရဘူးေနာ္ "

"ေဒး ကေမ့စရာလား...ကိုသာ မေမ့နဲ႔ "

"ကို႔အခ်စ္ဆံုးေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ရတဲ႔ေန႔ကို ကိုလည္းမေမ့ႏိုင္္ပါဘူး "

"ကို "

"ဘာလဲ "

"ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး "

"ဟင္.....ေျပာစရာရွိေနသားနဲ႔ မေျပာေတာ့ ကိုနင္သြားၿပီ "

"နင္သြားၿပီလား....ေရာ့ ေရေသာက္လိုက္"

ကၽြန္ေတာ္ က ေဒး ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလို႔ေျပာရင္း ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေဒး ဆံပင္ေတြကို အသာဖြတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ က_

"ေဒး ဆံပင္ေတြက ခါတိုင္းလိုလဲ မဟုတ္ဘူး...ခဲခဲၾကီး "

"ကိုကလည္း ေဒး ဆံပင္ေတြက ေရစိုေနတာကိုး "

"ေဒး "

"ဘာလဲ "

ေဒး ဆံပင္ေတြကို ကိုင္ရင္းကပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တယ္။ ေဒး မ်က္လံုးေတြၾကည့္႔ရတာ အခ်စ္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနသလို ခံစားရတယ္။

"ကို႔ကို ဘီးေပး "

"ဘာလုပ္မလို႔လဲ "

"ေခါင္းျဖီးေပးမလို႔ေပါ့ "

"ကိုကလည္း...ေဒး ဘာသာျဖီးမွာေပါ့.....ကိုကသိပ္စိတ္ရွည္တာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔... ၿပီးေတာ့ျဖီးလည္းမၿဖီးတတ္ပဲနဲ႔ "

"ေပးပါ ေဒး ရာ "

ကၽြန္ေတာ္ ကအတင္းပဲဘီးကိုယူၿပီး ေဒး ရဲ႔ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြကို ၿဖီးေပးေတာ့ပါပဲ။ ဘာမဆို စိတ္မရွည္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ က ဒီေန႔ေတာ႔ ေဒး ရဲ႕ေရစိုၿပီး ရွင္းရခက္ေနတဲ့ဆံပင္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ အသာအယာၿဖီးေပးမိတယ္။ ေဒး နာမွာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္ေန
မိေသးတယ္။ ေဒး ကဘယ္လိုလုပ္နာမွာလဲ။ ကိုၿဖီးေပးတာအဲေလာက္ညင္သာတာကို။

"ေတာ္ၿပီေနာ္ ကို....ေက်နပ္ေတာ့ "

"ဘာလို႔လဲ "

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "

"နာလို႔လား ေဒး "

"မနာပါဘူး ကိုရာ....ကိုၿဖီးပံုနဲ႔ဆိုရင္ ဒီေန႔အဖုိ့ ေဒးဆံပင္ရွင္းမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး. ဒီေလာက္ပဲ ေက်နပ္ေတာ့ေပါ့ "

"ၿပီးေရာ....ျပီးေရာ "

တစ္ခါတစ္ေလ ေဒး သိပ္ဆိုးတာပဲ. ကၽြန္ေတာ္ ကိုအလကားေနရင္း ခြၽဲျပေနတာေလ။ တစ္မနက္လံုးေပ်ာ္ခဲ့သမွ် ညေနမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငိုခ်င္ေနၿပီကို။ မ်က္ရည္၀ဲတဲတဲနဲ႔ မႈိင္ေတြေတြျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဒး ကသတိထားမိေတာ့_
"ကို......ဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲကြာ "

"ကို အရမ္း၀မ္းနည္းတာပဲ "

"ကို ရယ္ "

"ေဒး....ဒီေန႔က ေဒး နဲ႔ေတြ႕ရတာ ေနာက္ဆံုးရက္ပဲေနာ္ "

"ကို....မငိုပါနဲ႔ကိုရာ......ေဒး ဖုန္းဆက္မွာေပါ့...ၿပီးေတာ့ e-mail လည္းပို႔လို႔ရတာပဲ......gtalk နဲ႔ chat လို႔လည္းရတာပဲ.....ကိုနဲ႔ ေဒး ရဲ႕ စိတ္သာအဓိကပါ......နီးတာေ၀းတာက အဓိကမက်ပါဘူး ကို ရာ...ေနာ္ "

"ဟုတ္တယ္ေနာ္ ေဒး...ကို မငိုရဘူး...ဒီေန႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကရေအာင္ေနာ္.... ေဒး ကစာသင္ဖို႔သြားတာပဲ......ေဒး ေကာင္းဖို႔ကို ကိုဘာလို႔ဝမ္းနည္းရမွာလဲ "

"ဒါေပါ့ ကို ရာ....ဒီေန႔ညေရာ နက္ျဖန္တစ္ရက္လံုးပါ ဖုန္းေျပာလုိ႔ရေသးတယ္ေလ ....ၾကာရင္အားလံုးေနသားက်သြားမွာပါေနာ္ "

ေဒး က ကၽြန္ေတာ္႔ ကိုသာ ႏွစ္သိမ့္ေနတာ။ ေဒး မ်က္လံုးထဲမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းထပ္ငိုခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ကိုတင္းထားရတာ။ပင္ပန္းလိုက္တာ ေဒး ရယ္။ ေဒး ကႏိုင္ငံျခားမွာ စာသြားသင္မလို႔တဲ့။ ေဒး ကႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔ဆို ကို နဲ႔ ျမန္မာျပည္ကိုခ်န္ခဲ့ၿပီးသြားေတာ့မွာကိုး။ ဖုန္းေျပာဖို႔ကိုေျပာထားေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ေျပာမွာလဲ။ ေဒး အလုပ္ရႈပ္ေနမယ့္ဟာကို။ ေဒး ထြက္သြားမယ့္ေန႕ကို ကို အရမ္းေၾကာက္ေနခဲ့မိတာ။ အခုေတာ့ေရာက္လာခဲ့ၿပီေပါ့ ေဒး ရယ္။ ေဒး မရွိတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို ဘယ္လို
ျဖတ္သန္းမလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္းနဲ႔သာ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ႏွလံုးသားန႔ဲႀကိဳးစားပါအံုးမယ္႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕ည႕႕၁၀း၀၀ တိတိ

1 Comments


သႀကၤန္နဲ ့အတူ လြမ္းသြားပါတယ္..

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

how about

Copyright © 2009 အရာအားလံုးၿပီးၿပည္႔စံုခ႔ဲေသာ ဘ၀တစ္ခု၏ ရာဇ၀င္ All rights reserved. Theme by Laptop Geek. | Bloggerized by FalconHive.