ေအာ္................မိန္းမ

မနက္ႏိုးလာေတာ့ ေခါင္းက အရမ္းကိုက္ေနသည္။ ညက သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အလြန္အကြ်ံ ေသာက္ထားသည္ကိုသာ သူမွတ္မိျပီး အိမ္ကိုမည္သို႔ မည္ပံု ျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္ကို သူ မမွတ္မိေတာ့။ အိပ္ရာေပၚက အားယူျပီး သူထလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚမွ ဆင္းမည္အလုပ္ ေခါင္းရင္း ခုံေပၚတြင္ စာရြက္ တရြက္ကို ဖိထားေသာ ေရတခြက္ႏွင့္ အကိုက္အခဲ ေပ်ာက္ေဆး တခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ေဘးဘီကို သူ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကုတင္ေဘးတြင္ မီးပူတိုက္ျပီးသား အသင့္၀တ္ရန္ အ၀တ္အစားမ်ားကို ေတြ႔လိုက္ျပန္သည္။ ဒီေန႔ က ခါတိုင္းေန႔ေတြႏွင့္ မတူ.... သူ႔အတြက္ နည္းနည္းေတာ့ ထူးဆန္းေနမိသည္။ ေဆးကို ေသာက္လိုက္ျပီး ေရခြက္ေအာက္က စာရြက္ကို သူယူၾကည့္လိုက္သည္။ စာရြက္ေပၚတြင္. . .ေမာင္...ခင္ ေစ်းသြားလိုက္ျပီေမာင့္ အတြက္ မနက္စာကို စားပဲြေပၚမွာ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေပးခဲ့တယ္။ေႏြးေနတုန္း စားလိုက္ပါေနာ္...ေမာင့္ရဲ႔ခင္တခုခုေတာ့ တခုခုပဲ.. ညက မူးမူးႏွင့္ သူဘာေတြေျပာမိ လုပ္မိလိုက္ပါလိမ့္.. လူမွန္းမသိ မူးေနေတာ့ သူ ဘာကိုမွ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့။ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ စားပဲြေပၚက အုပ္ေဆာင္းကို မ ၾကည့္လိုက္သည္။ မနက္စာက အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ တကယ့္ စားခ်င္စဖြယ္... ေဘးတြင္ မနက္ပိုင္း သတင္းစာကို တင္ထားေသးသည္။ မနက္စာကို စားရန္ သူထိုင္လိုက္စဥ္ အခန္းထဲမွ သား ထြက္လာသည္ကို သူျမင္လိုက္ေတာ့...“သား...မေန႔ညက ဘာေတြ ျဖစ္ေသးလဲ”“အင္း.....မေန႔ညက ညဥ့္နက္မွ ေဖေဖမွုးျပီး ျပန္လာတယ္ေလ.. အိမ္ေရာက္ ေတာ့ ေမေမကို ေအာ္ေငါက္တယ္... ေနာက္ျပီး ေတြ႔ရာပစၥည္းေတြကို ရိုက္ခဲြတယ္...”သား၏ စကားကို သူေကာင္းေကာင္း သေဘာ မေပါက္ႏိုင္ေသးဘဲ ထပ္ေမးလိုက္မိသည္။“ဒါဆို ေဖေဖထလာေတာ့ တအိမ္လံုး သန္႔ရွင္းေနတာပဲ။ ရိုက္ခဲြထားတဲ့ အရာ ေတြလဲ မေတြ႔ပါလား.. ဒါကို သား ေမေမက စိတ္မဆိုးတဲ့ အျပင္ ေဖေဖအတြက္ အကၤ်ီေတြ မနက္စာေတြ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေသးတယ္”“ေအာ္ အဲဒါလား...မေန႔ညက ေဖေဖမွုးျပီး ျပန္လာေတာ့.. ေမေမက စိတ္ဆိုး တာေပါ့။ ေဖေဖ ေအာ္ေငါက္ေနတဲ့ ၾကားထဲ ေမေမက ေဖေဖ့ကို အခန္းထဲ ဆဲြေခၚျပီး အ၀တ္လဲမလို႔ ေဖေဖ့ အကၤ်ီကို ခြ်တ္ေတာ့ ေဖေဖက ေမေမ့ကိုတြန္းထုတ္ျပီး ေအာ္လိုက္ေသးတယ္”“ေဖေဖ ဘယ္လို ေအာ္လိုက္ေသးတာလဲ...သား”“ကေလးမ...သြား..ငါ့အနားမလာနဲ႔ .. ေ၀းေ၀းသြား.. ငါ့မွာ အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ တဲ့”သူ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ေနာက္ အေငြ႔ တေထာင္းေထာင္း ထေနေသာ မနက္စာကို ျမိဳန္ရည္ယွက္ရည္ သူစားလိုက္သည္။
......................................................................................................................
သူတို႔ စကား
.(၁)
တခါက လူတံုးလူအ တေယာက္သည္ ေစ်းထဲတြင္ လွည့္လည္ က်က္စားေနသည္။ လူမ်ားက သူ႔အား နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ စေနာက္ၾကသည္။ လူေတြ အျမဲစေနာက္ေသာ နည္းတခုမွာ လက္ဖ၀ါးေပၚတြင္ ၅က်ပ္တန္ႏွင့္ ၁၀က်ပ္တန္ကိုတင္ျပီး သူ႔အား ေရြးယူေစေသာနည္းျဖစ္သည္။ သူသည္ အျမဲတမ္း ၅က်ပ္တန္ကိုသာ ေရြးယူခဲ့သည္။ လူမ်ားက သူ႔အား တံုးအေသာသူ၊ စိတ္မႏွံေသာသူ၊ ၅က်ပ္ႏွင့္၁၀က်ပ္ မည္သည္က ပိုတန္ဖိုးရွိသည္ကို မသိေသာသူဟု ထင္ျပီး ၀ိုင္းေလွာင္ၾကသည္။ ေစ်းထဲသို႔ သူ ျဖတ္သြားတိုင္း လူမ်ားက ထိုနည္းကို အသံုးျပဳျပီး အျမဲ စေနာက္ခဲ့ၾကသည္။တေန႔ေသာ္ အဘြားအိုတဦးက သိလိုစိတ္ျဖင့္ ေမးလိုက္မိသည္။“နင္ တကယ္ပဲ ငါးက်ပ္နဲ႔ ဆယ္က်ပ္ကို မခဲြတတ္ဘူးလား”ထိုအခါ ထိုသူသည္ ျပံဳးလွ်က္ ..“တကယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ တဆယ္တန္ကို ယူလိုက္ရင္ ေနာက္တခါ သူတို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို အဲလို စၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
လူျပိန္းေတြက ပိုက္ဆံေပးျပီး သင္ယူတယ္။ လူေတာ္ေတြက အဲဒီလူျပိန္းရဲ႔ ပိုက္ဆံနဲ႔ ျပန္သင္ယူတယ္။ (ဘရာဇီး စကားပံု)
.........................................................................................................................................
(၂)တခါက လူတဦးသည္ သေဘၤာျဖင့္ အဂၤလန္သို႔ ခရီးထြက္ေလသည္။ လမ္းခရီး တေနရာေရာက္ေသာ္ ေလျပင္းမုန္တိုင္းႏွင့္ တိုးခဲ့သည္။လူအမ်ားက ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေျပးလႊား ေနၾကေသာ္လည္း အဘြားအို တဦးမွာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ႏွင့္ ဘုရားကိုသာ အာရံုျပဳေနသည္ကို သူ ေတြ႔မိေလသည္။ မုန္တိုင္း ဆဲေသာအခါ သူက အဘြားအိုအား မေၾကာက္ဘူးလား ဟု သြားေရာက္ေမးျမန္းခဲ့သည္။ အဘြားအိုက. . .“အဘြားမွာ သမီး ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သမီးၾကီးက ဘုရားသခင္ရဲ႔ အလိုေတာ္အတိုင္း နတ္ျပည္ေရာက္ေနပါတယ္။ သမီးငယ္က အဂၤလန္မွာပါ။ ေလျပင္းမုန္တိုင္းက်တုန္းက အဘြား ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ တကယ္လို႔ အဘြားကို နတ္ျပည္ပို႔မယ္ဆိုရင္ သမီးၾကီးကို အဘြား သြားၾကည့္လို႔ရျပီ။ တကယ္လို႔ အသက္ရွင္ ရက္ရွိမယ္ဆိုရင္ သမီးငယ္ကို သြားၾကည့္လို႔ရျပီ။ ဘယ္ကိုသြားသြား အတူတူပဲမို႔ အဘြားမေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး”
ဘ၀ ဆံုးရွံုးသြားမွာကို မစိုးရိမ္ပါနဲ႔.....ဘ၀ မစရေသးတာကိုပဲ စိုးရိမ္ပါ။
...................................................................................................................
(၃)တခါက ေသးငယ္ေသာ ပန္းကေလးတပြင့္သည္ သစ္ပင္ၾကီး တပင္ေအာက္ရွိ အရိပ္၌ မွီခိုျပီး ေပါက္ေနသည္။ သစ္ပင္ၾကီးက သူ႔အား မိုးဒဏ္ ေလဒဏ္ ကာကြယ္ ေပးထားသည္ဟု ဆိုျပီး ပန္းကေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့သည္။ တေန႔တြင္ လူတစု ေရာက္ရွိလာျပီး သစ္ပင္အား ခုတ္ယူသြားခဲ့သည္။ ပန္းကေလးမွာ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုေၾကြးေလသည္။ “ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ င့ါကို အျမဲ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးမရွိေတာ့ဘူး။ ေလေတြ မိုးေတြက ငါ့ကိုလဲျပိဳေအာင္ တိုက္ၾကေတာ့မယ္”သူ၏ငိုသံကိုၾကားေသာ အနီးရွိ သစ္ပင္တပင္က.....“အဲဒီလို မေတြးနဲ႔ေလ။ သစ္ပင္ရဲ႔ အရိပ္မရွိေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မယ္။ ႏွင္းစက္ေတြက ခင္ဗ်ားကို ေရဓာတ္ေတြေပးလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ေသးငယ္တဲ့ ခႏၥာကိုယ္ဟာ သူတို႔ရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ သန္မာလာလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ကုိယ္ေပၚမွာ ပန္းေတြေ၀ျပီး ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ ပိုလွေနလိမ့္မယ္။ လူေတြေတြ႔ရင္ ဒီပန္းကေလးဟာ လွလိုက္တာလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကလိမ့္မယ္”
တိမ္ညိဳေတြ မရွိခဲ့ရင္၊ မိုးသက္ေလျပင္းေတြ မက်ခဲ့ရင္ လွပတဲ့ သက္တန္႔ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ (. . . .)(nine nine sanay)
ၿဖိဳးဇာနည္.......ည၇း၂၅တိတိ
.........................................................................................................................