8

ကၽြန္မေၾကာက္တ႔ဲ ကၽြန္မ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Saturday, June 02, 2012 in

လက္မွာခ်ိတ္ထားတ႔ဲ ေဆးပိုက္ေတြကိုဆြဲၿဖဳတ္ၿပီး ေဆးပုလင္းကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚခ်ခြဲပစ္လိုက္တယ္။

ခလြမ္း!!!!!!!!!

*---------*---------*----------*----------*

ကၽြန္မအေၾကာင္းေၿပာၿပခ်င္တယ္။ကၽြန္မမွာ႕႕႕႕႕႕႕


အရိပ္တစ္ခုရွိတယ္ အ႔ဲဒီအရိပ္ကို ကၽြန္မေၾကာက္တယ္။ဘယ္သူ႔အရိပ္လဲဆိုေတာ႕ကၽြန္မအရိပ္ပါပဲ။ကၽြန္မ

ဟာ ကၽြန္မ မဟုတ္ေတာ႕တာၾကာပါၿပီ။ကၽြန္မကို လိုက္ၿပီး ေႏွာက္ယွက္ေနတ႔ဲ အရိပ္တစ္ခုကို ကၽြန္မၿမင္

ေတြ႔ေနရတာ အေတာ္ၾကာခ႔ဲပါၿပီ။  အ႔ဲဒီကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ  ကၽြန္မက   တခါတေလ ေလသံမာမာန႔ဲ ေငါက္

ငန္းတတ္သလို တခါတေလ အမိန္႔ေပးခိုင္းေစတတ္ေသးတယ္ ဒါအၿပင္ ကၽြန္မကို နာက်င္ေအာင္လဲလုပ္

တတ္ပါေသးတယ္။သူအမိန္႔ေပးခိုင္းေစတာကို ကၽြန္မ မလိုက္နာခ႔ဲရင္ အခ်ိိန္ကာလမဆိုင္းပဲ ကၽြန္မကို ကံ

ဆိုးၿခင္းေတြဖန္းတီးေပးတတ္ပါေသးတယ္။


တခါကဆို ကၽြန္မကိုေရခ်ိဳးခိုင္းတယ္ ကၽြန္မဖ်ားေနတ႔ဲအခ်ိန္မွာပါ ကၽြန္မမခ်ိဳးဘူးလို႔ ေအာ္ဟစ္ၿပီး ၿငင္းပစ္လိုက္

တယ္။မၾကာပါဘူး ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုး အဖုအပိန္႔ေတြထြက္လာၿပီး ယားယံလာေတာ႕တယ္။ကၽြန္မမေနနိုင္

ေတာ႕ဘူးေလ အ႔ဲတာန႔ဲကၽြန္မေရခ်က္ခ်င္းထခ်ိဳးလိုက္ရတယ္ အ႔ဲေတာ႕မွ ကၽြန္မယားယံေနတာေတြ ခ်က္ခ်င္း

ေပ်ာက္သြားေတာ႕တယ္ အဖုအပိန္႔ေတြလဲယူပစ္လိုက္သလိုေပ်ာက္သြားေတာ႕တယ္။


အ႔ဲလိုပါပဲ တစ္ခါတုန္းကလဲ ကၽြန္မကို စာအုပ္ဖတ္ခိုင္းၿပန္တယ္ ကၽြန္မမွစာအုပ္ဖတ္ရတာဝါသနာမပါတ႔ဲဟာကို

ကၽြန္မ မဖတ္ပဲေပေတၿပီးေနလိုက္တယ္။မၾကာပါဘူး ကၽြန္မဗိုက္ထဲက ထိုးေအာင္႔လာတယ္။မေနနိုင္မထိုင္နိုင္

ေအာင္ကို ထိုးထိုးၿပီးေအာင္႔လာတာပါ။ဒါန႔ဲ ကၽြန္မလဲ ေဆးေသာက္မွရေတာ႕မယ္ဆိုတာ သတိရလိုက္တယ္။

ေဆးေသာက္ရမယ္ဆိုၿပန္ေတာ႕လဲ ဗိုက္တစ္ခါမွမေအာင္႔ဖူးတ႔ဲကၽြန္မအတြက္   ဘာေသာက္ရမွန္းမသိေတာ႕

က်န္းမာေရးလက္စြဲစာအုပ္ထဲအရင္ရွာၾကည္႔ရတယ္ အ႔ဲလိုလဲၾကည္႔လိုက္ေရာ ကၽြန္မဗိုက္ေအာင္႕ေနတာခ်က္

ခ်င္းေပ်ာက္သြားေတာ႕တယ္။အ႔ဲက်မွသတိထားမိတယ္ ကၽြန္မ က်န္းမာေရးစာအုပ္ကိုဖတ္လိုက္မိတာကိုးးးး


ဒီလိုၿဖစ္တာမ်ားလာေတာ႔ ကၽြန္မဟာေနာက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲကၽြန္မရ႔ဲ ခိုင္းေစသမွ်ကို အကုန္လိုက္နာ

တတ္လာခ႔ဲတယ္။သူကလဲ ကၽြန္မ မႀကိဳက္တာေတြကို ေရြးခိုင္းတယ္ ကၽြန္မကေတာ႕ ကိုယ္နာက်င္ခံစားရမွာ

ဆိုးတာေၾကာင္႔ မသိစိတ္ထဲကကို လိုက္ေလွ်ာေပးေနခ႔ဲမိတယ္။အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ႕ ကၽြန္မစိတ္ပ်က္လာ

တယ္။ေနာက္ၿပီး အလင္းေရာင္ေတြကိုကၽြန္မ ေၾကာက္တတ္လာတယ္။အလင္းရွိေနသေရြ႔ ကၽြန္မေနာက္မွာ

အ႔ဲဒီအရိပ္ႀကီးကပ္လိုက္ေနအံုးမွာပဲေလ။ဒါေၾကာင္႔ ေန႔ဆိုရင္ကၽြန္မအၿပင္မထြက္ေတာ႕ဘူး အခန္းတံခါးေတြကို

လံုေနေအာင္ပိတ္ရံုတင္မကပဲ လိုက္ကာေတြပါ အထပ္ထပ္တပ္ဆင္ၿပီး ကၽြန္မအခန္းကို အေမွာင္ခ်ၿပီး ေနတတ္

ခ႔ဲေတာ႕တယ္။


ကၽြန္မ အၿပင္ထြက္တ႔ဲအခ်ိန္ေတြဟာ ညဘက္ေတြခ်ည္းပဲၿဖစ္လာတယ္။ ၾကာလာေတာ႕ အေမွာင္ေတြကိုကၽြန္မ

ႀကိဳက္လာတယ္။အရမ္း ေပ်ာ္ရႊင္ရတယ္။အထူးသၿဖင္႔ လကြယ္ညေတြကို ကၽြန္မပိုႏွစ္သက္မိတယ္။အခ်ိန္ကာ

လတစ္ခုကုန္ဆံုးသြားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မဟာ ညမင္းသမီးတစ္ေယာက္လိုၿဖစ္လာတယ္။ညဆိုရင္ ကၽြန္မ ေလွ်ာက္

သြားခ်င္တ႔ဲေနရာေတြအကုန္ေလွ်ာက္သြားၿဖစ္တယ္။တခါတေလမွာေတာ႕ ရူးမူးေနၿပီး လူစိတ္မရွိပဲ မိုက္ရုိင္း

ခ်င္တ႔ဲေကာင္မ်ိဳးေတြန႔ဲေတြ႕ၿပီး   ကၽြန္မ  အရွက္လုၿပီးေၿပးခ႔ဲရတာေတြလဲရွိပါတယ္။အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႕

ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မကာကြယ္တတ္လာပါၿပီ ကၽြန္မအၿပင္ထြက္ရင္ကၽြန္မလက္ထဲမွာဓါးတစ္လက္အၿမဲပါတယ္။

ေနာက္ၿပီးေတာ္ရံု လူေတြမၿပစ္မွားနိုင္ေအာင္ ကၽြန္မရုပ္ကို တတ္နိုင္သေလာက္ဖ်က္တယ္။ကၽြန္မရုပ္ရည္ဟာ

ေတာ္ရံုေယာက္က်ားေလးေတြ ေၾကြသြားေလာက္တ႔ဲရုပ္ရည္မ်ိဳးပါ ဒါေၾကာင္႔ကၽြန္မရုပ္ရည္ကို မိတ္ကပ္ေၾကာင္

ေၾကာင္က်ားက်ားန႔ဲ အၿမဲဖံုးထားလိုက္ေတာ႕တယ္ သူတို႔ငရဲမႀကီးေတာ႕ေအာင္ဆိုတ႔ဲအေတြးန႔ဲေပါ။


ဒီလိုန႔ဲပဲ ကၽြန္မညေတြမွာ ေလလြင္႔ေနရင္း တစ္ေယာက္ထဲေပ်ာ္ေနခ႔ဲတယ္။ညဖက္ဆိုရင္ ကၽြန္မသေဘာအက်

ဆံုးေနရာေလးတစ္ခုရွိတယ္   ေဆးရံုႀကီးရဲ႕ေဘးမွာရွိတ႔ဲ  လမ္းၾကားေလးတစ္ခုထဲက  ခေရပင္ႀကီးရွိတ႔ဲေနရာ

ေလးေပါ႔။အ႔ဲဒီမွာ ကၽြန္မလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနနိုင္တယ္။လၿပည္႔ညေတြ ဒါမွမဟုတ္ လၿပည္႔ခါနီးညေတြဆိုရင္

ကၽြန္မ အ႔ဲခေရပင္ႀကီးရွိရာေနရာမွာပဲ အခ်ိန္ၿဖဳန္းေနတတ္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႕ လသာတ႔ဲအခ်ိန္ေတြမွာ

ကၽြန္မရ႔ဲအရိပ္ေတြ လရ႔ဲအလင္းေၾကာင္႔ၿပန္ထြက္လာတတ္လို႔ပါ။အ႔ဲလိုထြက္လာတိုင္ကၽြန္မကို တစ္ခုမဟုတ္

တစ္ခုခိုင္းတတ္ပါတယ္။ခိုင္းတိုင္းလဲ  ကၽြန္မအတြက္  ေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုမွမရွိတာေတြပဲ ခိုင္းၿပန္တယ္ေလ။

ဒါေၾကာင္႔ ညေတြမွာအၿပင္မွာ ေပ်ာ္ပါးေနတတ္တ႔ဲကၽြန္မဟာ လသာတ႔ဲညေတြမွာလဲ အၿပင္မထြက္ပဲ မေနနိုင္

တာေၾကာင္႔ လသာတ႔ဲညေတြေရာက္ရင္ ကၽြန္မထီးေဆာင္းၿပီးအၿပင္ထြက္တယ္။ၿပီးရင္ အ႔ဲဒီ   ခေရပင္ႀကီးရ႔ဲ

ေအာက္မွာပဲ ကၽြန္မေပ်ာ္ပါးေနတတ္တယ္။ခေရပင္ႀကီးရ႔ဲ ေအာက္မွာေနရင္ သူ႔ရ႔ဲအုပ္ဆိုင္းတ႔ဲ အရြက္ေတြက  

ကၽြန္မကိုအရိပ္မထြက္ေအာင္ အကာအကြယ္ေပးထားတယ္ေလ။


ဒီလိုပါပဲ ႕႕႕႕လူေတြကလဲ ခက္ပါတယ္။သူတို႔ေတြရ႔ဲ အၿမင္ေၾကာင္႔ အ႔ဲဒီခေရပင္ႀကီးမွာ သရဲေၿခာက္တယ္ ဆိုပဲ။

ဟဟဟ ကၽြန္မကိုသရဲမ်ားထင္ေနၾကလားမသိဘူး။ေနာက္ၿပီးတခ်ိဳ႕ ေတြက ဥစၥာေစာင္႔ရွိတယ္တ႔ဲ။ တကယ္ပါပဲ

တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ဒီအပင္ေအာက္က ၿဖတ္သြားရင္း ကၽြန္မကိုေတြ႕ရင္ ဘုရားစာေတြရြတ္ၿပီး လံုးေနေအာင္ေၿပးၾကတာ

ကၽြန္မေပ်ာ္တယ္ တေယာက္ထဲအထီးက်န္ေနတ႔ဲ ကၽြန္မအတြက္ အ႔ဲလိုဟာသေလးေတြကလဲ စိတ္အပန္းေၿပ

ေစပါတယ္။တခါတေလဆို ကၽြန္မအတြက္ အသားငါးေတြလာပသၾကတယ္။ဟိဟိ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မေတာင္ခပ္

ေၿမာက္ေၿမာက္ၿဖစ္လာတယ္။လူေတြကၽြန္မကိုေၾကာက္ၾကတယ္။ကၽြန္မကလဲ ေၿခာက္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး

ကိုယ္႔ဟာကိုေနတတ္သလို ေနတာကိုပဲ ႀကံဖန္ေၾကာက္ေနၾကတာ။အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ႕ ဒီခေရပင္ႀကီး

မွာေပ်ာ္ရႊင္မူေတြနည္းလာတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ လူေတြကေၾကာက္ၿပီးသိပ္မလာၾကေတာ႔ ကၽြန္မအတြက္ပ်င္း

လာေတာ႔တာေပါ႔။


တစ္ရက္မွာေတာ႔ လူေတြအုပ္စုလိုက္ ဓါတ္မီးေတြန႔ဲအမ်ားႀကီးကၽြန္မဆီေရာက္လာၾကတယ္။ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မ

ကိုခ်ဳပ္္ၾကတယ္။ကၽြန္မလဲတတ္စြမ္းသေလာက္ေတာ႕ ၿပန္ခုခံတာပါပဲ။ေယာက္က်ားေလးေတြ ေလးငါးေယာက္

ေလာက္ ဝိုင္းခ်ဳပ္တာဆိုေတာ႕ ကၽြန္မေနာက္ဆံုးလက္ေလွ်ာ႔လိုက္ရတယ္။အ႔ဲအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မလက္ေမာင္းမွာ

စူးခန႔ဲတစ္ခ်က္ၿဖစ္ၿပီး ေလာကႀကီးန႔ဲ ကၽြန္မအဆက္အသြယ္ပ်က္သြားေတာ႕တယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ကၽြန္မအသိဝင္ဝင္လာခ်င္း မ်က္လံုးဖြင္႔ၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မ မုန္းတ႔ဲ အလင္းေရာင္ေတြၾကားထဲကိုကၽြန္မ

ေရာက္ေနတယ္။ကၽြန္မအေတာ္ေၾကာက္သြားမိတယ္။ဒီအလင္းေရာင္ေတြက ကၽြန္မကိုဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္

ၾကမွာေလ။ခဏေလးေနေတာ႕ လူႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ၾကည္႔ရတာ ဆရာဝန္ေတြထင္ပါတယ္ ဂ်ဴတီ

ကုဒ္ေတြန႔ဲ ကၽြန္မကို အားေပးစကားလာေၿပာတယ္ ေဆးကုေပးေနၿပီေနာ္တ႔ဲ ေပ်ာက္သြားမွာပါ ဘာမွမပူန႔ဲ တ႔ဲ

ကၽြန္မဘာမွၿပန္မေၿပာၿဖစ္လိုက္ဖူး အခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေၾကာက္ေနတာပဲသိတယ္။ဆရာဝန္ေတြၿပန္ထြက္သြား

ၾကမွ ကၽြန္မေဆးရံုတစ္ခုမွာေရာက္ေနမွန္းသတိထားမိလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ႕ လင္းထိန္ေနတ႔ဲအခန္းထဲမွာကၽြန္

မတစ္ေယာက္ထဲ႕႕႕႕႕ ကၽြန္မအရမ္းေၾကာက္ေနမိတယ္။လက္မွာေဆးသြင္းထားတ႔ဲအပ္ကိုၿဖဳတ္ၿပီး ကၽြန္မကုတင္

ေပၚကအေၿပးေလးဆင္းမိတယ္။ေနာက္ၿပီးအခန္းအၿပင္ဖက္ကိုထြက္ဖို႕ တံခါးကိုဘယ္လိုဖြင္႔ဖြင္႔ ဖြင္႔လို႔မရဘူး

ၿဖစ္ေနတယ္။ဒါန႔ဲကၽြန္မလဲ တံခါးကိုထုၿပီး ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ဟစ္မိတယ္ ကၽြန္မေၾကာက္တယ္ တံခါးဖြင္႔

ေပးပါ ကၽြန္မကိုအေမွာင္ထဲကိုၿပန္သြားခြင္႔ၿပဳပါလို႔ေပါ႔။လာမဖြင္႔ေပးၾကပါဘူး ဒီေတာ႕ ကၽြန္မအခန္းထဲမွာ ပတ္

ေသာင္းက်န္းေနမိလိုက္တယ္ ေၾကာက္စိတ္ကိုေဒါသန႔ဲ ေၿဖၾကည္႔မိတာပါ။


ဒီေတာ႕မွ ေဆးရံုဝန္ထမ္းအခ်ိဳ႕န႔ဲ ဆရာဝန္ေတြ တံခါးဖြင္႔ၿပီးဝင္လာၾကတယ္။တံခါးဖြင္႔တုန္း ကၽြန္မအၿပင္ကိုေၿပး

ထြက္ဖို႕ ႀကိဳးစားေပမ႔ဲအခ်ည္းႏွီးပါပဲ။ေဆးရံုဝန္ထမ္းေတြက ကၽြန္မကိုခ်ဳပ္ထားၾကတယ္။ဆရာဝန္ေတြကေတာ႕

တတြတ္တြတ္န႔ဲေရရြတ္ၿပီးကၽြန္မကိုေၿဖသိမ္႔ေနၾကပါတယ္။ကၽြန္မေဆးရံုတစ္ခုေပၚ ေရာက္ေနတာၿဖစ္ပါတယ္။

ဆရာဝန္ေတြ န႔ဲ ဝန္ထမ္းေတြကေတာ႕ ေၿပာၾကတယ္။


မၾကာခင္ကၽြန္မခံစားေနရတ႔ဲ စိတ္ေဝဒနာေတြသက္သာသြားမွာပါတ႔ဲ။အဟားးးးးဟားးးးးးးးးးကၽြန္မအ႔ဲလိုေအာ္

ရယ္ပစ္လိုက္တယ္။ကၽြန္မရူးေနတာမွမဟုတ္တာ ကၽြန္မကိုလိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတ႔ဲ အရိပ္ေၾကာင္႔လို႔သာကၽြန္

မဒီလိုဘဝေရာက္ေနရတာလို႔ ကၽြန္မေအာ္ဟစ္ၿပီးေၿဖရွင္းၾကည္႔ပါေသးတယ္။မထူးလာပါဘူး လက္ေမာင္းမွာဆူး

ခန႔ဲတစ္ခ်က္န႔ဲအတူကၽြန္မ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


အရမ္းရင္းႏွီးတ႔ဲအသံတစ္ခုေၾကာင္႔ ကၽြန္မလန္႔နိုးလာခ႔ဲတယ္။ကၽြန္မ ထၾကည္႔လိုက္ေတာ႕ အရိပ္တစ္ခု႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

သြားၿပီ ကၽြန္မေၾကာက္လန္႔တၾကား ထေၿပးတယ္ ပိတ္လွ်က္ကာထားတ႔ဲတံခါးတစ္ခုနားမွာကၽြန္မ ရပ္တန္႔

လိုက္ရတယ္။သြားၿပီ ဒီအရိပ္န႔ဲအတူ ကၽြန္မဒီအခန္းထဲမွာပိတ္မိေနပါၿပီ။ကၽြန္မေအာ္ငိုပစ္လိုက္တယ္ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

တံခါးကိုဘယ္လိုပဲထုထု ပြင္႔မလာေတာ႕ပါဘူး။ကၽြန္မလက္ေတြ ေယာင္ကိုင္းလာတ႔ဲအထိကၽြန္မ တံခါးကို

အဆက္မၿပတ္ထုေနမိတယ္။အ႔ဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္မအခန္းေဘးက ၿပတင္းေပါက္ကိုသတိထားမိလိုက္တယ္။

ဘုရားမတာပဲဆိုၿပီးေတာ႕ ကၽြန္မၿပတင္းေပါက္ဆီအေၿပးလွမ္းသြားမိတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေတြဟိုးးးးအဝိစိအထိ

ၿပဳတ္က်သြားသလားထင္ရပါတယ္ ကၽြန္မေရာက္ေနတ႔ဲအခန္းက ၃ ထပ္မွာရွိေနတာကိုးးးးးးကၽြန္မခုန္ခ်ဖို႔

စိတ္ကူးၾကည္႔ေပမ႔ဲ မေအာင္ၿမင္လိုက္ပါဘူး။အ႔ဲအခ်ိန္မွာပဲ အရိပ္ကေတာင္းဆိုလာၿပန္တယ္႕႕႕႕ကၽြန္မၿငင္း

တယ္႕႕႕႕႕႕အရိပ္ကလဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆို ေစခိုင္းေနၿပန္တယ္။အၿပင္ထြက္ရမယ္ ကၽြန္မအၿပင္ထြက္ရ

မယ္ ဆိုၿပီးေတာ႕ပါ။ကၽြန္မၿငင္းမိတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ ကၽြန္မရ႔ဲ အရိပ္ေတာင္းဆိုေနတာက

ကၽြန္မကို ၿပတင္းေပါက္ကေနခုန္ခ် ေပးဖို႔ပါပဲ။သူေတာင္းဆိုလိုက္ ကၽြန္မကၿငင္းလိုက္န႔ဲ အ႔ဲဒီ အခန္းေလးထဲမွာ

ေနဝင္သြားမွပဲ ကၽြန္မသက္ၿပင္းခ်နိုင္ခ႔ဲပါတယ္။ေနဝင္ခါစမွာပဲ ဆရာဝန္အခ်ိဳ႕ေရာက္လာၿပီး ကၽြန္မကိုေဆး

ထိုးေပးၾကၿပန္တယ္ အ႔ဲဒီေနာက္ေတာ႕ကၽြန္မ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


တတြတ္တြတ္ ၿခိမ္းေၿခာက္ေတာင္းဆိုေနတ႔ဲ အသံန႔ဲအတူကၽြန္မနိုးထလာၿပန္တယ္။ကၽြန္မထပ္ၿငင္းတယ္။

အ႔ဲလိုၿငင္းေတာ႕ အရိပ္မဲႀကီးဟာ ကၽြန္မလည္ပင္းကိုလာညစ္ေတာ႕တယ္။ ကၽြန္မ ရုန္းကန္ရင္း န႔ဲ အရိပ္မဲ

ႀကီးဟာ ကၽြန္မကို ၿပတင္းေပါက္ဆီ တေရြ႔ေရြ႔ဆြဲေခၚသြားေတာ႕တယ္။  ကၽြန္မကိုတြန္းခ်ေနပါေတာ႕တယ္။

ၿပဳတ္က်လုၿပဳတ္က်ခင္မွာပဲ တံခါးဖြင္႔သံန႔ဲအတူ   ဆရာဝန္ေတြအေၿပးေလးေရာက္ဝင္ေရာက္လာၾကတယ္။

ဝင္ေရာက္လာၾကတ႔ဲ လူေတြန႔ဲအတူ အရိပ္မဲႀကီးလဲေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ကၽြန္မ ေမာဟိုက္စြာန႔ဲ အသက္

ကိုဝဝရူသြင္းေနတုန္း ဆရာဝန္ေတြက ကၽြန္မကိုခ်ဳပ္ၿပီး   ကုတင္ေပၚၿပန္တင္ေပးၾကတယ္။ေနာက္ၿပီး အခုလို

မေသာင္းက်န္းေတာ႕ဖို႔ နားခ်ၾကတယ္။ၿပီးေတာ႕ ေဆးထိုးအပ္တစ္ေခ်ာင္းကိုၿမင္လိုက္ရၿပီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး


ကၽြန္မဖ်တ္ကန႔ဲ သတိဝင္လာတ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႔ ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ ကၽြန္မရ႔ဲ အရိပ္မဲႀကီးဟာ ကၽြန္မကို ေပၚ

ကေနမိုးၿပီးၾကည္႔ေနၿပန္တယ္။ၿပီးေတာ႕ ေအးတိေအးစက္န႔ဲ ၿပတင္းေပါက္ကိုလက္ညွိဳးထိုးၿပေတာ႕တယ္။

ကၽြန္မေခါင္းခါလိုက္တယ္။ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မဆံုးၿဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ရူးရူးမိုက္မိုက္ခ်လိုက္တယ္႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


လက္မွာခ်ိတ္ထားတ႔ဲ ေဆးပိုက္ေတြကိုဆြဲၿဖဳတ္ၿပီး ေဆးပုလင္းကို ၾကမ္းၿပင္ေပၚခ်ခြဲပစ္လိုက္တယ္။


ခလြမ္း!!!!!!!!!


အ႔ဲဒီေနာက္ ပုလင္းကြဲတစ္ခုကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီးတ႔ဲေနာက္မွာေတာ႕ ကၽြန္မလက္ေကာက္ဝတ္ကို႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


တစက္စက္က်ေနတ႔ဲ နီရဲရဲ ေသြးစက္တို႕န႔ဲအတူ ကၽြန္မ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕


ကၽြန္မအေၾကာင္းကေတာ႔ ဒါပါပဲ။အခုေတာ႕ ကၽြန္မ အရမ္းႏွစ္သက္တ႔ဲ ခေရပင္ႀကီးကို ကၽြန္မအပိုင္ရလိုက္

ပါၿပီ။ကၽြန္မခေရပင္ႀကီးမွာ ေအးခ်မ္းစြာန႔ဲမွီတင္းခိုလွံဳေနခ႔ဲတာ အခုဆိုရင္ ရာစုႏွစ္တစ္ခုေတာင္ တိုင္ခ႔ဲပါၿပီ။

ေက်ာ္ၾကားတာတစ္ခုရွိပါေသးတယ္ ဒီခေရပင္ႀကီးက သရဲေၿခာက္တယ္တ႔ဲ။ကၽြန္မ မဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္မဘယ္

သူ႔ကိုမွ မေၿခာက္ခ႔ဲဖူးပါဘူး။ကၽြန္မ န႔ဲပံုစံတူတ႔ဲ အရိပ္တစ္ခုဟာအခုထိ ကၽြန္မကိုဒုကၡေပးေနတုန္းပါပဲ။ဒီခေရပင္

ႀကီးေရွ႔က ၿဖတ္သြားတ႔ဲ လူမွန္သမွ်ကို ကၽြန္မ မဟုတ္တ႔ဲ ကၽြန္မရ႔ဲ အရိပ္မဲႀကီးက လိုက္လံၿပီး ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕



မေရးစဖူး ထူးထူးဆန္းဆန္းအေၾကာင္းအရာေလးကိုစမ္းေရးၾကည္႔မိတာပါ။ခံစားေပးၾကပါအံုးလို႔ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕႕

ႀကိဳးစားလွ်က္္႕႕႕႕႕႕႕ၿဖိဳးဇာနည္႕႕႕ည ၁၁နာရီ ၂၀ တိတိ

8 Comments


အိပ္ခ်ိန္လာဖတ္သြားတာေနာ္ ညအိပ္မက္မက္လုိ့ကေတာ့တရာခံကၿဖိဳးဇာနည္ပဲ
ဟီး..:D


အရမ္းမိုက္တယ္
ဘယ္လိုမ်ား အေတြးရလိုက္တာပါလိမ္႔
ဖတ္ေနက် သရဲအေၾကာင္းေတြနဲ႔ မတူဘူး
ဖတ္ရတာ အရမ္းခံတြင္းေတြ႔တယ္
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ သရဲကားဆို အရမ္းၾကိဳက္တာဗ်


စိတၱဇဆန္ဆန္ဘဲ....
ခံစားသြားတယ္


ေကာင္းပါ့ ရွင္။ တထိတ္ထိတ္နဲ႔..


ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလး


ဝိုး မိုက္တယ္။


ျဖစ္ႏုိင္ေခ်မ်ားတယ္ မဂ်က္ေဆးရုံတက္တုန္းကအဲလုိမ်ဳိး
ကုိယ္တုိင္ခံစားခဲ႔ရလုိ႔
တကယ္ေျပာတာေနာ္


ဖတ္ၿပီးစိတ္ေက်နပ္မႈရွိတယ္။

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

how about

Copyright © 2009 အရာအားလံုးၿပီးၿပည္႔စံုခ႔ဲေသာ ဘ၀တစ္ခု၏ ရာဇ၀င္ All rights reserved. Theme by Laptop Geek. | Bloggerized by FalconHive.