0

ေမာင္႔ရ႕ဲခ်စ္သူသစၥာ

Posted by ၿဖိဳးဇာနည္ on Sunday, December 07, 2008 in
ေမေရ … ေမ့အတြက္ ေမာင္ ပိုက္ဆံစုထားတာ ေတာ္ေတာ္ရေနၿပီ ။ အားမငယ္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ ။ ေမ့မ်က္လံုးေတြ ျမင္ရေတာ့မယ္”။ ေမာင္က တစ္ေန႔ ထိုသို႔ ေျပာလာေသာအခါ ေမာင္၏ ေခ်ာမြတ္ေနေသာ လက္ဖ၀ါးမ်ားကို အားကိုးတၾကီး ကိုင္ဆုတ္ျပီး ၊ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ေလာကၾကီးအား ျမင္ခြင့္မရခဲ့ေသာ ကြ်န္မမ်က္၀န္းမ်ားတြင္ မ်က္ရည္၀ဲသြားရသည္ ။ ကြ်န္မလို မ်က္မျမင္ ဒုကၡိတ တစ္ေယာက္အေပၚ အလြန္ၾကင္နာ ခ်စ္ခင္ခါ ယုယတတ္ေသာ ေမာင့္ကို ကြ်န္မ၏ မိသားစုကပင္ အံ့ၾသခဲ့ရသည္မွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ကြ်န္မကိုခ်စ္သည့္ ေမာင့္အခ်စ္သည္ ထိုမွ် ၾကီးမားလိမ့္မည္ဟု မယံုၾကည္ခဲ့ၾကေသာ ကြ်န္မ မိသားစုသည္ အစပထမတြင္ေတာ့ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္ ေမာင္က သူတို႔ကို လက္ေတြ႕ သက္ေသျပခဲ့ေလသည္ ။…………………………………“ေမေရ … ဘာမွ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ။ နာရီပိုင္းျပီးရင္ ေမာင့္ကို ေမ ျမင္ေတြ႔ နိုင္ေတာ့မယ္ ။ ေမၾကိဳက္တဲ့ မိုးစက္ေတြကို ေမ ၾကည့္နိုင္ေတာ့မယ္ ။ ေမ ၾကိဳက္တဲ့ သစ္ပင္ေတြ ေလမွာ ယိမ္းေနတာ ျမင္ရေတာ့မယ္ ။ အားတင္းထားေနာ္ ။ အားလံုး အိုေကသြားမယ္ ။ ဟုတ္ျပီလား ။ ေမာင္ အျမဲ ရွိေနမယ္ ။”ကြ်န္မတို႔ အားလံုး ေစာင့္စားခဲ့ရေသာေန႔သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္ ။ မ်က္ၾကည္လႊာ အစားထိုး၍ ကုသဖို႔ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေငြေၾကးပမာဏကို ေမာင္က စုေဆာင္းလိုက္နုိင္ေလျပီ ။ ခြဲခန္း၏ အေပါက္၀အထိ ေမာင္က ကြ်န္မ လက္ကို မလႊတ္ပဲ လိုက္ပါလာခဲ့သည္ ။ “ေမ့ကို ေမာင္ ထာ၀ရ သိပ္ခ်စ္ေနမယ္ေနာ္ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေမာင့္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္နဲ႔ အားေတြကို ေမြးပါ ေမာင့္ရဲ့ေမ ”ဟု ကြ်န္မ နားနား ေမာင္က ကပ္ေျပာကာ ၊ ကြ်န္မ၏ နဖူးေလးကို ျငင္သာစြာ နမ္းလိုက္၏ ။ ထိုအနမ္းေၾကာင့္ ကြ်န္မ တကိုယ္လံုး အားမာန္အျပည့္ႏွင့္ ေႏြးေထြးသြားသေယာင္ ခံစားလိုက္ရသည္ ။…………………………………“ပတ္တီးကို ေျဖတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းၾကီး မ်က္စိကို မဖြင့္နဲ႔ ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္ၾကည့္ ။”ေအာ္ပေရးရွင္းအျပီး ေမာင္နွင့္ ေတြ႕ရမည္ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ္လည္း ၊ တကယ္ေတာ့ ေမာင္က မျဖစ္မေန ခရီးတစ္ခုကို ထြက္သြားခဲ့သည္ ဟု ေမေမက ျပန္ေျပာျပသည္ ။ ေမာင္မရွိေသာ ေန႔ရက္မ်ားတြင္ အနားမွာ ေဖေဖ (သို႔) ေမေမ (သို႔) ကိုၾကီး အျမဲ ရွိေနခဲ့ေသာ္လည္း အထီးက်န္ဆန္ခါ ဟာတာတာျဖစ္လြန္းလွ၏ ။ ပတ္တီးျဖည္မည့္ေန႔တြင္ေတာ့ ေမာင္ ေရာက္လာမည္ဟု အတိအက် ယံုၾကည္ထားခဲ့သည္။ ေမာင့္ မ်က္နွာကို ျမင္ရေတာ့မည္ ဆိုေသာ အေတြးႏွင့္ ကြ်န္မ နွလံုးသား အထိန္း အကြပ္မဲ့ေနခဲ့သည္ ။ ရင္ခုန္သည္ဆိုတာ ဒါပဲျဖစ္မည္ ။“ဟင္” ကြ်န္မေရွ႕တြင္ ၀ိုးတ၀ါး အရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕ရသည္ ။ သူ႕ေဘးဘက္တြင္ ေနာက္ထပ္ အရိပ္သံုးခု ။ “သမီးေလး”အရိပ္နွစ္ခုက ကြ်န္မနား နီးကပ္လာျပီး စိုးရိမ္တၾကီးေခၚလိုက္သည္ ။ ေဖေဖ နွင့္ ေမေမ …. ။ကြ်န္မ မ်က္၀န္းတို႔ကို တခ်က္မွိတ္ခါ ျပန္ဖြင့္လိုက္သည္ ။ ဤတၾကိမ္တြင္ေတာ့ အလင္းေရာင္တခ်ိဳ႕ မ်က္စိထဲ ၀င္လာသည္ ။ ၀ိုးတ၀ါးအရိပ္မ်ား တျဖည္းျဖည္း ထင္ေပၚလာသည္ ။ ေဖေဖ … ေမေမ … ဆရာ၀န္ၾကီး … ကိုၾကီး ….ဟင္ … ဒါဆို … ဒါဆို … ေမာင္ … ေမာင္ ေရာ ။“ေမာင္ ေရာ ဟင္” ေမေမ့လက္ကို အားကိုးတၾကီး လွမ္းဆြဲျပီး ေမးလိုက္မိသည္ ။ ေမေမငိုေနသည္ ။ ၀မ္းသာလြန္းတာ ျဖစ္နိုင္သည္ ။ “ေဖေဖ ေမေမ သားကို ညီမေလးန႔ဲ ခဏ တစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာခြင့္ေပးပါ”။ကိုၾကီး၏ ခြင့္ေတာင္းသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။ ဘာေတြျဖစ္ေနသနည္း ကြ်န္မ မသိပါ ။ကိုၾကီးမွတပါး အားလံုး အျပင္ထြက္သြားျပီးေသာအခါ - -“ညီမေလး … တိမ္ယံက ညီမေလးအတြက္ စာတစ္ေစာင္ ထားသြားခဲ့တယ္ ။ ကိုၾကီး ဖတ္ျပမယ္ေနာ္ ။ေမ …ဒီစာကို ေမဖတ္ရခ်ိန္မွာ ေမာင္က အေ၀း တစ္ေနရာမွာ ေရာက္ေနျပီ ။ တကယ္ေတာ့ ေမ … ေမာင္တို႔ဘ၀မွာ မထင္မွတ္တဲ့ ၾကမၼာဆိုး၀င္ခဲ့တယ္ ။ အစိုးရက ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ၄၅ က်ပ္တန္ ၊ ၉၀ က်ပ္တန္ေတြ တရားမ၀င္ေတာ့ဖူးလို႔ ေၾကျငာတဲ့ေန႔က ေမ့အတြက္ ဆုထားခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ အားလံုးနီးပါးဟာ တန္ဖိုးမဲ့သြားခဲ့တယ္ ။ အနွစ္ ၂၅ ထိ ေလာကၾကီးကို ျမင္ခြင့္မရခဲ့တဲ့ ေမ့ကို ျမင္ခြင့္ရေအာင္လုပ္ေပးဖို႔ လမ္းမရွိေတာ့သလို ျဖစ္သြားတယ္ ။ ေမာင္ေလ … သိပ္ ငိုေၾကြးခဲ့ရတဲ့ ရက္ေပါင္း မနည္းပါဘူး ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေမာင့္ နွလံုးသားနဲ႔ ထပ္တူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္မိတယ္ ။ခ်စ္ေသာေမ … ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခု ေမ့ဆီမွာ ရွိတဲ့ ေမာင့္မ်က္၀န္းေတြကို အသံုးခ်ျပီး ဘ၀ကို သတၱိရွိရွိ အက်ိဳးရွိရွိ ရင္ဆိုင္ပါ ။ ေမာင္တို႔လို မထင္မွတ္ပဲ ၾကမၼာဆိုး၀င္ေမႊတာ ခံခဲ့ရသူေတြအတြက္ အတတ္နိုင္ဆံုး ကူညီေပးလိုက္ပါ ။ ေနာက္ ေမာင့္အခ်စ္ကို အျမဲခံစားျပီး ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ ေမ ။ေမာင့္ကို လိုက္ရွာဖို႔ မၾကိဳးစားပါနဲ႔ေတာ့ ။ေမ့ရဲ့ေမာင္………………………..ျပီးဆံုးသြားေသာ စာနွင့္အတူ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုကို ကိုၾကီးက လွမ္းေပးသည္ ။ ကြ်န္မ ပုခံုးကို တယုတယကိုင္ကာ ရပ္ေနေသာ လူငယ္တေယာက္ … ေမာင္ ။ဓါတ္ပံုေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ျပီး ၊ ပါးျပင္ေပၚ အတားအဆီးမဲ့ စီးက်လာေသာ မ်က္ရည္စက္တို႔ကို လက္နွင့္ သုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေနာက္ထပ္ က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္တို႔ကိုလည္း ပုတ္ထုတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ေမာင့္ မ်က္၀န္းမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ျပီး ၊ ေမာင္ မွာခဲ့သလို လုပ္ေဆာင္ရန္ ကြ်န္မမွာ တာ၀န္ရွိသည္ ။
ႀကိဳးစားပါအံုးမည္....ၿဖိဳးဇာနည္....ေန႔လည္...၁၁း၂၅တိတိ

0 Comments

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

how about

Copyright © 2009 အရာအားလံုးၿပီးၿပည္႔စံုခ႔ဲေသာ ဘ၀တစ္ခု၏ ရာဇ၀င္ All rights reserved. Theme by Laptop Geek. | Bloggerized by FalconHive.