0
ငါ႔ညေတြ
Posted by ၿဖိဳးဇာနည္
on
Monday, December 29, 2008
in
ခ်စ္သူဖတ္ဖို႔
"ခ်စ္ေရ... ငါ ျပန္ဦးမယ္။"
"ေမ... နင္႔ကို ငါ အရမ္းအျမင္ကတ္တာပဲ။ ၾကည့္လို႔ကို မရဘူး။ စကားေတာင္ ေအးေဆး မေျပာရေသးဘူး။"
"အင္းပါ... ေမျပန္ၿပီေနာ္။ အရမ္းခ်စ္တယ္။"
ဒီညကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ ျဖစ္မယ္။
မနက္မိုးလင္းလို႔ အမွတ္တမဲ႔လိုလိုနဲ႔ ဖုန္းကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ေခ်ာ႔ေမာ႔ ေတာင္းပန္တဲ႔စာမ်ား ေတြ႔ေလမလားလို႔ တမ္းတေနမိသား။ အေလးမထားတာ ၾကာလာၿပီျဖစ္တဲ႔ေနာက္ ဘာေတြကို ထပ္ေမွ်ာ္လင္႔ေနဦးမွာလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ႔မယ္လို႔ နားလည္လာတဲ႔ တေန႔...
တိတ္တိတ္ေလး သူ႔ကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ သူ မျမင္၊ မသိႏိုင္တဲ႔ တေနရာကျဖစ္ျဖစ္ ေစာင္႔ၾကည့္ခ်င္ေသးတဲ႔ စိတ္ကိုေတာ႔ တားမရဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ တစ္ရက္တာက ရွည္လြန္းလွတယ္။ ခုလိုမ်ိဳး ၂၄ နာရီေတာင္ မၾကာလိုက္တဲ႔ အသံတိတ္ ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ က်ရံႈးခဲ႔တဲ႔ အေရအတြက္လည္း မနည္းေတာ႔ၿပီ။ "အေလွ်ာ႔ မေပးလိုက္ပါနဲ႔ဟာ" ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ အားေပးရင္း...
ဒီ ၁၀ နာရီအတြင္း ၄၊ ၅ ႀကိမ္မက သူ ဆက္သြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာကို လ်စ္လ်ဴရႈေနရတာ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ ပင္ပန္းလွတယ္။ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္မာ ရင္႔သန္သူထဲ ကၽြန္ေတာ္ မပါ၀င္ေသးဘူးေလ။ အခါခါ က်ရႈံးရလြန္းလို႔ အႏိုင္ႏိုင္ ျပန္ထေနရတာေရာ ဘယ္သူ အသိအမွတ္ျပဳမိလို႔လဲ။
နာက်င္တဲ႔စိတ္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္္ မလိုခ်င္ခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ လႊတ္ခ်ဖို႔ မတတ္ႏိုင္လို႔ ဆက္ဆုပ္ကိုင္ေနခဲ႔တာ ခုခ်ိန္ထိ မတင္းမေလွ်ာ႔ ၿမဲၿမံစြာ ဖမ္းဆုပ္ထားတုန္း။ ေျပေလ်ာ႔မယ္႔ေန႔ကိုမ်ား ေတာင္႔တေနသလား ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ေ၀ခြဲမရဘူး။
"သူ မေနတတ္လို႔ စိတ္ဆိုးေနရင္လည္း စိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုတာေလး တစံုတခုေလာက္ေတာ႔ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါ"လို႔ ေတာင္းဆိုတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြ အနည္းငယ္ယိုင္နဲ႔သြားခဲ႔တယ္။ ဒီလိုပါပဲ အခါမ်ားစြာလို အရႈံးေတြစဖို႔ ပ်ားသကာစကားတခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ၀တၱရားေက် စကားတခြန္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။
သူ ရွိေနသလား၊ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တခိုး ၾကည့္မယ္။ သူ ရွိေနရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ၿပံဳးၿပီး သူ မလာေသးရင္ေတာ႔ အလိုမက်စြာ ဆက္ေစာင္႔ေနမယ္။ ဒီလိုနဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ ေန႔ေတြ ၿပီးျပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အနား သူ ရွိေနဖို႔မွ မလိုအပ္လွဘဲ။
"တညထဲမွာ လ ႏွစ္စင္း မထြက္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ ျငင္းႏိုင္မလဲ??? ငါ႔ညေတြမွာ လ အစင္းေပါင္း မ်ားစြာ သာေနလိမ္႔မယ္... ေမ။"
ေလးစားရပါေသာခ်စ္ရသူအတြက္..ၿဖိဳးဇာနည္..ည..၁၁း၃၀တိတိ
"ေမ... နင္႔ကို ငါ အရမ္းအျမင္ကတ္တာပဲ။ ၾကည့္လို႔ကို မရဘူး။ စကားေတာင္ ေအးေဆး မေျပာရေသးဘူး။"
"အင္းပါ... ေမျပန္ၿပီေနာ္။ အရမ္းခ်စ္တယ္။"
ဒီညကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွ ျဖစ္မယ္။
မနက္မိုးလင္းလို႔ အမွတ္တမဲ႔လိုလိုနဲ႔ ဖုန္းကို လွမ္းၾကည့္မိတယ္။ ေခ်ာ႔ေမာ႔ ေတာင္းပန္တဲ႔စာမ်ား ေတြ႔ေလမလားလို႔ တမ္းတေနမိသား။ အေလးမထားတာ ၾကာလာၿပီျဖစ္တဲ႔ေနာက္ ဘာေတြကို ထပ္ေမွ်ာ္လင္႔ေနဦးမွာလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေတာ႔မယ္လို႔ နားလည္လာတဲ႔ တေန႔...
တိတ္တိတ္ေလး သူ႔ကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနရင္း အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားဖို႔ လိုအပ္တယ္။ သူ မျမင္၊ မသိႏိုင္တဲ႔ တေနရာကျဖစ္ျဖစ္ ေစာင္႔ၾကည့္ခ်င္ေသးတဲ႔ စိတ္ကိုေတာ႔ တားမရဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္ တစ္ရက္တာက ရွည္လြန္းလွတယ္။ ခုလိုမ်ိဳး ၂၄ နာရီေတာင္ မၾကာလိုက္တဲ႔ အသံတိတ္ ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ က်ရံႈးခဲ႔တဲ႔ အေရအတြက္လည္း မနည္းေတာ႔ၿပီ။ "အေလွ်ာ႔ မေပးလိုက္ပါနဲ႔ဟာ" ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ အားေပးရင္း...
ဒီ ၁၀ နာရီအတြင္း ၄၊ ၅ ႀကိမ္မက သူ ဆက္သြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာကို လ်စ္လ်ဴရႈေနရတာ ကၽြန္ေတာ္႔ အတြက္ ပင္ပန္းလွတယ္။ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္မာ ရင္႔သန္သူထဲ ကၽြန္ေတာ္ မပါ၀င္ေသးဘူးေလ။ အခါခါ က်ရႈံးရလြန္းလို႔ အႏိုင္ႏိုင္ ျပန္ထေနရတာေရာ ဘယ္သူ အသိအမွတ္ျပဳမိလို႔လဲ။
နာက်င္တဲ႔စိတ္ႀကီး ကၽြန္ေတာ္္ မလိုခ်င္ခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ လႊတ္ခ်ဖို႔ မတတ္ႏိုင္လို႔ ဆက္ဆုပ္ကိုင္ေနခဲ႔တာ ခုခ်ိန္ထိ မတင္းမေလွ်ာ႔ ၿမဲၿမံစြာ ဖမ္းဆုပ္ထားတုန္း။ ေျပေလ်ာ႔မယ္႔ေန႔ကိုမ်ား ေတာင္႔တေနသလား ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း ေ၀ခြဲမရဘူး။
"သူ မေနတတ္လို႔ စိတ္ဆိုးေနရင္လည္း စိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုတာေလး တစံုတခုေလာက္ေတာ႔ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါ"လို႔ ေတာင္းဆိုတဲ႔အခါ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတြ အနည္းငယ္ယိုင္နဲ႔သြားခဲ႔တယ္။ ဒီလိုပါပဲ အခါမ်ားစြာလို အရႈံးေတြစဖို႔ ပ်ားသကာစကားတခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ၀တၱရားေက် စကားတခြန္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္။
သူ ရွိေနသလား၊ ကၽြန္ေတာ္ တိတ္တခိုး ၾကည့္မယ္။ သူ ရွိေနရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ၿပံဳးၿပီး သူ မလာေသးရင္ေတာ႔ အလိုမက်စြာ ဆက္ေစာင္႔ေနမယ္။ ဒီလိုနဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ ေန႔ေတြ ၿပီးျပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္႔အနား သူ ရွိေနဖို႔မွ မလိုအပ္လွဘဲ။
"တညထဲမွာ လ ႏွစ္စင္း မထြက္ဘူးလို႔ ဘယ္သူ ျငင္းႏိုင္မလဲ??? ငါ႔ညေတြမွာ လ အစင္းေပါင္း မ်ားစြာ သာေနလိမ္႔မယ္... ေမ။"
ေလးစားရပါေသာခ်စ္ရသူအတြက္..ၿဖိဳးဇာနည္..ည..၁၁း၃၀တိတိ
Post a Comment