0
ညစ္တယ္ညစ္တယ္..ေအာ္...ဒုကၡ
Posted by ၿဖိဳးဇာနည္
on
Wednesday, February 04, 2009
in
ကၽြန္ေတာ္႔အေၾကာင္း
ညစ္တယ္ညစ္တယ္..ေအာ္...ဒုကၡ
ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္ညစ္ေနတယ္။ဘာလုပ္လုပ္ညစ္စရာေတြန႔ဲပဲေတြ႔ေနရတယ္။ကိုယ္႔ကိုကိုယ္လည္းအားမရဘူးၿဖစ္နိုင္ရင္
ဂုတ္ကေနကိုင္ေစာင္႔ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။တစ္ခါတေလမ်ားကိုယ္႔ဘဝကိုကိုယ္လည္ပင္းညွစ္ပစ္ခ်င္တယ္။ေလာကႀကီးက
လည္းဒီအတိုင္းပဲသူပိုက္ဆံမကုန္တိုင္းဒုကၡကိုပိုက္ဆံန႔ဲဝယ္လို႔ရတ႔ဲနည္းေတြအမ်ားႀကီးဖန္တီးသြားတယ္။ထားပါဒါကသူ႔
အပိုင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္႔အပိုင္းကမနက္အိပ္ရာကနိုးလာကထဲကဟိုလိုလိုဒီလိုလိုန႔ဲဘာလြမ္းလို႔လြမ္းရမွန္းကိုမသိတ႔ဲဖီလင္မ်ိဳး
န႔ဲကိုနိုးလာေတာ႔တာ။ဒါန႔ဲပဲၿပတ္သြားတ႔ဲရည္းစားေဟာင္းကိုလြမ္းပစ္လိုက္တယ္။အဲဒီဖီလင္ကိုmodeအၿပည္႔သြင္းလိုက္ေတာ႔
ပိုဆိုးလာတယ္။တကယ္လြမ္းလာသလိုလိုဗိုက္ပဲဆာလာသလိုလိုအၿပင္သြားရမလိုလိုchattingပဲထိုင္ရမလိုလိုန႔ဲလိုလိုေတြမ်ား
ၿပီးေခါင္းေတြလည္းမူးလာတယ္။ဒါကသိပ္မဆိုးေသးပါဘူးအဲသူ႔ထက္ဆိုးတာကကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲသူငယ္ခ်င္း(ေကာင္မေလး)က
သူရန္ကုန္ကိုအၿပီးေၿပာင္းေတာ႔မယ္တ႔ဲလာႏွဳတ္ဆက္သြားတယ္။သြားၿပီေပါ႔ဗ်ာေစာေစာကမွတတ္ေနပါတယ္ဆိုတ႔ဲဖီလင္ေတြ
မိုင္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။လူလဲဘာရယ္ေတာ႔by nameမယ္မယ္ရရမရွိတ႔ဲစိတ္ညစ္မွူေတြန႔ဲနံုးေနတယ္။ဒါန႔ဲပဲကၽြန္ေတာ္ေစ်းထဲကို
သြားၿဖစ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ႔ညစ္ေနတ႔ဲစိတ္ေတြကိုအေၾကာင္းၿပဳၿပီးကၽြန္ေတာ္ထြက္ေပါက္ရွာလိုက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ဟာလူ
ေကာင္းတစ္ေယာက္ေပမ႔ဲလူေတာ္မဟုတ္တာေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ထြက္ေပါက္ဟာBeer ဆိုင္ကိုတန္းေနတာပဲ။ေသာက္ေနလိုက္
ပါတယ္ေအေဆးေပါ႔ညစ္ေနတာေတြကိုမလန္းလန္းေအာင္ေရခ်ိန္ညွိၿပီးတ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႔ေသြးေလးနဲနဲလန္းလာတာန႔ဲအိမ္ၿပန္ဖို႔
စိတ္ကူးလိုက္ပါတယ္။အဲဒီမွာစၿပီးအႀကီးႀကီးညစ္သြားေတာ႔တာပါပဲ။ေရခ်ိန္ေတြလဲဘယ္ေၿပးကုန္မွန္းမသိေတာ႔ပါဘူး။ဆံပင္ေတြ
ေတာင္ေထာင္သြားတယ္။ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ကာကၽြန္ေတာ္စီးလာတ႔ဲဆိုင္ကယ္ကိုဘယ္ကကားဝင္က်ံုဳးထားလဲမသိပါဘူးဗ်ာ
ကာဗာေတြကေတာ႔ရစရာမရွိေတာ႔ဘူး။ဆိုင္ကယ္ကလဲၿမင္ရက္စရာေတာင္မရွိဘူး။ဒါန႔ဲကၽြန္ေတာ္လဲကိုယ္႔ဆိုင္ကယ္ေလးကိုကိုယ္
သြားထူတာေပါ႔ဗ်ာ။ၿပီးေတာ႔အနီးနားကလူေတြကိုဘယ္ကကားမ်ားဝင္တိုက္သြားတာေတြ႔မိသလဲလို႔ေပါ႔။ဒီေတာ႔မွပဲပိုမ်က္လံုးၿပဴး
သြားမိတယ္။သူတို႔ေၿပာၿပတာကဆိုင္ကယ္ပိုင္ရွင္ကိုကားသမားကအေလွ်ာ္ေပးလိုက္လို႔ဆိုင္ကယ္ပိုင္ရွင္ကေၾကေအးၿပီးအခုဆိုင္
ကယ္ကိုၿပင္ဆိုင္ပို႔ဖို႔ကားသြားငွားေနပါတယ္တ႔ဲဗ်ာ။အမ္မေလးဗ်ာၾကည္႔ေနတ႔ဲလူေတြကိုအဲဒါကၽြန္ေတာ္႔ဆိုင္ကယ္ပါဗ်ာလို႔ကိုမ
နည္းေၿပာၿပရတယ္။စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါေတာ႔ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္သာအေရာက္ေနာက္က်ရင္ဆိုင္ကယ္ေတာင္ေတြ႔လိုက္ရမွာမဟုတ္ဖူး။
ဟိုဆရာသမားကလဲဘရိန္းေတာ္ေတာ္ေၿပးတာပဲအေလွ်ာ္ေတာင္ကပ္ေတာင္းသြားလိုက္ေသးတယ္။ၿပီးေတာ႔အေပ်ာက္မွလံုးဝကို
အေပ်ာက္ရိုက္သြားတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔မွာသာညစ္လက္စန႔ဲဆက္ညစ္ရင္းဆိုင္ကယ္ကိုနီးရာဝပ္ေရွာ႔ပို႔ၿပီးBeerဆိုင္ထဲကိုပဲေနာက္တစ္
ခါလန္းရေလေအာင္ၿပန္ဝင္ၿပီးသံုးထပ္ကြမ္းညစ္ေနတာေလးကိုေရႊတံဆိပ္သံုးထပ္ကြမ္းၿမန္မာဘီယာန႔ဲေၿဖသိမ္႔လိုက္ရပါေတာ႔တယ္။
ေအာ္....ဒုကၡ....ေအာ္....ဒုကၡ..........ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေနေနတာေတာင္မွလာလာၿပီးလက္သီးန႔ဲထိုးထိုးသြားတယ္။အခုေတာ႔ကၽြန္
ေတာ္စာေရးေနလိုက္ရလို႔ညစ္ေနတာေတြနဲနဲေတာ႔ေပါ႔သြားသလိုပဲ။
ေတာ္ ၿပီဗ်ာ...ညစ္လာၿပန္ၿပီ....ေစာေစာအိပ္ၿပီး...ေမ႔ပစ္လိုက္ေတာ႔မယ္။အိမ္မက္ထဲအထိေတာ႔ဒီေကာင္ေတြလိုက္မလာနိုင္ေလာက္ဖူးထင္ပါတယ္။
ၿဖိဳးဇာနည္ ....ည...၁၂း၂၀တိတိ
ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္ညစ္ေနတယ္။ဘာလုပ္လုပ္ညစ္စရာေတြန႔ဲပဲေတြ႔ေနရတယ္။ကိုယ္႔ကိုကိုယ္လည္းအားမရဘူးၿဖစ္နိုင္ရင္
ဂုတ္ကေနကိုင္ေစာင္႔ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။တစ္ခါတေလမ်ားကိုယ္႔ဘဝကိုကိုယ္လည္ပင္းညွစ္ပစ္ခ်င္တယ္။ေလာကႀကီးက
လည္းဒီအတိုင္းပဲသူပိုက္ဆံမကုန္တိုင္းဒုကၡကိုပိုက္ဆံန႔ဲဝယ္လို႔ရတ႔ဲနည္းေတြအမ်ားႀကီးဖန္တီးသြားတယ္။ထားပါဒါကသူ႔
အပိုင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္႔အပိုင္းကမနက္အိပ္ရာကနိုးလာကထဲကဟိုလိုလိုဒီလိုလိုန႔ဲဘာလြမ္းလို႔လြမ္းရမွန္းကိုမသိတ႔ဲဖီလင္မ်ိဳး
န႔ဲကိုနိုးလာေတာ႔တာ။ဒါန႔ဲပဲၿပတ္သြားတ႔ဲရည္းစားေဟာင္းကိုလြမ္းပစ္လိုက္တယ္။အဲဒီဖီလင္ကိုmodeအၿပည္႔သြင္းလိုက္ေတာ႔
ပိုဆိုးလာတယ္။တကယ္လြမ္းလာသလိုလိုဗိုက္ပဲဆာလာသလိုလိုအၿပင္သြားရမလိုလိုchattingပဲထိုင္ရမလိုလိုန႔ဲလိုလိုေတြမ်ား
ၿပီးေခါင္းေတြလည္းမူးလာတယ္။ဒါကသိပ္မဆိုးေသးပါဘူးအဲသူ႔ထက္ဆိုးတာကကၽြန္ေတာ္႔ရ႔ဲသူငယ္ခ်င္း(ေကာင္မေလး)က
သူရန္ကုန္ကိုအၿပီးေၿပာင္းေတာ႔မယ္တ႔ဲလာႏွဳတ္ဆက္သြားတယ္။သြားၿပီေပါ႔ဗ်ာေစာေစာကမွတတ္ေနပါတယ္ဆိုတ႔ဲဖီလင္ေတြ
မိုင္ကုန္ေတာ႔တာပဲ။လူလဲဘာရယ္ေတာ႔by nameမယ္မယ္ရရမရွိတ႔ဲစိတ္ညစ္မွူေတြန႔ဲနံုးေနတယ္။ဒါန႔ဲပဲကၽြန္ေတာ္ေစ်းထဲကို
သြားၿဖစ္လိုက္တယ္။ၿပီးေတာ႔ညစ္ေနတ႔ဲစိတ္ေတြကိုအေၾကာင္းၿပဳၿပီးကၽြန္ေတာ္ထြက္ေပါက္ရွာလိုက္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ဟာလူ
ေကာင္းတစ္ေယာက္ေပမ႔ဲလူေတာ္မဟုတ္တာေၾကာင္႔ကၽြန္ေတာ္႔ထြက္ေပါက္ဟာBeer ဆိုင္ကိုတန္းေနတာပဲ။ေသာက္ေနလိုက္
ပါတယ္ေအေဆးေပါ႔ညစ္ေနတာေတြကိုမလန္းလန္းေအာင္ေရခ်ိန္ညွိၿပီးတ႔ဲအခ်ိန္မွာေတာ႔ေသြးေလးနဲနဲလန္းလာတာန႔ဲအိမ္ၿပန္ဖို႔
စိတ္ကူးလိုက္ပါတယ္။အဲဒီမွာစၿပီးအႀကီးႀကီးညစ္သြားေတာ႔တာပါပဲ။ေရခ်ိန္ေတြလဲဘယ္ေၿပးကုန္မွန္းမသိေတာ႔ပါဘူး။ဆံပင္ေတြ
ေတာင္ေထာင္သြားတယ္။ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ကာကၽြန္ေတာ္စီးလာတ႔ဲဆိုင္ကယ္ကိုဘယ္ကကားဝင္က်ံုဳးထားလဲမသိပါဘူးဗ်ာ
ကာဗာေတြကေတာ႔ရစရာမရွိေတာ႔ဘူး။ဆိုင္ကယ္ကလဲၿမင္ရက္စရာေတာင္မရွိဘူး။ဒါန႔ဲကၽြန္ေတာ္လဲကိုယ္႔ဆိုင္ကယ္ေလးကိုကိုယ္
သြားထူတာေပါ႔ဗ်ာ။ၿပီးေတာ႔အနီးနားကလူေတြကိုဘယ္ကကားမ်ားဝင္တိုက္သြားတာေတြ႔မိသလဲလို႔ေပါ႔။ဒီေတာ႔မွပဲပိုမ်က္လံုးၿပဴး
သြားမိတယ္။သူတို႔ေၿပာၿပတာကဆိုင္ကယ္ပိုင္ရွင္ကိုကားသမားကအေလွ်ာ္ေပးလိုက္လို႔ဆိုင္ကယ္ပိုင္ရွင္ကေၾကေအးၿပီးအခုဆိုင္
ကယ္ကိုၿပင္ဆိုင္ပို႔ဖို႔ကားသြားငွားေနပါတယ္တ႔ဲဗ်ာ။အမ္မေလးဗ်ာၾကည္႔ေနတ႔ဲလူေတြကိုအဲဒါကၽြန္ေတာ္႔ဆိုင္ကယ္ပါဗ်ာလို႔ကိုမ
နည္းေၿပာၿပရတယ္။စဥ္းစားၾကည္႔ၾကပါေတာ႔ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္သာအေရာက္ေနာက္က်ရင္ဆိုင္ကယ္ေတာင္ေတြ႔လိုက္ရမွာမဟုတ္ဖူး။
ဟိုဆရာသမားကလဲဘရိန္းေတာ္ေတာ္ေၿပးတာပဲအေလွ်ာ္ေတာင္ကပ္ေတာင္းသြားလိုက္ေသးတယ္။ၿပီးေတာ႔အေပ်ာက္မွလံုးဝကို
အေပ်ာက္ရိုက္သြားတယ္။ကၽြန္ေတာ္႔မွာသာညစ္လက္စန႔ဲဆက္ညစ္ရင္းဆိုင္ကယ္ကိုနီးရာဝပ္ေရွာ႔ပို႔ၿပီးBeerဆိုင္ထဲကိုပဲေနာက္တစ္
ခါလန္းရေလေအာင္ၿပန္ဝင္ၿပီးသံုးထပ္ကြမ္းညစ္ေနတာေလးကိုေရႊတံဆိပ္သံုးထပ္ကြမ္းၿမန္မာဘီယာန႔ဲေၿဖသိမ္႔လိုက္ရပါေတာ႔တယ္။
ေအာ္....ဒုကၡ....ေအာ္....ဒုကၡ..........ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ေနေနတာေတာင္မွလာလာၿပီးလက္သီးန႔ဲထိုးထိုးသြားတယ္။အခုေတာ႔ကၽြန္
ေတာ္စာေရးေနလိုက္ရလို႔ညစ္ေနတာေတြနဲနဲေတာ႔ေပါ႔သြားသလိုပဲ။
ေတာ္ ၿပီဗ်ာ...ညစ္လာၿပန္ၿပီ....ေစာေစာအိပ္ၿပီး...ေမ႔ပစ္လိုက္ေတာ႔မယ္။အိမ္မက္ထဲအထိေတာ႔ဒီေကာင္ေတြလိုက္မလာနိုင္ေလာက္ဖူးထင္ပါတယ္။
ၿဖိဳးဇာနည္ ....ည...၁၂း၂၀တိတိ
Post a Comment